Αυτό το εθνικά διάσημο ελληνικό καφέ γιόρτασε τα 100 χρόνια του το 2016. Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, η Paragon ιδρύθηκε, αναπτύχθηκε και λειτουργούσε από την οικογένεια Σίμου.
Το 2023, το περίφημο «ελληνικό εστιατόριο» και θρύλος των Γαλάζιων Βουνών ζήτησε βοήθεια. Κλειστό και σε φθορά, αυτό το μνημείο κληρονομιάς περιμένει αποκατάσταση για περισσότερα από πέντε χρόνια.
Ανήσυχοι πολίτες έχουν κάνει αναφορά στον βουλευτή Trish Doyle για τα Blue Mountains, ζητώντας από τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Πολιτιστικής Κληρονομιάς να παρέμβει.
Paragon Legacy
Πιστό στο όνομά του, αυτό το κατάστημα εστίασης ήταν αναμφισβήτητα ένα από τα καλύτερα παραδείγματα του φαινομένου των ελληνικών καφέ στην Αυστραλία τον 20ο αιώνα – με υψηλά αρχιτεκτονικά στυλ και έπιπλα Art Deco που δημιουργήθηκαν από διάσημους αρχιτέκτονες, σχεδιαστές και καλλιτέχνες μαζί με τη φήμη για τις υψηλές σοκολάτες και υψηλής ποιότητας αρτοσκευάσματα Η ποιότητα του Paragon που παρασκευάζεται κατά παραγγελία έχει γίνει η ενσάρκωση μιας περασμένης εποχής της λαϊκής κουζίνας.
Η εξέλιξη του έργου κατά τον 20ό αιώνα είναι ενδεικτική της πλήρους ανάπτυξης του ελληνικού καφέ στην Αυστραλία, με τις επιρροές του από την Αμερική. Ιδρύθηκε από τον Jack (Zacharia) Theodore Simos το 1916 ως “Paragon Cafe and Oyster Palace”, κέρδισε γρήγορα μια ειδικότητα στα αμερικανικού τύπου επιδόρπια και παγωτά – το 1921 (τη χρονιά που ο Jack πολιτογραφήθηκε), το κατάστημα διαφημίστηκε ως ” Paragon Sundae and Candy Shop». Τα αδέρφια του Τζακ, Τζορτζ και Πίτερ, βοήθησαν στην παρασκευή σοκολάτες, γλυκά και ψωμί. Με την εγκατάσταση ενός σιντριβανιού με αναψυκτικό, καταψύκτες αμερικανικής κατασκευής για παγωτό και γάλα και μια σειρά από σημαντικές αρχιτεκτονικές ανακαινίσεις, ο στόχος του Jack ήταν να εξελίξει το Paragon σε ένα ποιοτικό κατάστημα τροφίμων.
Ο «ορφανός βράχος» της Κατούμπα, μια γεωγραφική εξάρθρωση, έχει γίνει το μότο της εταιρείας και εκπρόσωπος της «ανεξάρτητης» επιχειρηματικής αριστείας που φιλοδοξεί ο Τζακ. Στην επίτευξη αυτού του στόχου, τον βοήθησαν καλά οι συλλογικές προσπάθειες και η καθοδήγηση της συζύγου του, Μαίρης (το γένος Μαρία Παναρίτου), η οποία γεννήθηκε στο Έλκτον του Μέριλαντ των ΗΠΑ, όπου οι γονείς της διατηρούσαν καφετέρια. Ο Τζακ καταγόταν από το νησί των Κυθήρων (Cirigo) στην Ελλάδα, όπως και οι γονείς της Μαίρης. Η Μαίρη ήταν δεκαπέντε χρόνια νεότερη από τον σύζυγό της και γεννήθηκε τη χρονιά που ο Τζακ έφτασε στην Αυστραλία – το 1912. Το ζευγάρι παντρεύτηκε το 1930 στις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά από ένα ξένο ταξίδι που είχε κάνει ο Τζακ στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων των Κυθήρων, όπου παντρεύτηκαν για πρώτη φορά. έχει συναντήσει.
Τον Δεκέμβριο του 1922, ο Paragon χαιρετίστηκε στο The Blue Mountain Echo ως «η κορυφή του καλού γούστου και των σύγχρονων ιδεών… που προέκυψε από έναν επιχειρηματία ιδιοκτήτη ακινήτων που δεν πιστεύει σε τίποτα άλλο εκτός από το καλύτερο». Το 1926, οι αποθηκάριοι Χάρι και Έρνεστ Σεντγκρέιβς ανέλαβαν μια μεγάλη ανακαίνιση – το κύριο μπροστινό δωμάτιο μεγεθύνθηκε, ένα νέο μαρμάρινο σιντριβάνι και γυάλινα ράφια εγκαταστάθηκαν, ανέγερσαν περίτεχνες τοιχογραφίες και τοποθετήθηκαν νέα φώτα.
