Ο κριτικός κινηματογράφου μας διερευνά γιατί οι τρομακτικές εικόνες του Αφγανιστάν μπορεί να ακούγονται οικείες

Κοίταξέ με εικόνες δελτίου ειδήσεων Αυτή την εβδομάδα του Αφγανιστάν απελπισμένος να ξεφύγει Ταλιμπάν, έχω σοκαριστεί επανειλημμένα από την αίσθηση ότι η φρίκη που βλέπω σε πραγματικό χρόνο είναι κάπως οικεία.

Κακή γραμμή σε άρθρο εφημερίδας για το γιατί. Σε μια έκθεση σχετικά με τα στοιχεία της κυβέρνησης Μπάιντεν που ζητούν προσοχή στην απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων, ο υπουργός Άμυνας Λόιντ Όστιν Γ was φέρεται να είπε στον πρόεδρο, «Την έχουμε ξαναδεί αυτή την ταινία».

Και από πολλές απόψεις, αυτό είναι απολύτως αληθές. Οι λογικοί άνθρωποι διαφωνούν για την ταινία, αλλά όλοι την έχουμε δει. Ο πρόσφατα επιβεβαιωμένος υπουργός Άμυνας εννοούσε σαφώς τη φράση με μεταφορική έννοια, αλλά οι στρατιωτικές περιπέτειες της Αμερικής έχουν χρονολογηθεί αρκετά, ώστε να υπάρχει κάποια αλήθεια στον ισχυρισμό, ακόμη και ότι είναι αληθινή.

Το βλέμμα στοιχειωμένο από παιδιά που δεν γνώρισαν παρά τον πόλεμο

Εκθέστε ντοκιμαντέρ από τον μαύρο ιστότοπο ανάκρισης ταξί στη σκοτεινή πλευρά, σε μένα restrepo, Το χρονικό του τραγικού ανθρώπινου κόστους για την εξασφάλιση μιας αφγανικής κοιλάδας που εγκαταλείφθηκε λίγους μήνες μετά την αποχώρηση των Αμερικανών στρατιωτών, έδωσε στιγμιότυπα από την καθημερινή ζωή στη χώρα. Οι επιφυλακτικοί χωρικοί, το στοιχειωμένο βλέμμα των παιδιών που δεν γνώριζαν παρά τον πόλεμο, τα κτίρια που καταστράφηκαν από τη μάχη – όλα τόσο οικεία που μοιάζουν σχεδόν απαράμιλλα.

σε ένα Zero Dark ThirtyΚαι Όταν η Κάθριν Μπίγκελοου ξαναδημιούργησε την αποστολή που χτύπησε τα αφγανικά σύνορα με το Πακιστάν για να εξαλείψει τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, το πορτρέτο της στην κοινότητα στην οποία εργάζονταν οι Αμερικανοί ακουγόταν τόσο πραγματικό όσο τα ρεπορτάζ των εφημερίδων. Ε

Ένα μέρος για αντιμαχόμενες φυλές

Αυτός ο τύπος πραγματικής προσομοίωσης είναι μια σχετικά πρόσφατη εξέλιξη, αλλά ενισχύει μια ήδη διαδεδομένη και μη ελκυστική εικόνα της περιοχής. Για σχεδόν μισό αιώνα, το Χόλιγουντ χρησιμοποίησε Αφγανούς ως χαρακτήρες υποβάθρου για παραμύθια στα οποία οι ξένοι υποτιμούν συνεχώς το θράσος και την αποφασιστικότητά τους. Το Αφγανιστάν είναι «ο τόπος των αντιμαχόμενων φυλών», όπως είπε ο απατεώνας Μάικλ Κέιν Ο άνθρωπος που θα γίνει βασιλιάς, “Τι χώρα ευκαιριών για τους ομοίους μας”.

