Ο Αλέξανδρος Δημητριάδης χρησιμοποίησε το ρητό, “Δεν ουρλιάζω, είμαι μόνο Έλληνας” για να παρηγορήσει τους μαθητές και τους συναδέλφους του που μπορεί να είχαν συγκλονιστεί από την “μεγαλύτερη από τη ζωή παρουσία” του. Passionταν παθιασμένος, ειλικρινής, κατηγορηματικός και “πολύ σκληρός” κατά καιρούς, όλα τα χαρακτηριστικά που θα έλειπαν από τους φίλους και τους συμμαθητές του στο Polk State College.
Ο Δημητριάδης πέθανε πρόσφατα μετά από επτά χρόνια υπηρεσίας στο κολέγιο ως καθηγητής μαθηματικών με πλήρη απασχόληση. Alsoταν επίσης ο συντονιστής αξιολόγησης για το τμήμα μαθηματικών στην πανεπιστημιούπολη Winter Haven και ενεργό μέλος της Γερουσίας του κολλεγίου.
“Ο Αλέξανδρος ήταν πολύ παθιασμένος με τη διδασκαλία και ήθελε οι μαθητές του να πετύχουν”, δήλωσε ο καθηγητής μαθηματικών Scott Perkins. “Έχει υποστηρίξει αυτό το πάθος συμμετέχοντας σε ό, τι μπορεί για να υποστηρίξει φοιτητές και καθηγητές. Μέρος της κληρονομιάς του είναι να έχει τα χέρια του σε πολλά πράγματα και πάντα έτοιμο να βοηθήσει.”
Οι συνάδελφοι του Δημητριάδη αναγνώρισαν τη δέσμευσή του με πολλούς τρόπους, από την 90λεπτη μετακίνησή του από και προς την εργασία κάθε μέρα, μέχρι την εξωτερική του έκφραση ευγνωμοσύνης για τη δουλειά του στο Polk State.
«Θα μας έλεγε επανειλημμένα πόσο ευγνώμων ήταν που μπόρεσε να γίνει καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Πόλκ», δήλωσε ο καθηγητής μαθηματικών Γκρεγκ Τόλλε. «Συχνά έλεγε σε όλους πώς δεν τον πειράζουν οι πολύωρες επιστροφές του, αλλά αντίθετα λέει στον εαυτό του« Ευχαριστώ, ευχαριστώ », για τις ευκαιρίες που είχε στο Polk ενώ οδηγούσε.
Πήρε επίσης το χρόνο να γνωρίσει τους μαθητές του και να μοιραστεί τη δική του ιστορία. Στα Καμβά Μαθήματα, ο Δημητριάδης δημοσίευσε μια σύντομη βιογραφία που δίνει εικόνα για το ποιος ήταν μέσα και έξω από την τάξη.
“Ο Αλέξανδρος ήταν πολύ παθιασμένος με τη διδασκαλία και ήθελε οι μαθητές του να πετύχουν. Υποστήριξε αυτό το πάθος συμμετέχοντας σε ό, τι μπορούσε για να υποστηρίξει φοιτητές και καθηγητές.”
Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Ελλάδα, ο Δημητριάδης απέκτησε πτυχίο στη ναυτιλιακή μηχανική, σαν «συνηθισμένος γκέικ», πριν αποφασίσει να «επαναστατήσει» για να γίνει αθλητικός δημοσιογράφος. Η δουλειά του ως ρεπόρτερ τον οδήγησε να καλύψει έναν αγώνα τένις στη Φλόριντα, όπου γνώρισε τη σύζυγό του Μπερναντέτ.
Μετακόμισε στη Φλόριντα και ολοκλήρωσε ένα δεύτερο πτυχίο, αυτή τη φορά στα μαθηματικά, καθώς και ένα μεταπτυχιακό πριν ξεκινήσει μια διατριβή για το διδακτορικό του στην εκπαίδευση. Έχει διδάξει μαθηματικά για 20 χρόνια, τόσο στο γυμνάσιο όσο και στο κολέγιο.
Wasταν ειλικρινής με τους μαθητές του για τις προσδοκίες του.
Ο Δημητριάδης έγραψε: «Πιστεύω στην πρακτική διδασκαλία όπου ο δάσκαλος και ο μαθητής συνεργάζονται για να επιτύχουν τον κοινό στόχο της κατανόησης του υλικού με τρόπο διαδραστικό και διαρκώς αντανακλαστικό και των δύο». “Ας κάνουμε το ταξίδι της επιτυχίας μαζί και μην ξεχνάμε … Δεν ουρλιάζω, είμαι Έλληνας! Έτσι μιλάμε.”
Ο Τόλε σημείωσε την «ακμάζουσα φωνή» του Δημητριάδη.
