Ο επιζών του Covid-19 που αγωνίστηκε να ζήσει έχει ένα μήνυμα για τους μη εμβολιασμένους
«Φοβήθηκα πολύ», είπε ο Γκριρ.
Η Stephanie Greer περιέγραψε πρόσφατα αυτές τις στιγμές με δάκρυα. Θυμάται ότι ήταν στα επείγοντα, φοβόταν τα χειρότερα.
«Σκεφτόμουν συνέχεια,« Θεέ μου »», είπε η Stephanie. Τι θα γινόταν αν αυτή ήταν η τελευταία φορά που αυτοί (οι γιοι της) είδαν τον πατέρα τους; “
Όλο το διάστημα, ο Τέρι πάλεψε για τη ζωή του.
«Είναι σούπερ ήρωας», είπε ο Τέρι. «Superταν ο σούπερ ήρωάς μου».
«Θεέ μου, σώσε τον».
Αλλά ένα βράδυ, ο Terry, ο οποίος έφυγε με τον προπονητή Bird από τότε που ένα από τα παιδιά του είχε πρόβλημα να προφέρει τον Greer, βγήκε από την πόρτα για να προπονήσει ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου στο γυμνάσιο όταν αισθάνθηκε άρρωστος.
«Δεν ένιωθα καλά», θυμάται. Ένιωσα ζεστασιά στο σώμα μου.
«Θα είσαι καλά», θυμάται η Stephanie να λέει στον Terry. “Θα είσαι άρρωστος για επτά έως δέκα ημέρες. Θα είσαι καλά”.
Κάθε φορά που χτυπούσε το τηλέφωνο της Στέφανι, πανικοβαλλόταν, χωρίς να ξέρει τι ειδήσεις την περίμεναν στην άλλη άκρη της γραμμής, είπε.
«Κράτησα την αναπνοή μου όλη την ώρα», είπε η Stephanie. «Ποτέ δεν ήξερα τι θα μου έλεγαν».
“Wasταν το χειρότερο τηλεφώνημα που είχα ποτέ”, είπε η Stephanie. “Δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι συνέβη”. “Ρώτησα τους γιατρούς και τις νοσοκόμες αν μπορούσε να με ακούσει. Εκείνη[ο γιατρός]είπε:” Πήγαινε να του μιλήσεις. Mightσως να μπορεί να σε ακούσει. Δεν ξέρουμε “.
Η Στέφανι θυμάται τους ήχους των μηχανών γύρω του. Ξέσπασε σε κλάματα περιγράφοντας πώς προσευχήθηκε στο σώμα του και στη συνέχεια έπαιξε την αγαπημένη του μουσική – ρέγκε ροκ – ελπίζοντας να πνίξει τους ήχους των οργάνων.
«Ζήτησα από τον Θεό να τον σώσει», είπε η Stephanie.
«Δεν θυμάμαι γιατί ήμουν έξω».
Οι μαθητές και το προσωπικό στόλισαν το σχολικό θρανίο του Terry με αφίσες που έγραφαν “We ♥ ️ Coach Bird”, “We miss You” και “Best Coach Ever!”
Οι καθηγητές φυσικής αγωγής σχεδίασαν μπλουζάκια #CoachBeard για να φορούν όλοι.
Η Στέφανι γέμισε το δωμάτιο του νοσοκομείου του με φωτογραφίες οικογένειας και φίλων. Είπε ότι ήθελε οι γιατροί και οι νοσοκόμες να γνωρίζουν ότι ήταν δάσκαλος, πατέρας, σύζυγος και ότι αγαπιόταν.
“Όποτε έμπαινα ή έβγαινα, έβλεπα τις εικόνες και η πρώτη φωτογραφία που έβλεπα ήταν αυτή η καρδιά που έλεγε” Σε αγαπάμε “, είπε ο Terry. Γνωρίζοντας ότι δεν είναι εκεί φυσικά, αλλά μπορώ να τους δω ».
