Η οικοδέσποινα Γαλλία βρίσκεται ψηλά στον πίνακα των μεταλλίων φέτος, αφού δεν έχει καταφέρει να τερματίσει στην πρώτη πεντάδα από το 1948.
Οι ομάδες που προηγούνται στην πρώτη τετράδα είναι η Κίνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες και μετά το πρόσφατο κύμα μεταλλίων, η Μεγάλη Βρετανία δεν υστερεί πολύ.
Τη στιγμή της γραφής, η πρώην οικοδέσποινα Ιαπωνία βρίσκεται δύο θέσεις πίσω από τη Μεγάλη Βρετανία, αφού τερμάτισε τρίτη στους Αγώνες του Τόκιο.
Στην πραγματικότητα, πέντε από τα έξι σημερινά μεγάλα έθνη έχουν φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες αυτόν τον αιώνα, και το μόνο που δεν έχει (οι Ηνωμένες Πολιτείες) θα φιλοξενήσει τον επόμενο.
Μέρος αυτού οφείλεται στη χρηματοδότηση. Η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων είναι δαπανηρή και οι χώρες που μπορούν να τους φιλοξενήσουν τείνουν να μπορούν επίσης να έχουν καλύτερες εγκαταστάσεις, καλύτερη προπόνηση και καλύτερο εξοπλισμό, καθώς και να υποστηρίζουν την αθλητική ανάπτυξη και τις εξαιρετικές επιδόσεις.
Αλλά πόσο αντιπροσωπεύει το να έχεις θαυμαστές πίσω σου και αφήνει αυτό μια κληρονομιά επιτυχίας;
Είναι πολύ σημαντικό, σύμφωνα με τα δεδομένα.
Αν κοιτάξουμε όλες τις διοργανώτριες χώρες από το 2000 – Αυστραλία, Ελλάδα, Κίνα, Μεγάλη Βρετανία, Βραζιλία και Ιαπωνία – διαπιστώνουμε ότι οι χώρες κέρδισαν τρεις φορές περισσότερα μετάλλια κατά μέσο όρο τη χρονιά που φιλοξένησαν από ό,τι στους τρεις προηγούμενους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Γιατί ήταν τόσο δύσκολο για την Ελλάδα;
Η Ελλάδα είναι το πιο ακραίο παράδειγμα. Κέρδισε δεκαέξι μετάλλια στους Αγώνες που φιλοξένησε το 2004, τον ίδιο αριθμό μεταλλίων που κέρδισε στους έξι Ολυμπιακούς Αγώνες που διεξήχθησαν μεταξύ 1976 και 1996 μαζί. Στους τέσσερις Ολυμπιακούς Αγώνες που διεξήχθησαν από τότε (πλην του σημερινού), η Ελλάδα έχει κατακτήσει δεκαπέντε μετάλλια.
Ο Δρ. Μάθιου Ρόμπινσον, καθηγητής διαχείρισης αθλητισμού στο Πανεπιστήμιο του Ντέλαγουερ, ηγείται ενός προγράμματος της ΔΟΕ που χρηματοδοτεί την αθλητική ανάπτυξη σε όλο τον κόσμο και έχει γράψει ένα κεφάλαιο βιβλίου με τίτλο «Ο αντίκτυπος των Ολυμπιακών Αγώνων στην Κληρονομιά της Χώρας Υποδοχής Υψηλής Απόδοσης»..
Υποστηρίζει ότι η αθλητική κληρονομιά της Ελλάδας μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 απέτυχε επειδή δεν είχε ορισμένους από τους κρίσιμους οικονομικούς παράγοντες που συνήθως απαιτούνται για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων.
«Μόλις τελειώσουν οι αγώνες, [Greek] “Ο αθλητισμός δεν είχε κανένα αντίκτυπο. Είχαν ήδη πληγωθεί από τη διοργάνωση των Αγώνων, από αθλητική άποψη”, λέει.
Ο Δρ Ρόμπινσον είπε ότι υπήρχε κριτική για κακό σχεδιασμό που οδήγησε στη μη χρήση των εγκαταστάσεων μετά τους Αγώνες, αλλά έπρεπε επίσης να ληφθεί υπόψη η οικονομική κρίση που έπληξε την Ελλάδα μετά το 2008.
