Οδηγώντας νότια στην 19η οδό, συνήθως σε μια προσπάθεια να ξεφύγω από την ομίχλη, τείνω να σταματώ και μερικές φορές, στο περίπτερο με λουλούδια στην Κουιντάρα, όπου οι αδελφοί Παπαδόπουλος διευθύνουν την οικογενειακή τους επιχείρηση, που ιδρύθηκε το 1979.
«Τα αδέρφια μου και εγώ αναλάβαμε το 2006», δήλωσε ο Τάσο Παπδόπουλος, ο οποίος ξεκίνησε να εργάζεται στην πλατφόρμα με μερική απασχόληση όταν ήταν 13 ετών. , κάνοντας παραγγελίες και δημιουργώντας τα λουλούδια που επέλεξαν σε μπουκέτα επτά ημέρες την εβδομάδα.
«Είμαστε οι τρεις μας, μερικές φορές κολεγιακό παιδί», είπε ο Τάσο, ο οποίος τυλίγει τριαντάφυλλα και αλληλεπιδρά με τους πελάτες, απορρίπτοντας απαλά έναν μόνο αναζητητή εργασίας που ήλπιζε να αποκτήσει λουλουδένια εμπειρία ένα τεμπέλης Παρασκευή απόγευμα.
«Αν έρχεστε μια κανονική μέρα, το μόνο που κάνουμε όλη μέρα είναι να φτιάχνουμε μπουκέτα», είπε. “Αυτή τη στιγμή του χρόνου, όλα είναι εύκολα. Μπορώ να παραγγείλω λουλούδια για μια ολόκληρη εβδομάδα με δύο τηλεφωνήματα 20 λεπτών.”
Τα καλοκαιρινά λουλούδια είναι άφθονα, περισσότερο από την άνοιξη, όταν η ζωή στο εμπόριο λουλουδιών βρίσκεται στο απόγειό της.
“Αυτή είναι η στιγμή που περνάτε όλες τις διακοπές σας με λουλούδια”, εξήγησε ο Τάσο. “Η δουλειά ξεκινά τον Ιανουάριο, πριν από την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Κανείς δεν θέλει να σας πουλήσει λουλούδια και πρέπει να τα ψάξετε”, είπε. “Δύο εβδομάδες μετά από εκείνη την ημέρα είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και αυτή είναι μια σημαντική ημέρα για την Ανατολική Ευρώπη, και πολλές που ζουν στο ηλιοβασίλεμα ο Ρίτσμοντ αγοράζει λουλούδια για εκείνη τη μέρα. Μετά από αυτό, υπάρχει το Qingming, νεκροταφείο διακοπών.
Η βιασύνη συνεχίζεται μέχρι το Πάσχα και κορυφώνεται με την Ημέρα της Μητέρας. Φέτος, υπήρχε έλλειψη λουλουδιών, γεγονός που έκανε τον Τάσο να αποσύρει 80-100 ώρες εργασίας την εβδομάδα.
“Οι εισαγωγές αποστέλλονται απευθείας σε εμάς”, είπε. “Το προϊόν της Νότιας Αμερικής έρχεται τη νύχτα. Πρέπει να τα κόψουμε και να τα βάλουμε στο νερό για να πίνουν επειδή διψούν”.
Άλλα λουλούδια προέρχονται τοπικά, «κυρίως στην κομητεία Σάντα Κρουζ και μερικά στην Κόλμα.» «Πηγαίνω κατευθείαν στο αγρόκτημα και τα μαζεύω μόνος μου», είπε, έχοντας επίγνωση των τάσεων και της ζήτησης των πελατών.
«Το πράγμα Ντάλια», είπε, «συνήθιζα να πουλάω τέσσερις ή πέντε ανθοδέσμες την ημέρα, και τώρα έφυγαν γρήγορα».
«Ο ηλίανθος είναι διάσημος. Αλλά πέρυσι πούλησα δύο φορές περισσότερα ηλιοτρόπια φέτος. «Δεν ξέρω γιατί», είπε. “Το λουλούδι που ήταν της μόδας τα τελευταία χρόνια είναι παιώνιες. Για 50 εβδομάδες του χρόνου είναι πραγματικά ακριβά και στη συνέχεια στο τέλος της σεζόν η τιμή πέφτει, γι ‘αυτό δεν θα βρείτε συχνά το πολυπόθητο αρχές καλοκαιριού λουλούδι στην πλατφόρμα του.
