Πώς οι μελετητές της Ισλαμικής Χρυσής Εποχής διατήρησαν την αρχαία ελληνική γνώση

Κατά τη διάρκεια της Ισλαμικής Χρυσής Εποχής, οι τομείς της επιστήμης, της λογοτεχνίας, της γεωμετρίας, της αστρονομίας και άλλων ειδικοτήτων άνθησαν από τον 8ο έως τον 13ο αιώνα. Χωρίς τους μελετητές αυτής της περιόδου που μετέφρασαν τα έργα των αρχαίων Ελλήνων, αυτή η αρχαία γνώση θα ήταν πλέον πιθανό να χαθεί.

Η Άλγεβρα, που προέρχεται από την αραβική λέξη, αναπτύχθηκε εκείνη την εποχή και οφείλουμε τους αριθμούς μας στους Αραβες μελετητές. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι γιατροί σημείωσαν πρόοδο στη διάγνωση του καρκίνου και πραγματοποίησαν πιο πολύπλοκες χειρουργικές επεμβάσεις.

Πολλά αστέρια ανακαλύφθηκαν και αστρονομικές θεωρίες αναπτύχθηκαν από μελετητές κατά τη διάρκεια της Ισλαμικής Χρυσής Εποχής.

Η πολιτιστική, επιστημονική και πολιτική ανάπτυξη κατά τη διάρκεια της Ισλαμικής Χρυσής Εποχής σημειώθηκε σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο, εκτεινόμενη σε όλη την Κεντρική Ασία, τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική, ακόμη και την Ισπανία.

Ωστόσο, η Βαγδάτη στο σημερινό Ιράκ ήταν η πιο σημαντική πόλη, όπου ιδρύθηκε ο Οίκος της Σοφίας από τον Αββασιδή Χαλίφη Χαρούν αλ-Ρασίντ στα τέλη του όγδοου αιώνα.

Η γνώση της Βαγδάτης ήταν το κέντρο της προόδου

Καθώς η Βαγδάτη ήταν η μεγαλύτερη πόλη στον ισλαμικό κόσμο εκείνη την εποχή και το κέντρο του πολιτισμού και του εμπορίου, λόγιοι από όλο τον κόσμο ταξίδεψαν στον Οίκο της Σοφίας για να διαβάσουν, να μάθουν και να γράψουν.

Το αρχοντικό, που αντιπροσωπεύει τη μεγαλύτερη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, καταστράφηκε από τους Μογγόλους κατά την πολιορκία της Βαγδάτης το 1258, αφήνοντας κανένα αρχαιολογικό στοιχείο για τη δομή και τη δομή.

Υπάρχει κάποια συζήτηση για το αν ο Οίκος της Σοφίας λειτούργησε ως δημόσια ακαδημία όπου διανοούμενοι και ποιητές μπορούσαν να μοιραστούν τη γνώση ή ως ιδιωτική βιβλιοθήκη για τους χαλίφηδες Απάτσι.

Σε κάθε περίπτωση, η σημασία του ως πνευματικού ιστότοπου τεκμηριώνεται καλά από τη σύγχρονη γραφή και πολλά έργα επιστημονικής και πνευματικής σημασίας παράγονται εκεί.

Κατά τη διάρκεια της Ισλαμικής Χρυσής Εποχής, οι μελετητές μετέφρασαν μια σημαντική ποσότητα ποίησης, μαθηματικών και επιστημών από αρχαίους πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο, ειδικά από την αρχαία Ελλάδα.

Αυτοί οι μελετητές, κυρίως άπταιστοι στα λατινικά, αρχαία ελληνικά, αραβικά και συριακά, κυνήγησαν και μετέφρασαν στα αραβικά τα σημαντικότερα κείμενα από τους αρχαίους πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο, επιτρέποντάς τους να διαβαστούν ευρέως σε όλο τον ισλαμικό κόσμο.

Μελετητές της Ισλαμικής Χρυσής Εποχής μετέφρασαν αρχαία ελληνικά έργα

Αυτή η γνώση εξαπλώθηκε εύκολα σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο επειδή οι Άραβες έμαθαν την τέχνη της κατασκευής χαρτιού γρήγορα και αποτελεσματικά από τους Κινέζους, επιτρέποντάς τους έτσι να διασκορπίσουν χειρόγραφα πολύ γρήγορα.

