Ο εκφοβισμός του Πούτιν αποτυγχάνει καθώς η Φινλανδία και η Σουηδία πλησιάζουν στην ένταξη στο ΝΑΤΟ

Ο υπουργός Εξωτερικών της Φινλανδίας Πέκα Χααβίστο δήλωσε τη Δευτέρα ότι είναι «σημαντικό» το γεγονός ότι η γειτονική Σουηδία ακολούθησε μια «παρόμοια διαδικασία», η οποία ανέμενε να πάρει κάποιο χρόνο. «Αλλά φυσικά ανταλλάσσουμε πληροφορίες συνεχώς και ελπίζουμε ότι, αν λάβουμε παρόμοιου είδους αποφάσεις, μπορούμε να τις εφαρμόσουμε την ίδια στιγμή».

Η Σουηδία διεξάγει εκλογές αργότερα αυτό το έτος, με το ΝΑΤΟ να είναι πιθανότατα ένα σημαντικό ζήτημα εκστρατείας, με τα κύρια κόμματα να μην αντιτίθενται στην ένταξη στη συμμαχία.

Η κοινή γνώμη και στις δύο χώρες έχει αλλάξει δραματικά μετά την εισβολή και οι σύμμαχοι και οι αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ υποστηρίζουν γενικά την ένταξη των δύο χωρών. Η μόνη σοβαρή αντίρρηση μπορεί να προέρχεται από την Ουγγαρία, ηγέτης της οποίας είναι κοντά στον Πούτιν, αλλά αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ πιστεύουν ότι θα μπορέσει να λυγίσει το χέρι του πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν.

Δεδομένου ότι ο Πούτιν ξεκίνησε τον πόλεμο του, απαιτώντας από το ΝΑΤΟ να επιστρέψει τα σύνορά του όπως ήταν τη δεκαετία του 1990, το γεγονός ότι αυτό θεωρήθηκε διπλωματική καταστροφή για τη Μόσχα. Και αν ενταχθεί ιδιαίτερα η Φινλανδία, ο Πούτιν θα διαπιστώσει ότι η Ρωσία ξαφνικά μοιράζεται επιπλέον 830 μίλια σύνορα με το ΝΑΤΟ.

Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ προειδοποίησε τη Δευτέρα ότι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ δεν θα φέρει περισσότερη σταθερότητα στην Ευρώπη.

“Έχουμε πει ξανά και ξανά ότι η ίδια η συμμαχία είναι κάτι περισσότερο από ένα εργαλείο αντιπαράθεσης. Αυτή δεν είναι μια συμμαχία που παρέχει ειρήνη και σταθερότητα, και η επέκταση της συμμαχίας φυσικά δεν θα οδηγήσει σε περισσότερη σταθερότητα στην ευρωπαϊκή ήπειρο .” Αυτός είπε.

Ο Ρομπ Μπάουερ, επικεφαλής της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, είπε στους δημοσιογράφους την Τρίτη ότι η συμμαχία δεν αποκλείει το ενδεχόμενο νέων μελών, αλλά είπε ότι τελικά εναπόκειται στη Φινλανδία και τη Σουηδία να αποφασίσουν εάν θέλουν να ενταχθούν, ανέφερε το Reuters.

«Είναι μια κυρίαρχη απόφαση για οποιαδήποτε χώρα που θέλει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ να υποβάλει αίτηση για ένταξη, κάτι που δεν έχει κάνει μέχρι στιγμής… Δεν αναγκάζουμε κανέναν να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ», είπε ο Πάουερ.

Ούτε η εισβολή του Πούτιν έκανε την Ουκρανία να υποχωρήσει από την επιθυμία της για στενότερη ενσωμάτωση με τη Δύση. Ενώ η χώρα είναι απίθανο να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, οι προσπάθειές της να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν επιταχυνθεί από την έναρξη του πολέμου. Αυτό θα μπορούσε να διαρκέσει πολύ και θα μπορούσε επίσης να αντιμετωπίσει σκληρή αντίθεση από την Ουγγαρία, η οποία έχει ήδη εγκλωβιστεί σε άσχημη μάχη με τις Βρυξέλλες για τις παραβιάσεις του κράτους δικαίου, οδηγώντας την Ευρωπαϊκή Ένωση να προτείνει την αναστολή της κεντρικής χρηματοδότησης της Βουδαπέστης.

Ωστόσο, και πάλι, το γεγονός ότι γίνεται λόγος και το επίπεδο υποστήριξης των ηγετών και των αξιωματούχων της ΕΕ είναι άλλη μια ένδειξη του πόσο ενωμένη είναι η Δύση ενάντια στη Ρωσία.

Πρέπει να σημειωθεί ότι από την έναρξη του πολέμου, η Δύση παρέμεινε εν πολλοίς ενωμένη στην απάντησή της στη Ρωσία, είτε μέσω οικονομικών κυρώσεων είτε μέσω στρατιωτικής υποστήριξης προς την Ουκρανία.

Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες προκλήσεις μπροστά που θα δοκιμάσουν πόσο ενωμένη είναι πραγματικά αυτή η συμμαχία ενάντια στη Ρωσία.

Πρώτον, εάν αποδειχθεί ότι η Ρωσία έχει χρησιμοποιήσει χημικά όπλα στην Ουκρανία, θα υπάρξει τεράστια πίεση στη Δύση, ιδιαίτερα στο ΝΑΤΟ, να αναλάβει πιο ενεργό ρόλο στον πόλεμο – κάτι που η συμμαχία ήταν απρόθυμη να κάνει μέχρι στιγμής.

Τα μέλη του ΝΑΤΟ έχουν ήδη συζητήσει τις κόκκινες γραμμές και τις ενέργειες που πρέπει να λάβουν σε περίπτωση χημικών όπλων, αλλά αυτές οι λεπτομέρειες παραμένουν απόρρητες για να αποτρέψουν τη Ρωσία από τη λήψη προληπτικών μέτρων.

Ωστόσο, οποιαδήποτε επέμβαση του ΝΑΤΟ θα οδηγούσε σχεδόν σίγουρα σε μια λιγότερο σταθερή κατάσταση ασφάλειας στην Ευρώπη, όπου η Δύση θα διακινδύνευε μια στρατιωτική σύγκρουση με τη Ρωσία – μια πυρηνική δύναμη, η οποία πιθανότατα θα ανταπαντούσε εντείνοντας τις επιθέσεις της στην Ουκρανία και ίσως σε άλλες περιοχές της παραδοσιακής ρωσικής επιρροή.

Δεύτερον, η κρίση κόστους ζωής σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες θα μπορούσε σύντομα να δοκιμάσει την ενότητα των μελλοντικών δυτικών κυρώσεων στη Ρωσία και το εμπάργκο στη ρωσική ενέργεια.

Εάν τελικά η οικονομία της Δυτικής Ευρώπης θεωρείται πιο σημαντική από το να λογοδοτήσει η Ρωσία για τον πόλεμο στον ειρηνικό γείτονά της, ο Πούτιν μπορεί να ξεφύγει με μια εισβολή σε ένα αθώο έθνος.

Αλλά προς το παρόν, με αυτή την ενότητα σε μεγάλο βαθμό να συνεχίζει, είναι σαφές ότι η επιθυμία του Πούτιν να υποβαθμίσει τη δυτική συμμαχία απέτυχε – και ότι ο ισχυρός άνδρας έχει εξασφαλίσει στο έθνος του ένα καθεστώς παρίας, ίσως για τα επόμενα χρόνια.