«Δεν θυμάμαι γιατί ήμουν έξω», είπε.
Αλλά η Stephanie θυμάται κάθε εξέλιξη και κάμψη της κατάστασής του, ειδικά όταν ένιωσε ότι έπρεπε να εξηγήσει πόσο σοβαρή ήταν η κατάσταση της Terry στα παιδιά της.
“Το χειρότερο είναι να λέω στα παιδιά μου ότι ο μπαμπάς τους μπορεί να μην επιστρέψει σπίτι. Και νομίζοντας ότι δεν είπαν πραγματικά αντίο”, είπε η Στέφανι με δάκρυα στα μάτια. “Hardταν δύσκολο. Και είναι ο σύντροφός μου στη ζωή. Wasταν, ήταν αδιανόητο για μένα να σκεφτώ να ζήσω χωρίς αυτόν”.
Έπρεπε να αρχίσω να τσακώνομαι
Ο Terry έπρεπε να πάρει το κεφάλι του σωστά για να πολεμήσει τον Covid-19. Θεωρεί τη Stephanie ότι τον βοήθησε να αξιοποιήσει τα ανταγωνιστικά του ένστικτα και να τον επαναφέρει στον αγώνα.
“Η γυναίκα μου μου είπε,” Πρέπει να το κάνεις αυτό “, είπε ο Terry.” Κάτι ξεκίνησε εκεί που έπρεπε να ξεκινήσω έναν καβγά. Πάλεψα σκληρά ».
Μετά από περίπου δύο μήνες, γύρισε. Ο Terry χτυπούσε τον Covid-19, αλλά το σώμα του ήταν πλέον πολύ αδύναμο για να εκτελέσει βασικές εργασίες.
“Η προσπάθεια να φορέσω την κάλτσα με τα δύο χέρια ήταν αδύνατη”, είπε ο Terry. “Δεν υπήρχε τρόπος στον κόσμο να το κάνω αυτό”. “Το μυαλό μου λέει: Αυτό πρέπει να κάνεις. Αλλά το σώμα μου λέει: Όχι, δεν μπορείς”.
Είπε ότι ο Terry πήγε σε ένα εντατικό πρόγραμμα αποκατάστασης όπου έμαθε ξανά πώς να κάνει βασικές εργασίες, όπως να ντύνεται, να πλένει πιάτα, να περπατά και να μπαίνει και να βγαίνει από το αυτοκίνητο.
«Θέλω να κάνω κανονικά πράγματα», είπε ο Τέρι.
«κάνε το εμβόλιο»
Σήμερα, η γενειάδα του Τέρι επέστρεψε και η μηχανή οξυγόνου έφυγε. Περάστε τον περιπατητή στη γιαγιά του. Και ενώ μπορεί να περπατήσει γύρω από το τετράγωνο χωρίς να κόβει την ανάσα και ακόμη και να παίξει λίγο μπάσκετ, δεν αισθάνεται 100%.
«Θέλω να τρέξω, αλλά φοβάμαι να τρέξω», είπε ο Γκριρ. «Ακόμα περιμένω να δω πού βρίσκονται τα πνευμόνια μου σε αυτό το σημείο».
Στόχος του είναι να τρέξει 5 χιλιόμετρα τον Νοέμβριο.
Αλλά ένα πράγμα, είπε, είναι να μην περιμένουμε. Είναι ένα μήνυμα που έχει για όλους όσους το ακούν:
«Εμβολιαστείτε», είπε ο Τέρι. “Δεν θέλω η οικογένεια κανενός άλλου να περάσει αυτό που έχει περάσει η οικογένειά μου. Ο άντρας ή η γυναίκα κανενός δεν χρειάζεται να πει στα παιδιά του ότι η μαμά ή ο μπαμπάς μπορεί να μην επιστρέψουν στο σπίτι”.
“Ακραίος μαθητής. Επίλυση προβλημάτων. Παθιασμένος εξερευνητής. Αθεράπευτος μελετητής twitter. Λάτρης του καφέ.”