Ο κρύσταλλος βράχου βρισκόταν στο μουσείο για σχεδόν δύο αιώνες – και μετά ανακάλυψαν ότι δεν ήταν βράχος
Το 1883, αυτό που πιστεύεται ότι ήταν ένας διακοσμητικός πολύτιμος λίθος καταλογίστηκε και τοποθετήθηκε στη συλλογή ορυκτολογίας του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στο Λονδίνο.
Αχάτης βρέθηκε στην κεντρική Ινδία, όπως ονομαζόταν Εντελώς σφαιρικόπερίπου 6 ίντσες μήκος και ανοιχτό ροζ χρώμα.
Παρά την ομορφιά της πέτρας, «δεν θεωρήθηκε ότι είχε μεγάλη άλλη σημασία», σύμφωνα με ένα δελτίο τύπου στις 29 Μαρτίου από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.
Αυτό ήταν μέχρι που ο Robin Hansen πήγε στο metal show.
Ο Χάνσεν, ένας από τους επιμελητές της συλλογής ορυκτολογίας, ταξίδεψε στη Γαλλία λίγο μετά την έκθεση αχάτη του μουσείου το 2018.
«Ενώ περπατούσα στην έκθεση, ένας έμπορος μου έδειξε ένα ζυμωτό αυγό δεινοσαύρου, το οποίο ήταν σφαιρικό, με λεπτό κέλυφος και έναν σκούρο αχάτη στη μέση», είπε ο Χάνσεν στη δήλωση. Ήταν μια αστραπιαία στιγμή όταν σκέφτηκα: «Περίμενε λίγο, μοιάζει πολύ με αυτό που μόλις δείξαμε στο μουσείο! “
Ο Χάνσεν αποφάσισε να μιλήσει με μερικούς ειδικούς για τους δεινόσαυρους.
Μίλησα με παλαιοντολόγους και συμφώνησαν ότι ο αχάτης είχε το σωστό μέγεθος και σχήμα για να είναι πιθανώς ένα αυγό, και η πέτρα έδειξε ότι κάποτε είχε πιεστεί πάνω σε άλλους σφαιρικούς βράχους, σαν ένα αυγό που μπαίνει σε μια φωλιά, είπε. Ελευθέρωση.
Μετά από πιο προσεκτική εξέταση, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο αχάτης ήταν επενδεδυμένος με ένα λεπτό λευκό στρώμα, πιθανότατα κέλυφος αυγού.
«Εντοπίστηκε σωστά και καταλογίστηκε ως αχάτης το 1883 χρησιμοποιώντας την επιστημονική γνώση που ήταν διαθέσιμη εκείνη την εποχή», είπε ο Χάνσεν στη δήλωση. «Μόλις τώρα καταλάβαμε ότι αυτό το δείγμα είχε κάτι πολύ ιδιαίτερο – το οπάλιο είχε γεμίσει αυτή τη σφαιρική δομή, που αποδείχθηκε ότι ήταν αυγό δεινοσαύρου».
Ανακαλύψτε το αυγό
Το αυγό συλλέχτηκε για πρώτη φορά μεταξύ 1817 και 1843 από έναν άνδρα ονόματι Τσαρλς Φρέιζερ που ζούσε στην Ινδία εκείνη την περίοδο, σύμφωνα με τη δήλωση.
Το μουσείο είπε ότι αυτό σημαίνει ότι το αυγό συλλέχτηκε «τουλάχιστον 80 χρόνια πριν αναγνωριστούν επιστημονικά τα αυγά των δεινοσαύρων».
Η ύπαρξη κελυφών αυγών δεινοσαύρων επιβεβαιώθηκε μέχρι το 1923, σύμφωνα με το μουσείο, όταν μια ολόκληρη φωλιά βρέθηκε στη Μογγολία.
Μπορεί να ήταν πληθυντικός πριν εμφανιστεί η λέξη «δεινόσαυρος», καθώς η λέξη δεν ήταν Ορίστηκε μέχρι το 1842Σύμφωνα με το μουσείο.
Η χρονική στιγμή της ανακάλυψης του αυγού σημαίνει ότι μπορεί να είναι το πρώτο αυγό δεινοσαύρου που βρέθηκε ποτέ – και δεν το γνώριζαν καν.
Με βάση την ηλικία του αυγού και το πού βρέθηκε, οι παλαιοντολόγοι πιστεύουν ότι ανήκε σε έναν τιτάνοσαυρο, τον μεγαλύτερο δεινόσαυρο στη Γη, σύμφωνα με τη δήλωση.
Η ζωή είναι σαν τιτανόσαυρος
Οι Τιτανόσαυροι ζούσαν από 163,5 εκατομμύρια χρόνια πριν μέχρι περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια πριν, σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια Britannica, και μπορούσαν να φτάσουν τα 85 πόδια σε ύψος, καθιστώντας τους Το μεγαλύτερο ζώο της ξηράς ποτέ γνωστό.
Σε σύγκριση με το μεγάλο τους μέγεθος ως ενήλικες, τα αυγά τους ήταν εκπληκτικά μικρά, όπως αποδεικνύεται από μακριούς γρανάτες από την Ινδία.
Ο παλαιοντολόγος Paul Barrett είπε στην έκδοση: “Φαίνεται πραγματικά παράξενο γιατί ήταν τεράστια ζώα, αλλά αυτό που έκαναν αντ ‘αυτού ήταν να γεννούν πολλά αυγά. Πολλά ζωντανά ζώα που γνωρίζουμε χρησιμοποιούν αυτόν τον συμβιβασμό, όπου είτε επενδύουν σε μικρός αριθμός αυγών μεγαλύτερος ή σε μεγαλύτερο αριθμό μικρότερων αυγών.
«Φαίνεται ότι οι τιτάνοσαυροι υιοθέτησαν μια στρατηγική για να γεννούν μεγάλες συμπλέκτες από περίπου 30 ή 40 μικρά αυγά», είπε.
Η δήλωση ανέφερε ότι οι παλαιοντολόγοι πιστεύουν επίσης ότι οι δεινόσαυροι επέστρεφαν τακτικά σε ηφαιστειακές περιοχές για να γεννήσουν τα αυγά τους επειδή ήταν ζεστό.
“Αυτό θα βοηθήσει επίσης να εξηγηθεί πώς σχηματίστηκε η Χαλκηδόνα”, ανέφερε το μουσείο. «Είναι πιθανό ότι λίγο αφότου ο τιτανόσαυρος γέννησε τα αυγά του στη ζεστή άμμο, ένα κοντινό ηφαίστειο εξερράγη».
Σύμφωνα με την εκδοχή, η φωλιά ενός δεινοσαύρου καλύφθηκε με ηφαιστειακό βράχο, το οποίο στη συνέχεια στερεοποιήθηκε, αφήνοντας μια ποσότητα αυγών που ρουφούνταν μέσα στην πέτρα. Το έμβρυο θα είχε σαπίσει και το νερό γεμάτο πυρίτιο θα είχε γεμίσει το κενό, σκληρύνοντας τελικά στην όμορφη ροζ πέτρα που βλέπουμε σήμερα.
Εξήντα εκατομμύρια χρόνια αργότερα, ανασκάφηκε στην Ινδία και μεταφέρθηκε στο Λονδίνο.
Τα αυγά και άλλα δείγματα εκτίθενται στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου στο πλαίσιο της έκθεσης «Titanosaur: Life as the Biggest Dinosaur».
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”