Προετοιμασία αστροναυτών για τις νοητικές και συναισθηματικές προκλήσεις του βαθέως διαστήματος
Αλλά η αιωρούμενη ελευθερία που προσφέρει η έλλειψη ελκυστικότητας εισάγει επίσης μια σειρά από περιορισμούς όσον αφορά το ανθρώπινο σώμα και το μυαλό.
Τα σύντομα ταξίδια στο διάστημα έχουν μετατραπεί από τις πρώτες αποστολές Mercury και Apollo σε παραμονές έξι μηνών ή περισσότερο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το πλωτό εργαστήριο ήταν το τέλειο σκηνικό για τους επιστήμονες που προσπαθούν να καταλάβουν τι πραγματικά συμβαίνει σε κάθε πτυχή του ανθρώπινου σώματος στο διαστημικό περιβάλλον – ακτινοβολία, μηδενική βαρύτητα, τα πάντα.
Ο Christopher Mason της Weill Cornell Medicine συνεργάστηκε με τη NASA σε αυτήν την έρευνα και μαζί με τον Scott Kelly μίλησαν για αυτά τα ευρήματα το 2022 συνέδριο της ίδιας της ζωήςμια εκδήλωση υγείας και ευεξίας που παρουσιάστηκε σε συνεργασία με το CNN.
«Τι σου έλειψε περισσότερο από τη Γη όταν έλειπες για ένα χρόνο;» ρώτησε ο Μέισον Κέλι.
“Ο καιρός, φυσικά. Βροχή, ήλιος, άνεμος”, είπε η Kelly. «Και μετά μου λείπουν οι άνθρωποι… που είναι σημαντικοί για σένα, ξέρεις, και για την οικογένεια και τους φίλους σου».
Καθώς η NASA σχεδιάζει να επιστρέψει ανθρώπους στη Σελήνη και τελικά να προσγειωθεί στον Άρη μέσω του προγράμματος Artemis, υπάρχει αυξανόμενο ενδιαφέρον για την κατανόηση των επιπτώσεων που μπορεί να προκύψουν από το μακροπρόθεσμο ταξίδι στο βαθύ διάστημα.
Το μεγάλο ερώτημα που έθεσαν ορισμένοι επιστήμονες είναι αν οι άνθρωποι είναι διανοητικά και συναισθηματικά προετοιμασμένοι για ένα τόσο μεγάλο άλμα. Με λίγα λόγια: πώς θα το αντιμετωπίσουμε;
εντοπισμός αναζήτησης
Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν τακτικά να συμπληρώνουν γνωστικά τεστ σχεδιασμένα για αστροναύτες, σχετικά με τη μνήμη, την ανάληψη κινδύνου, την αναγνώριση συναισθημάτων και τον προσανατολισμό στο χώρο.
Οι ερευνητές ήθελαν να ελέγξουν εάν η δοκιμή τεχνητής βαρύτητας για 30 λεπτά την ημέρα, είτε με τη μία είτε σε περιόδους πέντε λεπτών, θα μπορούσε να αποτρέψει αρνητικά αποτελέσματα. Ενώ οι συμμετέχοντες στη μελέτη παρουσίασαν μια αρχική γνωστική πτώση στα τεστ τους, αυτή σταθεροποιήθηκε και δεν διήρκεσε για 60 ημέρες.
Αλλά η ταχύτητα με την οποία εντόπισαν τα συναισθήματα γενικά χειροτέρεψε. Κατά τη διάρκεια των δοκιμών, ήταν πιο πιθανό να βλέπουν τις εκφράσεις του προσώπου ως θυμωμένες, παρά χαρούμενες ή ουδέτερες.
«Οι αστροναύτες σε μεγάλες διαστημικές αποστολές, όπως και οι συμμετέχοντες στην έρευνα, θα περνούν εκτεταμένες χρονικές περιόδους στη μικροβαρύτητα, περιορισμένοι σε ένα μικρό χώρο με μερικούς άλλους αστροναύτες», δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Matthias Basner, MD, καθηγητής στο Τμήμα Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια Perelman. Ιατρική Σχολή.
“Η ικανότητα των αστροναυτών να “διαβάζουν” σωστά ο ένας τις συναισθηματικές εκφράσεις του άλλου θα είναι υψίστης σημασίας για την αποτελεσματική ομαδική εργασία και την επιτυχία της αποστολής. Τα αποτελέσματά μας υποδηλώνουν ότι η ικανότητά τους να το κάνουν αυτό μπορεί να επηρεαστεί με την πάροδο του χρόνου.”
