Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb κοιτάζει πίσω από τα κάγκελα για να παρακολουθήσει τη γέννηση των αστεριών (φωτογραφία)
Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb (JWST) κατέγραψε μια εκπληκτική εικόνα ενός μακρινού σπειροειδούς γαλαξία καθώς οι αστρονόμοι στοχεύουν να μελετήσουν τη γέννηση των αστεριών στις βαθύτερες περιοχές του διαστήματος.
Το JWST εντόπισε τον γαλαξία NGC 5068, που βρίσκεται 17 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά στον αστερισμό της Παρθένου, ως μέρος της αποστολής του να κατασκευάσει αυτό που η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA) αποκαλεί “θησαυρό” Από παρατηρήσεις σχηματισμού άστρων σε σχετικά κοντινούς γαλαξίες.
Αυτό το αποθετήριο θα μπορούσε να βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τις διαδικασίες σχηματισμού των άστρων, και επομένως πώς εξελίσσονται σπειροειδείς γαλαξίες όπως ο δικός μας Γαλαξίας.
Σχετίζεται με: Διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb (JWST) – Πλήρης οδηγός
Αυτή η εικόνα του NGC 5068 δείχνει έλικες αερίου και αστεριών που εκτείνονται σε όλο τον φραγμένο σπειροειδή γαλαξία. Η πυκνή και φωτεινή κεντρική ζώνη του γαλαξία, που τον διακρίνει από τους «χωρίς φραγμούς» σπειροειδείς γαλαξίες, φαίνεται στην επάνω αριστερή γωνία της εικόνας.
Αυτές οι μεγάλες κεντρικές ράβδοι δεν είναι συμπαγή σώματα, αλλά αποτελούνται από σφιχτά συσκευασμένα αστέρια και οι αστρικές ράβδοι που διαθέτουν γαλαξίες όπως ο NGC 5068 μπορεί να υποδεικνύουν ότι είναι παλαιότεροι και πιο εξελιγμένοι από τους μη φραγμένους σπειροειδείς γαλαξίες. Αυτό συμβαίνει επειδή πιστεύεται ότι αυτές οι δομές χρειάζονται περίπου δύο δισεκατομμύρια χρόνια για να σχηματιστούν.
Καθώς αυτή η ράβδος αστεριών περιστρέφεται, οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι μπορεί να αντλεί αέριο και σκόνη στο κέντρο αυτών των γαλαξιών, όπου λειτουργεί ως καύσιμο για έντονες εκρήξεις σχηματισμού άστρων. Η δράση του λοφίου στο NGC 5068 φαίνεται να προκαλεί το σχηματισμό των αστεριών σε σπείρες. Αυτά τα πυκνά νέφη αερίου και σκόνης που καταρρέουν για να σχηματίσουν αστέρια εμποδίζουν επίσης το ορατό φως, καθιστώντας δύσκολη τη μελέτη αμυδρά περιοχών σχηματισμού άστρων, τουλάχιστον στα μήκη κύματος του ορατού φωτός του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος.
Το JWST είναι το τέλειο όργανο για να κοιτάξετε μέσα από αυτά τα σύννεφα, επειδή το υπέρυθρο φως περνά μέσα από τη σκόνη και το αέριο ως επί το πλείστον ανεμπόδιστα και το ισχυρό διαστημικό τηλεσκόπιο που εκτοξεύτηκε την ημέρα των Χριστουγέννων του 2021 έχει σχεδιαστεί για να βλέπει το σύμπαν στο υπέρυθρο.
Αυτή η εικόνα του NGC 5068, ενός γαλαξία με διάμετρο τουλάχιστον 45.000 ετών φωτός που μπορεί να δει κανείς πρόσωπο με πρόσωπο από τη Γη, δημιουργήθηκε χρησιμοποιώντας δύο από τα κύρια όργανα του JWST – το Mid-Infrared Instrument (MIRI) και το Near Infrared Spectroradiometer (NIRSpec) Και τα δύο είναι συμβατά με διαφορετικά μήκη κύματος υπέρυθρου φωτός.
Μέχρι στιγμής, το JWST έχει συλλέξει εικόνες 19 σχετικά κοντινών αστρογεννημένων γαλαξιών, τους οποίους οι αστρονόμοι θα πρέπει να μπορούν να συνδυάσουν με πληθώρα παρατηρήσεων από διαστημικά τηλεσκόπια και άλλα επίγεια παρατηρητήρια για να κατανοήσουν καλύτερα τον σχηματισμό άστρων. Αυτά περιλαμβάνουν εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble περισσότερων από 10.000 αστρικών σμηνών, φασματική χαρτογράφηση περίπου 20.000 σμηνών, παρατηρήσεις νεφελωμάτων εκπομπής αστεριών από το Very Large Telescope (VLT) και απεικόνιση 12.000 πυκνών, σκοτεινών μοριακών νεφών La. /Πίνακας χιλιοστών (ALMA).
Συνολικά, αυτές οι παρατηρήσεις δίνουν στους αστρονόμους μια εικόνα σε μια ευρεία εξάπλωση του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, το οποίο μπορεί να περιγράφει λεπτομερώς τις ιδιότητες σχηματισμού άστρων.
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”