Η Ελλάδα, μια πολύ μικρότερη οικονομία από χώρες όπως η Κίνα, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και η Ιαπωνία, ξόδεψε 11 δισεκατομμύρια δολάρια για τη φιλοξενία των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004, που ισοδυναμεί με περίπου το 5% του ετήσιου ΑΕΠ της. Το ποσό αυτό είναι μεγαλύτερο από το ποσό που οι περισσότερες χώρες διαθέτουν κάθε χρόνο στους στρατούς τους.
Η Κίνα δαπάνησε 42 δισεκατομμύρια δολάρια για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008, αλλά το ποσό αυτό ισοδυναμούσε με λιγότερο από το 1% της ετήσιας οικονομικής παραγωγής της, πέντε φορές λιγότερο από την Ελλάδα κατ' αναλογία.
Το Ηνωμένο Βασίλειο – το οποίο μπορεί να έχει επωφεληθεί από τις υπάρχουσες αθλητικές υποδομές και τις μεταφορές – δαπάνησε σχετικά ασήμαντα 4 δισεκατομμύρια δολάρια στο Λονδίνο το 2012, που αντιστοιχεί στο 0,16% του ΑΕΠ εκείνη την εποχή.
Με αυτό το μέτρο, η οικονομική επιβάρυνση για την Ελλάδα, που φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ήταν τριάντα φορές μεγαλύτερη από τη Βρετανία.
Βελτιώσεις μετάλλων πριν από τους αγώνες φιλοξενίας
Οι περισσότερες άλλες χώρες είχαν μεγάλη επιτυχία κερδίζοντας μετάλλια μετά τη διοργάνωση τουρνουά, αν και οι περισσότερες δεν έχουν φτάσει στο ίδιο επίπεδο όπως όταν είχαν την υποστήριξη των ντόπιων φιλάθλων.
Αλλά είναι ενδιαφέρον ότι τα δεδομένα δείχνουν επίσης ότι υπάρχει μια τάση για σταδιακή βελτίωση των μεταλλίων που κατακτήθηκαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες πριν από τη φιλοξενούμενη χρονιά, ακόμα κι αν οι περισσότερες χώρες τελικά κορυφωθούν όταν φιλοξενούν τους Αγώνες.
Αν δούμε τις άλλες χώρες που έφτασαν στο τελικό στάδιο της διαδικασίας υποβολής προσφορών για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012 (τους οποίους κέρδισαν το δικαίωμα να διοργανώσουν το 2005), η επιτυχία των μεταλλίων ήταν αρκετά σταθερή για τη Γαλλία, τη Ρωσία, την Ισπανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αλλά για την ομάδα της Μεγάλης Βρετανίας αυξήθηκε κατά 70% από το 2004 έως το 2008 και κατά ένα επιπλέον 43% από το 2008 έως το 2012, που σημαίνει ότι ο απολογισμός ήταν περίπου 2,5 φορές υψηλότερος συνολικά το 2012 από ό,τι το 2004.
«Κατά την προετοιμασία του τουρνουά, θα δείτε τις κυβερνήσεις να υποστηρίζουν το άθλημα σε κάθε χώρα», εξηγεί ο Δρ Ρόμπινσον «Χτίζοντας υποδομές, παρέχοντας περισσότερες εγκαταστάσεις, περισσότερη εστίαση, περισσότερη προσοχή».
«Πολλές χώρες θα θέσουν σε εφαρμογή στρατηγικά αναπτυξιακά σχέδια ή κίνητρα για να ενθαρρύνουν συγκεκριμένα αθλήματα να διαπρέψουν ενόψει των Αγώνων. Στη συνέχεια θα δουν μια μικρή βελτίωση στους Ολυμπιακούς Αγώνες πριν τους φιλοξενήσουν.
«Έχετε επενδύσει σχεδόν οκτώ χρόνια στη βελτίωση του αθλήματος και θα δείτε τα αποτελέσματα».
Πώς πέτυχαν οι ομάδες της Βρετανίας και της Βραζιλίας μετά τη φιλοξενία;
Σύμφωνα με τον Δρ Robinson, η ίδια η φιλοξενία φέρνει επίσης οφέλη.
