ΤΟ κύριος σκοπός του Παγκοσμίου Κυπέλλου είναι η ανάπτυξη του παιχνιδιού, η ευαισθητοποίηση και η δημιουργία εισοδήματος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την προώθηση του αθλήματος σε νέο κοινό και περιοχές. Η απόδοση του Λιβάνου -και παρά τα χτυπήματα στα τελευταία του ματς των ομίλων, Ελλάδα και Τζαμάικα- έπρεπε να το κάνει.
Θα υπάρχουν πάντα γραμμές αποτελεσμάτων στη μία πλευρά. Οι παίκτες που φτάνουν στο κάτω μέρος πρέπει να παίξουν για τις κορυφαίες ομάδες κάποια στιγμή, ακόμα κι αν ο προγραμματισμός αυτών των αγώνων στο τέλος των ομίλων – όταν έχει χαμηλή ενέργεια και υψηλή νοσταλγία – είναι δύσκολος. Μερικά από τα αποτελέσματα του περασμένου Σαββατοκύριακου ήταν δύσκολα – Αγγλία 94-4 Ελλάδα, Τόνγκα 92-10 Νήσοι Κουκ, Λίβανος 74-12 Τζαμάικα, Αυστραλία 66-6 Ιταλία, Σαμόα 62-4 Γαλλία – αλλά δεν πρέπει να παρασυρθούμε στην υστερία. Σε πολλές περιπτώσεις, επαγγελματίες πλήρους απασχόλησης έχουν λογικά χειριστεί μια ομάδα εργαζομένων μερικής απασχόλησης.
Δεν ήταν έκπληξη το γεγονός ότι η πρωταθλήτρια Ελλάδα δέχτηκε για πρώτη φορά 200 πόντους στο σετ του θανάτου. Τα Νησιά Κουκ και η Ιταλία μερικής απασχόλησης έστειλαν το καθένα 130, η Τζαμάικα 190. Ακόμη και η Σκωτία, με μισή ομάδα πλήρους απασχόλησης, παραδέχτηκε 142. Ωστόσο, η Welles πάλεψε ηρωικά για να διατηρήσει ανέπαφη την αξιοπρέπειά της κατά τη διάρκεια του σκηνικού του Dr.
Οι γραμμές βαθμολογίας μπορεί επίσης να είναι σκληρές. Παραδόξως, η Τζαμάικα είχε σχεδόν το 50% της κατοχής της μπάλας απέναντι στον Λίβανο. Συμπλήρωσαν το 87% των 30 ομάδων. Έκανε μόνο επτά λάθη. Ήξεραν τι έκαναν. Ομοίως, η Ιταλία έκανε την Αυστραλία να δουλέψει σκληρά για να πάρει 66 βαθμούς.
Θα έπρεπε να ανησυχούμε περισσότερο για τον τρόπο με τον οποίο η ομάδα των παικτών της Ligue 1 κατέρρευσε απέναντι στη Σαμόα. Η ιρλανδική ομάδα που αποτελείται από παίκτες της Premier League απέτυχε να αντιμετωπίσει μια ομάδα του Λιβάνου που αποτελείται κυρίως από παίκτες του Κυπέλλου NSW. Και ο τρόπος που έλιωσε η Σκωτία απέναντι στην Αυστραλία. Οι ομάδες του βορείου ημισφαιρίου – κυρίως τα προϊόντα της Πρέμιερ Λιγκ και του συστήματος ανάπτυξης παικτών της Αγγλίας – έχουν μείνει μίλια πίσω από αυτές που προβιβάστηκαν στο National Football League.
Το να έχεις μερικά αστέρια NRL προφανώς βοηθά. Την Κυριακή, η ομάδα της Τζαμάικα που αποτελείται από παίκτες της League 1 διαλύθηκε από την τριάδα του Λιβάνου Μίτσελ Μούσα, Άνταμ Ντουαϊχί και Τζος Μανσούρ, που σημείωσαν 38 πόντους μεταξύ τους. Η Τζαμάικα δεν είχε τέτοιο άτομο να ζητήσει, ωστόσο η συμβολή της ήταν σημαντική, όχι μόνο στην εορταστική αίσθηση της διοργάνωσης αλλά και στην ανάπτυξη του αθλήματος.
Ο προπονητής της Τζαμάικα, Romeo Monteith και ο δεύτερος σειράς Chevughon Bailey – καθηγητής φυσικής αγωγής δημοτικού σχολείου από το Kingston – μίλησαν μετά τον αγώνα για το πώς οι εμφανίσεις τους στο Παγκόσμιο Κύπελλο θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη του αθλήματος πίσω στην πατρίδα, όπου υπήρχαν 900 παίκτες εγγεγραμμένοι πριν από την πανδημία. «Οι άνθρωποι λένε ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο πρέπει να είναι μόνο πέντε ή έξι χώρες — αυτό είναι ανοησία», είπε ο Monteith. “Ναι, είχαμε κάποια καλά αποτελέσματα, αλλά πείτε μου για ένα άθλημα που δεν έχει. Είναι να δημιουργήσουμε μια κληρονομιά. Υπάρχουν χιλιάδες παιδιά πίσω στο σπίτι που αναζητούν μια ευκαιρία – το γεγονός ότι τα παιδιά παίρνουν υποτροφίες για να φύγουν στο πανεπιστήμιο για να παίξεις ράγκμπι πρωτάθλημα τα κάνει όλα αυτά.”
