Η ελληνική κουζίνα είναι εμπνευσμένη από τις ζωντανές γεύσεις της Μεσογείου. Ενώ πολλά ελληνικά πιάτα που μπορεί να γνωρίζετε περιλαμβάνουν φωτεινά, όξινα υλικά όπως λεμόνι, ελιές, ντομάτες και τυρί φέτα, υπάρχει ένα χορταστικό, κρεατικό και κρεμώδες πιάτο που πρέπει να δοκιμάσετε: το παστίτσιο. Το παραδοσιακό πασίτσιο αποτελείται από τρία κύρια μέρη: μια στρώση ζυμαρικών, μια στρώση ραγού μοσχαρίσιου κιμά και μια χοντρή επικάλυψη από… Κρεμώδης σάλτσα μπεσαμέλ. Ψήνεται σε παραλληλόγραμμο ταψί παρόμοιο με λαζάνια (Κάποιοι το αποκαλούν ακόμη και το ξάδερφο των λαζάνια). Υπάρχουν πολλές παραλλαγές συνταγών παστίτσιου εκτός Ελλάδας, που κοινώς ονομάζονται παστίτσιο Ελληνικά λαζάνια.
Το παστίτσιο ζυμαρικό προτιμάται στην Ελλάδα κατά την προετοιμασία αυτού του πιάτου. Τα ζυμαρικά παστίτσιο είναι βασικά άκοπα ζυμαρικά – μακριά, λεπτά, κούφια ζυμαρικά. Αν δεν μπορείτε να βρείτε ζυμαρικά παστίτσιο, πολλοί χρησιμοποιούν μπουκατίνι, που μοιάζει με κούφια μακαρόνια. Ας εμβαθύνουμε στο γιατί ορισμένα είδη ζυμαρικών είναι σημαντικά για να δώσουν σε αυτό το πιάτο την όμορφη και ξεχωριστή του εμφάνιση.
Διαβάστε περισσότερα: Γαλλικά τεχνάσματα μαγειρικής που χρειάζεστε στη ζωή σας
Γιατί είναι σημαντικά τα σχήματα;
Η χρήση κοίλων, στρογγυλών σχημάτων ζυμαρικών δίνει στο ψημένο και κομμένο πασίτσιο μια όμορφη διατομή κύκλων στο κάτω μέρος. Το κοίλο σωληνωτό σχήμα των ζυμαρικών παστίτσιο είναι επίσης τέλειο για να συλλάβετε όλη την υπέροχη σάλτσα από το ραγού και τη μπεσαμέλ μόλις κοπεί το παστίτσιο.
Ενώ ένα παραδοσιακό ελληνικό παστίσιο χρησιμοποιεί τα ζυμαρικά του ίδιου του pastasio, αυτό δεν είναι πάντα άμεσα διαθέσιμο. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, σε αυτήν την περίπτωση είναι καλύτερο να προχωρήσετε στο επόμενο καλύτερο πράγμα: ζυμαρικά bucatini. Το Bucatini πιστεύεται ότι προέρχεται από την περιοχή του Λάτσιο της Ιταλίας και το μακρύ, λεπτό σωληνοειδές σχήμα του είναι σχετικά παρόμοιο με το passizzio εκτός από το ότι είναι μικρότερη σε διάμετρο. Αν το μπουκατίνι είναι επίσης δύσκολο να βρεθεί, άλλα είδη σωληνωτών ζυμαρικών όπως πένες ή ζίτι μπορούν να κάνουν το κόλπο.
Ενώ ο τύπος των ζυμαρικών είναι απίθανο να επηρεάσει τη γεύση του παστίτιο, θα επηρεάσει την υφή και την οπτική παρουσίαση. Πιο σφιχτά σωληνάρια, όπως το passizio και το bucatini, θα δώσουν στο πιάτο πιο πυκνά ζυμαρικά σε κάθε μπουκιά. Αυτά τα μικρότερα σωληνάρια θα παρέχουν επίσης μια πιο παραδοσιακή παρουσίαση του παστίτσιου.
Ιστορία του Παστίτσιου
Το παστίτσιο πιστεύεται ότι αναπτύχθηκε από το ιταλικό πιάτο «pastisio», μια πίτα γεμάτη με σάλτσα, ζυμαρικά και κρέας (που ορισμένες πηγές χρονολογούνται από τον 14ο αιώνα). Ακόμη και όταν το πιάτο έφτασε στην Ελλάδα, εμφανίστηκαν πολλές παραλλαγές από τη μια περιοχή στην άλλη. Αλλά από πού προήλθε η εκδοχή που γνωρίζουμε και αγαπάμε σήμερα;
Το πασίτσιο που απολαμβάνουμε σήμερα πιστεύεται ότι εξελίχθηκε από τον Έλληνα σεφ Νικόλαο Τσελεντς στις αρχές του 1900, ο οποίος, μετά από εκπαίδευση στη Γαλλία, εφηύρε εκ νέου το κλασικό πασσέτσιο με επικάλυψη μπεσαμέλ αντί για ζύμη. Αν και βλέπετε μικρές παραλλαγές στο πασίτσιο, τα ζυμαρικά παραμένουν απαραίτητο μέρος αυτού του πιάτου.
Αν θέλετε να φτιάξετε παστίτσιο, πάρτε μερικά ζυμαρικά σε σχήμα σωλήνα για να δημιουργήσετε το πιο παραδοσιακό σχήμα. Αν νιώθετε περιπετειώδεις, ίσως θέλετε να δοκιμάσετε να φτιάξετε μια πραγματικά πρωτότυπη εκδοχή, χρησιμοποιώντας ζύμη αντί για μπεσαμέλ – αλλά θα το αφήσουμε αυτό στην κρίση σας.
Διαβάστε το Πρωτότυπο άρθρο για το Καθημερινό Γεύμα.
“Βραβευμένος μελετητής ζόμπι. Μουσικός επαγγελματίας. Εμπειρογνώμονας τροφίμων. Προβληματικός.”