«Όταν διοργανώνεις ένα τουρνουά, λαμβάνεις υπόψη το πλεονέκτημα του να παίζεις στο σπίτι, όπου οι αθλητές δεν ταξιδεύουν, δεν πηγαίνουν σε διαφορετική ζώνη ώρας και την ψυχολογική άνοδο που σχετίζεται με το να είσαι αθλητής που παίζει για την γηπεδούχο ομάδα», είπε. λέει.
Φαίνεται ότι η Βραζιλία και η βρετανική ομάδα χρησιμοποίησαν με τον καλύτερο τρόπο αυτή την επένδυση, καθώς κατάφεραν να βελτιώσουν την επιτυχία τους στην κατάκτηση μεταλλίων ακόμη και μετά από χρόνια φιλοξενίας του τουρνουά.
Η Βραζιλία κέρδισε περισσότερα μετάλλια στο Τόκιο 2021 απ' ό,τι στο Ρίο 2016, και η ομάδα της Μεγάλης Βρετανίας κατάφερε να διατηρήσει την επιτυχία της στα μετάλλια από το 2012 σε επίπεδα πολύ πάνω από αυτά που έχουμε συνηθίσει.
Από το 1948 έως το 2004, η ομάδα της Μεγάλης Βρετανίας είχε κατά μέσο όρο 21 μετάλλια ανά Ολυμπιακούς Αγώνες. Από το 2012, ο αριθμός αυτός έχει τριπλασιαστεί.
Ο Δρ Ρόμπινσον λέει ότι ο αντίκτυπος που είχαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ηνωμένου Βασιλείου στον αθλητισμό στη Βρετανία ήταν εντυπωσιακός.
«Οι άνθρωποι μιλούν για τα οφέλη του τυχερού παιχνιδιού, και είναι πάντα από την άποψη του οικονομικού αντίκτυπου – οι υποδομές έχουν κατασκευαστεί και υπάρχουν και πολιτιστικά οφέλη, όσον αφορά τον τουρισμό, τις επενδύσεις και ούτω καθεξής.
«Το Λονδίνο έχει θέσει σε εφαρμογή ένα φανταστικό σχέδιο κληρονομιάς, που σημαίνει ότι οι αθλητές έχουν επωφεληθεί από αυτό το σχέδιο πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τους Αγώνες.
«Το Λονδίνο είναι ένα τυπικό παράδειγμα του πώς μια χώρα μπορεί να επωφεληθεί από το να είναι οικοδεσπότης και ο αθλητισμός είναι ένα από τα πράγματα που έχει ωφεληθεί, γιατί πιστεύω ότι ο αθλητισμός συχνά υποτιμάται».
Ο Δρ. Μάθιου Ρόμπινσον έγραψε «Ο αντίκτυπος των Ολυμπιακών Αγώνων στην κληρονομιά υψηλών επιδόσεων της χώρας υποδοχής», ένα κεφάλαιο στο βιβλίο «Handbook of Sport and Legacy: Meeting the Challenge of Major Sporting Events», των R. Holt και de Rota.
ο Στοιχεία και εγκληματολογία Η ομάδα είναι μια μονάδα πολλαπλών δεξιοτήτων αφιερωμένη στην παροχή διαφανούς δημοσιογραφίας από το Sky News. Συλλέγουμε, αναλύουμε και οπτικοποιούμε δεδομένα για να πούμε ιστορίες που βασίζονται σε δεδομένα. Συνδυάζουμε τις παραδοσιακές δεξιότητες αναφοράς με προηγμένη ανάλυση δορυφορικών εικόνων, μέσων κοινωνικής δικτύωσης και άλλες πληροφορίες ανοιχτού κώδικα. Μέσω της αφήγησης πολυμέσων, στοχεύουμε να εξηγήσουμε καλύτερα τον κόσμο, δείχνοντας παράλληλα πώς ασκούμε τη δημοσιογραφία μας.
“Βραβευμένος μελετητής ζόμπι. Μουσικός επαγγελματίας. Εμπειρογνώμονας τροφίμων. Προβληματικός.”