Πώς τα φυτά μετατράπηκαν σε αρπακτικό | Ars Technica
Cathy Kiefer | GT
Προς τα τέλη του 19ου αιώνα, άρχισαν να εμφανίζονται παντού τρομακτικές ιστορίες για φονικά φυτά. Τρομερά πλοκάμια κυματίζουν δέντρα και καταπίνουν απρόσεκτους ταξιδιώτες σε μακρινές χώρες. Οι τρελοί δάσκαλοι εξέθρεψαν άγρια φυτά δροσιάς και στάμνα πάνω σε ωμή μπριζόλα μέχρι που οι αρπακτικές δημιουργίες τους γύρισαν και τις έφαγαν κι αυτές.
Ο νεαρός Άρθουρ Κόναν Ντόιλ κόλλησε κοντά στη σημαία σε κλωστές που απεικονίζουν το αγαπημένο σαρκοφάγο όλων, τη μυγοπαγίδα της Αφροδίτης. Βασιζόμενος σε εντελώς νέες βοτανικές ανακαλύψεις, περιέγραψε σχολαστικά τις δίλοβες παγίδες, τον τρόπο που πιάνουν τα έντομα και πόσο καλά χωνεύουν τη λεία τους. Αλλά ακόμη και οι πύραυλοί του ήταν απίθανα μεγάλοι, αρκετά μεγάλοι για να θάψουν και να καταστρέψουν έναν άνθρωπο. Τα σαρκοφάγα και τα ανθρωποφάγα φυτά έχουν περάσει μια στιγμή, και γι’ αυτό μπορείτε να ευχαριστήσετε τον Κάρολο Δαρβίνο.
Μέχρι τις ημέρες του Δαρβίνου, οι περισσότεροι άνθρωποι αρνούνταν να πιστέψουν ότι τα φυτά τρώνε ζώα. Ήταν ενάντια στη φυσική τάξη των πραγμάτων. κινητά ζώα τρώνε? Τα φυτά ήταν τροφή και δεν μπορούσαν να κινηθούν – εάν σκοτωθούν, θα έπρεπε να είναι μόνο σε αυτοάμυνα ή κατά λάθος. Ο Δαρβίνος πέρασε 16 χρόνια διεξάγοντας αυστηρά πειράματα που απέδειξαν το αντίθετο. Έδειξε ότι τα φύλλα ορισμένων φυτών μετατράπηκαν σε έξυπνες δομές που όχι μόνο παγιδεύουν έντομα και άλλα μικρά πλάσματα, αλλά και τα χωνεύουν και απορροφούν τα θρεπτικά συστατικά που απελευθερώνονται από τα σφάγια τους.
Το 1875, ο Δαρβίνος δημοσίευσε Εντομοφάγα φυτά, αναφέροντας αναλυτικά όλα όσα ανακάλυψε. Το 1880, δημοσίευσε ένα άλλο βιβλίο που σπάει τον μύθο, Δύναμη κίνησης στα φυτά. Η συνειδητοποίηση ότι τα φυτά μπορούν να κινούνται και να σκοτώνουν έχει εμπνεύσει όχι μόνο ένα πολύ δημοφιλές είδος ιστοριών τρόμου αλλά και γενιές βιολόγων που θέλουν να κατανοήσουν φυτά με απροσδόκητες συνήθειες.
Σήμερα, τα σαρκοφάγα διανύουν μια άλλη μεγάλη στιγμή καθώς οι ερευνητές αρχίζουν να παίρνουν απαντήσεις σε ένα από τα μεγάλα άλυτα μυστήρια της βοτανικής: Πώς τα ανθοφόρα φυτά με μέτρια συμπεριφορά εξελίχθηκαν σε θανατηφόρα σαρκοφάγα;
JW Boyle
Από τις ανακαλύψεις του Δαρβίνου, βοτανολόγοι, οικολόγοι, εντομολόγοι, φυσιολόγοι και μοριακοί βιολόγοι έχουν εξερευνήσει κάθε πτυχή αυτών των φυτών που πνίγονται σε κανάτες γεμάτες υγρό, ακινητοποιώντας τα με κολλώδη φύλλα “μυγοπαγίδας” ή παγιδεύοντάς τα σε παγίδες και παγίδες αναρρόφησης κάτω από το νερό. Έχουν περιγράψει λεπτομερώς τι αποτυπώνουν τα φυτά και πώς – καθώς και μερικά από τα οφέλη και το κόστος του εξωτικού τρόπου ζωής τους.
Πρόσφατα, η πρόοδος στις μοριακές επιστήμες βοήθησε τους ερευνητές να κατανοήσουν τους κύριους μηχανισμούς που διέπουν τον σαρκοφάγο τρόπο ζωής: Πώς μια μυγοπαγίδα εγκαθίσταται τόσο γρήγορα, για παράδειγμα, και πώς μετατρέπεται σε «στομάχι» για χυμό εντόμων και μετά σε «έντερο» για να ρουφήξει τα υπολείμματα της λείας του. Αλλά το μεγάλο ερώτημα παραμένει: Πώς η εξέλιξη παρείχε σε αυτούς τους διαφωνούντες τη δίαιτα τα μέσα για να τρώνε κρέας;
Τα απολιθώματα δεν παρέχουν σχεδόν καμία ένδειξη. Ο βιοφυσικός λέει ότι υπάρχουν πολύ λίγα και τα απολιθώματα δεν μπορούν να δείξουν μοριακές λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια εξήγηση Ράινερ Χάιντριχ από το Πανεπιστήμιο του Würzburg στη Γερμανία, που εξερευνά Προέλευση κρέατος Το 2021 Ετήσια ανασκόπηση φυτικής βιολογίας. Οι καινοτομίες στην τεχνολογία αλληλουχίας DNA σημαίνουν τώρα ότι οι ερευνητές μπορούν να αντιμετωπίσουν το ερώτημα με άλλο τρόπο, αναζητώντας γονίδια που σχετίζονται με σαρκοφάγα, προσδιορίζοντας πότε και πού ενεργοποιούνται αυτά τα γονίδια και ανιχνεύοντας την προέλευσή τους.
Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι τα σαρκοφάγα απέκτησαν κάποια από τις άγριες συνήθειές τους κλέβοντας γονίδια από τα θύματα των ζώων τους, λέει ο Hedrich, αν και τα γονίδια μερικές φορές περνούν από τον έναν τύπο οργανισμού στον άλλο. Αντίθετα, μια σειρά από πρόσφατες ανακαλύψεις υποδεικνύουν την επιλογή και την επαναχρησιμοποίηση υπαρχόντων γονιδίων με αρχαίες λειτουργίες πανταχού παρούσες μεταξύ των ανθοφόρων φυτών.
“Η εξέλιξη είναι ύπουλη και ευέλικτη. Εκμεταλλεύεται τα προϋπάρχοντα εργαλεία” Βίκτωρ Αλβέρτος, βιολόγος φυτικής γονιδιωματικής στο Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο. «Είναι ευκολότερο στην εξέλιξη να επαναπροσδιορίσεις κάτι παρά να φτιάξεις κάτι νέο».
Φωτογραφίες κληρονομιάς | GT
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”