Τζέιμς Κάμερον Η κατάσταση ή το τέλος Άνοιξε το δρόμο για ιστορίες που απεικονίζουν ένα μέλλον που κυβερνάται από μηχανές.
Το 2009, έγραψα ένα βιβλίο για τον Τζέιμς Κάμερον που ονομάζεται Μελλοντιστής Το οποίο εξέθεσα εικόνα σύμβολο Και Τιτανικός Η πολύπλοκη σχέση του σκηνοθέτη με την τεχνολογία. Ο Κάμερον πέρασε την καριέρα του στην αιμορραγία της επιστήμης, από τα οπτικά εφέ που βοήθησε να γίνει πρωτοπόρος μέχρι τα υποβρύχια που σχεδίασε και οδήγησε στα βαθύτερα σημεία των ωκεανών του κόσμου. Αλλά πολλές από τις ιστορίες του Κάμερον είναι αφιερωμένες στην προειδοποίηση για τις σκοτεινές δυνατότητες της τεχνολογίας, ξεκινώντας από το 1984. θέση ή τέλος, Ένα τεχνητά ευφυές αμυντικό δίκτυο γνωστό ως Skynet γίνεται αισθητό και ξεκινά έναν πόλεμο μεταξύ ανθρώπων και μηχανών.
«Δεν είναι οι μηχανές που θα μας καταστρέψουν, είναι ο εαυτός μας», μου είπε ο Κάμερον όταν του πήρα συνέντευξη. Μελλοντιστής. «Ωστόσο, θα χρησιμοποιήσουμε μηχανές για να το κάνουμε αυτό».
Δεν μπορούσα να μην σκεφτώ αυτή τη συζήτηση όταν έμαθα αυτήν την εβδομάδα, ευχαριστώ Ένα εκπληκτικό δημοσιογραφικό κομμάτι που δημιούργησε ο άνθρωπος με Ατλαντικός ΩκεανόςAlex Rezner, αυτό Μελλοντιστής Είναι ένα από τα 183.000 πειρατικά βιβλία που χρησιμοποιούνται για την εκπαίδευση γενετικών συστημάτων AI στη Meta, στο Bloomberg και σε άλλες εταιρείες. Καθώς και βιβλία των Stephen King, Jennifer Egan, Michael Pollan, Zadie Smith, Jon Krakauer, Junot Diaz και Jonathan Franzen, για να αναφέρουμε μερικά. Μελλοντιστής Είναι μέρος ενός συνόλου δεδομένων που είναι γνωστό ως Books3, ένα είδος ψηφιακού προγράμματος σπουδών που χρησιμοποιείται από την τεχνητή νοημοσύνη για την εκμάθηση γραφής. Σύμφωνα με τον Reisner, ο οποίος δημιούργησε μια βάση δεδομένων κειμένων με δυνατότητα αναζήτησης, το βιβλίο μου σχετικά με τον Cameron που προβλέπει μια επικίνδυνη αύξηση της νοημοσύνης των υπολογιστών βοηθά στην επιτάχυνση της νοημοσύνης των υπολογιστών.
Αν είμαι ειλικρινής, η πρώτη μου σκέψη όταν βρήκα… Μελλοντιστής Το Books3 ήταν χαρά μου να συμμετέχω Μια συλλογή από τους πιο επιτυχημένους συγγραφείς. Το είδος με το Pulitzer και τα παραλιακά σπίτια. Η δεύτερη σκέψη μου ήταν να ρωτήσω τι σκέφτονταν οι υπολογιστές για τον ρόλο που έπαιξε ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ – θα προτιμούσαν ένα άτομο πολλαπλών τμημάτων στους κινηματογραφικούς τους ρόλους;
Αλλά η επόμενη σκέψη μου, την οποία κρατάω ακόμα, είναι να θυμώσω. Η δουλειά μου ως δημοσιογράφος από το 1998 είναι σαν να κολλάω στην πλαγιά ενός γκρεμού με τα νύχια μου. Κάθε χρόνο, άλλο ένα κομμάτι βράχου πέφτει από το βουνό και πετάει στο χάσμα από κάτω. Από θαύμα, εξακολουθώ να ζω από το γράψιμο. Αλλά με την άφιξη των εργαλείων AI, αναρωτιέμαι πόσο θα διαρκέσει αυτό. Θα μπορούσε τελικά να με αντικαταστήσει ένας υπολογιστής εκπαιδευμένος στο βιβλίο μου; Ποιος ωφελείται από αυτό; Δεν είμαι εγώ – ο άνθρωπος συγγραφέας – ούτε ο ανθρώπινος συντάκτης που διαβάζει αυτό το προσχέδιο και διαγράφει όλα τα ενοχλητικά μέρη (ευχαριστώ για αυτό, παρεμπιπτόντως).
