Ο Nicholas Mikosis μοιράζεται την οικογενειακή του σχέση με τη South Melbourne FC

«Δεν μπορώ να θυμηθώ τη ζωή μου χωρίς τη South Melbourne FC», είπε ο Nicholas Micosis, πρόεδρος του ιστορικού ποδοσφαιρικού συλλόγου στη Βικτώρια. Greek Herald.

Η οικογένειά του -από τον πατέρα του μέχρι τον παππού του, τους θείους του και σήμερα τα παιδιά του- έχουν συνδεθεί με το ποδόσφαιρο στην Αυστραλία εδώ και δεκαετίες.

«Είναι πολύ ιδιαίτερο», λέει.

Ακόμη και όταν ο Νίκολας δούλευε στην Αδελαΐδα της Νότιας Αυστραλίας το 1990, θυμάται ότι πήδηξε στο αυτοκίνητο με τη σύζυγό του ένα Σάββατο βράδυ μέχρι τη Μελβούρνη για να παρευρεθεί στον Μεγάλο Τελικό του 1991 μεταξύ South Melbourne FC και Melbourne FC.

Όπως μου είπε αργότερα ο Νίκολας, θα έδενε με τον πατέρα του Δημήτρη τις Κυριακές στο δρόμο για το Middle Park.

Αυτή η ιστορία ξεκινά από αυτόν.

‘Μην χάσεις ποτέ παιχνίδι’:

Ο πατέρας του Νίκολας ήρθε στην Αυστραλία το 1953 σε ηλικία 20 ετών. Έμεινε από τα δύο αδέρφια, την αδερφή και τους γονείς του.

Μέσα σε δύο χρόνια ακολούθησε την Hellenic and South Melbourne United, έναν από τους τρεις ποδοσφαιρικούς συλλόγους στο Yarra Park, που συγχωνεύτηκαν το 1959 για να σχηματίσουν τη South Melbourne Hellas.

Υποστηρικτές του ελληνικού στοιχείου εκείνης της σύνδεσης.

«Θυμηθείτε ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν άργησε να έρθει ο πατέρας μου. Ιστορία της Νότιας Μελβούρνης Γιουνάιτεντ [an Anglo supported club] Πηγαίνει πίσω στη δεκαετία του 1890, αλλά δεν έχουν μεγάλη υποστήριξη. Λόγω του Α’ και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όλοι οι στρατιώτες και οι υποστηρικτές πήγαιναν πέρα ​​δώθε για τη μητέρα πατρίδα. Τι είχαν οι Έλληνες; Υποστηρικτές!» λέει ο Νικόλαος.

Μέσα σε λίγα χρόνια, ο πατέρας του έφερε την οικογένειά του στην Αυστραλία.

«Όλη η οικογένεια ασχολήθηκε έντονα», λέει ο Νίκολας, του οποίου ο θείος έπαιζε επίσης για τη Νότια Μελβούρνη.

Ο πατέρας του τον έφερε για πρώτη φορά σε έναν αγώνα της Νότιας Μελβούρνης σε ηλικία δύο ετών.

«Δεν χάνουμε παιχνίδι», λέει. «Τις Κυριακές είναι πάντα η Νότια Μελβούρνη».

Ο Νίκολας ασχολήθηκε περισσότερο με τον σύλλογο όταν επέστρεψε από την Αδελαΐδα. Όταν ξεκίνησε, το όνομα της ομάδας είχε αλλάξει σε “Λέικερς”. Στη δεκαετία του 1980, έγινε το “South Melbourne Gunners” πριν γίνει το “South Melbourne Hellas” και τέλος, το “South Melbourne” – το όνομα ακόμα και σήμερα.

“Η γνώμη μου είναι ότι δεν χρειάζεται να έχουμε μέρος της Ελλάδας. Είμαστε ποδοσφαιρικός σύλλογος, αυτό είμαστε. Ναι, η κληρονομιά μας είναι ελληνική και θα έχουμε πάντα ελληνική υποστήριξη. Αυτή ήταν η άποψή μου τότε. άλλαξε λίγο από τότε», εξηγεί ο Nicolas.

Σχέση πατέρα και γιου:

Ο αρχηγός της Νότιας Μελβούρνης μοιράζεται ανοιχτά προσωπικές αναμνήσεις που παραμένουν στο μυαλό του, ιδιαίτερα σχετικά με τον πατέρα του και τον δεσμό τους μέσω της σχέσης του με τον σύλλογο.

Σε ένα μνημόσυνο στο στάδιο, όταν ο Νίκολς ήταν ένας 30χρονος αντιπρόεδρος του συλλόγου, ο Νίκολς θυμήθηκε έναν Αυστραλό ειδικό στο μάρκετινγκ να τον έδειξε και να του είπε στον πατέρα του «εσύ είσαι υπεύθυνος γι’ αυτόν».

“Ο πατέρας μου είπε “Είμαι περήφανος γι ‘αυτόν” για πρώτη φορά. Δεν το είχα ξανακούσει αυτό γιατί ο μπαμπάς μου ήταν σκληρός τύπος. Ήμασταν πολύ κοντά στη ζωή μας καθώς μεγάλωσα. ” λέει ο Νικόλας.

