Το Start on the Street Worcester εμφανίζεται στα καλύτερά του
Έφτασα στο Elm Park στις 7 π.μ. της Κυριακής, 18 Σεπτεμβρίου, για να βοηθήσω το Great Worcester Land Trust να στήσει το περίπτερό του στο startART στο δρόμο. Κυρίως, αυτό περιλάμβανε τη βοήθεια να μετακινηθούν τα κούτσουρα για να εμφανιστούν οι ξυλογραφίες για τα παιδιά, αλλά το να είσαι εκεί εκείνη τη στιγμή παρέχει μια πολύ καλή ιδέα για το πόσο σπουδαίο είναι αυτό το φεστιβάλ,
Στις 7 μ.μ., η Park Avenue ήταν άδεια εκτός από μερικές σκηνές και εθελοντές κινούνταν πάνω-κάτω στο δρόμο με σχεδόν τρομακτική ακρίβεια. Οι εθελοντές εργάζονται από τις 4 π.μ. η Park Avenue είναι κλειστή, επομένως δεν υπάρχει πραγματική κίνηση, αλλά σύντομα αυτοκίνητα και φορτηγά αρχίζουν να κυλούν στο δρόμο και οι λωρίδες που σημειώνονται με κραγιόνια επισημαίνονται όπου πρέπει να εκφορτωθεί το φορτίο. Κατόπιν κατευθύνονται να μεταφέρουν το αυτοκίνητό τους σε άλλη τοποθεσία. Κινείται με εκπληκτική αποτελεσματικότητα.
Χρειάζεται πολλή σκληρή δουλειά για να κάνει κάτι να φαίνεται τόσο εύκολο, αλλά έτσι είναι με τις διοργανώτριες Tina Zlodi, Nikki Erskine, Stacey Lord και Laura Marotta, μαζί με την εθελοντική ομάδα. Στήνονται πάγκοι και σκηνές, έτοιμες σκηνές διασκέδασης, εμφανίζονται πωλητές και καλλιτέχνες και μετά, τελικά, έρχεται το κοινό, πρώτα σταγόνα, μετά πλημμύρα. Στις 11 π.μ. υπάρχει ένας έρημος δρόμος με σχετικά λίγους διασκορπισμένους ανθρώπους που κυκλοφορούν, και τώρα ξεσπά από ζωή, τέχνη και χαρά.
Αυτό δεν ήταν καν το μοναδικό φεστιβάλ που γινόταν εκείνη την ημέρα σε εκείνη τη γειτονιά. Το Ελληνικό Φεστιβάλ βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το Elm Park, στους χώρους του St. Σπυρίδωνα, και το φεστιβάλ της Βραζιλίας γινόταν εκεί κοντά στο Πάρκο του Ινστιτούτου. Την προηγούμενη μέρα, το Beats and BBQ Hip-Hop Festival έλαβε χώρα στο The Common και την προηγούμενη εβδομάδα ήταν το Worcester Pride. Υπήρχαν περισσότερα τις εβδομάδες πριν από αυτό, επίσης. Είναι πιθανώς ασφαλές να πούμε ότι ο Worcester ασχολήθηκε περισσότερο τον τελευταίο μήνα από ό,τι από το 2019, και ειλικρινά, ένιωθε υπέροχα.
Παρακολουθώντας την Cara Brindisi – που αυτή τη σεζόν θα διαγωνιστεί στο “The Voice” – ακολουθούμενη από τους ντόπιους ράπερ DOS και Danny Fantom, στη συνέχεια το Crocodile River Music του Worcester, ήταν μια έντονη υπενθύμιση του πόσο σίγαση η ζωντανή μουσική μέχρι πρόσφατα, όπως το You’ve Never Ο Heard Big Blues μουσικός John Short βρίσκεται στην άλλη άκρη του φεστιβάλ. Οι πελάτες στα περίπτερα των καλλιτεχνών έδειχναν να έχουν αγοραστική διάθεση, κάτι που επιβεβαιώθηκε ιδιαίτερα από πολλούς εκλεκτούς καλλιτέχνες. Το food court μύριζε νόστιμα, αν και πολλοί γνωστοί σχεδίαζαν να ξεκινήσουν από το startART (λογοπαίγνιο ακούσιο) και μετά να κατευθυνθούν στο ελληνικό φεστιβάλ φαγητού, καθώς το φαγητό εκεί είναι συνήθως καλύτερο. Ήταν μια υπέροχη μέρα για να περιηγηθείτε σε φεστιβάλ, αν έχετε αυτό το είδος αντοχής.
Υπάρχει μια σοβαρή πλευρά σε όλες αυτές τις γιορτές. Όλο και περισσότερο, από την έναρξη της πανδημίας, η πόλη αισθάνεται πιο διχασμένη, ένα συναίσθημα που επιδεινώνεται από το κλείσιμο πολλών αγαπημένων τοπικών επιχειρήσεων, είτε προκλήθηκαν από εξευγενισμό είτε από φυσικό θάνατο. Και φυσικά, δεν έχουμε βγει ακόμα από το δάσος του COVID-19. Μεταξύ της ασθένειας και της ανάπτυξης, μερικές φορές νιώθουμε ότι χάνουμε το Wooster, αλλά αν υπάρχει κάποιο μάθημα που μπορούμε να πάρουμε από τη σεζόν του φεστιβάλ της πόλης, είναι το εξής: Το πνεύμα της πόλης εξακολουθεί να ανήκει σε μεγάλο βαθμό στα λαμπρά και δημιουργικά μυαλά που μπορούν πάρτε έναν άδειο δρόμο και μετατρέψτε τον μέσα σε λίγες ώρες σε γιορτή Τεράστια, για τους διοργανωτές, τους καλλιτέχνες και το κοινό που βγαίνει να τους στηρίξει και να αποδεχτεί αυτό που προσφέρουν – εμπορικό, καλλιτεχνικό και πνευματικό. Τα φεστιβάλ μας θυμίζουν ότι είμαστε όλοι μαζί σε αυτό και όταν το κάνουμε σωστά, είναι όμορφο.
“Φανταστική τηλεόραση. Αναγνώστης. Φιλικός επίλυσης προβλημάτων Hipster. Πρόβλημα προβλημάτων. Εξαιρετικά ταπεινός διοργανωτής.”