Δεν είναι κάθε μέρα που βλέπεις μια 16χρονη να κερδίζει ένα βραβείο κριτικής ένα χρόνο μετά την κατάκτηση ενός βραβείου εκπαίδευσης για μια τελετή που ξεκίνησε στα εννέα της χρόνια, αλλά αυτό ακριβώς έχει καταφέρει η νεαρή Έλενα Παπακρύκου.
Στα πρόσφατα ετήσια βραβεία Wyndham Basketball στη Μελβούρνη, η Έλενα βραβεύτηκε ως διαιτητής της χρονιάς
Η Έλενα λέει ότι κυβέρνησε μόνο για ενάμιση χρόνο Νέος Κόσμος Είναι τεράστια τιμή για εκείνη και σημαίνει πολλά λαμβάνοντας υπόψη πόσο σκληρά δουλεύει.
Έχοντας σφυρίξει το αρχικό σφύριγμα τον Μάρτιο του 2022, εξακολουθεί να παίζει μπάσκετ επίσης, έχοντας ξεκινήσει στη δεύτερη δημοτικού.
Η μητέρα της, Έφη Παπακρίκου (γεν. Νικολόπουλος), λέει ότι η ίδια και ο σύζυγός της, Άρης, είναι εξαιρετικά περήφανοι.
“Ήμασταν έκπληκτοι – έχει διατελέσει Sports Captain αρκετές φορές και τρέχει ξανά για Sports Captain. Πάντα είχε λίγη ώθηση και ήξερα ότι με κάποιο τρόπο έπρεπε να πετύχει αυτούς τους στόχους, είναι τόσο αποφασισμένη”, λέει η Evie. . Νέος Κόσμος.
«Τα σχόλια που λαμβάνουμε είναι ότι είναι φιλική και μπορούν να σχετίζονται μαζί της. Εξηγεί τις κλήσεις της, κάτι που την φέρνει σε επαφή με τους προπονητές.
Τώρα στην τελευταία της 18χρονη σεζόν στο Victorian Junior Basketball League (VJBL), η Έλενα θέλει να επικεντρωθεί στη διαιτησία, δυνητικά ανεβαίνοντας για να γίνει διαιτητής στο VJBL.
Η Έλενα παίζει στο Corpus Basketball Club. Φωτογραφία: Παρέχεται
Το να είσαι διαιτητής σε οποιοδήποτε άθλημα δεν είναι εύκολο, ειδικά όταν είσαι ένα κορίτσι 16 ετών, που διευθύνει αγώνες που παίζονται από ενήλικες άντρες. Φωτογραφία: Παρέχεται
Η Έλενα παίζει στο Corpus Basketball Club. Φωτογραφία: Παρέχεται
Ούτε η δουλειά της είναι εύκολη, καθώς έχει να αντιμετωπίσει ηλικιακές ομάδες από κάτω των 8 ετών έως άντρες μεγαλύτερης ηλικίας, που δεν κάνουν τη ζωή εύκολη για εκείνη και τους άλλους διαιτητές.
Λέει ότι μπορεί να είναι «δύσκολο», επειδή είναι «πολύ σκληροί με αυτά που λένε, ειδικά όταν τους αρέσουν τα μικρότερα κορίτσια που κάνουν κριτική».
«Το αποδέχομαι κάπως και δεν το αφήνω να με ενοχλεί για να είμαι ειλικρινής. Απλώς είμαι εκτός ζώνης.
«Οι άντρες μπορεί να είναι πολύ κακοί ακόμη και με μικρότερα αγόρια, κάτω των 18 και 16 ετών, και μπορούν επίσης να μας μιλήσουν πολύ, αλλά το αγνοώ και δεν το αφήνω να με επηρεάσει πραγματικά συναισθηματικά».
Η μητέρα της λέει ότι οι μεγαλύτεροι άντρες μπορεί να είναι «απαίσιοι», αλλά η κόρη της είναι «διαφορετική» και ένα φιλικό, ομιλητικό άτομο, οπότε με τον καιρό την γνώρισαν όλοι. Αλλά αν ήταν το ίδιο με τις ασπρόμαυρες ρίγες, η ιστορία θα ήταν διαφορετική και εκείνη θα απαντούσε ανάλογα.
