Αρκετές χιλιάδες μίλια μακριά, το έθνος της Νότιας Αμερικής, η Χιλή, υποφέρει από μια τεράστια ξηρασία για περισσότερο από μια δεκαετία, με τις λιγοστές βροχές και τα αποθέματα νερού.
Επιφανειακά, αυτά τα δύο γεγονότα δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους – αλλά μια νέα μελέτη διαπίστωσε ότι συνδέονται με αόρατες δυνάμεις από την παγκόσμια ατμοσφαιρική πίεση και κυκλοφορία.
Η νότια περιοχή, που βρίσκεται ανατολικά της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας, εμφανίστηκε πριν από περίπου τέσσερις δεκαετίες και είναι πιθανό το αποτέλεσμα μιας φυσικής μείωσης των βροχοπτώσεων στον κεντρικό ισημερινό Ειρηνικό. Αλλά με την πάροδο του χρόνου, η κλιματική αλλαγή έκανε το σημείο μεγαλύτερο και πιο καυτό, σύμφωνα με τη μελέτη.
Οι μειωμένες βροχοπτώσεις επηρέασαν την ατμοσφαιρική κυκλοφορία στην περιοχή, δημιουργώντας μοτίβα ανέμων που άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο ρέουν τα ζεστά και κρύα ρεύματα των ωκεανών – κατευθύνοντας περισσότερο ζεστό νερό στο Blob ενώ ωθεί τα ψυχρότερα νερά πιο βαθιά.
δήλωσε ο Kyle Clem, συν-συγγραφέας της μελέτης και λέκτορας στις κλιματικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Victoria του Wellington.
Αυτές οι κορυφογραμμές, που εκτείνονται σε όλο τον Νότιο Ειρηνικό, αλλάζουν το μονοπάτι που παίρνουν οι καταιγίδες συνήθως καθώς κινούνται στους ωκεανούς, γνωστές ως «ίχνη καταιγίδας». Λόγω των κορυφογραμμών, τα συστήματα καταιγίδων έχουν μετατοπιστεί νότια προς την Ανταρκτική και μακριά από τη δυτική ακτή της Νότιας Αμερικής.
Η παράκτια περιοχή της Νότιας Αμερικής – συμπεριλαμβανομένης της κεντρικής Χιλής, της Αργεντινής και τμήματα των βουνών των Άνδεων – εξαρτάται από αυτές τις χειμωνιάτικες καταιγίδες για να αναπληρώσουν τα αποθέματα γλυκού νερού πριν από την καλοκαιρινή ξηρή περίοδο. Με τις καταιγίδες να ανακατευθύνονται τώρα στην Ανταρκτική, η Χιλή βυθίζεται σε σοβαρές συνθήκες ξηρασίας από το 2010, με εκτεταμένη ζημιά στο περιβάλλον και τα μέσα διαβίωσης των ανθρώπων.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη στο περιοδικό Climate, είναι η πρώτη φορά που οι ερευνητές συνέδεσαν μια άμεση σχέση μεταξύ του σημείου και της μεγάλης ξηρασίας.
Η Νότια Αμερική προηγουμένως γνώρισε μια συνολική μείωση των βροχοπτώσεων για δεκαετίες, που συνέπεσε με την εμφάνιση του σημείου. Αλλά ήταν διαλείπουσα – μερικές φορές υπήρχαν χρόνια ξηρασίας, άλλες φορές καταρρακτώδης βροχή.
Αλλά η υπερθέρμανση του πλανήτη έχει προκαλέσει την επέκταση και την αύξηση του σημείου την τελευταία δεκαετία – και οι ξηρασίες έχουν γίνει μια ατέρμονη, συνεχής έκταση. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα στο νότιο ημισφαίριο, η θερμοκρασία του σημείου αυξάνεται τρεις φορές πιο γρήγορα από τον παγκόσμιο μέσο όρο σε άλλα μέρη του ωκεανού, είπε ο Clem.
“Έτσι, αυτό το πράγμα ξεκίνησε στη μέση του ισημερινού Ειρηνικού, με κάποια θέρμανση και το πρότυπο κράτησε για 40 χρόνια – και στη συνέχεια πρόσθεσα τη θερμότητα που αντλήθηκε μέσα από τα αυξημένα αέρια του θερμοκηπίου”, είπε ο Clem. “Αυτό είναι που επέτρεψε στον Blob να φτάσει σε τόσο ακραία ποσοστά θέρμανσης … και γι ‘αυτό βιώνουμε μια άνευ προηγουμένου ξηρασία”.
Μια παρατεταμένη ξηρασία κατέστρεψε τα αγροκτήματα σε όλη τη Χιλή, με τις καλλιέργειες να αποτυγχάνουν και μεγάλο αριθμό ζώων να σκοτώνονται. Οι δεξαμενές βρίσκονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα και οι κάτοικοι σε ορισμένες αγροτικές περιοχές εξαρτώνται πλέον από την παροχή νερού από φορτηγά βυτιοφόρα.
Οι έμμεσες επιδράσεις του Blob έγιναν αισθητές και αλλού. Καθώς αυτή η μετατόπιση προκαλεί τη μετακίνηση θερμότερου αέρα προς την Ανταρκτική, προκάλεσε πτώση του θαλάσσιου πάγου της Ανταρκτικής-που με τη σειρά του απειλεί τα ευαίσθητα οικοσυστήματα της περιοχής και θα μπορούσε να έχει εκτεταμένες συνέπειες στην αλλαγή των παγκόσμιων καιρικών συνθηκών.
Δεν είναι σαφές πότε ή αν το σημείο θα διαλυθεί, το οποίο η Clem και η ομάδα σχεδιάζουν να μελετήσουν στη συνέχεια. Η μείωση των βροχοπτώσεων αναμένεται να μειωθεί κάποια στιγμή – αλλά οι ερευνητές δεν γνωρίζουν αν αυτό θα είναι αρκετό για να διασπάσει το σημείο ή αν θα συνεχιστεί λόγω της ανθρώπινης θερμότητας.
“Ένα από τα πιο υπέροχα πράγματα σε αυτό είναι ότι έχουμε αυτό το ανθρώπινο (τεχνητό) σήμα στο κλιματικό σύστημα, το Blob, που κάθεται εκεί στη μέση του πουθενά”, είπε ο Clem. “Αλλά λόγω του τρόπου με τον οποίο σχηματίζεται η κυκλοφορία των ωκεανών, έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει τα περιφερειακά κλίματα όπου ζει τεράστιος αριθμός ανθρώπων, δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά”.
«Αυτό που δείχνει η μελέτη μας είναι ότι με την κλιματική αλλαγή που προκαλείται από τον άνθρωπο, αυτό που συμβαίνει σε ένα μέρος δεν μένει απαραίτητα εκεί».