Ο Nawaz Deshi έχει μια ποικίλη κινηματογραφική καριέρα ως συνθέτης, διευθυντής φωτογραφίας και σκηνοθέτης. Το σκηνοθετικό του ντεμπούτο άσπρη σκιά, Η ιστορία ενός νεαρού δραπέτη αλμπίνο, ο οποίος κέρδισε το βραβείο Lion of the Future στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας το 2013. Συνεργάστηκε με τον Ιρανό σκηνοθέτη Babak Jalal για να συνθέσει το soundtrack για την ταινία του “The Albino Girl”. Μπλουζ συνόρων (2009) και ως κινηματογραφιστής που έχει βραβευτεί με Panther Μέρες ραδιοφώνου (2016).
Η δεύτερη ταινία του Dishy είναι γερμανικής-γαλλικής συμπαραγωγής zotex, Το οποίο έγραψε από κοινού με τον Τζαλάλ. Xoftex Είναι το όνομα του ελληνικού προσφυγικού καταυλισμού για Σύρους και Παλαιστίνιους αιτούντες άσυλο. Για να περάσει η ώρα, κάτοικοι του στρατοπέδου, όπως ο Νάσερ, κάνουν σατιρικές ταινίες μικρού μήκους και ετοιμάζονται να δημιουργήσουν μια ταινία με ζόμπι. Όμως η πραγματικότητα του στρατοπέδου μπορεί να θεωρηθεί από μόνη της ένα σενάριο τρόμου.
Αυτή τη στιγμή η ταινία προβάλλεται στο Διαγωνιστικό Κρυστάλλινη Σφαίρα στο Κάρλοβι Βάρι και στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μονάχου ως κοινή παγκόσμια πρεμιέρα.
Xoftex Η παραγωγή της ταινίας έγινε από την Arden Film με έδρα το Βερολίνο και συμπαραγωγή της γαλλικής εταιρείας The Cup Of Tea. Η MAD Solutions είναι υπεύθυνη για τις παγκόσμιες πωλήσεις.
Τι σας ενέπνευσε να το κάνετε αυτό; Xoftex;
Ήμουν συνεργάτης στο Fairplanet.org και εθελόντρια στο CADUS, μια ΜΚΟ που παρέχει ιατρική βοήθεια σε ζώνες συγκρούσεων. Τεκμηρίωσα την αποστολή τους να σώσουν πρόσφυγες από πνιγμό στα ανοιχτά της Λιβύης. Οι αποστολές στη θάλασσα με ταρακούνησαν μέχρι τα βάθη. Έστειλα μερικά πλάνα σε έναν φίλο που μου σύστησε τον Amed Khan, έναν παραγωγικό ανθρωπιστή. Με προέτρεψε να περάσω λίγο χρόνο σε έναν προσφυγικό καταυλισμό στην Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, οι συνθήκες των στρατοπέδων στην Ελλάδα ήταν μάρτυρες εκτεταμένης διαφθοράς και παραβιάσεων. Ρώτησα τους συμπαίκτες μου ποιο στρατόπεδο βρήκαν πιο δύσκολο. Η ομόφωνη απάντηση ήταν η Softex, η οποία βρίσκεται σε ένα καμένο πρώην εργοστάσιο χαρτιού υγείας σε μια τοξική ερημιά.
Έφτασα στον καταυλισμό και μίλησα με ανθρώπους που κάπνιζαν έξω από μια τρύπα στον φράχτη. Σύντομα βρεθήκαμε να μοιραζόμαστε ιστορίες φαντασμάτων και να γυρίζουμε μια ταινία μικρού μήκους και γρήγορα αναπτύχθηκε ένας ισχυρός δεσμός μεταξύ μας. [Eventually]Ξεκίνησα ένα κανονικό εβδομαδιαίο εργαστήριο στη Softex με τον επί χρόνια συνεργάτη μου, Νάσο Χατζόπουλο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, γνώρισα τον Ali Abbas, τον αδερφό του και τους φίλους του που ήθελαν να γυρίσουν μια ταινία με ζόμπι στο στρατόπεδο. Καθ' όλη τη διάρκεια της παραμονής μου εκεί, τεκμηρίωσα και αρχειοθέτησα τη διαδικασία, χωρίς να ξέρω τι θα γινόταν.
Ο Αλί Αμπάς είναι εμπνευσμένος Xoftex. Μοιράζεται ένα συγγραφικό έργο για την ταινία και είναι ο πρωταγωνιστής στο ντοκιμαντέρ Reflects Zoftex, Το έργο έχει προγραμματιστεί να ολοκληρωθεί τον επόμενο χρόνο.
Αποφεύγετε τον βαρύ ρεαλισμό και την απλή αφήγηση. Ήταν η προσέγγιση μια επιθυμία αλλαγής των παραδοσιακών τρόπων αντιμετώπισης αυτών των αφηγήσεων;
Τα κυρίαρχα μέσα τείνουν να απανθρωποποιούν το κοινό, απωθώντας το μακριά παρά πιο κοντά τους. Οι εικόνες των θυμάτων, ιδιαίτερα των θυμάτων της συνεχιζόμενης γενοκτονίας στη Γάζα ή στις αφρικανικές χώρες που υποφέρουν από κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχουν σκοπό να προκαλέσουν θυμό παρά κατανόηση. Ακόμη και οι καλοπροαίρετες προσπάθειες μπορούν να δημιουργήσουν απόσταση, αποτυγχάνοντας να εξισορροπήσουν τις εικόνες φρίκης. Η φαντασία, ή υβριδική φαντασία, μας επιτρέπει να τεκμηριώσουμε το αόρατο.