Το έπος του John Huston το 1975 βασίστηκε σε μια ιστορία που έγραψε ο Rudyard Kipling το 1888, ανάμεσα στους αποτυχημένους Δεύτερους και Τρίτους (!) Αγγλο-Αφγανικούς Πολέμους. Λέγοντας την ιστορία δύο απατεώνων πρώην στρατιωτών (Κέιν και Σον Κόνερι) που ελπίζουν να εκμεταλλευτούν αυτό που βλέπουν ως άγνοια του τοπικού πληθυσμού, κοροϊδεύει τον ρατσισμό, την εσφαλμένη κρίση και τις ψευδείς εγκαταστάσεις που έδωσαν το κτίριο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας στην περιοχή ένα τόσο σαθρό θεμέλιο.

Τα σύνορα που έπαιξαν ο Κέιν και ο Κόνερι δεν αναιρέθηκαν ακόμη και όταν ο Κρίστοφερ Πλάμερ Κίπλινγκ (η ταινία δίνει όνομα στον άγνωστο αφηγητή) της είπε ότι κανένας ξένος δεν είχε επιβιώσει εκεί “από τον Μέγα Αλέξανδρο, βασιλιά της Ελλάδας περίπου 300 χρόνια πριν από τον Χριστό. ” Η απάντησή τους απορρίπτεται. «Αν ο Έλληνας μπορεί να το κάνει, εμείς μπορούμε να το κάνουμε». Η ιστορία τους δεν τελείωσε καλύτερα από ό, τι για τους Βρετανούς.

Και η σοβιετική προσπάθεια οικοδόμησης έθνους τελείωσε επίσης άσχημα-τόσο άσχημα που έγινε σημείο πλοκής στο Χόλιγουντ ακόμη και σε μια εποχή που ο περισσότερος κόσμος δεν έδινε σημασία.

James Bond, John Rambo and the Graveyard of Empires

Το 1987, ζωντανή μέρα Περνούσε τον περισσότερο χρόνο του πετώντας με το λεωφορείο του Τιμόθι Ντάλτον 007 μεταξύ Ρωσίας και Αφγανιστάν για να διαταράξει μια συμφωνία μεταξύ του Σοβιετικού Στρατού, των μουτζαχεντίν του οπίου και των εμπόρων όπλων.

Ένα χρόνο αργότερα, ο πιο διάσημος μισθοφόρος του Χόλιγουντ επισκέφθηκε απρόθυμα τη χώρα Ράμπο III. Wasταν σε αποστολή να σώσει τον φίλο του, τον συνταγματάρχη Σαμ Τράουτμαν (Ρίτσαρντ Κρέιν), ο οποίος κρατιόταν σε ένα σοβιετικό στρατόπεδο ψηλά στα βουνά του Αφγανιστάν, ώστε να μιλήσει κυρίως για τη φήμη του Αφγανιστάν ως «νεκροταφείο αυτοκρατοριών».

Είπε στους σοβιετικούς απαγωγείς του: “Κάθε μέρα, οι πολεμικές σας μηχανές χάνουν τη δύναμή τους από μια ομάδα κακο οπλισμένων και κακοεξοπλισμένων μαχητών της ελευθερίας. Αν μελετήσετε την ιστορία σας, θα ξέρετε ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν παραδόθηκαν ποτέ σε κανέναν. Θα προτιμούσαν να πεθάνεις παρά να είσαι σκλάβος ενός στρατού εισβολής. Δεν μπορείς να νικήσεις έναν τέτοιο λαό. Προσπαθήσαμε. Είχαμε ήδη το Βιετνάμ. “

Στη συνέχεια, ο Σιλβέστερ Σταλόνε προχώρησε στην ήττα του σοβιετικού στρατού που απαιτούσε άλλα οκτώ χρόνια σκληρών μαχών από τους Μουτζαχεντίν. Ράμπο IIIΤο τέλος της πορείας ονομάστηκε “ο γενναίος Αφγανός λαός”.