Όταν πέθανε ο πατέρας του, ο τότε Πρόεδρος Γιώργος Βασιλόπουλος τοποθέτησε το κασκόλ της Νότιας Μελβούρνης στο φέρετρο.

Την ημέρα του «trisaggio» του, η Νότια Μελβούρνη έπαιζε στους ημιτελικούς, ο Nicholas περπάτησε μόνος στο γήπεδο πριν φύγει στο ημίχρονο για να παρακολουθήσει το «trisaggio» του πατέρα του. Ήταν σαν να ήταν μαζί και να πήγαιναν σε ένα παιχνίδι, όπως έκαναν πάντα τις Κυριακές.

«Από τα 18 μου, εγώ και ο μπαμπάς μου, ό,τι κι αν κάναμε, πηγαίναμε πάντα μαζί στη Νότια Μελβούρνη. Κυριακή, 3 μ.μ. Μόνο τότε χάλασε και άνοιξε. Δεθήκαμε ο ένας με τον άλλον ενώ οδηγούσαμε στο γήπεδο», εξηγεί ο Νίκολς.

Περισσότερα από ένα κλαμπ:

Ο Νίκολας χαίρεται που τα παιδιά του είναι, όπως λέει, τρελοί λαοί της Νότιας Μελβούρνης. Ο γιος του έχει παίξει στην ομάδα. Θα μπορούσαν να δουν τα τελευταία χρόνια της Νότιας Μελβούρνης στο υψηλότερο επίπεδο ποδοσφαίρου – το National Soccer League (NSL).

Ο σύλλογος επιλέχθηκε ως ο Όμιλος Ωκεανίας του Αιώνα για τον 20ο αιώνα από τη Διεθνή Ομοσπονδία Ποδοσφαιρικής Ιστορίας και Στατιστικής. Όπως λέει ο Nicholls, η Νότια Μελβούρνη ήταν η δύναμη του αυστραλιανού ποδοσφαίρου.

«Μπορείτε να πάτε σε οποιοδήποτε μέρος της Αυστραλίας τώρα και η Νότια Μελβούρνη εξακολουθεί να είναι μια σεβαστή μάρκα, όχι μόνο στην ελληνική κοινότητα αλλά και στην ευρύτερη ποδοσφαιρική κοινότητα», λέει.

«Μας αντιμετωπίζουν σαν βασιλιάδες, ειδικά όταν πηγαίνουμε διακρατικά. Είναι ασυνήθιστο γιατί αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η Νότια Μελβούρνη ήταν ο πιο επιτυχημένος σύλλογος στην Αυστραλία μέχρι τη δημιουργία της A-League.

Ο σύλλογος, ο οποίος έχει περισσότερους από 50 παίκτες που φορούν φανέλα του Socceroos, κέρδισε ξανά το NSL εναντίον των Manchester United, Vasco da Gama και Necaxa πριν εκπροσωπήσει την Αυστραλία στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Συλλόγων της FIFA 2000 στη Βραζιλία. Η Νότια Μελβούρνη ήταν η μόνη ομάδα που εκπροσώπησε την Αυστραλία στο τουρνουά.

«Όταν πήγαμε στο Ρίο, δεν πήγαμε εκεί με ελληνικές σημαίες, εκπροσωπούσαμε την Αυστραλία, ήμασταν πρωταθλητές Αυστραλίας», λέει ο Νίκολας.

Από προπονητές διεθνούς επιπέδου όπως ο Ange Postecoglou μέχρι στελέχη συλλόγων, η South Melbourne έχει συνεισφέρει πολλά στο αυστραλιανό ποδόσφαιρο.

Αλλά το 2004, ο σύλλογος απομακρύνθηκε από τον ανταγωνισμό στο υψηλότερο επίπεδο του αυστραλιανού ποδοσφαίρου, παίζοντας στο τοπικό πρωτάθλημα – το Victorian Premier League.

Δεδομένης της προσφοράς του συλλόγου στο ποδόσφαιρο στην Αυστραλία, το πώς τελείωσαν τα πράγματα ήταν «απόλυτη ντροπή» για τον Νίκολς.

Παρά το γεγονός ότι υπέβαλαν δύο φορές αίτηση για άδεια συμμετοχής στην A-League, οι προσπάθειές τους ήταν ανεπιτυχείς.

«Δεν θα υποβάλουμε ξανά αίτηση», λέει ο Nichols. «Είμαστε ενθουσιασμένοι με τη νέα διοργάνωση, τη B-League (National Second Division), που θα ξεκινήσει την επόμενη χρονιά».

Μόλις ξεκινήσει ο διαγωνισμός, ο Νίκολας θα σκεφτεί να παραδώσει την καρέκλα του σε κάποιον άλλο.

«Τα τελευταία 20 χρόνια αποκαλούσα σκοτεινούς αιώνες», κοιτάζει πίσω. «Η B-League, από τώρα έως την επόμενη χρονιά, είναι αυτό που αποκαλώ αναγέννηση».