Η ποικιλομορφία ήταν ένα από τα κύρια πλεονεκτήματα της ομάδας των Bolton Wanderers με επικεφαλής τον Sam Allardyce. Παίκτες από όλο τον κόσμο, ο καθένας με διαφορετικά χαρακτηριστικά και εμπειρίες, συνδυάζονται με λαμπρό αποτέλεσμα, επιτρέποντας σε ένα μη μοντέρνο κλαμπ Πρέμιερ Λιγκ από την καταιγίδα.
Τον Μάιο του 2005, ο Μπόλτον νίκησε την Έβερτον με 3-2 στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν για να τερματίσει στην έκτη θέση και να προκριθεί στο Κύπελλο UEFA. Η νίκη τον κράτησε σε επίπεδο με τη Λίβερπουλ, η οποία θα νικήσει τη Μίλαν στον τελικό του Champions League αργότερα εκείνο τον μήνα.
Το αρχικό σχήμα των Trotters εκείνη την ημέρα ήταν τόσο εκλεκτικό όσο είχε, με 11 διαφορετικές χώρες να εκπροσωπούνται – Φινλανδία, Ισραήλ, Γαλλία, Τυνησία, Τζαμάικα, Ισπανία, Ουαλία, Νιγηρία, Σενεγάλη, Αγγλία και Ελλάδα. Ο Στέλιος Γιαννακόπουλος, ο οποίος πέτυχε το γκολ της νίκης, θα ήθελε πολύ να είναι μέρος αυτού του ομίλου.
“Ήταν απίστευτα. Ταν μια πολυεθνική μπάντα. Νικητές Ευρωπαϊκού Κυπέλλου. Νικητές του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Κάθε παίκτης ήταν ένα μεγάλο όνομα στην εθνική ομάδα της χώρας του », λέει, αντικατοπτρίζοντας τις δυνάμεις του.
“Είχαμε ένα μείγμα ταλαντούχων παικτών – ξένων και αγγλικών – που ήρθαν μαζί τέλεια. Καταφέραμε να χτίσουμε μια πολύ δυνατή ομάδα και προκριθήκαμε δύο φορές στην Ευρώπη. Νομίζω ότι αυτό το επίτευγμα μιλά από μόνο του.”
Ο Στέλιος ήταν ένα σημαντικό γρανάζι στην πιο ισχυρή ομάδα της Μπόλτον της σύγχρονης εποχής. Ένας επιμελής και ευέλικτος επιθετικός, που χρησιμοποιείται συνήθως στη δεξιά πτέρυγα, πραγματοποίησε 177 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις κατά τη διάρκεια των πέντε ετών στο σύλλογο. Ο Allardyce ήταν υπεύθυνος για την πρώτη τετράδα και δεν τερμάτισαν ποτέ στην όγδοη θέση.
«Ακόμα μιλάμε», είπε όταν ρωτήθηκε για τον Αλάρνταϊς. “Είμαστε ακόμα σε επαφή. Νομίζω ότι είναι ίσως ο καλύτερος προπονητής με τον οποίο έχω συνεργαστεί, μαζί με τον Ότο Ρεχάγκελ με την εθνική ομάδα φυσικά. Wasταν μπροστά από την εποχή του.
“Είχε απίστευτο προσωπικό και τα είχαμε κανονίσει από την άποψη των προπονήσεων, της διατροφής, της ψυχολογίας, της προετοιμασίας, της ανάκαμψης. Όλα όσα κάναμε με τον Μπόλτον εκείνες τις μέρες, δεν είχαν πολλά κλαμπ στην Αγγλία εκείνη τη στιγμή. Καταλαβαίνετε πώς ανυπομονούσε ».
Όταν έφτασε στο στάδιο Reebok, ο Στέλιος είχε συνηθίσει να είναι επιτυχημένος. Κέρδισε επτά συνεχόμενους τίτλους με τον Ολυμπιακό και πέτυχε το πρώτο του γκολ στο Champions League – ένα σουτ 35 μέτρων που έπεσε άγρια στο πίσω μέρος του δικτύου, μακριά από τον τερματοφύλακα της Πόρτο.
Στέλιος Γιανακόπουλος
Ολυμπιακός 🆚 Πόρτο
1997/98Από τη στιγμή που χτύπησα την μπάλα, ο τερματοφύλακας έκανε πίσω! ️ pic.twitter.com/8DEF3UWC6J
Ποδόσφαιρο στο BT Sport (btsportfootball) 28 Μαΐου 2021
Αλλά ο Στέλιος είχε κάνει ρεαλιστικά ό, τι μπορούσε με τον σύλλογο και ήθελε να δοκιμάσει τον εαυτό του σε ένα πιο δυνατό πρωτάθλημα. Σε ηλικία 28 ετών, έχοντας περάσει ολόκληρη την καριέρα του στην Ελλάδα μέχρι εκείνο το σημείο, πήρε την πρωτοβουλία και μετακόμισε στην Αγγλία.
