Η ομιλία του Τζο Μπάιντεν έμοιαζε ως τελική, μια που έχει τελειοποιηθεί εδώ και αρκετό καιρό και μια που δείχνει ότι οι προσδοκίες παραμένουν υψηλές στον Λευκό Οίκο ότι η Ρωσία θα αναλάβει στρατιωτική δράση.
Ο Μπάιντεν έγνεψε εν συντομία στους ισχυρισμούς της Μόσχας για αποχώρηση πριν το αντικρούσει ξαφνικάανεβάζοντας τις εκτιμήσεις των ΗΠΑ για τον αριθμό των στρατευμάτων που περιβάλλουν την Ουκρανία σε 150.000 σε «κατάσταση απειλής».
Ήταν το είδος της ομιλίας που συνήθως εκφωνούνταν την παραμονή μιας πολύ σημαντικής πράξης, συνήθως στρατιωτικής, για να προετοιμαστούν για τις προσδοκίες του πληθυσμού. Ο Μπάιντεν απευθύνθηκε απευθείας στον αμερικανικό λαό, λέγοντάς τους ότι δεν θα «προσποιηθεί ότι δεν θα έβλαπτε» και ότι θα το ένιωθαν στην αντλία βενζίνης. Υποσχέθηκε ότι η κυβέρνησή του θα έκανε ό,τι μπορούσε για να το μετριάσει.
Ο πρόεδρος προσπάθησε επίσης να μιλήσει από πάνω από το κεφάλι του Πούτιν στους απλούς Ρώσους, οι οποίοι είχαν ακούσει ελάχιστα από τα δικά τους μέσα ενημέρωσης για τις άνευ προηγουμένου αναπτύξεις στρατιωτών τους τριγύρω. Ουκρανία. Ο Μπάιντεν μίλησε για «βαθούς δεσμούς οικογενειακής ιστορίας και πολιτισμού» με τους Ουκρανούς και προειδοποίησε ότι ο πόλεμος θα αιμορραγούσε τη φήμη της χώρας στα βιβλία της ιστορίας. Ο κόσμος «δεν θα ξεχάσει ότι η Ρωσία επέλεξε τον θάνατο και την καταστροφή χωρίς λόγο», είπε.
Διευκρίνισε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέμειναν ανοιχτές σε διαπραγματεύσεις για αμοιβαία ζητήματα ασφάλειας, λέγοντας ότι θα συνεχίσουν τις συνομιλίες «όσο υπάρχει ελπίδα» στη διπλωματία, αλλά παρέμεινε στη θέση των ΗΠΑ ότι δεν θα υπάρξει συμβιβασμός στη θεμελιώδη αρχή της το δικαίωμα της Ουκρανίας και άλλων χωρών να επιλέγουν τις συμμαχίες τους.
Νωρίτερα σήμερα, ο γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σουλτς τόνισε ότι η ένταξη της Ουκρανίας δεν θα συμβεί στο άμεσο μέλλον, αλλά ο Μπάιντεν δεν απηχούσε αυτή τη συμφιλιωτική νότα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ήδη καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τέτοιες προφορικές διαβεβαιώσεις δεν θα είναι αρκετές για τον Πούτιν.
Η ομιλία ήταν μέρος μιας φαινομενικά σκόπιμης πολιτικής αυτής της κυβέρνησης να σκέφτεται φωναχτά την κρίση, ενημερώνοντάς την συνεχώς για τους χειρότερους φόβους της, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει επιδείνωση των συμμάχων της στο Κίεβο. Η λογική φαίνεται να είναι: Δεν ξέρουμε με βεβαιότητα τι θα κάνει ο Πούτιν, αλλά ξέρουμε ότι του αρέσει να ελέγχει την αφήγηση και να προκαλεί εκπλήξεις. Γιατί λοιπόν να μην δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον χειρότερων σεναρίων, όπου ο μόνος τρόπος που ο Ρώσος ηγέτης μπορεί να εκπλήξει τη Δύση είναι επιλέγοντας την ειρήνη.
Η τελική δήλωση του Μπάιντεν – “Εάν δεν υπερασπιστούμε την ελευθερία εκεί που διακυβεύεται σήμερα, σίγουρα θα πληρώσουμε μεγαλύτερο τίμημα αύριο” – είναι πιθανό να χαιρετιστεί με ζοφερή χαρά στο Κίεβο, μετά την εκκένωση της πρεσβείας των ΗΠΑ και την υποχώρηση των διπλωματών των ΗΠΑ στο δυτικό άκρο της χώρας. Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες διατήρησαν τις προμήθειες όπλων και λέγεται ότι κάνουν ρυθμίσεις για να διατηρήσουν τη ροή όπλων προς την ουκρανική εξέγερση, εάν πρόκειται για κάτι τέτοιο.
Αυτή η διοίκηση γνωρίζει καλά ότι έχει παρουσιαστεί ως αδύναμη λόγω του τρόπου με τον οποίο έφυγε από το Αφγανιστάν.
Όμως ο Μπάιντεν έχει χάσει εδώ και καιρό την πίστη του στην αμερικανική αποστολή εκεί, ενώ πιστεύει ακράδαντα στο ΝΑΤΟ. Χρησιμοποίησε τη λέξη «άγιος» για να περιγράψει τη δέσμευση της Αμερικής στους συμμάχους της. Ήταν εσκεμμένα ηχηρή γλώσσα. Ο Μπάιντεν κατανοεί ξεκάθαρα ότι αυτό θα μπορούσε να είναι μια καθοριστική δοκιμασία για την προεδρία του.
“Ακραίος μαθητής. Επίλυση προβλημάτων. Παθιασμένος εξερευνητής. Αθεράπευτος μελετητής twitter. Λάτρης του καφέ.”