Έλληνες και Κύπριοι πολιτικοί και διπλωμάτες εξέδωσαν μηνύματα προς την ελληνική διασπορά της Αυστραλίας ενόψει των δίδυμων εορτασμών της Ημέρας της Ελληνικής Ανεξαρτησίας και του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στις 25 Μαρτίου.
Μήνυμα του Υφυπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας, Γεωργίου Κότσιρα
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Η Ημέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας είναι ημέρα τιμής και εορτασμού της Ορθόδοξης πίστης για όλους τους Έλληνες σε όλο τον κόσμο. Αν και έχουν περάσει πάνω από δύο αιώνες, το παράδειγμα των προπατόρων μας εξακολουθεί να είναι εμπνευσμένο. Η ένδοξη μάχη των Ελλήνων επαναστατών για την υπεράσπιση της ελευθερίας μας, της ορθόδοξης πίστης μας και της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας είναι κάτι παραπάνω από ιστορικό γεγονός. Είναι μια σταθερή απόδειξη ότι η συλλογική μας μνήμη, η ενότητα και η αλληλεγγύη μπορούν να μας καθοδηγήσουν για να ξεπεράσουμε κάθε πρόκληση.
Η Ελληνική Επανάσταση επηρέασε τον δημόσιο διάλογο και τους διανοούμενους της εποχής, τροφοδότησε το κίνημα του φιλελληνισμού και ανέδειξε τον αγώνα ενός μεγάλου πληθυσμού με μεγάλη δύναμη. Με γνώμονα το όνειρο της ελεύθερης πατρίδας, ο Ελληνισμός είχε δυναμική παρουσία στο σύνολο της εθνικής προσπάθειας, προστατεύοντας τη γλώσσα, τον πολιτισμό και την πίστη μας. Είναι αλήθεια ότι η ομογένεια πάντα στήριζε τη χώρα μας και συνέβαλε αποφασιστικά σε κάθε δυσκολία.
25 ΜαρτίουTh, μαζί με την εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, την επέτειο της εθνικής αναγέννησης, μια διαχρονική και πάντα επίκαιρη πραγματικότητα του Ελληνισμού. Είναι ένα εθνικό μάθημα όχι μόνο για το κοινό μας παρελθόν, αλλά για ένα νέο και σαφέστερο όραμα για το μέλλον. Ο Ελληνισμός, οικουμενικός και αδιαίρετος, πρέπει να προχωρήσει, να θέσει και να πετύχει κοινούς στόχους.
Καλή Ημέρα Εθνικής Ανεξαρτησίας σε όλους!
Μήνυμα του Γενικού Γραμματέα Απόδημου Ελληνισμού, Ιωάννη Χρυσολάκη
Αγαπητοί συμπατριώτες,
Γιορτάζουμε φέτος όπως κάθε χρόνο στις 25 Μαρτίου 1821. Γιορτάζουμε την επέτειο ενός ιστορικού γεγονότος που αποτελεί ορόσημο για τον Ελληνισμό παρελθόν, παρόν και μέλλον.
Στο επίκεντρο των εορτασμών για την Εθνική μας Εορτή, εν τω μεταξύ, βρίσκεται ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και η έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Αυτό το ιστορικό γεγονός, μια συλλογή θεμελιωδών στοιχείων της εθνικής μας ταυτότητας, είναι ένα μάθημα της σύγχρονης ιστορίας που συντηρεί και αφυπνίζει την κοινή μας εθνική μνήμη.
Ιστορικά, η συμβολή της ελληνικής διασποράς στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 ήταν καθοριστική. Μπορούμε λοιπόν εύκολα να συμπεράνουμε ότι αυτή η γιορτή θα είναι πάντα υπενθύμιση του ρόλου και της δυναμικής που μπορούν να παίξουν οι μετανάστες σήμερα, στο παρόν, αλλά και πριν από 203 χρόνια, αλλά κυρίως στην ενίσχυση και πολλαπλασιασμό των δυνατοτήτων της χώρας μας στο μέλλον. .
Είναι γνωστό ότι πολλοί Έλληνες αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν υπό την καταπίεση των Τούρκων. Ωστόσο, μετέφεραν το ελληνικό πνεύμα και την ελληνική παιδεία σε όλο τον κόσμο και δημιούργησαν ελληνικές κοινότητες που λειτουργούσαν ως κέντρα εθνικής αυτοσυνειδησίας σε όλη την Ευρώπη: Βιέννη, Βουκουρέστι, Οδησσός, Τεργέστη, Κωνσταντινούπολη και πολλές άλλες πόλεις μεγάλωσαν σε ισχυρά κέντρα της ελληνικής κοινωνίας. , καλλιεργήθηκε η επιθυμία του έθνους για ανεξαρτησία.
Και οι Έλληνες στην εξορία συνειδητοποίησαν πολύ νωρίς ότι η ελευθερία δεν ήταν κάτι αποκλειστικό για τους Έλληνες που ζούσαν κάτω από τον τουρκικό ζυγό. Οι ίδιοι επωμίστηκαν μεγάλο μέρος αυτής της ευθύνης, καθιστώντας σαφές ότι ο Ελληνισμός της Διασποράς θα ήταν πάντα μια από τις σημαντικότερες δυνάμεις του έθνους.
Σήμερα, η Εθνική Εορτή ενώνει όλο τον οικουμενικό Ελληνισμό, ενωμένο στην εντολή της ιστορίας, διεκδικώντας το ρόλο του στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, την Ευρώπη και τον κόσμο.
Αυτή η δίδυμη γιορτή Ελλάδας και Ελληνισμού είναι και πάλι αντανάκλαση του παρελθόντος και όραμα για το μέλλον, εύχονται όλοι. Ένα κοινό μέλλον για τους απανταχού Έλληνες, τη διασπορά, αλλά και τους Έλληνες φίλους. Ζήτω η Ελλάδα!
Μήνυμα του Σταύρου Βενιζέλου, Πρέσβη της Ελλάδας στην Αυστραλία:
Αγαπητοί φίλοι, συμπατριώτες, Έλληνες της Αυστραλίας,
Η 25η Μαρτίου 1821, ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, σηματοδότησε το ορόσημο της αναγέννησης του ελληνικού έθνους και την έναρξη της σύγχρονης τάσης του ελληνισμού. Η Επανάσταση του 1821 πέτυχε να ανοίξει το δρόμο προς την εθνική ενότητα και κρατικότητα, ιδιαίτερα κάτω από αντίξοες συνθήκες. Σήμερα η Ελλάδα είναι μια σύγχρονη δημοκρατία, στην καρδιά της ενωμένης Ευρώπης και μια δύναμη σταθερότητας στην περιοχή της.
Αυτή η επέτειος γιορτάζεται παντού στον κόσμο, όπου κι αν έζησαν και δημιούργησαν οι Έλληνες. Αυτή η μέρα κατέχει ξεχωριστή θέση στην Αυστραλία. Συμβολίζει τον συνεχή δεσμό σας με την Ελλάδα, την αγάπη και τη νοσταλγία σας για την πατρίδα. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι άνθρωποι που γνώρισα στο σύντομο χρονικό διάστημα που εργάστηκα εδώ εκφράζουν τον ενθουσιασμό και τα έντονα συναισθήματά τους για αυτήν την ημέρα.
Ελπίζω η φετινή Ημέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας να φέρει χαρά και περηφάνια σε εσάς και τους αγαπημένους σας για άλλη μια φορά, αφορμή για τις οικογένειές σας, τη νεότερη γενιά των Ελληνοαυστραλών, να επανασυνδεθούν με την Ελλάδα. Χαρούμενα γενέθλια!