“Ένιωσα έτοιμος και ένιωσα ότι η πρόταση της Μπόλτον ήταν σωστή. Αποφάσισα να φύγω από τον Ολυμπιακό και να ζήσω το όνειρο της Πρέμιερ Λιγκ”.
“Μίλησα με τον κύριο Allardyce στο τηλέφωνο και με έπεισε για το έργο στο οποίο εργαζόταν με όλους αυτούς τους παίκτες παγκόσμιας κλάσης. Με έπεισε ότι μπορούμε να προχωρήσουμε και να φτιάξουμε μια πολύ δυνατή ομάδα, κάτι που σαφώς συνέβη. Η προετοιμασία, η πρόκληση και όλα ήταν εκεί για μένα ».
Ο Allardyce ήταν γεμάτος ζεστασιά, ενθουσιασμό και φιλοδοξία. Πίστευε ότι ο Μπόλτον θα μπορούσε να ανταγωνιστεί τον καλύτερο και να τελειοποιήσει την πρόταση πωλήσεών του και έπεισε τους Γιούρι Τζορκάεφ, Τζέι-Τζέι Οκότσα, Ιβάν Κάμπο, Φερνάντο Ιέρο και Νικόλας Ανέλκα να ενταχθούν στο κλαμπ.
“Νομίζω ότι έχει μια απίστευτη ικανότητα στη συνομιλία ενός προς έναν και την ανθρώπινη διαχείριση. Έχει την ικανότητα να κάθεται μαζί σας και να εξηγεί τι θέλει από εσάς. Ποια είναι τα σχέδιά του και πώς θα χειριστείτε κάθε αγώνα. Έχει μια στρατηγική και ξέρει πώς να την εφαρμόσει ».
Οι παίκτες της Μπόλτον, είτε προέρχονται από την ακαδημία είτε έχουν υπογράψει από διάσημους συλλόγους όπως η Ρεάλ Μαδρίτης, η Λίβερπουλ ή η Παρί Σεν Ζερμέν, πιστεύουν στον Αλάρνταϊς. Ταν επιμελείς και καλά καρυκευμένοι και ήταν κάτι περισσότερο από ένα απλό ψέκασμα μαγείας. Ο εξωφρενικά ταλαντούχος Okocha ήταν το επίκεντρο του παιχνιδιού και η χαρά του να παίζεις δίπλα του.
“Incredταν απίστευτα ταλαντούχος. Veryταν πολύ, πολύ άνετος με τη μπάλα. Πολύ, πολύ ικανός. Strongταν δυνατός και γρήγορος ταυτόχρονα. Theταν ο άνθρωπος που δεν θα τον πείραζε να λάβει τη μπάλα”, λέει ο Έλληνας διεθνής, που έχει 77 συμμετοχές για τη χώρα του.σε οποιοδήποτε μέρος του γηπέδου.
“Έφερε εμπιστοσύνη στην ομάδα. Όλοι οι άλλοι παίκτες ένιωθαν ότι ήταν ένας μεγάλος συμπαίκτης και μια μεγάλη προσωπικότητα επίσης.”
• • • •
Διαβάστε: Αφιέρωμα στον καυτό Jay-Jay Okocha και την περίφημη ομάδα του Μπόλτον
• • • •
Ο Στέλιος πέρασε την πρώτη του χρονιά στο Μπόλτον, με αποκορύφωμα την καλύτερη στιγμή της καριέρας του. Η ζωή στο βροχερό North West ήταν πολύ διαφορετική και χρειάστηκε λίγος χρόνος για να προσαρμοστεί στην ταχύτητα και την ένταση της Premier League, αλλά σταδιακά όλα αρχίζουν να μπαίνουν στη θέση τους.
Είναι άλλος πολιτισμός, άλλη χώρα, άλλο κλίμα. Αφήνετε τους φίλους σας, τις συνήθειες, τον καιρό και το φαγητό. Σας λείπουν όλα αυτά, αλλά πρέπει να κάνετε κάποιες θυσίες.
