Το αποτέλεσμα που σκότωσε τους δεινόσαυρους ήταν ένα κομμάτι ενός κομήτη, όχι ένας αστεροειδής: μια μελέτη

Πριν από περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια, ένας διαστημικός βράχος πλάτους πάνω από 6 μίλια συγκρούστηκε με τη Γη και έπληξε τη Γη που είναι τώρα μέρος του Μεξικού.

Ο αντίκτυπος πυροδότησε εκατοντάδες μίλια δασικών πυρκαγιών, πυροδότησε τσουνάμι ύψους ενός μιλίου και απελευθέρωσε δισεκατομμύρια τόνους θείου στην ατμόσφαιρα. Αυτή η αέρια ομίχλη μπλοκάρει τον ήλιο, ψύχει τη Γη και εξαλείφει τους δεινόσαυρους, μαζί με το 75% όλης της ζωής στον πλανήτη.

Όμως, η προέλευση αυτών των βράχων δονοσαύρων, που ονομάζεται Chicxulub, παρέμεινε μυστηριώδης.

Οι περισσότερες θεωρίες δηλώνουν ότι ο Chicxulub ήταν ένας τεράστιος αστεροειδής. Εκατοντάδες χιλιάδες από αυτούς τους βράχους πέφτουν σε δακτύλιο σε σχήμα ντόνατ μεταξύ Άρη και Δία. Αλλά σε μια μελέτη Δύο αστροφυσικοί του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, που δημοσιεύθηκαν τη Δευτέρα, πρότειναν μια εναλλακτική ιδέα: ότι ο Chicxulub δεν ήταν καθόλου αστεροειδής, αλλά μάλλον ένα κομμάτι θραύσματος από έναν παγωμένο κομήτη που είχε ωθήσει κοντά στον ήλιο από τη βαρύτητα του Δία.

Οι αστεροειδείς και οι κομήτες ταξινομούνται ως διαστημικοί βράχοι Από τη NASAΑλλά διαφέρουν σε βασικά θέματα: Οι κομήτες είναι κατασκευασμένοι από πάγο και σκόνη έξω από το ηλιακό μας σύστημα και είναι γενικά μικροί και γρήγοροι, ενώ οι βραχώδεις αστεροειδείς είναι μεγαλύτεροι, πιο αργοί και σχηματίζονται πιο κοντά στον ήλιο.

«Προτείνουμε ότι, στην πραγματικότητα, εάν αποσυναρμολογήσετε ένα αντικείμενο καθώς πλησιάζει τον ήλιο, θα μπορούσε να οδηγήσει στον κατάλληλο ρυθμό συμβάντων και επίσης στον τύπο του αποτελέσματος που σκότωσε τους δεινόσαυρους», δήλωσε ο Avi Loeb, αστροφυσικός και κοσμολόγος και συνεργάτης του Χάρβαρντ. -Δικαιούχος της νέας μελέτης. Σε δελτίο τύπου.

Το ηλιακό σύστημα λειτουργεί σαν “μηχανή φλίπερ” για κομήτες

Οι περισσότεροι αστεροειδείς προέρχονται ζώνη αστεροειδών Μεταξύ των εσωτερικών και εξωτερικών πλανητών του ηλιακού συστήματος. Αλλά Επιστήμονες της NASA Όσοι παρακολουθούν διαστημικά αντικείμενα που περνούν κοντά στη Γη δεν έχουν ακόμη ανακαλύψει από πού προήλθε το Chicxulub.

Στη νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Scientific Reports, ο Loeb και ο συν-συγγραφέας του, Amir Serraj, δείχνουν ότι ο Chicxulub δεν προήλθε από τον αστεροειδή ιμάντα. Αντ ‘αυτού, λένε ότι προήλθε πιθανώς έξω από το ηλιακό μας σύστημα, σε μια περιοχή που ονομάζεται Σύννεφο Oort.

Σκεφτείτε το σύννεφο Oort ως δακτύλιο που αποτελείται από τρισεκατομμύρια κομμάτια συντρίμμια πάγου που βρίσκεται έξω και περιβάλλει τις πιο απομακρυσμένες εκτάσεις του ηλιακού συστήματος. Βρίσκεται τουλάχιστον 2.000 φορές πιο μακριά από τον ήλιο από τη Γη. Οι κομήτες που προέρχονται από το Oort Cloud είναι γνωστοί Κομήτες μεγάλης εμβέλειας Επειδή χρειάζεται πολύς χρόνος για να ολοκληρωθεί μια επανάσταση γύρω από τον ήλιο.

Αλλά αυτοί οι κομήτες μερικές φορές μπορούν να εκτραπούν από την πορεία τους από τη βαρυτική έλξη τεράστιων πλανητών όπως ο Δίας. Μια τέτοια τροποποίηση στην τροχιά ενός κομήτη θα μπορούσε να το στείλει από ένα μονοπάτι πολύ πιο κοντά στον ήλιο.

“Το ηλιακό σύστημα λειτουργεί σαν ένα είδος μηχανής φλίπερ”, δήλωσε ο Σαράζ. Στην έκδοση.

