Κάτω από τα μυστικιστικά φώτα του εργαστηρίου Griffith, το Ελληνικό Θέατρο στο Λος Άντζελες έγινε καταφύγιο ψυχεδελικών θαυμάτων το βράδυ της 14ης Οκτωβρίου. Ο Τζο Ρούσο παραλίγο να πεθάνει ανέβηκε στη σκηνή. Ο εμβληματικός χώρος, με τα αμφιθεατρικά καθίσματα του, εξασφάλιζε ότι κάθε νότα έφτασε στα αυτιά των ανυπόμονων θαυμαστών, μετατρέποντας τη βραδιά σε ένα μαγευτικό ταξίδι στον διαχρονικό κατάλογο των Grateful Dead.
Είναι ξεκάθαρο από τη στιγμή που χτυπιέται η πρώτη συγχορδία ότι το Almost Dead Band του Joe Russo δεν είναι απλώς ένα συγκρότημα, αλλά μια ομάδα παθιασμένων μουσικών που απολαμβάνουν τη μουσική που παίζουν. Η χαρά που πηγάζει από κάθε μέλος της μπάντας ήταν απτή καθώς παρέδωσαν μια μαγευτική ερμηνεία. Δεν παίζουν απλά τραγούδια. Τα κατοικούσαν, επιτρέποντας στην ευχάριστη στο κοινό μουσική να τους παρασύρει σε αιθέρια ταξίδια.
Αυτό που ξεχώρισε αυτή τη βραδιά ήταν η τάση της μπάντας για αυτά τα μεγάλα, υπερβατικά σόλο. Ήταν σαν να εκμεταλλεύτηκαν το πνεύμα των Grateful Dead, οδηγώντας το κοινό σε ψυχεδελικά ταξίδια μέσα από αλλόκοτα και οικεία ηχοτοπία. Οι θαυμαστές στο πλήθος μαγεύτηκαν και χόρευαν από την πρώτη νότα μέχρι την τελευταία. Οι μελωδίες που συνδυάζονται και τα ψηλά κρεσέντο δημιούργησαν μια ακαταμάχητη ήρεμη ατμόσφαιρα.
Καθώς έπαιζε το συγκρότημα, ήταν ενδιαφέρον να βλέπεις το ποικιλόμορφο κοινό να συμμετέχει. Από έμπειρους Deadheads που ακολούθησαν τους Grateful Dead από την αρχή μέχρι μια νέα γενιά θαυμαστών, εκπροσωπήθηκαν όλες οι ηλικίες, ενωμένοι από τη μαγευτική δύναμη της μουσικής. Το ελληνικό θέατρο έμοιαζε να αναπνέει, καθώς οι θαυμαστές επί σκηνής συνδύασαν και συνδύασαν τα μουσικά τους ταλέντα. Ήταν μια απόδειξη της διαχρονικής απήχησης της μουσικής των Grateful Dead, ενός φαινομένου που συνδέει γενιές και καλλιεργεί μια αίσθηση ενότητας μεταξύ των πιστών του.
Η πραγματική μαγεία της βραδιάς, ωστόσο, ήταν στην αίσθηση της κοινότητας που περιέβαλλε τον χώρο. Το κοινό, τόσο διαφορετικό, ένιωθε σαν μια οικογένεια που ενωνόταν από την κοινή τους αγάπη για τη μουσική. Οι ξένοι γίνονται φίλοι, χορεύουν και ταλαντεύονται από κοινού, συνδέονται με υπερβατικές νότες που παίζονται στη σκηνή.
Όσοι στη σκηνή ήταν εξίσου ενθουσιασμένοι από τη μαγεία της βραδιάς. Τα μέλη του συγκροτήματος αντάλλαξαν ματιές και χαμόγελα μεταξύ τους, δείχνοντας ο ένας τη μουσική ικανότητα του άλλου. Καθώς περνούν απρόσκοπτα σόλο από το ένα στο άλλο, είναι σχεδόν σαν να μοιράζονται μυστικά ο ένας με τον άλλον μέσω των οργάνων τους, κάτι που κάνει τις ζωντανές εμφανίσεις πραγματικά μαγικές.
Στον αγιασμένο χώρο κάτω από το Griffith Labs, το Almost Dead του Joe Russo παρουσίασε μια παράσταση που ξεπέρασε τα εγκόσμια και πήγε το κοινό σε ένα βασίλειο ψυχεδελικών θαυμάτων. Ήταν μια αξέχαστη νύχτα, όπου τα όρια μεταξύ μπάντας και κοινού, μικρών και μεγάλων, και της πραγματικότητας και της υπέρβασης όλα θολώθηκαν σε μια όμορφη, αρμονική εμπειρία.
“Εμπειρογνώμονας τηλεόρασης. Μελετητής τροφίμων. Αφιερωμένος συγγραφέας. Ανεμιστήρας ταξιδιού. Ερασιτέχνης αναγνώστης. Εξερευνητής. Αθεράπευτος φανατικός μπύρας”