Ο SARS-CoV-2 έχει αναπτύξει χρόνο επώασης παρόμοιο με τον εποχικό κορωνοϊό

Η περίοδος επώασης για το COVID-19 – ο χρόνος μεταξύ ενός ατόμου που μολύνθηκε για πρώτη φορά με SARS-CoV-2 και της εμφάνισης των συμπτωμάτων του COVID-19 που προέκυψαν – συντομεύτηκε σταδιακά καθώς η επιδημία εξαπλώνεται και ο ιός μεταλλάσσεται. Αυτό είναι σύμφωνα με Μια νέα μετα-ανάλυση δημοσιεύτηκε αυτή την εβδομάδα στο JAMA Network Open από ερευνητές στο Πεκίνο, οι οποίοι συγκέντρωσαν δεδομένα για περισσότερους από 8.000 ασθενείς από 142 μελέτες COVID-19.

Όταν η αρχική έκδοση του νέου ιού εξαπλώθηκε εκτός της Γουχάν της Κίνας, η μέση περίοδος επώασης ήταν 6,65 ημέρες, σύμφωνα με συγκεντρωτικά δεδομένα από 119 μελέτες. Αλλά μετά από αυτό, η περίοδος επώασης μειώθηκε καθώς αναπτύχθηκαν οι παραλλαγές. Η άλφα παραλλαγή είχε μέση επώαση 5 ημερών, σύμφωνα με μια μελέτη. beta, 4,5 ημέρες, σύμφωνα με άλλο? Το μέσο δέλτα ήταν 4,41 ημέρες, σύμφωνα με συγκεντρωτικά δεδομένα από έξι μελέτες. Και τώρα με το omicron, η περίοδος επώασης έχει μειωθεί σε 3,42 ημέρες, σύμφωνα με στοιχεία από πέντε μελέτες.

Η τρέχουσα σύντομη περίοδος επώασης ευθυγραμμίζει πλέον τον SARS-CoV-2 με τους κοινούς αναπνευστικούς ιούς, συμπεριλαμβανομένων των τεσσάρων ανθρώπινων κοροναϊών που κυκλοφορούν εποχιακά και προκαλούν ήπιες λοιμώξεις παρόμοιες με το κοινό κρυολόγημα. Η περίοδος επώασης είναι 3,2 ημέρες. Ο ρινοϊός είναι η πιο κοινή αιτία του κοινού κρυολογήματος, με μέση περίοδο επώασης 1,4 ημέρες. Για τη γρίπη, μπορεί να κυμαίνεται από 1,43 έως 1,64 ημέρες και η μέση γρίπη είναι 2,6 ημέρες.

καλύτερα ή χειρότερα

Όσον αφορά τη σοβαρότητα της νόσου, η σημασία μιας μικρότερης περιόδου επώασης δεν είναι απολύτως σαφής – κάτι που έχει αποδειχθεί από μελέτες που περιλαμβάνονται στη μετα-ανάλυση που οδήγησαν στην εξάπλωση ορισμένων ομάδων ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων των ηλικιωμένων, των παιδιών και των ανθρώπων που προσβλήθηκε από σοβαρό COVID-19.

Για παράδειγμα, συγκεντρωμένα δεδομένα από οκτώ μελέτες υπολόγισαν την περίοδο επώασης μόνο σε άτομα άνω των 60 ετών – άτομα που βρίσκονται σε υψηλός Κίνδυνος σοβαρής μόλυνσης από COVID-19 – Βρέθηκε ότι τείνουν να έχουν ελαφρώς μεγαλύτερες περιόδους επώασης, κατά μέσο όρο 7,43 ημέρες. Αυτό είναι σύμφωνο με προηγούμενα δεδομένα, τα οποία διαπίστωσαν ότι οι ηλικιωμένοι είχαν επίσης μεγαλύτερους χρόνους επώασης στην αρχική έξαρση του SARS στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Οι ερευνητές τότε και τώρα εικάζουν ότι η μεγαλύτερη περίοδος επώασης στους ηλικιωμένους αντανακλά πιο αργές ανοσοαποκρίσεις στον ιό.

Παιδιά όμως που είναι σχετικά λίγο Ο κίνδυνος σοβαρής μόλυνσης από COVID-19 τείνει επίσης να έχει σχετικά μεγαλύτερες περιόδους επώασης για τον SARS-CoV-2. Η μέση περίοδος επώασης ήταν 8,82 ημέρες, σύμφωνα με συγκεντρωμένα δεδομένα από οκτώ μελέτες. Οι συγγραφείς εικάζουν ότι αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι τα συμπτώματα στα παιδιά είναι πολύ ήπια και η ανίχνευση των συμπτωμάτων του COVID-19 μπορεί να καθυστερήσει.