Οι κομήτες που πλησιάζουν τον ήλιο ονομάζονται “Sanger”. Η νέα μελέτη υπολόγισε ότι περίπου το 20% των κομητών Oort είναι βραχώδεις κομήτες. Καθώς πλησιάζουν το αστέρι μας, η έλξη του αρχίζει να τα αποσυνθέτει. Μέρη του κομήτη διεισδύουν και μπορεί να κατευθυνθούν προς κοντινούς πλανήτες.

Οι συγγραφείς της μελέτης λένε ότι αυτή είναι μια «ικανοποιητική εξήγηση για την προέλευση του ανιχνευτή» που σκότωσε τους δεινόσαυρους.

Το επιχείρημα του αστεροειδούς έναντι του κομήτη δεν έχει διευθετηθεί

Ο Siraj και ο Loeb δεν είναι οι μόνοι επιστήμονες που πιστεύουν ότι ένας κομήτης, παρά ένας αστεροειδής, εξάλειψε τους δεινόσαυρους. Μια ομάδα ερευνητών από το Dartmouth College έκανε το ίδιο Προτείνεται το 2013 Ότι ένας κομήτης υψηλής ταχύτητας θα μπορούσε να δημιουργήσει τον κρατήρα Chicxulub.

Το Chicxulub έφτασε στο έδαφος με ταχύτητα 12 μίλια ανά δευτερόλεπτο (43.200 μίλια ανά ώρα), που είναι περίπου 30 φορές η ταχύτητα ενός υπερηχητικού αεροσκάφους. Ο προκύπτων κρατήρας πλάτους 100 μιλίων επεκτάθηκε στα 12 μίλια βάθος στον Κόλπο του Μεξικού. Μερικοί μελετητές Εκτιμάται Η δύναμη του αστεροειδούς ισοδυναμούσε με 10 δισεκατομμύρια ατομικές βόμβες που χρησιμοποιήθηκαν στον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αλλά δεν είναι όλοι οι ερευνητές πεπεισμένοι ότι ο κομήτης προκάλεσε αυτή τη ζημιά.

Η Natalia Artemieva, ανώτερος επιστήμονας στο Ινστιτούτο Πλανητικών Επιστημών στην Αριζόνα, Είπε στους New York Times Τα κομμάτια κομήτη από το Sungraser ήταν πολύ μικρά για να σχηματίσουν τον κρατήρα Chicxulub. Ο Bill Potky, ένας πλανητικός επιστήμονας στο Southwest Research Institute στο Κολοράντο, πρότεινε ότι η μελέτη υπερεκτιμά τη συχνότητα των μικρών κομητών, και ως εκ τούτου το ποσό των θραυσμάτων που παράγουν αυτοί οι κομήτες.

Τα υπάρχοντα στοιχεία ευνοούν την ιδέα ότι ο Chicxulub ήταν αστεροειδής, αλλά δεν είναι πειστικός, Bottke Είπε στους Times. “Υπάρχει ακόμη περιθώριο ελιγμών εάν κάποιος θέλει πραγματικά να είναι ένοχος. Απλώς πιστεύω ότι η υπόθεση αυτή είναι πραγματικά δύσκολη.”

Ωστόσο, οι Siraj και Loeb δήλωσαν ότι η θεωρία τους υποστηρίζεται από τον τύπο υλικού που βρίσκεται βαθιά στον κρατήρα Chicxulub και άλλους κρατήρες στη Νότια Αφρική και το Καζακστάν. Αυτή η ουσία, ο χονδρίτης του άνθρακα, μπορεί να προέρχεται από κομήτες. Οι συγγραφείς της μελέτης γράφουν ότι ενώ μόνο το 10% των αστεροειδών στον ιμάντα αστεροειδούς αποτελείται από χονδρίτες άνθρακα, είναι πιθανό ότι το υλικό είναι «διαδεδομένο στους κομήτες».

Τα μόνα δείγματα που συλλέχθηκαν από έναν κομήτη επανήλθαν στο διάστημα το 2006. Αποκάλυψαν ότι το αντικείμενο, που ονομάζεται Wild 2, ήταν κατασκευασμένο από ανθρακικό χοντρίτη.

Η εύρεση της σωστής απάντησης στη συζήτηση Chicxulub είναι επωφελής επειδή μπορεί να βοηθήσει τους ερευνητές να κατανοήσουν την πιθανότητα παρόμοιου αποτελέσματος στο μέλλον. Μόνο δύο ή τρεις κομήτες έχουν χτυπήσει το νέφος του Earth’s Oort τα τελευταία 500 εκατομμύρια χρόνια. Σύμφωνα με μια μελέτη. Αντίθετα, σύμφωνα με την Πλανητική Εταιρεία, ένας αστεροειδής μεγέθους Chicxulub προσκρούει στη Γη κάθε φορά 100 εκατομμύρια χρόνια περίπου.

Ο Siraj και ο Loeb μοντελοποίησαν τον αριθμό των κομητών μεγάλων αποστάσεων αρκετά κοντά στον ήλιο για να ρίξουν μεγάλα θραύσματα προς τη Γη. Οι αριθμοί τους δείχνουν ότι αντικείμενα μεγέθους Chicxulub έχουν χτυπήσει τη Γη δέκα φορές κατά τη διάρκεια της ιστορίας της από ό, τι νόμιζαν οι επιστήμονες.