Πέρυσι, ο μαθητής της 10ης τάξης του Λουθηρανικού Κολλεγίου Καλών Ειδήσεων του Tarneit ανακηρύχθηκε Πρωτάρης της Χρονιάς.
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, ξεκίνησε αυτόν τον ρόλο σε ηλικία εννέα ετών. Φαντάσου να βλέπεις ένα μικρό εννιάχρονο κοριτσάκι να προπονείται εναντίον σου, απίστευτα πράγματα.
«Άρχισα να προπονώ τον αδερφό μου, να βοηθώ να προπονώ την ομάδα του και μετά είπα – «Ξέρεις ποια μαμά;» Θέλω να ξεκινήσω να προπονώ μόνη μου, και αφού η μαμά μου ήταν στην επιτροπή, το επέτρεψε και μου έδωσε μια ευκαιρία.
“Το ερωτεύτηκα. Από εννιά χρονών προπονώ την ίδια ομάδα. Το λατρεύω”.
Καθώς πλησιάζουν τα χρόνια 11 και 12 της Έλενας, κάτι σαν το μπάσκετ και όλοι οι ρόλοι που παίζει σε τοπικό και αντιπροσωπευτικό επίπεδο ίσως χρειαστεί να πάρουν πίσω μέρος.
Αλλά δεν το σκέφτεται, αφού κατάφερε να εξισορροπήσει το σχολείο μέχρι στιγμής, επειδή οι γονείς της προειδοποίησαν ότι αν έπεφταν οι βαθμοί της, η καρφίτσα θα έβγαινε από το μπάσκετ.
Οι γονείς της ήταν πάντα πρόθυμοι για τα παιδιά τους να συμμετέχουν σε αθλήματα και δραστηριότητες, με την Evie να λέει ότι φοβόταν τα εφηβικά χρόνια και το πώς θα τελείωναν, αλλά κάποια συμβουλή από μια φίλη ήταν “να τα κρατήσει απασχολημένα και μακριά από προβλήματα”. Με τον αθλητισμό».
«Μπάσκετ σημαίνει ότι δεν μπορεί να κάνει πάρτι το βράδυ της Παρασκευής, και επίσης ξυπνά νωρίς το πρωί της Κυριακής για να προπονηθεί, οπότε δεν κάνει όλο το πάρτι», λέει η Evie.
«Πάντα απλώς τους υποστηρίζαμε. Για μένα που μεγάλωνα, οι γονείς μου μετανάστευσαν εδώ από την Ελλάδα, οπότε δεν είχα την πολυτέλεια.
«Ήμουν σπίτι για μερικά χρόνια μεγαλώνοντας τα παιδιά. Μπόρεσα να τα κάνω ό,τι ήθελαν».
Αυτή και ο Άρι δεν είχαν αυτή την πολυτέλεια μεγαλώνοντας, καθώς οι γονείς τους δούλευαν πολύ, οπότε δεν μπορούσαν να τους οδηγήσουν σε όλα.
«Οι γονείς μου δούλευαν από Δευτέρα έως Σάββατο. Δεν είχαν χρόνο, αλλά υπάρχουν επίσης περισσότερα πράγματα που μπορούν να κάνουν τα παιδιά σήμερα από ό,τι τότε.
Το σχολείο της Έλενας ενδιαφέρεται πολύ για τη συμμετοχή των κοριτσιών στον αθλητισμό, γι’ αυτό έχει γίνει πρότυπο για τα νέα κορίτσια.
Τα κορίτσια συχνά σταματούν να παίζουν αθλήματα σε μια συγκεκριμένη ηλικία, έτσι το Good News Lutheran College προώθησε τα επιτεύγματα της Έλενα με την ελπίδα ότι πολλοί άλλοι θα ακολουθήσουν το παράδειγμά της.