Είμαι αρκετά νέος στα παιχνίδια PC. Το 2016, αγόρασα αυθόρμητα ένα Steam Machine, μια πρώιμη προσπάθεια της Valve να συνδυάσει το Steam με μια εμπειρία που μοιάζει με κονσόλα. Αυτή ήταν η πρώτη μου πραγματική εισαγωγή στο εύρος της βιβλιοθήκης και της απόδοσης του Steam πέρα από το PS4 μου. Ήμουν κολλημένος, έτσι πήρα στα χέρια μου έναν υπολογιστή Dell και αμέσως μετά έφτιαξα τον δικό μου υπολογιστή. Πούλησα το Xbox One και το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής μου στο PS4 και κράτησα το ίδιο μου το PS4 μέχρι την τελική κυκλοφορία του παιχνιδιού Remake του Final Fantasy VII, αλλά εκτός από αυτό άλλαξα όλα τα παιχνίδια μου σε υπολογιστή. Τα παιχνίδια έτρεχαν καλύτερα σε υπολογιστή και ήταν περισσότερα από αυτά. Γιατί να ξοδεύω χρόνο παίζοντας σε κάτι λιγότερο; Γιατί πρέπει να θυσιάσω οποιαδήποτε απόδοση, όταν θα πρέπει να προσπαθώ για το απόλυτο καλύτερο που έχει να προσφέρει η τεχνολογία;
Ωστόσο, καθώς οδεύω προς το 2024, νομίζω ότι είναι καιρός να παίξω λιγότερο στις συσκευές μου με Windows και περισσότερο στο PS5, το Switch, κονσόλες όπως το Steam Deck και άλλες κονσόλες.
Η έμπνευση για αυτήν την αλλαγή δεν έχει να κάνει με αποκλειστικούς τίτλους σε διαφορετικές πλατφόρμες ή την πρόσθετη άνεση του παιχνιδιού στον καναπέ (στην πραγματικότητα δεν έχω καναπέ και χρησιμοποιώ την ίδια οθόνη για το PS5 μου με τον υπολογιστή μου). Η σπίθα αυτής της απόφασης μπορεί να αποδοθεί Συνθεσάιζερ καινοτομίας Moog.
Περισσότερα παιχνίδια κονσόλας το 2024
Ως μουσικός, έχω αγκαλιάσει τους υπολογιστές και τους ψηφιακούς σταθμούς εργασίας ήχου για τα ατελείωτα μουσικά αποτελέσματα που παρέχουν. Δυνατότητα χρήσης λογισμικού όπως π.χ ένας λόγος ή Ράφι VCV Αυτό σήμαινε ότι θα μπορούσα να έχω έναν μεγάλο αριθμό εικονικών μηχανών, πολλές από τις οποίες φαίνονταν σχεδόν αδιάκριτες από τις φυσικές αντίστοιχές τους. Αλλά αυτό που έχασα στη διαδικασία ήταν η εμπειρία του να περνάω συγκεντρωμένο χρόνο με ένα όργανο. Αντίθετα, υιοθέτησα το ρόλο του παραγωγού και του μοντέρ, αποσπώντας συνεχώς την προσοχή από την ευκολία εκκίνησης ενός προγράμματος περιήγησης ιστού και εξαφάνισης στην τρύπα του κουνελιού του Διαδικτύου.
Αλλά από τότε που άλλαξα σε όργανα και όχι σε υπολογιστές, έχω αναπτύξει μια πιο άμεση, οικεία και χωρίς περισπασμούς εμπειρία με τη μουσική. Με οδήγησε να αναρωτηθώ πού αλλού θα μπορούσα να πετύχω αυτή την εγγύτητα. Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι το gaming.
Κατά κάποιο τρόπο, η μετάβαση από υπολογιστή σε κονσόλα σε παιχνίδι αντικαθιστά απλώς τη μια οθόνη με μια άλλη, αλλά όσο περισσότερο χρόνο περνάω με το PS5 μου, τόσο περισσότερο μου υπενθυμίζονται τα οφέλη μιας πιο απομονωμένης, εστιασμένης εμπειρίας παιχνιδιού, όπως η Απολάμβανα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, ακόμα κι αν… έπαιζα ένα παιχνίδι που θα μπορούσε τεχνικά να τρέχει καλύτερα στον υπολογιστή μου.