Οι Ευρωπαίοι έμαθαν αργότερα την τεχνική κατασκευής αυτού του χαρτιού από τους Άραβες.

Εκείνη την εποχή, τα αραβικά ήταν “lingua franca”, μια γλώσσα που χρησιμοποιούνταν για να επικοινωνούν σε πολλούς πολιτισμούς, όπως τα αγγλικά σήμερα.

Χρησιμοποιώντας τη γνώση των αρχαίων Ελλήνων, πολυάριθμοι ισλαμιστές μελετητές διεύρυναν τις γνώσεις τους για τη βιολογία, τη γεωμετρία, τα μαθηματικά, την ιατρική και την αστρονομία.

Το κίνημα χαρακτηρίστηκε από μια αναζήτηση γνώσης που οι χαλίφες των Αββασιδών θεώρησαν αναγκαίες για το Κοράνι επειδή συμπεριλήφθηκε στο χαντίθ ή στην καταγραφή των ρητών και των πράξεων του Προφήτη Μωάμεθ.

Ωστόσο, είναι λάθος να υποθέσουμε ότι όλοι όσοι συμμετείχαν στην Ισλαμική Χρυσή Εποχή ήταν Μουσουλμάνοι. Στην πραγματικότητα, πολλοί Χριστιανοί, Εβραίοι και άνθρωποι άλλων θρησκειών ήταν διακεκριμένοι διανοούμενοι εκείνη την εποχή.

Έτσι, οι χαλίφηδες ξόδεψαν μεγάλα ποσά του πλούτου τους όχι μόνο σε μελετητές που διεξάγουν έρευνες αλλά και σε μεταφραστές που σκόρπισαν τη γνώση των αρχαίων πολιτισμών.

Οι ισλαμιστές λόγιοι έχουν διατηρήσει τα γραπτά των αρχαίων Ελλήνων

Η κατάσταση της πνευματικής περιέργειας και της έρευνας που παρείχε το κράτος στον ισλαμικό κόσμο ήταν μια έντονη αντίθεση με την Ευρώπη, την οποία ορισμένοι αποκαλούσαν Σκοτεινές Εποχές, όταν τα ποσοστά γραμματισμού ήταν χαμηλά και η θεολογική αρχαία γνώση είχε προτεραιότητα.

Μέχρι τότε, σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης, τα περισσότερα έργα του Αριστοτέλη, του Αρχιμήδη και άλλων σημαντικών αρχαιοελληνικών μορφών είχαν χαθεί εντελώς ή ακόμη και άγνωστα.

Ο μουσουλμανικός κόσμος έλαμψε με τη φωτιά της γνώσης καθώς οι συγγραφείς μετέφρασαν ακούραστα τα έργα των αρχαίων Ελλήνων επιστημόνων, φιλοσόφων και μαθηματικών

Αν και η αναζήτηση της γνώσης οδήγησε τους μελετητές της Ισλαμικής Χρυσής Εποχής στα έργα των αρχαίων Ελλήνων, η θεολογία έπαιξε επίσης έναν ρόλο.

Οι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι το Κοράνι, το ιερό βιβλίο του Ισλάμ, καλύπτει ολόκληρο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων όλων των τομέων της τέχνης και της επιστήμης.

Ως εκ τούτου, πολλοί θεολόγοι της εποχής έψαξαν κείμενα από αρχαίες ελληνικές πηγές σε μια προσπάθεια να βρουν παρόμοια χωρία στο Κοράνι για να αποδείξουν ότι το Ισλάμ είναι ένας πραγματικός πιστός.

Η χρυσή εποχή του Ισλάμ έληξε τον 13ο αιώνα μετά από πολλά χρόνια επιδρομών των Μογγόλων.

Μερικοί πιστεύουν ότι οι Μογγόλοι κατέστρεψαν τον Οίκο της Σοφίας για να σηματοδοτήσουν το τέλος του χρόνου.

Λέγεται ότι οι Μογγόλοι εισβολείς κατέστρεψαν πολλά βιβλία από την πόλη ρίχνοντάς τα στον ποταμό Τίγρη, ο οποίος έγινε μαύρος από το μελάνι στα πλάγια.

Επιπλέον, καθώς η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήρθε στην εξουσία, το επίκεντρο του ισλαμικού κόσμου άρχισε να μετατοπίζεται στην Τουρκία.