Μήνυμα του Ύπατου Αρμοστή της Κύπρου στην Αυστραλία, Αντώνη Σαμμούτη:
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Η δίδυμη γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της αναγέννησης του έθνους, που γιορτάζεται έτσι από τους απανταχού Έλληνες, γίνεται κάθε χρόνο για όλους μας πηγή χαράς, ελπίδας και εθνικής αγαλλίασης. Κόντρα στη λογική των αριθμών και των πιθανοτήτων, ενάντια στο εχθρικό κλίμα που καλλιεργεί η Ιερά Συμμαχία και ενάντια στις συμβουλές του Μορέως και του Ρούμελη, λίγοι Έλληνες, οι Αρμαδόλοι, οι αντάρτες Μανιάτες και οι Ύδραι, οι Πόρροι και περήφανοι εφοπλιστές. Οι Σπέτσιοι ήταν οι πρώτοι που ύψωσαν το λάβαρο της επανάστασης, που σύντομα απλώθηκε στην Ήπειρο και τη Μακεδονία, στα νησιά του Αιγαίου και στην Κρήτη.
Μη μπορώντας να καταστείλουν τη μεγάλη εξέγερση, οι Τούρκοι καταπιεστές προχώρησαν σύντομα σε σφαγές ανυπεράσπιστων Ελλήνων σε μέρη όπου η επανάσταση δεν μπορούσε εύκολα να φτάσει, όπως η Πόλη, τα παράλια της Μικράς Ασίας, η Χίος, η Μπισάρα και η Κύπρος. Ο αριθμός των νεκρών που πλήρωσε το έθνος στα εννέα ηρωικά χρόνια του αγώνα ήταν πολύ μεγάλος και πολλές περιοχές πολέμησαν τόσο σκληρά που βρέθηκαν προσωρινά εκτός του πρώτου ελληνικού κράτους. Ωστόσο, η αναγνώριση της μικρής αλλά ανεξάρτητης Ελλάδας στη Στυρία, την Πελοπόννησο και τις Κυκλάδες το 1830 μετά από τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς ήταν ανταμοιβή για τη γενναιότητα και την αυτοθυσία που επέδειξαν οι προπάτορές μας. Σύντομα, αυτό το πρώτο ελληνικό κράτος έγινε ο πόλος έλξης για όλους τους άλλους υπόδουλους Έλληνες. Θα περνούσαν άλλα ενενήντα χρόνια μέχρι τα σύνορά της να επεκταθούν στην Ήπειρο, τη Μακεδονία και τη Θράκη, την Κρήτη και το ανατολικό Αιγαίο. Τα Δωδεκάνησα ήταν το τελευταίο μέρος όπου υψώθηκε η ελληνική σημαία το 1947.
Δύο στοχασμοί έρχονται στο μυαλό όταν θυμόμαστε τα μαθήματα της ιστορίας από εκείνα τα ένδοξα χρόνια. Το ένα, βέβαια, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό γιατί σχετίζεται με τον διχασμό και τις εμφύλιες διαμάχες που επικρατούν, ιδιαίτερα μετά τον πρώτο χρόνο της εξέγερσης. Το σύνθημά μας και η εμπειρία μας πρέπει να είναι η Ελλάδα ενωμένη και ποτέ ηττημένη! Ο άλλος προβληματισμός είναι πιο ελπιδοφόρος καθώς συνδέεται με τη λάμψη του πολιτισμού μας ανά τους αιώνες, το φιλελεύθερο και δημοκρατικό πνεύμα του λαού μας που δεν ανέχεται τους τυράννους και εμπνέει όλα τα άλλα έθνη με την πάροδο του χρόνου. Ήταν η αίγλη και η αίγλη της αρχαίας Ελλάδας που πυροδότησε το φιλελληνικό ρεύμα και τελικά ώθησε τους συνδυασμένους στόλους Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας να συντρίψουν τον Ιμπραήμ στο Ναβαρίνο.
