Το «καταπληκτικό» χαρακτηριστικό του γιγάντιου πάντα αναπτύχθηκε πριν από τουλάχιστον έξι εκατομμύρια χρόνια

φάτε μπαμπού; Είναι όλα στον καρπό.

Πότε ο αντίχειρας δεν είναι πραγματικά αντίχειρας; Όταν το καρπιαίο οστό επιμηκύνεται από το γιγάντιο πάντα που χρησιμοποιείται για να αρπάξει το μπαμπού. Μέσα από τη μακρά εξελικτική του ιστορία, το χέρι του πάντα δεν ανέπτυξε ποτέ έναν πραγματικά εχθρικό αντίχειρα. Αντίθετα, ανέπτυξε ένα δάκτυλο που μοιάζει με αντίχειρα από το καρπικό οστό, το ακτινωτό σησαμοειδές. Αυτή η μοναδική προσαρμογή βοηθά αυτές τις αρκούδες να ζουν εξ ολοκλήρου με μπαμπού, παρόλο που είναι αρκούδες (μέλη της τάξης των Σαρκοβόρων ή Σαρκοβόρων).

Σε μια νέα ερευνητική εργασία που δημοσιεύθηκε σήμερα (30 Ιουνίου 2022), οι επιστήμονες αναφέρουν την ανακάλυψη του αρχαιότερου προγονικού πάντα που έτρωγε μπαμπού και το οποίο είχε αυτόν τον «αντίχειρα». Παραδόξως, είναι ψηλότερη από τους σύγχρονους απογόνους της. Η έρευνα διεξήχθη από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Κομητείας του Λος Άντζελες, τον επιμελητή των απολιθωμάτων σπονδυλωτών Xiaoming Wang και τους συνεργάτες του.

Ενώ ο διάσημος ψεύτικος αντίχειρας σε σύγχρονα γιγάντια πάντα (γιγάντιο panda melanoleuca) είναι γνωστό για περισσότερα από 100 χρόνια και πώς εξελίχθηκε αυτό το καρπιαίο οστό δεν είναι κατανοητό λόγω της σχεδόν παντελούς απουσίας απολιθωμάτων. Απολιθωμένος ψεύτικος αντίχειρας των γιγάντιων προγόνων πάντα, Ilorarctus, που χρονολογείται πριν από 6-7 εκατομμύρια χρόνια, ανακαλύφθηκε στην τοποθεσία Shuitangba στην πόλη Zhaotong, στην επαρχία Yunnan στη νότια Κίνα. Δίνει στους επιστήμονες μια πρώτη ματιά στην πρώιμη χρήση αυτού του επιπλέον αριθμού (έκτου) – και την πρώτη απόδειξη μιας δίαιτας μπαμπού στους προγόνους των πάντα – βοηθώντας μας να κατανοήσουμε καλύτερα την εξέλιξη αυτής της μοναδικής δομής.

Τα πάντα του Τσενγκντού τρώνε μπαμπού. Πίστωση: Η εικόνα αναπαράχθηκε με άδεια από τη Sharon Fisher

«Βαθιά μέσα στο δάσος από μπαμπού, γιγάντια πάντα αντάλλαξαν μια δίαιτα πίσσας με κρέας και μούρα για να καταναλώσουν ήσυχα μπαμπού, ένα άφθονο φυτό στο υποτροπικό δάσος αλλά χαμηλής θρεπτικής αξίας», λέει ο επιμελητής παλαιοντολογίας σπονδυλωτών του NHM, Δρ Xiaoming Wang. «Το να κρατάς σφιχτά τα κοτσάνια του μπαμπού για να τα συνθλίψεις στο μέγεθος της μπουκιάς τους είναι ίσως η πιο σημαντική προσαρμογή στην κατανάλωση μιας τεράστιας ποσότητας μπαμπού».

Πώς να περπατάτε και να μασάτε μπαμπού ταυτόχρονα

Η ανακάλυψη θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει στην επίλυση ενός μακροχρόνιου παζλ με τα πάντα: Γιατί οι ψεύτικοι αντίχειρές τους φαίνεται να είναι υπανάπτυκτοι; Ως παππούς του σύγχρονου πάντα, Ilorarctus Μπορεί να αναμενόταν να έχουν λιγότερο ανεπτυγμένο ψευδό αντίχειρα, αλλά ο απολιθωμένος Wang και οι συνεργάτες του ανακάλυψαν έναν μακρύτερο ψεύτικο αντίχειρα με πιο ίσιο άκρο από τη μικρότερη, αγκιστρωμένη φιγούρα των σύγχρονων απογόνων του. Γιατί λοιπόν ο αντίχειρας του ψεύτικου πάντα σταμάτησε να μεγαλώνει για να αποκτήσει ψηλότερη φιγούρα;

«Ο αντίχειρας του ξαπλωμένου πάντα πρέπει να περπατάει και να «μασάει», λέει ο Wang. «Αυτή η διπλή λειτουργία λειτουργεί ως όριο στο πόσο μεγάλος μπορεί να είναι αυτός ο «αντίχειρας».

