Έρνεστ Χέμινγουεϊ Ως νέος δημοσιογράφος, ο Πόντος, η Θράκη και οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που είδαν τη μετανάστευση ανθρώπων από τις προγονικές πατρίδες τους στη Μικρά Ασία.
Το ανήσυχο πνεύμα της περιπέτειας τον πήρε σε πολλά μέρη όπου εμπνεύστηκε να γράψει τα διαχρονικά βιβλία του. Μετακόμισε στην Ισπανία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, όπου έζησε και πέρασε χρόνο στην Κούβα.
Ωστόσο, νωρίς στην ενήλικη ζωή του, πέρασε δύο χρόνια στην Κωνσταντινούπολη και εισήχθη στον ελληνικό πολιτισμό κατά τη διάρκεια μιας τραγικής περιόδου για τον Ελληνισμό.
Ο Χέμινγουεϊ ήταν μόλις 23 ετών όταν άρχισε να γράφει ως δημοσιογράφος για τα γραπτά του σχετικά με τον πόλεμο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας από το 1920 έως το 1922. Όταν έφτασε στην Κωνσταντινούπολη στις 30 Σεπτεμβρίου 1922, ήταν δημοσιογράφος του πολέμου για να καλύψει Ελληνοτουρκικός πόλεμος. Τορόντο αστέρι.
Ιστορία με τίτλο “Hemingway στην Κωνσταντινούπολη: Τα γραπτά του Ernest Hemingway για τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1922” Τριμηνιαία Midwest Το ακαδημαϊκό περιοδικό, που γράφτηκε από τον Peter Legoras, είναι πολύ ενημερωτικό για την πρώτη επαφή του συγγραφέα με τον ελληνικό πολιτισμό. Το ακαδημαϊκό άρθρο δημοσιεύθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2001.
Hemingway στην Κωνσταντινούπολη
Κατά τη διάρκεια της εποχής του στην Κωνσταντινούπολη έγραψε συνολικά είκοσι κομμάτια αμερικανικής μυθολογίας, ξεκινώντας από την ιστορία “Βρετανοί μπορούν να σώσουν την Κωνσταντινούπολη” με ημερομηνία 30 Σεπτεμβρίου 1922, και το τελευταίο του δοκίμιο, Πρόσφυγες από τη Θράκη, με ημερομηνία 14 Νοεμβρίου 1922.
Κατά τη διάρκεια αυτών των δύο ετών, ο Χέμινγουεϊ έγραψε για τον πόλεμο και την πολιτική του, ενώ ταυτόχρονα σέβεται το στυλ που τον έκανε διάσημο συγγραφέα. Οι εμπειρίες του εκεί οδήγησαν αναπόφευκτα στα μετέπειτα έργα του. Ο ελληνοτουρκικός πόλεμος, για παράδειγμα, είναι πιο αξιομνημόνευτος στο “Χιόνι του Κιλιμάντζαρο” του 1936.
Σύμφωνα με τον Legoras, ο Hemingway εξέφρασε τη συμπάθειά του για τα μισά εκατομμύρια θράκες που εκτοπίστηκαν από τον ελληνοτουρκικό πόλεμο, για τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα των δυνάμεων της εποχής – Βρετανία, Γαλλία και Ιταλία.
Ο Χέμινγουεϊ κατηγορεί επίσης τις πολιτικές αποφάσεις της ελληνικής ηγεσίας για τα καταστροφικά αποτελέσματα του πολέμου. Ακολουθώντας τα βήματα του Βρετανικού Γραφείου Εξωτερικών και του Προξενείου των ΗΠΑ στην Άγκυρα, καταδίκασε την ελληνική υπόθεση και την απόφαση του Βασιλιά Κωνσταντίνου να αντικαταστήσει τους αρμόδιους αξιωματικούς του ελληνικού στρατού.
Περιγράφει την ελληνική έξοδο από την Ανατολική Θράκη
Ο Χέμινγουεϊ, ένας «πρόσφυγας από τη Θράκη», παρατηρεί τον ελληνικό λαό που φεύγει από την Ανατολική Θράκη για τους Τούρκους. Οι Έλληνες αγρότες που βαδίστηκαν χωρίς να γνωρίζουν πού πήγαιναν περιγράφονται με μεγάλη συμπάθεια, μόνο για να γνωρίζουν ότι έπρεπε να φύγουν για να σώσουν τη ζωή τους.