«Μπορείτε να ακούσετε τον ενθουσιασμό του για τη διδασκαλία μαθηματικών από την κάτω αίθουσα», είπε. “Wasταν πολύ πιστός στους μαθητές του και ήταν πάντα ειλικρινής μαζί τους, ενθαρρύνοντάς τους να καταβάλουν όση περισσότερη προσπάθεια μπορούσαν. Πίστευε ακράδαντα ότι η συνεργασία μαθητή και δασκάλου είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος επιτυχίας.”
Ο πρόεδρος της Γερουσίας Bill Caldeot εξήγησε ότι ο Δημητριάδης εξασκούσε το ίδιο επίπεδο ανοιχτότητας, ειλικρίνειας και προσδοκίας με τους συναδέλφους του.
“Ο Αλέξανδρος ήταν ένα απίστευτα πολύτιμο και μοναδικό μέλος της Γερουσίας, επειδή είχε το ρόλο να λέει αυτό που οι άλλοι σκέφτονταν”, δήλωσε ο Caldict. “Μπορούσα να βασιστώ σε αυτόν όταν η σχολή ανησυχούσε για κάτι, αλλά ήταν πολύ απρόθυμος να το αναφέρει. Ξεκινούσε τις συνομιλίες που χρειάζονταν περισσότερο για να συζητήσουν και δεν δίστασε.”
Η υπηρεσία του Δημητριάδη παρέκαμψε τη Γερουσία για να συμπεριλάβει διάφορες υποεπιτροπές, επιτροπές ελέγχου και ομάδες εργασίας.
Εθελοντής και εργασία κάθε εβδομάδα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού [of 2020] Με ένα μικρό υποσύνολο της Γερουσίας στο Zoom, για δύο ή τρεις ώρες κάθε φορά, για να κάνει μερικές από τις προτεινόμενες διαδικαστικές αλλαγές “, δήλωσε ο Caldict.” Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, σήκωσε τα μανίκια του, έδωσε το χρόνο του και πήγε πάνω και πέρα από το να συνεργαστούμε μαζί μας ».
“Μπορείτε να ακούσετε τον ενθουσιασμό του για τη διδασκαλία μαθηματικών από την αίθουσα. Πίστευε ακράδαντα ότι η συνεργασία μαθητή και δασκάλου ήταν ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να πετύχει.”
Ο Τολ πρόσθεσε ότι ο Δημητριάδης αγαπούσε να συμμετέχει “επειδή ήταν παθιασμένος με τη δημοκρατία και επειδή οι Έλληνες εφηύραν τη δημοκρατία. Wasταν πολύ περήφανος που ήταν Έλληνας και πολύ περήφανος που ήταν γερουσιαστής”.
Ο Δημητριάδης ήταν επίσης πολύ περήφανος για τον γιο του, Αθανάσιο, ο οποίος εργάζεται ως δάσκαλος στο Κέντρο Εκπαίδευσης Υπολογιστών του Campus Winter Haven. Ο Καλντίκτ κάλεσε τον Δημητριάδη και τον γιο του να παρακολουθήσουν μαζί τη σύνοδο της γερουσίας του κολλεγίου.
“Μιλάμε για μια οικογένεια στο κολέγιο και ήταν υπέροχο να βλέπω πατέρα και γιο να κάνουν παρέα στη συνεδρίαση της γερουσίας του κολλεγίου”, δήλωσε ο Caldict. «Itταν σαφές για μένα ότι ο Αλέξανδρος ήταν πολύ περήφανος και ήθελε να επιδείξει τον γιο του».
Ο Δημητριάδης μοιράστηκε επίσης τα χόμπι και τα ενδιαφέροντά του με τους συναδέλφους του, όπως η ποδοσφαιρική ομάδα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, οι αγώνες της Φόρμουλα 1, η συλλογή γραμματοσήμων και τα ενυδρεία.
Η Μαθηματική Σχολή θυμήθηκε ένα πάρτι στο σπίτι των Δημητριάδων, όπου διατηρούσε όμορφα ενυδρεία και ενθάρρυνε τους συναδέλφους του να δοκιμάσουν ελληνικό φαγητό και οινοπνευματώδη ποτά.
«Socταν κοινωνικός και φιλόξενος», είπε ο Πέρκινς.
“Είχε μια μοναδική παρουσία”, πρόσθεσε ο Τουλ. «Όποτε μιλούσε, ήξερες ότι θα ήταν διορατικός, ήξερες ότι θα ήταν σημαντικός και θέλεις να σηκώσεις τα αυτιά σου και να τον ακούσεις».
«Ο Αλέξανδρος είχε δυνατή φωνή, μεγάλη προσωπικότητα και μεγάλη επιρροή», είπε. «Θα μας λείψει πολύ».
“Βραβευμένος μελετητής ζόμπι. Μουσικός επαγγελματίας. Εμπειρογνώμονας τροφίμων. Προβληματικός.”