Έκτοτε, η Ελλάδα επέλεξε μόνιμους συμμάχους, συμμετέχοντας σε γενικούς πολέμους μαζί τους όποτε χρειαζόταν. Οι φυσικοί σύμμαχοι του Ελληνισμού ήταν οι δημοκρατίες, τα έθνη που πιστεύουν στην ελευθερία ως το υπέρτατο αγαθό που εξασφαλίζει την ευτυχία, όπως ορίζει ο Περικλής και υμνείται από τον εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό. Ανάμεσα στα ελεύθερα και δημοκρατικά έθνη είναι φυσικά η φιλόξενη Αυστραλία, που έχει δεχθεί εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες και Κύπριους, μια χώρα που μοιράζεται κοινούς αγώνες και κοινούς κανόνες.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Η Κύπρος, μακριά από τη μητροπολιτική περιοχή του ελληνισμού, αποκλείστηκε από την επανάσταση. Ωστόσο, τον Ιούλιο του 1821 οι τουρκικές αρχές δεν σταμάτησαν τη σφαγή του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού, των επισκόπων, πολλών ιερέων και εκατοντάδων αξιωματούχων για να εκφοβίσουν τον λαό της και να αποθαρρύνουν την επέκταση της επανάστασης. Η Ελλάδα δεν ξέχασε ποτέ την Κύπρο και ήδη από το 1830, ο πρώτος Έλληνας κυβερνήτης, ο Ιωάννης Καποδίστριας, σε υπόμνημα που υπέβαλε στις ευρωπαϊκές δυνάμεις, έλεγε ότι σε περιοχές με πλειοψηφικό ελληνικό πληθυσμό, θα προσχωρούσε στο μικρό ελληνικό κράτος. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, καθώς οι πρόγονοι της μητέρας του Αδαμαντίνας Γονέμη ήταν Κύπριοι, ενώ ο ίδιος γνώριζε ότι εκατοντάδες Κύπριοι αγωνιστές συμμετείχαν σε μάχες σε όλη την Ελλάδα.
Εμείς οι Κύπριοι θεωρούμε τους ήρωες του 1955-1959 ως συνέχεια αυτού του μεγάλου αγώνα. Βλέποντας τους Βρετανούς αποικιοκράτες να αρνούνται τις υποσχέσεις τους, οι αγωνιστές αναγκάστηκαν να πάρουν τα όπλα για την ανεξαρτησία τους. Για τέσσερα χρόνια στα βουνά της Κύπρου γράφτηκαν νέες σελίδες ηρωισμού και εθνικής υπερηφάνειας. Παρά τις θυσίες των ιπποτών, οι ίντριγκες της Βρετανίας και της Τουρκίας έκλεισαν το δρόμο για την ένωση. Η Ελλάδα και η Κύπρος εντάχθηκαν τελικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004 και βαδίζουν δίπλα δίπλα τα τελευταία 20 χρόνια από τότε.
Ταυτόχρονα, δεν έχουμε ξεχάσει ότι φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την κατοχή του βόρειου τμήματος της χώρας μας από την Τουρκία. Τα 50 χρόνια είναι πολλά και αυτό είναι το μήνυμα που πρέπει να πούμε σε ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα. Η νέα πρωτοβουλία του απεσταλμένου του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, που ξεκίνησε στις αρχές του έτους, δημιουργεί σίγουρα νέες ελπίδες και προσδοκίες. Είναι σίγουρα πολύ νωρίς για να κρίνουμε αν η τουρκική πλευρά είναι έτοιμη να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια διαίρεσης της χώρας μας. Η δέσμευσή μας στον στόχο της ένωσης και κινητοποίησης όλων των φιλικών δυνάμεων που ενδιαφέρονται έντονα για την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή μας είναι κρίσιμη. Και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η Αυστραλία έχει μια ξεχωριστή θέση ανάμεσα σε αυτές τις υπερδυνάμεις.
Dionysos Alec