Εμπνευσμένο από την εποχή του συγγραφέα στην Κωνσταντινούπολη, το διήγημα “On the Que at Smirna” είναι ένα τραγικό έργο για τα φρικτά γεγονότα του 1922. Ο Χέμινγουεϊ περιγράφει με επώδυνη πραγματικότητα πώς η Σμύρνη κάηκε σε κίνδυνο από Τούρκους στρατιώτες και πολίτες.
Συνεχίζει να λέει την κακή ιστορία της σφαγής 125.000 Ελλήνων εκεί, πώς οι επιζώντες της βιαιότητας των Τούρκων διέφυγαν κοντά στα βρετανικά πολεμικά πλοία στη Σμύρνη.
Ελληνικό εστιατόριο στο Χέμινγουεϊ και το Σικάγο
Το Νοέμβριο του 1979 εμφανίστηκε μια ιστορία για τον Χέμινγουεϊ Εβδομαδιαίο περιοδικό Princeton Alumni «Φίλοι για τη ζωή: Αναμνήσεις αποφοίτων του Hemingway» του William Horn, Jr.
Όπως όλοι οι ακτιβιστές του Χέμινγουεϊ γνωρίζουν, ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ προσφέρθηκε εθελοντικά να χρησιμεύσει ως οδηγός για τη χώρα του κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Γουίλιαμ Χορν ένιωσε επίσης την ανάγκη να κάνει κάτι παρόμοιο, και οι δύο νεαροί άνδρες επιβιβάστηκαν στο ίδιο πλοίο στη Νέα Υόρκη με το ταξίδι τους στο Μπορντό της Γαλλίας.
Ο Χέμινγουεϊ και ο Χορν συναντήθηκαν στα αυστρο-ιταλικά σύνορα, μεταφέροντας τραυματίες στρατιώτες και κατευθύνουν διαδρομές εφοδιασμού. Αυτή ήταν η αρχή μιας πολύ μακράς φιλίας μεταξύ ανδρών.
Μετά τον πόλεμο, ο Χορν μετακόμισε στο Σικάγο, όπου πούλησε άξονες στην αυτοκινητοβιομηχανία. Στη συνέχεια, θα υποστήριζε οικονομικά τον Hemingway ως συγγραφέα επειδή πίστευε στο ταλέντο του. Ο Χορν θυμήθηκε στην ιστορία “Friends for Life”:
«Νοικιάσαμε ένα δωμάτιο του 4ου ορόφου σε ένα σπίτι στην οδό 1230 N. State Street. Είχε ένα νιπτήρα στη γωνία και ένα ντους στο κάτω μέρος της αίθουσας. Το φαγητό δεν συμπεριλήφθηκε, οπότε συνήθως φάγαμε στο ελληνικό εστιατόριο Kitchen on Division Δρόμος.
«Ήταν ένα γρήγορο μέρος για μεσημεριανό γεύμα, με τραπέζια να φωνάζουν παραγγελίες στην κουζίνα, έναν πάγκο και μια τρύπα στον τοίχο. Προσέφεραν καλό δείπνο για 65 ή 70 δολάρια, και νομίζω ότι η ιστορία του Έρνι “Οι δολοφόνοι” ήταν μια σκηνή από το Kidso.
Το ελληνικό εστιατόριο, μια από τις πολλές επιχειρήσεις στο Windy, που διευθύνονται από μέλη μιας σημαντικής ελληνικής κοινότητας, αναφέρεται στην πραγματικότητα ως ο τόπος όπου έγραψε ο Hemingway “The Killers”. Ο συγγραφέας είπε ότι έγραψε όλη την ιστορία σε μια δημιουργική έκρηξη πριν φάει το μεσημεριανό του σε ένα εστιατόριο δίπλα στις 16 Μαΐου 1926.
Η ιστορία αφορά δύο επαγγελματίες δολοφόνους που πηγαίνουν σε μια μικρή πόλη για να σκοτώσουν έναν διάσημο πρώην μπόξερ. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό Scripps τον Μάρτιο του 1927, για το οποίο ο Χέμινγουεϊ έλαβε 200 $ – ένα αυτόχθονο ποσό εκείνη τη στιγμή για τον αγωνιζόμενο συγγραφέα.
“Εμπειρογνώμονας τηλεόρασης. Μελετητής τροφίμων. Αφιερωμένος συγγραφέας. Ανεμιστήρας ταξιδιού. Ερασιτέχνης αναγνώστης. Εξερευνητής. Αθεράπευτος φανατικός μπύρας”