Δεν είμαι ο μόνος συγγραφέας που είναι θυμωμένος που εξορύσσεται από την τεχνητή νοημοσύνη. Στις 19 Σεπτεμβρίου, Συντεχνία Συγγραφέων, μια ομάδα που εκπροσωπεί διάσημους συγγραφείς, συμπεριλαμβανομένων των John Grisham, George R.R. Martin και Jodi Picoult, έχει καταθέσει μήνυση κατά του OpenAI για ισχυρισμούς ότι προϊόντα όπως το ChatGPT παραβιάζουν τα πνευματικά του δικαιώματα. «Στην καρδιά αυτών των αλγορίθμων βρίσκεται η συστηματική κλοπή σε μαζική κλίμακα», αναφέρει η μήνυση. Άλλοι συγγραφείς, συμπεριλαμβανομένης της Sarah Silverman και του Michael Chabon, έχουν καταθέσει παρόμοιες αγωγές κατά των Meta και OpenAI.
Ο τρόπος με τον οποίο θα εξελιχθούν αυτές οι αγωγές θα εξαρτηθεί από τον τρόπο με τον οποίο τα δικαστήρια ερμηνεύουν τη θεμιτή χρήση, την αρχή που δηλώνει ότι τα αποσπάσματα υλικού που προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα μπορούν να αναφέρονται αυτολεξεί για χρήσεις όπως η σάτιρα ή η κριτική. Οι εταιρείες μπορούν να υπερασπιστούν τη χρήση βιβλίων όπως το δικό μου ως προσπάθεια δημιουργίας πρωτότυπης γραφής, αντί για προσπάθεια αναπαραγωγής παρόμοιου κειμένου.
Η τεχνητή νοημοσύνη είναι επίσης ένα από τα κεντρικά ζητήματα που υποκινούν τις απεργίες συγγραφέων και ηθοποιών που έχουν φέρει το Χόλιγουντ σε αδιέξοδο από τον Μάιο. Το Writers Guild έλαβε κάποια προστασία στην τελευταία του συμφωνία με τα στούντιο, η οποία δεν έχει ακόμη επικυρωθεί: Οι συγγραφείς έχουν εγγυημένη πίστωση και αποζημίωση για τη δουλειά που κάνουν στα σενάρια, ακόμα κι αν χρησιμοποιηθεί τεχνητή νοημοσύνη στη δημιουργία τους. Ωστόσο, η συντεχνία έχει επικεντρωθεί ενεργά στο θέμα της εκπαίδευσης μοντέλων τεχνητής νοημοσύνης από στούντιο χρησιμοποιώντας τη δουλειά των συγγραφέων, λέγοντας ότι θα συνεχίσει να διαπραγματεύεται την τεχνητή νοημοσύνη σε μελλοντικές συναντήσεις. Υπό το φως της αβεβαιότητας που περιβάλλει το νομικό τοπίο αυτής της υπόθεσης, κανένα από τα μέρη δεν είναι διατεθειμένο να παραιτηθεί από τα δικαιώματά του. «Οι εταιρείες, όπως ισχυρίζονται, έχουν κάποια συνεχή πνευματικά δικαιώματα στη χρήση του υλικού μας», δήλωσε ο Chris Keyser, συμπρόεδρος της διαπραγματευτικής επιτροπής. Hollywood Reporter Στις 27 Σεπτεμβρίου. «Και διεκδικούμε κάποια συμβατικά δικαιώματα που το περιορίζουν ή μας αποζημιώνουν γι’ αυτό. Αυτό που είπαμε είναι ότι θα επιφυλάξουμε όλα αυτά τα δικαιώματα, δεδομένου του γεγονότος ότι κανείς δεν γνωρίζει ακόμη πώς θα μοιάζει ο κόσμος ή ποια μπορεί να είναι αυτή η χρήση, και αυτό θα ανακαλυφθεί σε εύθετο χρόνο σε περιπτώσεις που οι εταιρείες θέλουν πραγματικά να το χρησιμοποιήσουν τα υλικά μας για εκπαίδευση.
Έτσι, εάν, στο μέλλον, η Warner Bros. θέλει να γράψει ένα σενάριο όπως η Greta Gerwig και ο Noah Baumbach για μια άλλη ταινία της Mattel, θα μπορούσε το στούντιο, θεωρητικά, να τροφοδοτήσει το σενάριο στην AI; Μπάρμπι, και στη συνέχεια να προσλάβει έναν φθηνότερο συγγραφέα για να το γυαλίσει, διατηρώντας τα πνευματικά δικαιώματα; μπορεί. Αλλά η WGA μπορεί να επιλέξει να το καταπολεμήσει για λογαριασμό των Gerwig και Baumbach, με τον τρόπο που η Ένωση Συντακτών αγωνίζεται αυτήν τη στιγμή για λογαριασμό των συγγραφέων.
Είναι όλα λίγο γύρω από το κεφάλι. Λίγο σαν τον φουτουριστικό πόλεμο που οραματίστηκε ο Κάμερον το 1984, αλλά με πολύ περισσότερους δικηγόρους και βοηθούς μικροχρηματοδότησης και λιγότερα ρομπότ ντυμένα με το δέρμα. Δεν είμαι σίγουρος τι σημαίνει αυτό για μένα ή για το γράψιμο ως καριέρα. Αλλά αν τα μελλοντικά μου αφεντικά τεχνητής νοημοσύνης το διαβάζουν τώρα για να μάθουν πώς να κάνω τη δουλειά μου, ελπίζω να μου το πουν.