Πώς έκανες την ταινία;
Το μεγαλύτερο μέρος του casting έγινε από τον Majd Hafri και τον Osama, που έπαιξαν τον Yassin στην ταινία. Έφεραν όχι μόνο την εμπειρία και την κοινότητά τους αλλά και πολλή τύχη και ενέργεια. Ξοδέψαμε πολύ καιρό γυρίζοντας σκηνές και κάνοντας τεστ οθόνης, για να ανακαλύψουμε ποιος πρέπει να παίξει κάθε ρόλο στην πορεία. Αυτές οι πρώτες συναντήσεις και ένα ταξίδι μαζί στη Σουηδία για να γυρίσουμε ντοκιμαντέρ του Αλί Αμπάς και των αρχικών ηρώων της Softex που έλαβαν άσυλο κοντά στο Μάλμε ενίσχυσαν τη συλλογική μας φιλοδοξία για την παραγωγή της ταινίας.
Πώς ήταν η φωτογραφία ως πρακτική εμπειρία;
Είχαμε την τύχη να έχουμε υποστήριξη από τις γερμανικές αρχές μετανάστευσης, οι οποίες μας επέτρεψαν να χρησιμοποιήσουμε αποθηκευτικούς χώρους για να φιλοξενήσουμε πρόσφυγες σε κοντέινερ. Τα αναδιαρθρώσαμε ώστε να μοιάζουν με στρατόπεδα στην Ελλάδα, με ένα πραγματικό τρένο να τρέχει πίσω τους. Μεγάλο μέρος της ταινίας γυρίστηκε στο χέρι, βασιζόμενος κυρίως στον πρακτικό φωτισμό. Μαζί μας στην ομάδα ήταν ο Babak Jalali, ο οποίος συνέγραψε την ταινία και αποτέλεσε μεγάλη έμπνευση για οποιαδήποτε δουλειά μου. Η παρουσία του μας επέτρεψε να προσαρμοστούμε γρήγορα στις συνεχώς μεταβαλλόμενες απαιτήσεις σκοποβολής.
Πώς συγκεντρώσατε χρηματοδότηση για Xoftex?
Η έρευνα και ο χρόνος ήταν καθοριστικής σημασίας. Το υλικό ντοκιμαντέρ από τα στρατόπεδα έδωσε τον τόνο από νωρίς και τράβηξε την προσοχή του Andrew Steinborn, ο οποίος ήρθε ως παραγωγός πολύ πριν ολοκληρωθεί το σενάριο. Μαζί ετοιμάσαμε αρκετές αιτήσεις χρηματοδότησης.
Όλα έγιναν δυνατά όταν επικοινωνήσαμε με τη Lucia Haslauer, Αρχισυντάκτρια στο [German broadcaster] ZDF. Με πολιτιστικά ταμεία όπως το BKM Medianboard, πρόσθετοι υποστηρικτές, συμπεριλαμβανομένων επενδυτών αγγέλων, όπως ο Westward από τις ΗΠΑ και ο The Lift από το Μεξικό, έχουν συμμετάσχει για να διαμορφώσουν την προσέγγισή μας και να επηρεάσουν τη συντακτική διαδικασία στο post-production.
Η εύρεση αρχικής υποστήριξης ήταν δύσκολη, αλλά η εμπειρία του Andrew στην πλοήγηση στα κανάλια χρηματοδότησης ήταν το κλειδί. Η απόκτηση χρηματοδότησης είναι σαν να λύνεις ένα σύνθετο παζλ, που περιλαμβάνει δεσμεύσεις που υπαγορεύουν τις τοποθεσίες των γυρισμάτων και τις επιλογές του πληρώματος, μαζί με τις συνήθεις προκλήσεις παραγωγής.
Τι δουλεύεις μετά;
Πρώτα, για να ολοκληρώσετε την επεξεργασία Φάντασμα στο ραντάρΝτοκιμαντέρ Mirror ZoftexΗ ταινία ακολουθεί το ταξίδι του Αλί Αμπάς, ενός Παλαιστινίου-Σύρου, από την εταιρεία Softex στην Ελλάδα στη Σουηδία, κατά τη διάρκεια πολλών ετών.
Γύρισα επίσης ένα ντοκιμαντέρ στην Ουκρανία με τον Beau Willimon και τον Peter Verzilov. Είναι μια ιδιαίτερα οικεία ματιά στις σχέσεις κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Ο Majd και ο Osama Hafeiri, που σημείωσαν επιτυχία με την μικρού μήκους ταινία τους, παραμένουν σε στενή επαφή με τον δημιουργικό πυρήνα της ταινίας και σχεδιάζουμε να συνεργαστούμε σε μελλοντικά έργα.
Αυτό που περιμένω περισσότερο είναι να κάνω κωμωδία. ας δούμε.