Εάν πηγαίνετε στο γυμνάσιο στις ΗΠΑ, μπορεί να θυμάστε εξωσχολικά μαθήματα νωρίς το πρωί, ύπνους κατά τη διάρκεια της πρώτης περιόδου άλγεβρας ή βραδινές συνεδρίες μελέτης (σε αντίθεση με άλλες «συνεδρίες μελέτης» που μας είπαν οι γονείς μας ότι παίρναμε). Ως ενήλικας, μπορεί να αναρωτιέστε αν υπάρχει καλύτερη ώρα για να εξερευνήσετε τον Σαίξπηρ από τις 8 π.μ. ή να επεκτείνετε τη σειρά του Taylor αμέσως αφού πέσετε στο κάθισμά σας, μισοκοιμισμένος παρά σε μια βόλτα με το λεωφορείο που ανατολή του ηλίου.
Όπως αποδεικνύεται, οι πρώιμες ώρες έναρξης του αμερικανικού γυμνασίου είναι χτισμένες σε μια σαθρή επιστημονική βάση, όπως εξηγεί η δημοσιογράφος και γονέας Lisa Lewis στο νέο της βιβλίο, έφηβος με έλλειψη ύπνου. Αναφέρει λεπτομερώς γιατί τα λύκεια των ΗΠΑ τείνουν να ξεκινούν νωρίς, την επιστήμη πίσω από το γιατί είναι κακό για τα παιδιά και πώς αργότερα οι ώρες έναρξης του σχολείου μπορούν να ωφελήσουν όχι μόνο τους έφηβους, αλλά και… όλους. Ίσως το πιο σημαντικό, παρέχει ένα πρωταρχικό στοιχείο για την υπεράσπιση της αλλαγής στην κοινότητά σας.
Οι τροχοί του λεωφορείου περιστρέφονται και περιστρέφονται
Τα πρώτα μας ξεκινήματα είναι ένα είδος ιστορικής σύμπτωσης. Στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, τα σχολεία έτειναν να είναι μικρά και τοπικά – οι περισσότεροι μαθητές μπορούσαν να περπατήσουν. Ο Λιούις επισημαίνει ότι το 1950 υπήρχαν ακόμη 60.000 μονόχωρα σχολεία σε όλη τη χώρα. Μέχρι το 1960, ο αριθμός αυτός είχε μειωθεί σε περίπου 20.000.
Σύμφωνα με τον Lewis, αυτή η τάση επιταχύνθηκε καθώς οι αρχές στις Ηνωμένες Πολιτείες φοβούνταν ότι η εκπαίδευση – ειδικά στις επιστήμες και τα μαθηματικά – υστερούσε σε σχέση με τον αρχαίο εχθρό της, τη Σοβιετική Ένωση. Περιγράφει πώς μια έκθεση του 1959 που γράφτηκε από τον Τζέιμς Μπράιαντ Κόναντ, χημικό και συνταξιούχο πρόεδρο του Χάρβαρντ, συνέστησε στα λύκεια να έχουν Τα μεγέθη των τάξεων βαθμολογήθηκαν Τουλάχιστον 100 – πολύ μακριά από τα μικρά τοπικά σχολεία. Η διαδικασία ένταξης των σχολείων, που είχε ήδη ξεκινήσει, επιταχύνθηκε. Τα σχολεία της γειτονιάς συνέχισαν να κλείνουν. Και το κίτρινο σχολικό λεωφορείο κόλλησε σε ένα μονοπάτι προς την τρέχουσα εμβληματική του κατάσταση.
Για να μειώσει το κόστος που σχετίζεται με τα λεωφορεία, ο Lewis περιγράφει τον αριθμό των περιοχών των οποίων οι ώρες έναρξης του σχολείου ήταν κλιμακωτές, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιούν τα ίδια λεωφορεία για τη μεταφορά μαθητών δημοτικού, γυμνασίου και γυμνασίου. Εκείνη την εποχή, υπήρχε μια κοινωνική συναίνεση ότι οι έφηβοι χρειάζονταν λιγότερο ύπνο από τους νεώτερους, έτσι τα λύκεια είχαν νωρίτερες περιόδους ύπνου.