Στη μελέτη, δεν ήταν σαφές εάν αυτή η αδυναμία οφειλόταν στην προσομοίωση της υποβαρύτητας ή στον περιορισμό και την απομόνωση που βίωσαν οι συμμετέχοντες για 60 ημέρες.
Αυτά τα δύο ακραία περιβάλλοντα – το διάστημα και η άκρη του κόσμου – δημιουργούν έλλειψη ιδιωτικότητας, αλλοιωμένους κύκλους φωτός και σκότους, περιορισμό, απομόνωση, μονοτονία και παρατεταμένο χωρισμό από την οικογένεια και τους φίλους.
Η καθηγήτρια ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Χιούστον Candice Alfano και η ομάδα της σχεδίασαν τη λίστα ελέγχου ως έναν τρόπο αυτοαναφοράς για την παρακολούθηση αυτών των αλλαγών στην ψυχική υγεία. Η μεγαλύτερη αλλαγή που ανέφεραν οι άνθρωποι στους δύο σταθμούς της Ανταρκτικής ήταν η μείωση των θετικών συναισθημάτων από την αρχή έως το τέλος της εννιάμηνης παραμονής χωρίς αποτέλεσμα «ανάκαμψης» ακόμη και όταν ετοιμάζονταν να επιστρέψουν στο σπίτι.
Οι συμμετέχοντες χρησιμοποίησαν επίσης λιγότερο αποτελεσματικές στρατηγικές για την προώθηση θετικών συναισθημάτων.
«Οι παρεμβάσεις και τα αντίμετρα που στοχεύουν στην προώθηση θετικών συναισθημάτων μπορεί, ως εκ τούτου, να είναι κρίσιμα για τη μείωση των ψυχολογικών κινδύνων σε ακραίες συνθήκες», είπε ο Alfano.
Προστασία εξερευνητών μακριά από το σπίτι
Οι ερευνητές μελετούν ενεργά την ιδέα του πώς η σκόπιμη εργασία μπορεί να φέρει κοντά τα πληρώματα της αποστολής. Όταν εργάζονται οι αστροναύτες Ως ομάδα, είτε στον διαστημικό σταθμό είτε σε έναν προσομοιωτή του Άρη περιβάλλον στη γη, τη συνεργασία τους προς έναν κοινό στόχο.
Και όταν τελειώσουν με τη δουλειά, μπορούν να περνούν χρόνο μαζί βλέποντας ταινίες ή απολαμβάνοντας ψυχαγωγικές δραστηριότητες για να καταπολεμήσουν τα συναισθήματα της απομόνωσης.
Ωστόσο, μια αποστολή στον Άρη, η οποία θα μπορούσε να διαρκέσει μήνες ή χρόνια ανάλογα με το σχεδιασμό του διαστημικού σκάφους, μπορεί να οδηγήσει σε μια αίσθηση μονοτονίας και περιορισμού. Και η συχνή επαφή με το Mission Control και τα αγαπημένα πρόσωπα στη Γη θα γίνεται πιο ταραχώδης όσο πιο μακριά από τη Γη.
«Πρέπει να βεβαιωθούμε ότι έχουμε κάποιου είδους ατομικό πρωτόκολλο και πράγματα που πρέπει να κάνει το πλήρωμα», είπε η Alexandra Whitmer, επιστήμονας στο Human Research Program, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης στο CNN το 2021. «Είναι πολύ σημαντικό για εμάς να κατανοήσουμε τα άτομα που πρόκειται να συμμετάσχουν σε αυτήν την αποστολή».
Μία από τις εκπληκτικές ανακαλύψεις στον διαστημικό σταθμό είναι το πώς τα τρόφιμα – και η καλλιέργεια των καλλιεργειών – ανεβάζουν το ηθικό του πληρώματος διατηρώντας παράλληλα μια πολύ σημαντική απτή σύνδεση με το σπίτι.
Οι επιστήμονες του HRP αναρωτήθηκαν αν αυτή η αίσθηση εφησυχασμού θα μπορούσε να γίνει ένα βήμα παραπέρα. Όταν οι αστροναύτες είναι σαν Ο Scott Kelly ή η Christina Koch επέστρεψαν στη Γη μετά από μεγάλες διαστημικές πτήσεις και μίλησαν για το ότι δεν μπορούν να περιμένουν να νιώσουν ξανά τη βροχή ή τα κύματα του ωκεανού.
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”