“Στη δεκαετία του ’90, τα γαρίφαλα ήταν μεγάλα και πουλούσαμε περισσότερα γαρίφαλα παρά τριαντάφυλλα”, είπε. Στη συνέχεια, στη δεκαετία του 2000, κανείς δεν αγόραζε γαρίφαλο. Εξήγησε ότι όλα τα είδη γαρίφαλων είναι εισαγωγικά, κανένα από αυτά δεν καλλιεργείται στην Καλιφόρνια και οι τιμές έχουν ανέβει πολύ. “Τα τελευταία πέντε ή έξι χρόνια, ήταν ξανά στη μόδα και πουλάω τρεις φορές αυτό που πουλούσα πριν από 10 χρόνια”, σηκώνει τους ώμους. Δεν φαίνεται να υπάρχει πολύς λόγος για να αλλάξουν τα γούστα, αν και κάνει ό, τι μπορεί για να τα φροντίσει, και τα τριαντάφυλλα του, που συχνά κοστίζουν 10 $ ανά δωδεκάδα, είναι πολυετή.
“Πενήντα τοις εκατό των πελατών μου παίρνουν τριαντάφυλλα”, είπε. «Δεν κρατάω σημειώσεις, αλλά πολλοί άνδρες τείνουν να αγοράζουν τριαντάφυλλα, πιθανότατα επειδή δεν ξέρουν λουλούδια αλλά ξέρουν τριαντάφυλλα».
Σαν να συνέβη, ένας άντρας δίπλωσε και διάλεξε τρία μπουκέτα κόκκινα και άσπρα τριαντάφυλλα. Όταν ο Τάσο το μάζεψε σε πράσινες χαρτοπετσέτες και καφέ χαρτί, ο πελάτης ρώτησε: “Τι είναι αυτό το λουλούδι;”
«Αυτή είναι η Ντάλια», είπε ο Τάσο, με εκπληκτικό κέφι και υπομονή, αφού πιθανότατα είχε απαντήσει στην ίδια ερώτηση αρκετές εκατοντάδες φορές.
«Τουλάχιστον οι μισοί πελάτες μας είναι κάτοικοι της γειτονιάς και τις καθημερινές το ποσοστό είναι ακόμη μεγαλύτερο», είπε. Άλλοι είναι από την κομητεία Μαρίν, οδηγούν στη Χερσόνησο. Έρχονται μερικές φορές την εβδομάδα ή μία φορά την εβδομάδα. “Θυμάμαι μερικούς πελάτες από τότε που ξεκίνησα εδώ”, είπε ο Τάσο.
Η οικογένεια Παπαδόπουλου ίδρυσε την πρώτη επιχείρηση λουλουδιών στο κέντρο της πόλης και στη χερσόνησο στις αρχές της δεκαετίας του 1970.
Ο παππούς μου ήρθε σε αυτή τη χώρα το 1973, και σαν νέοι μετανάστες, δοκίμασε πράγματα … εστιατόρια. Τα λουλούδια κατέληξαν να δουλεύουν μαζί τους ».
Ο Τάσο γεννήθηκε στην Ελλάδα και έφτασε εδώ σε ηλικία 1 έτους.
«Οι γονείς μου ήταν πολύ παραδοσιακοί», είπε, «δεν μιλούσα αγγλικά μέχρι τα επτά ή τα οκτώ μου», αν και δεν μεγάλωσε στην ευρύτερη ελληνοαμερικανική κοινότητα εδώ.
«Έκανα περισσότερους Έλληνες φίλους στα 30 μου από ποτέ», είπε, «και οι οικογένειές τους φαίνεται να έχουν έρθει είτε στις αρχές του 20ού αιώνα είτε κατά τη δεκαετία του 60 και του 70», και αυτές οι κοινότητες και γενιές μεταναστών σπάνια συναντιούνται.