Και η επιστήμη λέει…
Τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, οι επιστήμονες έπρεπε να εμβαθύνουν στον εφηβικό ύπνο. Αλλά αυτό άρχισε να αλλάζει τη δεκαετία του 1970, ξεκινώντας με το πείραμα του καλοκαιριού ύπνου του Στάνφορντ με επικεφαλής την τότε διδακτορική φοιτήτρια Mary Carskadon, τώρα καθηγήτρια ψυχιατρικής και ανθρώπινης συμπεριφοράς στο Πανεπιστήμιο Brown. Ο Lewis οδηγεί τους αναγνώστες στα κυριότερα σημεία της πολυετούς μελέτης, στην οποία οι επιστήμονες παρακολούθησαν τα πρότυπα ύπνου και τις μετρήσεις που κυμαίνονταν από την παρακολούθηση των εγκεφαλικών κυμάτων έως τα γνωστικά τεστ στα ίδια παιδιά άνω των 10 ετών, από το 1976 έως το 1985.
Τα εκπληκτικά αποτελέσματα προήλθαν από αυτή την πρώτη ματιά στον εφηβικό ύπνο. Για παράδειγμα, οι έφηβοι χρειάζονται τον ίδιο ή και περισσότερο ύπνο από τα μικρότερα παιδιά. Κατά μέσο όρο, όλα τα παιδιά στη μελέτη, ανεξαρτήτως ηλικίας, κοιμόντουσαν 9,25 ώρες τη νύχτα. Μεταγενέστερες μελέτες έδειξαν ότι η ιδανική ποσότητα ύπνου για τους εφήβους είναι μεταξύ 8 και 10 ωρών τη νύχτα. Ωστόσο, ο Lewis αναφέρει ότι μέχρι το 2019, μόνο το 22 τοις εκατό των μαθητών γυμνασίου ανέφεραν ότι κοιμούνται τακτικά τουλάχιστον οκτώ ώρες, σύμφωνα με το CDC.
Το άλλο σημαντικό εύρημα από την εμπειρία της καλοκαιρινής κατασκήνωσης ύπνου του Στάνφορντ ήταν ότι τα μεγαλύτερα παιδιά έλαβαν ενέργεια αργότερα μέσα στην ημέρα. Μεταγενέστερες μελέτες έδειξαν ότι όταν τα παιδιά φτάνουν στην εφηβεία, ο εγκέφαλός τους καθυστερεί την απελευθέρωση της μελατονίνης – της ορμόνης που μας προκαλεί υπνηλία. Για τους εφήβους, η μελατονίνη αυξάνεται αργά το βράδυ και πέφτει αργότερα το πρωί, αλλάζοντας τους κιρκάδιους ρυθμούς τους. Η τάση των μαθητών γυμνασίου να μένουν ξύπνιοι και να κοιμούνται μακριά το πρωί δεν είναι απαραίτητα τεμπελιά ή περιφρόνηση — είναι βιολογική.
Ωστόσο, εδώ βρισκόμαστε, δεκαετίες αργότερα, με τις μέσες ώρες έναρξης των σχολείων το 2017 να ξεκινούν στις 8 π.μ. και το 40 τοις εκατό των σχολείων να ξεκινούν ακόμη νωρίτερα. Αυτή είναι μια δραματική αλλαγή από έναν αιώνα πριν, όταν τα λύκεια στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες ξεκινούσαν στις 9 π.μ., επισημαίνει ο Lewis.
Γιατί τα σχολεία δεν έχουν προσαρμοστεί σε αυτή τη ροή νέων πληροφοριών; Λοιπόν, κάποια σχολεία το έχουν. Ο Lewis παραθέτει πολλά παραδείγματα σε όλο το βιβλίο, δείχνοντας ποια σχολεία έχουν αποκομίσει μεγάλη θετική επιρροή, ακόμη και στην εποχή των smartphone και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Ο Lewis περιγράφει μια μελέτη, που δημοσιεύθηκε το 2018, στην οποία οι μαθητές κοιμόντουσαν επιπλέον 34 λεπτά κάθε σχολικό βράδυ όταν η περιοχή του Σιάτλ άλλαζε την ώρα έναρξης στις 8:45 π.μ. Μπορεί να μην ακούγεται πολύ, αλλά πολλοί μαθητές και οικογένειες έδωσαν θετικά σχόλια, καθώς έκαναν. καθηγητές, και ένας περιέγραψε την πρωινή ατμόσφαιρα ως «αισιόδοξη» – ένα χαρακτηριστικό που πολλοί από εμάς μπορεί να βρουν παρεξηγημένο στην ακμή.
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”