Κρατώντας ένα panda εναντίον περπατήματος (το λευκό κόκκαλο είναι ο ψευδο-αντίχειρας). Πίστωση: Ευγενική προσφορά του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της Κομητείας του Λος Άντζελες

Ο Wang και οι συνεργάτες του πιστεύουν ότι ο κοντύτερος ψεύτικος αντίχειρας του σύγχρονου πάντα είναι ένας εξελικτικός συμβιβασμός μεταξύ της ανάγκης χειρισμού του μπαμπού και της ανάγκης να περπατήσει. Η αγκιστρωμένη άκρη του δεύτερου αντίχειρα επιτρέπει στα σύγχρονα πάντα να χειρίζονται το μπαμπού ενώ τους επιτρέπει να μεταφέρουν το εντυπωσιακό βάρος τους στο επόμενο γεύμα τους από μπαμπού. Άλλωστε, ο «αντίχειρας» κάνει διπλό καθήκον ως το ακτινωτό σησαμοειδές – ένα οστό στον καρπό του ζώου.

«Πέντε έως έξι εκατομμύρια χρόνια θα πρέπει να είναι αρκετός χρόνος για τα πάντα να αναπτύξουν έναν μακρύτερο ψευδό-αντίχειρα, αλλά φαίνεται ότι η εξελικτική πίεση της ανάγκης να ταξιδέψουν και να κουβαλήσουν το δικό τους βάρος έχει κρατήσει τον «αντίχειρα» μικρό — αρκετά δυνατό για να είναι χρήσιμος χωρίς να είναι αρκετά μεγάλο», λέει ο Dennis Su, αναπληρωτής καθηγητής. Στο College of Human Evolution and Social Change and Research Scientist στο Human Origins Institute στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, και συνεπικεφαλής του έργου που ανέσυρε τα δείγματα πάντα:

«Τα πάντα εξελίχθηκαν από σαρκοφάγους προγόνους και έγιναν καθαρά τροφοδότης μπαμπού και πρέπει να ξεπεράσουν πολλά εμπόδια», λέει ο Wang. «Ίσως ένας ανθεκτικός «αντίχειρας» του οστού του καρπού είναι η εκπληκτική εξέλιξη ενάντια σε αυτά τα εμπόδια».

Αναφορά: «Ο ψεύτικος αντίχειρας του Ancient Giant Panda δείχνει αντικρουόμενες απαιτήσεις για κίνηση και διατροφή» από τους Xiaoming Wang, Dennis F. Su, Nina Jablonsky, Shuibing Jie, Jay Kelly, Lawrence J. Flynn και Tao Ding, 30 Ιουνίου 202, Επιστημονικές Εκθέσεις.
DOI: 10.1038 / s41598-022-13402-y

Οι συντάκτες αυτού του άρθρου συνδέονται με το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Κομητείας του Λος Άντζελες, Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, ΗΠΑ. Ινστιτούτο Παλαιοντολογίας και Παλαιοανθρωπολογίας Σπονδυλωτών, Κινεζική Ακαδημία Επιστημών, Πεκίνο, Κίνα. Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, Tempe, Αριζόνα, Η.Π.Α. Πανεπιστήμιο Penn State, University Park, Πενσυλβάνια, Η.Π.Α. Ινστιτούτο Ζωολογίας Kunming, Κινεζική Ακαδημία Επιστημών, Kunming, Yunnan, Κίνα. Yunnan Ινστιτούτο Πολιτιστικών Κειμηλίων και Αρχαιολογίας, Kunming, Yunnan, Κίνα. Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, Κέιμπριτζ, Μασαχουσέτη, ΗΠΑ.

Η χρηματοδότηση χορηγήθηκε από το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών των ΗΠΑ, το Ίδρυμα Φυσικών Επιστημών Yunnan, το Εθνικό Ίδρυμα Φυσικών Επιστημών της Κίνας, τις κυβερνήσεις των Zhaotong και Chaoyang και το Ινστιτούτο Παλαιοντολογίας και Παλαιοανθρωπολογίας Σπονδυλωτών.