Το άθλημα συνεχίστηκε επίσης σε πολύ δύσκολες συνθήκες στον Λίβανο. «Κάνουν μια δύσκολη δουλειά στον Λίβανο αυτή τη στιγμή», είπε ο προπονητής Μάικλ Τσέκα μετά την ολοκλήρωση της ομάδας του στον προημιτελικό αγώνα με την Αυστραλία. “Κάνουν εξαιρετική δουλειά κρατώντας ζωντανό το πρωτάθλημα ράγκμπι κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Αν μπορούμε να δημιουργήσουμε περισσότερη ευαισθητοποίηση βάζοντας το Cedar Tree ενάντια στους καλύτερους στον κόσμο, θα ήταν υπέροχο.”
Δεκάδες Λιβανέζοι οπαδοί που κυματίζουν σημαίες, φέσι ή μαντίλες στο Lee Sports Village που κάθονται ανάμεσα σε εκατοντάδες Τζαμαϊκανούς οπαδούς – συμπεριλαμβανομένου του πρωταθλητή της Αγγλίας Dom Young και του αδελφού του Alex – ντυμένοι στα πράσινα, μαύρα και χρυσά, αποτελούν παράδειγμα των πιθανοτήτων. Πολλοί οπαδοί της Τόνγκα που ακολουθούν την ομάδα τους έχουν ταξιδέψει από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ολλανδία και τη Γερμανία με ελάχιστη ή καθόλου γνώση του πρωταθλήματος ράγκμπι. Είναι στο τουρνουά για να είναι πατριώτες, να δουν παλιούς φίλους και να διασκεδάσουν.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο δίνει στις διεθνείς ομάδες μια μοναδική ευκαιρία να προωθήσουν το άθλημα. Πού αλλού θα χαιρόντουσαν οι Λιβανέζοι βλέποντας την εθνική τους ομάδα να θριαμβεύει στην παγκόσμια σκηνή; Η κατοχή μιας αξιόπιστης λίστας αγώνων δίνει σε αυτές τις χώρες περισσότερες πιθανότητες να προσελκύσουν παίκτες με προσόντα υψηλού επιπέδου.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τόσες ομάδες είναι γεμάτες με παίκτες γεννημένους στην Αγγλία ή την Αυστραλία, όπως ήταν το 2000. Η Ιρλανδία έδωσε τόσους εγχώριους παίκτες σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο όσο πριν από 22 χρόνια (ένα) και η Σκωτία είναι η ίδια ( κανένας). Ο επιθετικός Gioel Celerino ήταν ο μόνος Ιταλός γεννημένος και μεγαλωμένος παίκτης που έπαιξε για την εθνική ομάδα – για 14 λεπτά – και κανένας από τους ντόπιους παίκτες του Λιβάνου δεν φαίνεται να εμφανίζεται τώρα.
Ποια είναι όμως η εναλλακτική; Ένα Παγκόσμιο Κύπελλο χωρίς παίκτες κληρονομιάς θα ήταν λιγότερο ελκυστικό και ως εκ τούτου οικονομικά καταστροφικό. Υπάρχουν θετικά σημάδια ότι οι ντόπιοι παίκτες θα έχουν μεγαλύτερες ευκαιρίες στο μέλλον. Η Τζαμάικα παρείχε αγώνες για πέντε παίκτες που έμαθαν τον αγώνα στο νησί. Η Ελλάδα εισήγαγε επτά εγχώρια προϊόντα. Άλλοι τέσσερις Ιταλοί προπονήθηκαν εκτενώς για τρεις εβδομάδες και θα επαναφέρουν αυτή την εμπειρία στους συλλόγους τους.
Και δεν αφορά μόνο τους παίκτες. Ο Monteith τόνισε τη σημασία των επερχόμενων προγραμμάτων εκπαίδευσης και διαιτησίας στην Τζαμάικα. Η Ιταλία έφερε στο στρατόπεδό της τοπικούς προπονητές, φυσικούς, προπονητές και διοικητικούς υπαλλήλους για να γνωρίσουν την ελίτ του πρωταθλήματος ράγκμπι.