Τελικά, χρησιμοποιώντας τον θεατρικό αρχιτέκτονα Henry Eli White κατά τη δεκαετία του 1930, ο Paragon υπερηφανευόταν για μια “μοντέρνα” αίθουσα χορού (με προκολομβιανή επιρροή στις διακοσμήσεις της ζωφόρου από γυψομάρμαρο), μια αίθουσα χορού/τραπεζαρία που αναφέρεται ως “Μπλε Δωμάτιο” (με παρουσίαση American Art Deco Ανοιξιάτικη αίθουσα χορού), εργοστάσιο σοκολάτας και παγωτού (με μηχανήματα που εισάγονται από ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία), φούρνος (με χαζό ηλεκτρικό σερβιτόρο), μπροστινή τραπεζαρία διακοσμημένη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με σκαλιστές ζωφόρους από αλάβαστρο που απεικονίζουν φιγούρες από την ελληνική μυθολογία (συμπεριλαμβανομένων Ο Δίας, ο Χείρων ο Κένταυρος, ο Απόλλωνας, η πτήση του Ίκαρου και η κρίση του Παρισιού) του Δανό γλύπτη Otto Steen.
Οι εσωτερικοί χώροι του Paragon παραμένουν, όπως ήταν όταν σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε, μοναδικοί στην αυστραλιανή αρχιτεκτονική εστίασης: ένα απαράμιλλο μείγμα από διάφορα στυλ Art Deco στους δημόσιους χώρους εστίασης και διασκέδασης, που υποστηρίζεται από πολλά εμπορικά τρόφιμα και λειτουργικά σχεδιασμένους χώρους προετοιμασίας.
Το 1975, το Paragon εισήχθη στον κατάλογο του Εθνικού Καταπιστεύματος της Νέας Νότιας Ουαλίας και το 1977, καταχωρήθηκε στο Μητρώο Εθνικής Περιουσίας της Επιτροπής Κληρονομιάς της Αυστραλίας. Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες αργότερα το 2015 κέρδισε την αναγνώριση στο Μητρώο Κληρονομιάς της Νέας Νότιας Ουαλίας.
Ο Τζακ πέθανε το 1976, αλλά η Μαίρη συνέχισε να διευθύνει την εταιρεία για άλλα έντεκα χρόνια. Πέθανε το 2001, αφήνοντας δύο κόρες, την Arianthe και την Anna και έναν γιο, τον Theodore (ο οποίος έγινε δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου της Νέας Νότιας Ουαλίας και εκπροσώπησε τη βρετανική κυβέρνηση στην περίφημη υπόθεση Spycatcher).
Το 2003, η επιχείρηση και το κτίριο πωλήθηκαν χωριστά και η Barbara Allat ανέλαβε το καφέ με στόχο να αναζωογονήσει τις εμπορικές του δυνατότητες. Ωστόσο, ο έντονος εγχώριος ανταγωνισμός από έναν μεγάλο αριθμό σύγχρονων καφενείων μετριάστηκε την αρχική φιλοδοξία των μηχανών. Μέχρι το 2007, το μακροπρόθεσμο μέλλον της Paragon κρίθηκε γρήγορα απρόβλεπτο:
Αγόρασα ένα καφενείο [business]…από τον Μπρους και την Τζόαν Γκάβιν – έπαθε έμφραγμα. Τον αγόρασαν από την οικογένεια Seamus το 2000… Θα χαρίσω στον εαυτό μου άλλα δύο χρόνια, πράγμα λυπηρό, γιατί είμαι περήφανος για τη δουλειά μου… Τα τελευταία πέντε χρόνια ήταν δύσκολα. Χωρίς σοκολάτα, το εστιατόριο δεν θα μπορέσει να επιβιώσει».
Το 2011, ο Robin Parker απέκτησε την Paragon. Στόχος της ήταν να επαναφέρει το καφενείο στην ακμή του στις δεκαετίες του 1920 και του 1930.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η Τζόις ήταν μόλις δεκατριών ετών, δούλευε μετά το σχολείο, τα Σάββατα και τις σχολικές διακοπές, ως μέλος του προσωπικού στο καφέ. Πίσω από τον πάγκο, έφτιαχνε αναψυκτικά, μιλκσέικ και παγωτό, θυμούμενη με αγάπη την καλοσύνη που της είχε δείξει ο εργοδότης της, ο Σίμος. Η αγαπημένη της «περιπέτεια» ήταν η δουλειά στο εργοστάσιο σοκολάτας στον επάνω όροφο με τον «κύριο Τζορτζ» (Τζορτζ Σάιμους, αδερφός του Τζακ). [Zacharias] Seamus, που ίδρυσε το καφενείο). Ανοίγοντας την πόρτα του συρταριού, θυμάται, ήξερε τι είδους σοκολάτα φτιάχνεται – και θα ακολουθούσαν τα αρώματα και οι γεύσεις των φρούτων. Κάποτε, ο Τζορτζ της ζήτησε ένα νομισματοκοπείο: «Ήθελε να μάθει τι πραγματικά σκέφτηκα, και είπα πολύ γενναία: «Χρειάζεται περισσότερη μέντα.» «Έχετε δίκιο! Κι εγώ έτσι νομίζω!», απαντά χαρούμενος. Φωτογραφία: Έφη Αλεξάκη, από τη δική τους εικόνα: The Greek Australian National Project Archives
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”