“Το ξεκίνημα ήταν πολύ δύσκολο γιατί έπρεπε να προσαρμοστώ σε ένα νέο στυλ παιχνιδιού. Περισσότερο σωματικό, πιο τεχνικό. Ο ρυθμός ήταν πολύ υψηλότερος. Έπρεπε να διαβάσω το παιχνίδι και να επικεντρωθώ στα πράγματα που έπρεπε να βελτιώσω. Αλλά μετά από εκείνη την περίοδο της προσαρμογής νομίζω ότι όλα λειτούργησαν. Ωραία “.
Ο Μπόλτον έμεινε χωρίς προβλήματα στο κάτω μέρος του πίνακα και ο Στέλιος αγάπησε τους οπαδούς του σκοράροντας σε ένα συναρπαστικό 4-3 επί της Μπλάκμπερν στο Ρόβερς στο Έβουντ Παρκ. Ένας μικρός τραυματισμός τον ανάγκασε να ξεκινήσει τον Τελικό του Κυπέλλου Λίγκας στον πάγκο, αλλά ήταν ακόμα μια ειδική αφορμή να είσαι μέρος του, ακόμη και σε περίπτωση ήττας.
Στη συνέχεια, ήρθε ένα αξέχαστο καλοκαίρι, καθώς η Ελλάδα συγκλόνισε τον κόσμο και κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2004. Μετά την κλήρωση σε έναν σκληρό όμιλο με την Ισπανία, την Πορτογαλία και τη Ρωσία, αναμενόταν να επιβιβαστούν στο πρώτο τους αεροπλάνο για την πατρίδα τους. Αντ ‘αυτού, μέσω ενός συναρπαστικού συνδυασμού αμυντικής αντοχής, συντροφικότητας και κλινικού τερματισμού, κέρδισαν ολόκληρο το πρωτάθλημα.
Ο Στέλιος και οι συνεργάτες του έγιναν εθνικοί ήρωες, διεκδικώντας μια μόνιμη θέση στα βιβλία της ιστορίας. Μέχρι στιγμής, η νίκη τους φαίνεται ελάχιστα πιστευτή.
“Είναι το αποκορύφωμα της καριέρας μου, όχι μόνο στην καριέρα μου, αλλά μέσω της καριέρας και των 23 παικτών που ήταν στην ομάδα. Είναι η απόλυτη διασκέδαση που μπορεί να ζήσει ένας παίκτης, ειδικά για μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα. Κανείς δεν μας περίμενε για να βγούμε εκεί έξω και να κερδίσουμε. “somethingταν κάτι που θα είναι εκεί για πάντα”, λέει ο Στέλιος.
«Παιχνίδι με παιχνίδι, χτίζεις αυτοπεποίθηση. Η πίστη σου στον εαυτό σου ανεβαίνει όλο και περισσότερο και στο τέλος, βλέπεις ότι μπορείς να πετύχεις πράγματα αν έχεις ομαδικό πνεύμα, ομαδικό πνεύμα, ταλαντούχους παίκτες και έναν πολύ ταλαντούχο προπονητή επίσης. είχε την υποστήριξη όλου του έθνους, που ήρθε στην Πορτογαλία για να μας στηρίξει. »Μας έδωσαν φτερά στα πόδια μας».
Αφού ανέβηκε σε αφάνταστα ύψη στη διεθνή σκηνή, ο Στέλιος βοήθησε το σύλλογό του να κάνει το ίδιο. Ο Μπόλτον ενοχλούσε τακτικά τους κορυφαίους παίκτες, ειδικά την Άρσεναλ, και αγωνίστηκε δύο φορές στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο, αντιμετωπίζοντας μεγαλύτερα βάρη όπως η Μασσαλία, η Μπάγερν Μονάχου και η Ατλέτικο Μαδρίτης, περισσότερο από την κατοχή της ομάδας τους.
• • • •
Διαβάστε: Yuri Djurkiv του Bolton Wanderers: Μην προσπαθήσετε να το εξηγήσετε, απλά απολαύστε το
• • • •
“Είχαμε μια καλή πίστα και μερικά εξαιρετικά αποτελέσματα. Υπάρχουν πολλές ευρωπαϊκές αναμνήσεις με την Μπόλτον Γουάντερερς και νομίζω ότι οι οπαδοί θυμούνται ακόμα αυτές τις στιγμές. Wasταν μια μεγάλη στιγμή για το σύλλογο.”
Δυστυχώς, ο Μπόλτον δυσκολεύτηκε στο πρωτάθλημα μετά την αποχώρηση του Αλάρνταϊς. Ο βοηθός του, Sammy Lee, ανέλαβε, αλλά σύντομα απολύθηκε και η υποχώρησή τους έπεσε υπό τον Gary Megson. Οι κακές αποφάσεις, που επιδεινώθηκαν από την οικονομική κακοδιαχείριση, οδήγησαν στην πτώση τους σε όλα τα τμήματα.
“Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Νομίζω ότι από τη στιγμή που έφυγε ο Big Sam, πολύ αργά, αλλά σταδιακά, το κλαμπ άρχισε να πέφτει. Αυτό ήταν πολύ λυπηρό για μένα γιατί αγαπώ τον σύλλογο τόσο πολύ. Wasταν ένα τεράστιο πλήγμα για τους οπαδούς όταν ο σύλλογος πέρασε στη διοίκηση και έπεσε σε παρακμή. στο δεύτερο πρωτάθλημα.
Η ταλαιπωρία τους ήταν τόσο οδυνηρή που ο Στέλιος έπρεπε να παρατηρήσει, αν και από μακριά. Λίγο μετά την επίτευξη δύο σημαντικών γκολ για να κρατήσει τον Μπόλτον ασφαλή από τον υποβιβασμό, έφυγε από την ομάδα τον Μάιο του 2008 και πέρασε σύντομα διαστήματα με τη Χαλ Σίτι και τη Λάρισα πριν αποσυρθεί.
Ο 47χρονος επέστρεψε στο Μπόλτον αρκετές φορές από τότε, εδραιώνοντας τη σχέση του με τους θαυμαστές του και ζει ξανά εκεί, ενώ αναζητά την επόμενη δουλειά του. Αφού ανέλαβε τον Μπανηλιακό και την Κηφισιά, ο Στέλιος ήταν βοηθός μάνατζερ της εθνικής ομάδας. Τώρα θέλει να εξασφαλίσει έναν ρόλο στο παιχνίδι της Αγγλίας. Έχουν γίνει συζητήσεις, αλλά τίποτα συγκεκριμένο μέχρι στιγμής.
“Το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να μην συμμετέχει στο ποδόσφαιρο. Νομίζω ότι ήταν φυσικό να γίνω προπονητής. Πέρασα την πρώτη μου μετάβαση ως πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας για δύο χρόνια, αλλά ταυτόχρονα τα προπονητικά μου σήματα », όπως λέει.
“Νομίζω ότι κάθε εμπειρία είναι ένα μάθημα, καλό ή κακό. Ένιωσα την άσχημη πλευρά του παιχνιδιού, επειδή όσο χαμηλότερο ήταν το επίπεδο στην Ελλάδα, τόσο λιγότερα εργαλεία για δουλειά. Το προσωπικό στα πίσω δωμάτια, οι παίκτες, τα βασικά πράγματα. Νομίζω ότι όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις, γίνεται ευκολότερο επειδή έχεις τον εξοπλισμό και τις εγκαταστάσεις. »
Ισχυρός και φιλόδοξος παίκτης, ο Στέλιος είναι ο ίδιος προπονητής. Περιμένει ότι θα πρέπει να προχωρήσει, αλλά δεν βλέπει κανένα λόγο, λαμβάνοντας υπόψη μερικά από τα μαθήματα που πήρε από τον Allardyce και τον Rehhagel, ότι δεν μπορεί να πετύχει σε υψηλότερο επίπεδο.
“Δεν θα τα παρατήσω ποτέ. Είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος με τον Covid, το γνωρίζουμε όλοι, αλλά νομίζω ότι όποιος ψάξει, τελικά το βρίσκει. Είμαι σίγουρος ότι κάτι θα λειτουργήσει. Δεν με πειράζει αν είναι η χαμηλότερη κατηγορία αν το έργο είναι καλό ».
“Η φιλοδοξία μου είναι να γίνω μια μέρα πρωταθλητής της Αγγλικής Πρέμιερ Λιγκ. Αν δείτε το βιογραφικό μου, είμαι πρωταθλητής. Θέλω να εκπαιδεύσω κορυφαίους παίκτες για να γίνω πρωταθλητής ως προπονητής.”
με Σον Κόουλ
Περισσότερα από το Planet Football
Μια υπενθύμιση του Φερνάντο Ιέρο στο Μπόλτον: Μια τάξη μέχρι τα 37 του
7 παίκτες από το Euro 2004 εξακολουθούν να παίζουν σήμερα: Μπουφόν, Ρονάλντο, Ibμπρα …
Μπορείτε να αναφέρετε τους 12 καλύτερους σκόρερ στην ιστορία του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος;
Adam Le Founder: “Για εβδομάδες απορρίπτω τις προσφορές για να παίξω για τον Neil Lennon”
“Βραβευμένος μελετητής ζόμπι. Μουσικός επαγγελματίας. Εμπειρογνώμονας τροφίμων. Προβληματικός.”