Οποιαδήποτε κριτική στους παίκτες και τους προπονητές που συμμετείχαν στο τουρνουά είναι άδικη. Δεν φταίνε τίποτα άλλο εκτός από αγάπη για τη χώρα τους και αφοσίωση σε έναν σκοπό. Πολλοί παίζουν εδώ και μια δεκαετία και κάποιοι παρακάμπτουν το call of duty. Όταν η δουλειά του ως μηχανικός λογισμικού μετέφερε τον Έλληνα επιθετικό Γρηγόρη Κουτσιμπογιώργο στις Βρυξέλλες, μετακόμισε στην Ολλανδία για να παίξει στους Ρότερνταμ Πίτμπουλς για να προετοιμαστεί για το ντεμπούτο του στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο Celerino μετακόμισε από τη βορειοδυτική Ιταλία στη νότια Γαλλία για να κυνηγήσει το όνειρό του για το πρωτάθλημα ράγκμπι. «Δεν έχει σημασία πόσο παίζεις – το πιο σημαντικό είναι το ταξίδι», είπε μετά την αντιμετώπισή του με την Αυστραλία. «Έχω βρει τα πιο πλούσια πράγματα: Έχω γνωρίσει τόσους πολλούς ανθρώπους, έχω κάνει τόσες υπέροχες εμπειρίες που με κάνουν πιο πλούσιο άνθρωπο. Θα θυμόμαστε αυτή την ιστορία όλη μας τη ζωή».
Δημοσίευση για: Khaled Ragab, Λίβανος
Ο ψηλός, αλογοουρός αμυντικός των Canterbury Bulldogs, Khaled Ragab, έδωσε στον Adam Douaihy μια μεγάλη ουρά απέναντι στην Ιρλανδία και στη συνέχεια κράτησε τη θέση του απέναντι στην Τζαμάικα. Δεδομένης της φόρμας του στο τουρνουά μέχρι στιγμής, δεν είναι περίεργο που ο 20χρονος, παχουλός και γρήγορος με εξαιρετική κατανομή και πόδια ντρίμπλας, θα παίξει για την πρώτη ομάδα όταν επιστρέψει στους Μπουλντόγκ.
Μνήμη Μουντιάλ
Χωρίς παίκτες δεύτερης και τρίτης γενιάς, οι μόνες χώρες που θα μπορούσαν να επιβιώσουν σε πλήρη ισχύ θα ήταν οι πέντε χώρες που αποτελούνταν από το Παγκόσμιο Κύπελλο της δεκαετίας του 1980: Αυστραλία, Γαλλία, Παπούα Νέα Γουινέα, Νέα Ζηλανδία και Μεγάλη Βρετανία. Με πολύ λίγες ομάδες, δύο διαδοχικοί διαγωνισμοί κατανέμονται σε τρία χρόνια ο καθένας, απονέμοντας βαθμούς για ορισμένους αγώνες στη σειρά Test. Το πρωτάθλημα του 1995 είδε την πόρτα ανοιχτή για χώρες όπως η Τόνγκα, η Σαμόα και τα Φίτζι που είχαν ανθίσει το τελευταίο τέταρτο του αιώνα σε πραγματικό ανταγωνισμό.
Τι είπαν
«Λίγο μεταξένιο, ε;» Έτσι περιέγραψε ο δεύτερος κωπηλάτης της Ιταλίας, Reinaldo Palumbo, το άγγιγμα του στη γυμναστική εναντίον της Αυστραλίας. «Παίζεις ποδόσφαιρο αρκετό καιρό για να μάθεις πώς αναπηδά η μπάλα μερικές φορές και ήμουν τυχερός με αυτό». Ο Palumbo θα επιστρέψει τώρα στην πατρίδα του την Αυστραλία για να παντρευτεί πριν επιστρέψει στους Broncos του Λονδίνου -και τη μερική του απασχόληση ως κουρέας- τον επόμενο χρόνο. «Πολλοί πελάτες δεν ξέρουν ότι παίζω», λέει. «Προσπαθώ να διαχωρίσω τη δουλειά και το ποδόσφαιρο, αλλά είμαι σίγουρος ότι κάποιοι με έχουν δει στην τηλεόραση και θα ήταν χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι για μένα».
εκτός λειτουργίας
“Το Λι δεν είναι το πιο εύκολο μέρος για να φτάσετε. Είναι σε χάρτη και αν μπορείτε να πετάξετε, θα είστε εκεί σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Αλλά με το σιδηρόδρομο είναι σχεδόν σαν να πηγαίνετε στο τέλος της γης. πρέπει να ξεκινήσω νωρίς το πρωί». Έτσι έγραφαν τα Athletic News το 1899. Λίγα πράγματα έχουν αλλάξει, γι’ αυτό δίνουμε τα εύσημα στους 5.000 θεατές που έφτασαν στο Leigh Sports Village – έναν εξαιρετικό χώρο, αν οδηγείτε – το μεσημέρι της Κυριακής. Μεταξύ των επισκεπτών ήταν ο ατζέντης, Sam Ayoub, ο οποίος είχε μια συνάντηση για πρωινό με τον επιθετικό της Wigan Joe Shoroux πριν συναντήσει περισσότερους πελάτες μετά τον αγώνα. Περιμένετε τουλάχιστον άλλον έναν Λιβανέζο παίκτη στην Πρέμιερ Λιγκ την επόμενη σεζόν.
Ακολουθήστε τυχόν απαιτούμενα κράνη Κελάδημα Και το Facebook
“Βραβευμένος μελετητής ζόμπι. Μουσικός επαγγελματίας. Εμπειρογνώμονας τροφίμων. Προβληματικός.”