Τα όρια της αισιοδοξίας | eKathimerini.com

Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης (αριστερά) απαντά σε ερώτηση κατά τη διάρκεια συνομιλίας στο Φόρουμ Δημοκρατίας της Αθήνας στις 30 Σεπτεμβρίου. Ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε βέβαιος ότι η Ελλάδα θα διατηρήσει ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης την επόμενη δεκαετία. [Dimitris Papamitsos/Prime Minister’s Office/InTime News]

Υπάρχουν τουλάχιστον δύο λόγοι για την τρέχουσα αισιοδοξία για την ελληνική οικονομία: μια ισχυρότερη από την αναμενόμενη ανάκαμψη, πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, και χρηματοδότηση από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης, καθώς και άλλα σημαντικά ευρωπαϊκά κεφάλαια που μπορούν να υποστηρίξουν την ανάπτυξη. Η θετική κατάσταση αντικατοπτρίζεται σε μια σειρά μεμονωμένων δεικτών, από τα επιτόκια και τα ακίνητα έως τη βιομηχανική παραγωγή και τις εξαγωγές.

Φυσικά, η ισχυρή ανάκαμψη αντικατοπτρίζει επίσης την προηγούμενη βαθιά ύφεση και συνοδεύτηκε από μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα. Η σημαντική οικονομική υποστήριξη που παρείχε η Ευρώπη σχεδιάστηκε ακριβώς επειδή η ελληνική οικονομία συνδυάζει υψηλό επίπεδο δημόσιου χρέους με ένα εξίσου ανησυχητικό κενό επενδύσεων. Αν υποθέσουμε ότι η ζημιά από την πανδημία επουλώνει, από άποψη ΑΕΠ, τους επόμενους μήνες, είναι δυνατόν να προγραμματιστεί ένας υψηλός ρυθμός ανάπτυξης, περίπου 3% ετησίως κατά την επόμενη δεκαετία, που θα μπορούσε να καλύψει τις απώλειες της κρίσης δεκαετίας και να μεταμορφωθεί εικόνα της χώρας. Ωστόσο, αυτό μπορεί να συμβεί μόνο υπό ορισμένες συνθήκες και δεν θα συμβεί αυτόματα.

Η ελληνική οικονομία έχει ακόμη πολύ δρόμο για να φτάσει στον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Για να τεθεί σε σταθερή θετική πορεία, η παραγωγική της βάση πρέπει να ενισχυθεί, με αύξηση της απασχόλησης, των επενδύσεων και της παραγωγικότητας. Μια σειρά θετικών σχετικών πολιτικών κινήσεων. Ορισμένοι ασχολούνται με χαλαρά άκρα που έχουν απομείνει από την προηγούμενη κρίση, όπως τα επισφαλή δάνεια. Ορισμένα αποτελούν μέρος της κίνησης που απαιτείται για τον εκσυγχρονισμό και την αντιμετώπιση προφανών ελλείψεων, όπως η ψηφιοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών. Άλλοι είναι δείκτες νέων προτεραιοτήτων χρηματοδότησης, όπως προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης για ανέργους. Για να γίνει πραγματικότητα αυτό το σενάριο σημαντικής ανάπτυξης, πρέπει να υποστηρίζεται με συνέπεια και πλήρως από το πολιτικό πλαίσιο.

Στα οικονομικά, τα νοικοκυριά, οι επιχειρήσεις και οι επενδυτές καθοδηγούνται από κίνητρα. Μπορεί να ωθηθεί προς την καινοτόμο επιχειρηματικότητα ή μια παρασιτική σχέση με την κυβέρνηση, προς παραγωγικές επενδύσεις ή παρεπόμενες δαπάνες, προς ενίσχυση του ανθρώπινου κεφαλαίου ή της άτυπης οικονομίας. Τα κίνητρα διαμορφώνονται από τα υπάρχοντα μέτρα και πολιτικές, τη μακροπρόθεσμη αξιοπιστία τους, τον τρόπο εφαρμογής τους και την κατανόηση της κοινωνίας από αυτά. Για μια σταδιακή και αναγκαία μετατόπιση των κινήτρων για την ελληνική οικονομία, είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί η συνέχεια και η συνέπεια των δράσεων πολιτικής.

Ενδεικτικά μιλώντας, η νομοθεσία για τις συμπληρωματικές συντάξεις για τους νέους εργαζόμενους σε ένα χρηματοδοτούμενο σύστημα ήταν τουλάχιστον μια σαφής εισβολή. Ενισχύει τα κίνητρα για επίσημη εργασία, καθώς οποιαδήποτε μελλοντική σύνταξη θα εξαρτηθεί από τις συσσωρευμένες εισφορές. Ωστόσο, εάν αποτύχει να οικοδομηθεί μακροπρόθεσμη εμπιστοσύνη και να γίνουν αξιόπιστες προθέσεις αποσταθεροποίησης του τρέχοντος συστήματος, κάθε θετικός αντίκτυπος θα είναι μάταιος. Συνεπώς, δεδομένου ότι το πολύ περιορισμένο μέγεθος πολλών επιχειρήσεων παρεμποδίζει την παραγωγικότητα και τους μισθούς, έχουν προγραμματιστεί φορολογικά κίνητρα για συγχωνεύσεις. Ωστόσο, αυτή η θετική δράση θα απαιτήσει μέτρα για τη μείωση του διοικητικού φόρτου για τις εταιρείες, καθώς αυτός είναι ο κύριος λόγος για να παραμείνουν μικρές και να ασχολούνται με άτυπες δραστηριότητες. Ακόμη και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, η εισαγωγή ενός ελάχιστου σήματος εισόδου είναι μια θετική εξέλιξη, το πιο σημαντικό είναι να σώσει τους νέους από τον εγκλωβισμό. Είναι, ωστόσο, απαραίτητο αυτή η μεταρρύθμιση να συνοδεύεται από φυσική αναβάθμιση της επαγγελματικής κατάρτισης, ως αξιόπιστη εναλλακτική λύση και ίσες ευκαιρίες.

Σε κρίσιμα ζητήματα όπως αυτά που αναφέρονται παραπάνω, τα μεμονωμένα μέτρα μπορούν να έχουν θετικό αποτέλεσμα. Ωστόσο, εάν δεχτούμε την ανάγκη αλλαγής των κινήτρων και της δομής της οικονομίας, είναι απαραίτητη η συνέπεια των παρεμβάσεων, καθώς και σαφείς ενδείξεις και σήματα για μια προγραμματισμένη πορεία. Άλλες ισχυρότερες οικονομίες μπορούν να επιχειρήσουν μόνο με περιορισμένες προσαρμογές, αλλά όχι η Ελλάδα. Τελικά, εάν το νέο ευρωπαϊκό χρήμα χρησιμοποιηθεί μόνο για να ενισχύσει την υπάρχουσα δομή, η αναμενόμενη ανάπτυξη απλά δεν θα υλοποιηθεί ποτέ. Θα πρέπει να υπάρχει αισιοδοξία για την οικονομία, αλλά σχετίζεται άμεσα με την προθυμία και την ικανότητα υποστήριξης των αλλαγών.

Ο Νίκος Βίτας είναι Γενικός Διευθυντής του Ιδρύματος Οικονομικής και Βιομηχανικής Έρευνας (ΙΟΒΕ) και Καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.