Περαιτέρω θόλωση της εικόνας είναι συγκεντρωμένα δεδομένα από έξι μελέτες που εξέτασαν ειδικά τις περιόδους επώασης σε άτομα που ανέπτυξαν οξεία ασθένεια και σε άτομα που ανέπτυξαν μη σοβαρή ασθένεια. Σε αυτή τη σύγκριση, οι ασθενείς με σοβαρό COVID-19 έτειναν να έχουν μικρότερες περιόδους επώασης (6,69 ημέρες) από εκείνους με μη σοβαρά κρούσματα (6,99 ημέρες). Οι συγγραφείς της μετα-ανάλυσης εικάζουν ότι αυτό θα μπορούσε να συσχετιστεί με άτομα με σοβαρή ασθένεια που ξεκινά με υψηλότερο αριθμό κυττάρων που έχουν μολυνθεί από τον ιό αρχικά σε σχέση με εκείνα με ήπια μόνο ασθένεια.

‘Μεγάλης σημασίας’

Συνολικά, η πολύπλοκη σχέση μεταξύ του χρόνου επώασης και της βαρύτητας του COVID-19 υπογραμμίζει ότι η ασθένεια εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, ιδιαίτερα από παράγοντες που σχετίζονται με τον ιό (π.χ. λοιμογόνος δύναμη του ιού και μολυσματική δόση) και παράγοντες ειδικούς για τον άνθρωπο ξενιστή (π.χ. λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και προηγούμενη ανοσία από μόλυνση ή εμβολιασμό). Το Omicron, η νεότερη παραλλαγή που έχει τη μικρότερη περίοδο επώασης μέχρι σήμερα, θεωρείται ότι προκαλεί σχετικά ήπια ασθένεια. Αλλά ήρθε επίσης μετά από εκτεταμένο εμβολιασμό και μια προηγούμενη μόλυνση, η οποία γενικά προστατεύει από σοβαρές ασθένειες.

Ωστόσο, παρά την πολυπλοκότητα, η περίοδος επώασης είναι «ένας από τους πιο σημαντικούς επιδημιολογικούς παράγοντες μολυσματικών ασθενειών», έγραψαν οι συγγραφείς. «Η γνώση της περιόδου επώασης μιας ασθένειας είναι μεγάλης σημασίας για τον εντοπισμό περιστατικών, τη διαχείριση των αναδυόμενων απειλών, την εκτίμηση της διάρκειας παρακολούθησης για τον εντοπισμό επαφών και την ανίχνευση δευτερογενών περιπτώσεων και τη θέσπιση προγραμμάτων δημόσιας υγείας με στόχο τη μείωση της τοπικής μετάδοσης», όπως π. κοινωνική απόσταση, απομόνωση, εντολές μάσκας προσώπου και καραντίνα. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τον SARS-CoV-2, ο οποίος έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα αποτελεσματικός στην προσυμπτωματική μετάδοση.

Η μετα-ανάλυση έχει αρκετούς περιορισμούς. Όπως όλες οι μετα-αναλύσεις, συνέλεξε δεδομένα από διαφορετικά σύνολα δεδομένων από μελέτες που διεξήχθησαν σε πολλές διαφορετικές χώρες, με τη δυνατότητα σύγχυσης μεταβλητών. Ορισμένα από τα δεδομένα βασίστηκαν επίσης σε άτομα που θυμούνται ημερομηνίες έκθεσης. Τέλος, η πλειονότητα των μελετών που συμπεριλήφθηκαν στην ανάλυση ήταν κατά την αρχική απελευθέρωση του SARS-CoV-2. Έτσι, οι εκτιμήσεις των περιόδων επώασης για πιο πρόσφατες παραλλαγές βασίστηκαν σε λιγότερα δεδομένα. Ωστόσο, τα γενικά αποτελέσματα της μετα-ανάλυσης έχουν επαναληφθεί από άλλους που διαπιστώνουν ότι η περίοδος επώασης έχει μειωθεί κατά τη διάρκεια της επιδημίας και, στην εποχή του όμικρον, είναι τώρα της τάξης των τριών έως τεσσάρων ημερών.