Μιάμιση δεκαετία αργότερα, μετά την πρώτη κατάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν και τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στην Αλ Κάιντα, οι σκηνοθέτες αντιμετωπίζουν επιτέλους το Αφγανιστάν πιο σοβαρά, συμπεριλαμβανομένου του Αφγανού σκηνοθέτη Σιντίκ Μπαρμάκ. Χρησιμοποίησε αυτό που λέγεται ότι ήταν η μόνη κάμερα 35 χιλιοστών σε όλο το Αφγανιστάν για να πει την ιστορία ενός 12χρονου κοριτσιού, το οποίο, υπό την κυριαρχία των Ταλιμπάν, πρέπει να προσποιείται ότι είναι αγόρι για να συντηρήσει τη χήρα μητέρα και την οικογένειά της. Η ταινία ονομάστηκε Οσάμα, Το όνομα που πήρε στα παιδικά της χρόνια, κέρδισε το Χρυσό Σφαίρα του 2003 για την καλύτερη ξένη ταινία.

Πέρασαν λίγα χρόνια μετά την 11η Σεπτεμβρίου για να νιώσουν άνετα οι εμπορικοί Αμερικανοί κινηματογραφιστές να αντιμετωπίζουν τη χώρα στην οθόνη και ακόμη και τότε, αρχικά επικεντρώθηκαν στους λανθασμένους υπολογισμούς που μας έκαναν να εμπλακούμε εκεί κατά τη σοβιετική εποχή. Σάτιρα Mike Nichols 2007 Ο πόλεμος του Τσάρλι Γουίλσον Ένα φρύδι έσκισε και στρατολόγησε τους Τομ Χανκς, Τζούλια Ρόμπερτς και Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν για να πουν την ιστορία του πώς οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ – που λειτουργούν με την εσφαλμένη θεωρία ότι ο εχθρός του εχθρού μας είναι φίλος μας – πήραν την απόφαση να οπλίσουν τη λεγόμενη «ελευθερία» του έθνους. πολεμιστές ». Στη συνέχεια, μια σειρά ντοκιμαντέρ εξέτασε την εμπειρία των στρατευμάτων στο έδαφος, των οικογενειών πίσω στην πατρίδα και την εμπειρία του αφγανικού πολιτισμού που έχει διαταραχθεί ή κινδυνεύσει.

Πανικός, απόγνωση και ηχώ άλλων αγώνων

Κάποια στιγμή, αυτές οι ιστορίες διεισδύουν σε ιστορίες από άλλους αγώνες. Πόλεμος του Περσικού Κόλπου όπως απεικονίζεται στο Αμερικανός ελεύθερος σκοπευτής ή Ντουλάπι για τον πόνο? Η διάσωση ελικοπτέρου της Σομαλίας απέτυχε Το μαύρο γεράκι έπεσε.

Ανησυχώντας στη χαοτική σκηνή από το Βιετνάμ που ο πρόεδρος Μπάιντεν ήταν τόσο ανυποχώρητος να μην επαναλάβει στην Καμπούλ: ελικόπτερα ανεβάζουν την οροφή της αμερικανικής πρεσβείας στη Σαϊγκόν καθώς η αμερικανική παρέμβαση τελείωσε τον Απρίλιο του 1975 – μια στιγμή γεμάτη ζωντανή μνήμη μιας γενιάς. πλάνα ειδήσεων όπως όλα μπορούν να εφεύρουν το Χόλιγουντ.

Στιγμιότυπα από το Διεθνές Αεροδρόμιο της Καμπούλ, από Οι Αφγανοί προσκολλώνται σφιχτά στην άτρακτο του μεταφορικού αεροσκάφους C-17 της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ Και είναι τόσο καλό στο διάδρομο, επίσης.

Πανικός, θυσία, απόγνωση – το έχουμε ξαναδεί. Δυστυχώς, δεν ήταν ταινία.

Πνευματικά δικαιώματα 2021 NPR. Για να μάθετε περισσότερα, επισκεφτείτε τη διεύθυνση https://www.npr.org.