Οι σπηλιές της Σελήνης θα μπορούσαν να παρέχουν καταφύγιο για τους αστροναύτες

Οι τυπικές προβλέψεις για το φεγγάρι δεν είναι καθόλου άνετες και οι θερμοκρασίες κυμαίνονται από βρασμό κατά τη διάρκεια της ημέρας έως μείον 280 τη νύχτα. Ωστόσο, σύμφωνα με μια νέα μελέτη, τα μοναδικά χαρακτηριστικά που είναι γνωστά ως Η γεώτρηση σε φεγγάρι μπορεί να προχωρήσει Μια όαση θερμοκρασιών στο τρενάκι του λούνα παρκ.

Για να ανακαλύψει πώς μπορεί να είναι μέσα σε αυτούς τους σεληνιακούς κρατήρες, μια ομάδα πλανητικών επιστημόνων στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες χρησιμοποίησε θερμική απεικόνιση από τη NASA. όχημα σεληνιακής αναγνώρισης Και η ρύθμιση της θερμοκρασίας, τουλάχιστον σε ένα από αυτά τα κοιλώματα, είναι πάντα σταθερή στους 63 βαθμούς. Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στο περιοδικό Geophysical Research Letters και η αίθουσα σύνταξης του UCLA το αποκαλεί ανακάλυψη «μετεωρολογικού τζάκετ» όλο το χρόνο.

Ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, ο Tyler Horvath, έχει διδακτορικό στις πλανητικές επιστήμες. Ένας φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια είπε ότι ο κρατήρας θα μπορούσε να είναι ένα άνοιγμα σε σωλήνα λάβας ή σπήλαιο και θα ήταν ένα ιδανικό μέρος διαβίωσης για τους αστροναύτες, παρέχοντας ιδανικές θερμοκρασίες καθώς και προστασία από μετεωρίτες και ακτινοβολία.

“Φανταστείτε μια ολόκληρη μέρα στο φεγγάρι… έχετε 15 ημέρες ακραίας ζέστης που ξεπερνά το σημείο βρασμού του νερού. Και μετά έχετε 15 ημέρες ακραίου κρύου, που είναι μερικές από τις πιο κρύες σε ολόκληρο το ηλιακό σύστημα”, είπε ο Horvath. . «Έτσι η ικανότητα να βρίσκεστε σε ένα μέρος όπου δεν χρειάζεται να ξοδεύετε ενέργεια για να κρατάτε τον εαυτό σας ζεστό όλες αυτές τις 15 ημέρες της νύχτας είναι σχεδόν ανεκτίμητη γιατί κατά τη διάρκεια της νύχτας, εάν προσπαθείτε να χρησιμοποιήσετε την ηλιακή ενέργεια ως κύρια μορφή παίρνοντας ενέργεια, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό για 15 μέρες».

Η ερευνητική ομάδα του UCLA επικεντρώθηκε στο χάσμα στη Θάλασσα της Ηρεμίας ή στην περιοχή Mari Trinquilites, η οποία απέχει περίπου 220 μίλια από το σημείο που προσγειώθηκε το Apollo 11 και επίσης σε ίση απόσταση από Θέση προσγείωσης του Apollo 17.

Άνετο pixel στο φεγγάρι

Το διαστημόπλοιο LRO της NASA περιφέρεται συνεχώς γύρω από τη Σελήνη, λαμβάνοντας μετρήσεις με το σύμπλεγμα οργάνων του, συμπεριλαμβανομένου του Diviner Lunar Radiometer, το οποίο χαρτογραφεί συνεχώς τις εκπομπές θερμότητας της Σελήνης από το 2009.

Ο πλανητικός επιστήμονας του UCLA Ντέιβιντ Πέιτζ είναι ο κύριος ερευνητής του οργάνου Diviner και ο κύριος συγγραφέας της νέας μελέτης για τον κρατήρα της Σελήνης.

Ο Horvath έχει αναθέσει τη δημιουργία ενός τρισδιάστατου μοντέλου ενός από αυτούς τους ενδιαφέροντες κρατήρες στην περιοχή Marie Trinquilites. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, η ομάδα παρατήρησε ένα μόνο pixel στις υπέρυθρες εικόνες που ήταν θερμότερο από τα περισσότερα σημεία στο φεγγάρι τη νύχτα όταν οι θερμοκρασίες πέφτουν.