Στο gaming, βομβαρδιζόμαστε συχνά με την ανάγκη «τώρα μεγαλύτερο, καλύτερο, πιο γρήγορο». Οι ρυθμοί καρέ μας θα πρέπει τώρα να είναι τουλάχιστον 120 Hz, οι αναλύσεις θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 1440p και το υλικό μάρκετινγκ μας λέει ότι πρέπει να κάνουμε συνεχή ροή, να μοιραζόμαστε και να δημιουργούμε περιεχόμενο. Οι επικαλύψεις θέλουν να συζητάμε συνεχώς στο Discord και σε άλλες υπηρεσίες. Οι ελεγκτές έχουν πληγεί από αυτή την εντολή Επίσης, αλλά ο υπολογιστής είναι ο βασιλιάς που σε κάνει να νιώθεις άσχημα επειδή δεν έχεις αξιόπιστα σταθερό ρυθμό καρέ στα πιο απαιτητικά γραφικά παιχνίδια όλων των εποχών. Πώς μπορείτε ακόμη και να διασκεδάσετε εάν η ιχνηλάτηση ακτίνων δεν περιλαμβάνεται και έχει οριστεί στο μέγιστο;
Το PS5 μου, μέχρι τώρα, ήταν σαν να έχω αυτοκίνητο: Χρειάζομαι ένα για τη δουλειά (ή έτσι φαντάζομαι. Όπως ο καναπές, δεν έχω ούτε ένα από αυτά). Μετά όμως από αυθόρμητη αγορά Alan Wake II Στο PS5 αφού το ξεπέρασα στον υπολογιστή, συνειδητοποίησα τα οφέλη της απομόνωσης από τους περισπασμούς ενός προγράμματος περιήγησης ιστού. Δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω το Alt+Tab για να μου πει το Διαδίκτυο εάν πρέπει ή όχι να χρησιμοποιήσω τη λειτουργία απόδοσης, τη λειτουργία ποιότητας ή την τυχαία συνομιλία στο Discord. Καθώς παρακολουθώ για άλλη μια φορά τη σκοτεινή ιστορία του Mr. Wick, το κάνω σε ένα περιβάλλον σχεδιασμένο ειδικά για gaming. Και ναι, το παίζω στα 30 καρέ ανά δευτερόλεπτο, αλλά νομίζω ότι η εστιασμένη εμπειρία της απενεργοποίησης της μηχανής εργασίας και της μετάβασης στη μηχανή παιχνιδιών οδηγεί σε μια εμπειρία που είναι πιο κοντά σε αυτό το παιχνίδι, και ελπίζω ότι θα συμβεί και σε άλλους τομείς.
Αυτό σημαίνει ότι έχω τελειώσει με τα παιχνίδια στον υπολογιστή; Οχι, καθόλου. Προσωπικά δεν κατέχω Xbox, επομένως θα χρησιμοποιώ το μηχάνημα Windows 11 για να απολαμβάνω τις προσφορές της Microsoft και έχω αναπτύξει μια αγάπη για την εξομοίωση τα τελευταία δύο χρόνια. Και λόγω της δουλειάς μου, πρέπει να παραμείνω συνδεδεμένος με τον κόσμο των παιχνιδιών στον υπολογιστή.
Αλλά το 2024, θα προσπαθήσω πρώτα να πάω για το PlayStation μου για εμπειρίες gaming και να αφήσω τον εαυτό μου να επιδοθεί όχι επειδή κυνηγώ ατελείωτη δύναμη στην “απόλυτη” πλατφόρμα gaming FTW, αλλά επειδή κάνω την επιλογή να χρησιμοποιήσω ένα ξεχωριστό, άσχετο μηχάνημα από αυτά που χρησιμοποιώ σε όλα τα κλινικά και βαρετά κομμάτια της ζωής μου. Όπως και οι μίκτες μου, θέλω να επικεντρωθώ ξανά στο gaming ως μια εστιασμένη, άμεση εμπειρία και νομίζω ότι το αποκλειστικό υλικό είναι το κλειδί.
“Τηλεοπτικός γκουρού. Υποστηρικτής της ζόμπι. Οπαδός του διαδικτύου. Πιστοποιημένος μπύρας. Υπερήφανος αναγνώστης. Φανταστικός αλκοόλ. Βραβευμένος επιχειρηματίας.”