Όπως τόνισε ο Παπαδόπουλος, ανθοπωλεία, πάγκοι και εστιατόρια, καθώς και καταστήματα καραμελών και περίπτερα για γυαλιστερά παπούτσια, ήταν οι παραδοσιακές επιχειρήσεις των Ελλήνων μεταναστών. Αλλά οι Έλληνες που εγκαταστάθηκαν στα νότια της Αγοράς, στη συνέχεια διέσχισαν την Αγορά στο Tenderloin, τελικά θα εξαπλωθούν στις εξωτερικές γειτονιές και σε άλλα μέρη του Bay Area. Η άλλοτε ζωντανή ελληνική κοινότητα του Σαν Φρανσίσκο θυμάται πολύ, γιορτάζεται με μια πλακέτα στους δρόμους Τρίτη και Folsom, αν και τα αγαπημένα καταστήματα και καφετέριες της πόλης αποτελούν μέρος της ελληνικής μεταναστευτικής κληρονομιάς, όπως και δύο από τους αρχηγούς των Δήμων: Ο George Christopher, ο πρώτος Ελληνοαμερικανός δήμαρχος μιας χώρας για μια αμερικανική πόλη, υπηρέτησε από το 1956 έως το 1964 και ο Art Agnus, γιος Ελλήνων μεταναστών και δήμαρχος από το 1988-1992.
«Υπήρχαν πολλοί πάγκοι με λουλούδια στην Union Square», είπε ο Παπαδόπουλος για τους συγγενείς του και την αρχή τους. «Νομίζω ότι ο μπαμπάς μου πήρε μια θέση εκεί, αλλά ήταν νέος και τον άφησε να φύγει και άνοιξαν τα δικά τους καταστήματα, τα παραδοσιακά ανθοπωλεία εσωτερικού χώρου στη χερσόνησο».
«Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, δεν δουλεύαμε, αλλά έκανα παρέα με τον μπαμπά και τον θείο μου, θα πηγαίναμε στο Σάντα Κρουζ ή στο Λουλούρ Μαρτ, που δεν ήταν αυτό που ήταν», είπε. Το “Έμαθα να δουλεύω παρακολουθώντας και δοκιμάζοντας λάθη. Νομίζω ότι αυτό είναι το τρίτο μέρος που ξεκίνησε η οικογένεια”, είπε, δείχνοντας το μίλι των δύο αδελφών, ένα φωτεινό σημείο στην σκοτεινή 19th Street.
«Wereμασταν περίεργα τυχεροί», είπε ο Τάσο. “Με το κλείσιμο του COVID, κλείσαμε μόνο για επτά εβδομάδες μέχρι να ανοίξει η υπαίθρια επιχείρηση. Συνηθίζαμε να χαρακτηριζόμαστε ως λιανικά, αλλά όλα τα ανθοπωλεία κατηγοριοποιούνται ως γεωργία, οπότε αν υπάρξει άλλο κλείσιμο, είμαστε ελεύθεροι να ανοίξουμε.”
Σε μια μακρά περίοδο άσχημων ειδήσεων, αβεβαιότητας και συνεχώς μεταβαλλόμενων, και παρά την ατέλεια και την αλλαγή των προτιμήσεων, είναι καλό να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν έχουν αλλάξει καθόλου.
«Ο θείος μου ήρθε να μιλήσει με τον ιδιοκτήτη και είπε:« Κοίτα, θέλω να ανοίξω πριν από την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου »και ο ιδιοκτήτης είπε« Σίγουρα, αλλά μόνο για έξι μήνες γιατί χτίζω διαμερίσματα. Εξακολουθούσαν να χτίζουν κατοικίες, είπε ο Παπαδόπουλος, και τα τελευταία 10 χρόνια, ορισμένα σχέδια έχουν εγκριθεί και συμπεριληφθεί. «Θα έχουμε το γωνιακό κατάστημα με λουλούδια έξω. Είναι μια καλή σχέση. 42 χρόνια μετά, είμαστε ακόμα εδώ ».
Η Denise Sullivan, συγγραφέας, πολιτιστική εργάτρια και συντάκτρια του βιβλίου “Your Golden Sun Still Shines: San Francisco Personal History & Small Fictionaries”, μπορεί να βρεθεί στη διεύθυνση denisesullivan.com και @4DeniseSullivan. Το SF Lives/Live Talks μεταδίδεται ζωντανά στις 10 το πρωί τη δεύτερη Κυριακή του μήνα από το birdbeckett.com. Η προσκεκλημένη στις 12 Σεπτεμβρίου είναι η ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια Kathy Zarror.
Μικρές επιχειρήσεις του Σαν Φρανσίσκο