«Παρατηρήσαμε ότι πολύ γρήγορα ήταν σε θέση να ζεσταθεί και να διατηρήσει μια πολύ πιο ζεστή θερμοκρασία από ό,τι συνήθως στην επιφάνεια τη νύχτα», εξήγησε ο Horvath. «Είμαστε σαν, «Ω, αυτό μπορεί να είναι πιο συναρπαστικό από ό,τι πιστεύαμε. “

Αφού επανεξέτασε τα δεδομένα του Diviner και εξέτασε το φως του ήλιου που λάμβανε το λάκκο, η ομάδα προσδιόρισε τη θερμοκρασία δαπέδου της ημέρας του κρατήρα. Δυστυχώς, αυτό δεν επιβεβαιώνει το άνοιγμα του σπηλαίου, αλλά αυτή εξακολουθεί να είναι η θεωρία εργασίας σχετικά με αυτούς τους κρατήρες που σχηματίστηκαν από την αρχαία ηφαιστειακή δραστηριότητα.

«Το αποτέλεσμα ήταν αξιοσημείωτο ότι αν υπήρχε μια σπηλιά εκεί, θα υποστήριζε θερμοκρασίες 63 F όλη την ώρα, 24 επτά κάθε μέρα στο διηνεκές, βασικά», είπε ο Horvath.

Ο τρόπος με τον οποίο ο κρατήρας Trenquillitatis και άλλες σπηλιές στη Σελήνη διατηρούν τη θερμοκρασία τους οφείλεται σε μια φυσική έννοια γνωστή ως κοιλότητα μαύρου σώματος, η οποία μπορεί να αυτορυθμιστεί για να διατηρήσει τη θερμοκρασία της.

«Είναι βασικά μια επιφάνεια που είναι ιδανική πηγή ακτινοβολίας και απορροφητής ακτινοβολίας», εξηγεί ο Horvath.

Η θερμοκρασία στο κάτω μέρος του κρατήρα εξαρτάται επίσης από τη θέση του σε σχέση με τη Γη και τη Σελήνη από τον Ήλιο.

«Αν ήσασταν κοντά στον ήλιο, η θερμοκρασία θα ήταν πιο ζεστή», είπε ο Horvath. «Αν ήσουν μακριά από τον ήλιο, θα ήταν πολύ πιο δροσερό».

Πώς σχηματίστηκαν οι σωλήνες λάβας στο φεγγάρι;

Ακόμη και από τη Γη, η Σελήνη έχει σαφώς ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά, συμπεριλαμβανομένων κρατήρων όλων των σχημάτων και μεγεθών. Το 2009, το διαστημόπλοιο Kaguya της Ιαπωνίας σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι ανακάλυψε ένα νέο είδος σεληνιακού χαρακτηριστικού με τη μορφή βαθιών ρωγμών που οι ερευνητές πιστεύουν ότι μπορεί να περιέχουν δημιουργημένες σπηλιές. από κατεστραμμένους σωλήνες λάβας, Παρόμοια με αυτά στη Γη.

Ο Horvath εξηγεί ότι πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, υπήρχε πολύ έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα και ροές λάβας Δημιουργήστε σκοτεινά σημεία Βλέπουμε σήμερα όταν κοιτάμε το φεγγάρι. Η λάβα στην επιφάνεια θα κρυώσει πρώτα επειδή έχει εκτεθεί σε χαμηλές θερμοκρασίες στο διάστημα καθώς τα σπήλαια κάτω από τη λάβα εξακολουθούν να ρέουν.

«Σε ορισμένα σημεία, αυτή η λάβα φεύγει εντελώς και θα αφήσει έναν κοίλο σωλήνα, έναν σωλήνα λάβας κάτω από την επιφάνεια», είπε ο Horvath. «Αυτά τα λάκκους είναι ο τρόπος μας να βλέπουμε ότι είναι εκεί, ότι υπάρχει τρόπος να φτάσουμε σε αυτά και μπορούν να είναι παντού».

Η NASA περιγράφει Τρυπώντας το φεγγάρι ως «χειριστή» Εκεί που κατέρρευσε η οροφή του σωλήνα λάβας.

Στη Γη, η ερευνητική ομάδα του UCLA πίσω από τη μελέτη επισκέφτηκε έναν σωλήνα λάβας στο Εθνικό Πάρκο Ηφαιστείων της Χαβάης, γνωστό ως Λαιμός του Διαβόλου, ο οποίος είναι παρόμοιος σε μέγεθος με τον κρατήρα Mare Trenquillitatis. Το πάρκο φιλοξενεί άλλους σωλήνες λάβας, όπως αυτός που απεικονίζεται παραπάνω, στους οποίους μπορούν να περπατήσουν οι επισκέπτες.

Χωρίς να πάμε πραγματικά στο φεγγάρι και να σκαρφαλώσουμε σε έναν από αυτούς τους κρατήρες, θα ήταν δύσκολο για τους ερευνητές να καταλάβουν αν υπήρχαν καν αυτές οι τεράστιες σπηλιές. Τελικά, μπορεί να είναι εφικτό, επειδή στα επόμενα τέσσερα χρόνια, η NASA σχεδιάζει να επιστρέψει ανθρώπους στη Σελήνη και να δημιουργήσει μια μόνιμη βάση.