Ο πρώτος Έλληνας ποιητής που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ

Στις 10 Δεκεμβρίου 1963, ο Βασιλιάς Γκούσταβ της Σουηδίας απένειμε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Έλληνα διπλωμάτη και ποιητή Γεώργιο Σεφέρη. Ο πρώτος Έλληνας που έλαβε το βραβείο ήταν ο Σεφέρης.

Ο Σεφέρης γεννήθηκε το 1900 στην Ουρλά της Μικράς Ασίας, Τουρκία. Ο ποιητής έλαβε διεθνή εκπαίδευση. Η οικογένειά του μετανάστευσε στην Αθήνα σε νεαρή ηλικία και μετά μετακόμισε στο Παρίσι, όπου σπούδασε νομικά στη Σορβόννη.

Ενώ ο Σεφέρης ήταν μαθητής στο Παρίσι, οι τουρκικές δυνάμεις έκαψαν τα ελληνικά και αρμενικά τμήματα της κοσμοπολίτικης πόλης της Σμύρνης, αναγκάζοντας τους υπόλοιπους Έλληνες της Μικράς Ασίας να εγκαταλείψουν την περιοχή για την Ελλάδα.

Η καταστροφή του Ελληνισμού στη Μικρά Ασία είχε βαθιά επίδραση στην καριέρα και την καριέρα του

Αν και δεν υπήρχε εκείνη τη στιγμή, η εκδήλωση ήταν τραυματική και άφησε το σημάδι της στη ζωή και την καριέρα του Σεφέρη. Ολόκληρη η οικογένειά του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την περιοχή και ο Έλληνας ποιητής δεν θα επέστρεφε στην πατρίδα του για περισσότερα από 25 χρόνια μετά την καταστροφή της Σμύρνης.

Πολλοί αποδίδουν την αποφασιστικότητα του Σεφέρη στον αρχαίο Έλληνα πολεμιστή Οδυσσέα, ο οποίος ξεκίνησε την πολυετή αναζήτηση του σπιτιού, αφού οι Έλληνες είχαν μεταναστεύσει στη Μικρά Ασία και τη δική του επιθυμία να επιστρέψουν σε ένα σπίτι που δεν είχε πλέον.

Αυτή η καταστροφή ήταν μια καθοριστική στιγμή για τους πολυάριθμους Έλληνες συγγραφείς και καλλιτέχνες της γενιάς του που ενοχλήθηκαν από την ικανότητα του ανθρώπου για καταστροφή και βαρβαρότητα, και των οποίων οι ιδέες για πολιτιστική και εθνοτική ταυτότητα προκλήθηκαν από την άφιξη εκατομμυρίων προσφύγων από την περιοχή. .

Οι Sepheris αντιτάχθηκαν στην απόφαση

Ο Σεφέρης έγινε διπλωμάτης και υπηρέτησε με επιτυχία σε διάφορες χώρες σε όλο τον κόσμο, όπως η Τουρκία, η Ιορδανία, η Αλβανία και το Ιράκ.

Όταν η ακροδεξιά στρατιωτική δικτατορία, ή η χούντα, ήρθε στην εξουσία στην Ελλάδα το 1967, ο Σεφέρης άρχισε αμέσως να αντιτίθεται στον βίαιο κανόνα.

Μπορεί να κρατήσει, να βασανίσει, να σκοτώσει ή να απελάσει οποιονδήποτε θεωρεί αντίθετο με τις απόψεις της στρατιωτικής χούντας.

Ο Σεφέρης πέθανε το 1971, τραγικά τρία χρόνια πριν από το τέλος της στρατιωτικής χούντας. Ωστόσο, η κηδεία του ήταν μια πράξη διαμαρτυρίας καθώς χιλιάδες θρηνητές έφεραν το φέρετρο του στους δρόμους της Αθήνας και διάβασαν την ποίησή του, η οποία είχε απαγορευτεί από τη δικτατορία.

Όταν ο Σεφέρης κέρδισε το βραβείο Νόμπελ

Η ποίηση του Σεφέρη έγινε γνωστή διεθνώς στη δεκαετία του 1950. Προτάθηκε δύο φορές, το 1955 και το 1961, πριν λάβει το τελευταίο πολυπόθητο βραβείο.

Στις 24 Οκτωβρίου 1963, η Σουηδική Ακαδημία Telegraph ανακοίνωσε ότι ο Σεφέρης είχε κερδίσει το βραβείο για το “υπέροχο στιλ τραγουδιού του εμπνευσμένο από ένα βαθύ πάθος για τα ελληνικά πολιτιστικά ιδανικά.”

Ο Σεφέρης, ο οποίος βρισκόταν στο σπίτι εκείνη την εποχή λόγω κακής υγείας, είπε: «Επιλέγοντας έναν Έλληνα ποιητή για το Βραβείο Νόμπελ, νομίζω ότι η Σουηδική Ακαδημία θέλει να εκφράσει την αλληλεγγύη της προς τη ζωντανή, πνευματική Ελλάδα, Ελλάδα. Πολλές γενιές έχουν αγωνιστεί και προσπαθούν να διατηρήσουν ζωντανή τη μακρά πολιτιστική της κληρονομιά.

“Νομίζω ότι η Σουηδική Ακαδημία ήθελε να δείξει ότι η ανθρωπότητα σήμερα χρειάζεται επίσης ποίηση – από όλους τους ανθρώπους – και το ελληνικό πνεύμα.”

Ο Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας Samuel Beckett, αγγλό-αμερικανός ποιητής W.H. Ο Σεφέρης αγωνίστηκε για το βραβείο Νόμπελ εκείνη τη χρονιά στον τομέα των συγγραφέων αστέρων, συμπεριλαμβανομένων λογοτεχνικών μεγάλων όπως ο Auden και ο Χιλής ποιητής Pablo Neruda.

Σε μια τελετή στο Δημαρχείο της Στοκχόλμης στις 10 Δεκεμβρίου, ο Σεφέρης μίλησε για την άμεση και αδιάκοπη συνέχεια της ελληνικής γλώσσας από την αρχαιότητα έως σήμερα.

Είπε: «Κατάγομαι από μια μικρή χώρα. Ένα πέτρινο ακρωτήριο στη Μεσόγειο δεν έχει κανένα πλεονέκτημα εκτός από τον αγώνα των ανθρώπων της, τη θάλασσα και το φως του ήλιου. Η χώρα μας είναι μικρή, αλλά η κληρονομιά της είναι τεράστια και μας δόθηκε χωρίς εμπόδια.

«Οι άνθρωποι δεν σταμάτησαν να μιλούν ελληνικά. Οι αλλαγές του ήταν όπως όλα τα άλλα ζωντανά, αλλά δεν υπήρχαν κενά στην ύπαρξή του. “Σημείωσε.

Σημείωσε την ανάγκη και τη λειτουργία της ποίησης στο σύγχρονο κόσμο, λέγοντας, “Είναι σημαντικό η Σουηδία να θέλει να τιμήσει αυτό το ποίημα, και όλα τα ποιήματα γενικά, ακόμη και όταν απευθύνεται σε έναν ορισμένο αριθμό ανθρώπων.”

«Πιστεύω ότι αυτός ο σύγχρονος κόσμος του φόβου και του άγχους χρειάζεται ποίηση», κατέληξε ο Σεφέρης.