Πέθανε σε ηλικία 96 ετών ο Έλληνας συνθέτης και πολιτικός ακτιβιστής Μίκης Θεοδωράκης

Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο αγαπημένος Έλληνας συνθέτης του οποίου η συγκλονιστική μουσική και η πολιτική πρόκληση της ζωής του κέρδισαν την αναγνώριση στο εξωτερικό και ενέπνευσαν εκατομμύρια στο σπίτι, πέθανε την Πέμπτη σε ηλικία 96 ετών.

Ο θάνατός του ανακοινώθηκε στο σπίτι του στο κέντρο της Αθήνας από την κρατική τηλεόραση και τον ακολούθησαν αρκετές νοσηλείες τα τελευταία χρόνια, κυρίως για θεραπεία καρδιάς.

Η γόνιμη καριέρα του που ξεκίνησε σε ηλικία 17 ετών δημιούργησε μια τεράστια ποικιλία έργων που κυμαίνονταν από ζοφερές συμφωνίες έως δημοφιλή τηλεόραση και δεκάδες ταινίες για τους Serpico και Zorba the Greek.

Αλλά ο πανύψηλος άντρας με βραχνή φωνή και κυματιστά μαλλιά θυμήθηκε επίσης από τους Έλληνες για την επίμονη αντίθεσή του στα μεταπολεμικά καθεστώτα που τον καταπίεζαν και απαγόρευαν τη μουσική του.

«Έζησε με πάθος, μια ζωή αφιερωμένη στη μουσική, τις τέχνες, τη χώρα μας και τους ανθρώπους της, αφιερωμένη στις ιδέες της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ισότητας και της κοινωνικής αλληλεγγύης», ανέφερε σε δήλωσή της η Πρόεδρος Κατρίνα Σακελλαροπούλου.

«Βιβλία μουσικής που μπλέχτηκαν με τις ιστορικές και κοινωνικές εξελίξεις στην Ελλάδα στα μεταπολεμικά χρόνια και μουσική που παρείχε ενθάρρυνση, παρηγοριά, διαμαρτυρία και υποστήριξη στις πιο σκοτεινές περιόδους της σύγχρονης ιστορίας μας».

Γεννημένος στο νησί της Χίου στο ανατολικό Αιγαίο στις 29 Ιουλίου 1925, ο Μιχαήλ Θεοδωράκης εκτέθηκε στη μουσική και την πολιτική από μικρή ηλικία.

Άρχισε να γράφει μουσική και ποίηση στην εφηβεία του, ακριβώς όταν η Ελλάδα μπήκε στον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο. Συνελήφθη από τους Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές για συμμετοχή του σε αριστερές αντιστασιακές ομάδες.

Ορισμένες από αυτές τις ομάδες αντιτάχθηκαν σθεναρά στην κυβέρνηση και τη μοναρχία που οδήγησαν την Ελλάδα αμέσως μετά τον πόλεμο, οδηγώντας στον εμφύλιο πόλεμο 1946-49, στον οποίο τελικά οι αντάρτες που υποστηρίχθηκαν από κομμουνιστές ηττήθηκαν.

Ο Θεοδωράκης φυλακίστηκε και στάλθηκε σε απομακρυσμένα ελληνικά νησιά, συμπεριλαμβανομένου του περιβόητου στρατοπέδου «επανεκπαίδευσης» στο μικρό νησί της Μακρόνησου κοντά στην Αθήνα. Ως αποτέλεσμα σκληρών ξυλοδαρμών και βασανιστηρίων, υπέστη σπασμένα άκρα, αναπνευστικά προβλήματα και άλλους τραυματισμούς που επηρέασαν την υγεία του καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Έπασχε από φυματίωση, μεταφέρθηκε σε ψυχιατρικό νοσοκομείο και υποβλήθηκε σε ψεύτικες εκτελέσεις.

Παρά τις δυσκολίες, καθιερώθηκε ως σεβαστός μουσικός. Αποφοίτησε από τη Μουσική Σχολή Αθηνών το 1950 και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Παρίσι με υποτροφία το 1954.

Η πολυάριθμη καριέρα του ως συνθέτης ξεκίνησε σοβαρά, δουλεύοντας σε ένα ευρύ φάσμα ειδών από συνθέσεις ταινιών και μπαλέτου έως όπερα, καθώς και μουσική δωματίου, αρχαίες ελληνικές τραγωδίες και ελληνικό λαϊκό, συνεργαζόμενος με μεγάλους ποιητές, συμπεριλαμβανομένου του Ισπανού Federico García Lorca. και ο Έλληνας νομπελίστας Οδυσσέας Ελύτης.

Μια μουσική σειρά βασισμένη σε ποιήματα που έγραψε ο επιζώντας του ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης Ιάκωβος Καμπανίλες, το ποίημα του Μάουτχαουζεν, περιέγραψε τις φρίκες της κατασκηνωτικής ζωής και του Ολοκαυτώματος.

Είναι όμως η βραβευμένη με Όσκαρ ταινία του 1964, ο Ζορμπά ο Έλληνας του Νίκου Καζαντζάκη, και η παρτιτούρα του Θεοδωράκη που τον έκανε γνωστό.

Η ταινία, με πρωταγωνιστές τους Anthony Quinn, Alan Bates και Erin Pappas, κέρδισε τρία Όσκαρ.

Καθώς η φήμη του Θεοδωράκη μεγάλωνε, η πολιτική αναταραχή συνεχίστηκε στην Ελλάδα, οι συνθέσεις του απαγορεύτηκαν από τη στρατιωτική δικτατορία που κυβέρνησε τη χώρα μεταξύ 1967 και 1974 – και μετέτρεψε τη μουσική του σε ένα σάουντρακ αντίστασης που θα μπορούσε να παιχτεί σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για δεκαετίες.

Ακούραστος στη μετέπειτα ζωή του, ο Θεοδωράκης συνέχισε να συνεργάζεται με αναδυόμενους καλλιτέχνες και συνθέσεις που περιλάμβαναν μουσική για την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης το 1992, και διατήρησε ένα ενεργό ενδιαφέρον για την πολιτική.

Wasταν βουλευτής του ΚΚΕ για το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 1980, αλλά αργότερα υπηρέτησε στο υπουργικό συμβούλιο της συντηρητικής κυβέρνησης. Έχει μιλήσει σε συγκεντρώσεις για την υποστήριξη ενός παλαιστινιακού κράτους, ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ και πιο πρόσφατα σε αντίθεση με μια συμφωνία για τον τερματισμό μιας διαφοράς ονόματος μεταξύ Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας.