Το Titan Dragonfly της NASA θα προσγειωθεί σε ένα πεδίο με αμμόλοφους και θρυμματισμένο πάγο
Η αποστολή Dragonfly της NASA θα προσγειώσει το μεγαλύτερο φεγγάρι του Κρόνου σε μια γη με αμμόλοφους και θρυμματισμένους βράχους πάγου, σύμφωνα με μια νέα ανάλυση εικόνων ραντάρ από το διαστημόπλοιο Cassini.
Το Dragonfly που ξεκίνησε το 2027 είναι ένα ελικόπτερο που θα φτάσει το 2034 και θα εξερευνήσει Τιτάν Από τον αέρα. Η εμβέλειά του θα ήταν πολύ μεγαλύτερη από αυτή ενός τροχοφόρου ρόβερ, με το Dragonfly να μπορεί να καλύψει περίπου 10 μίλια (16 χιλιόμετρα) σε κάθε ταξίδι μισής ώρας. Σύμφωνα με τη NASA. Κατά τη διάρκεια της διετούς αποστολής του, θα εξερευνήσει μια περιοχή πλάτους εκατοντάδων μιλίων ή χιλιομέτρων. Ωστόσο, πριν ανέβει μόνος του στους ουρανούς, το Dragonfly πρέπει πρώτα να φτάσει στον Τιτάνα κάτω από ένα θόλο, μια ομαλή προσγείωση σε παγωμένο έδαφος κρυμμένο από την εύκολη ορατότητα από το αλσύλλιο. υδρογονάνθραξ Η αιθαλομίχλη γεμίζει την ατμόσφαιρα του φεγγαριού.
Το σημείο προσγείωσης του Dragonfly θα είναι Shangri-La Αμμόλοφος, κοντά στον κρατήρα πλάτους 50 μιλίων (80 χιλιομέτρων), Silk. Αυτή η περιοχή φωτογραφήθηκε από τη NASA Διαστημόπλοιο Cassini Κατά τη διάρκεια της αποστολής της στο Κρόνος Μεταξύ 2004 και 2017, μια ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον πλανητικό επιστήμονα Léa Bonnefoy του Πανεπιστημίου Cornell έριξε μια νέα ματιά σε αυτά τα δεδομένα για να παράγει την πιο ακριβή αξιολόγηση της προτεινόμενης τοποθεσίας προσγείωσης του Dragonfly μέχρι σήμερα.
είπε ο Μπονεβόι δήλωση (Ανοίγει σε νέα καρτέλα). “Η λιβελλούλη θα προσγειωθεί σε μια ξηρή, τροπική περιοχή του Τιτάνα. Βρέχει υγρό μεθάνιο μερικές φορές, αλλά μοιάζει περισσότερο με μια έρημο στη Γη όπου υπάρχουν αμμόλοφοι, μερικά μικρά βουνά και ένας κρατήρας πρόσκρουσης.”
Σχετίζεται με: Πετάξτε πάνω από την έρημο σε πλάνα από ένα drone που κάνει πρόβα αποστολής στο πιο παράξενο φεγγάρι του Κρόνου
Το Selk είναι μια ενδιαφέρουσα τοποθεσία. Εκτιμάται ότι είναι γεωλογικά νέος, ίσως μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ετών, η πρόσκρουση που προκάλεσε τη σμιλετή του θα είχε λιώσει τον τοπικό πάγο, προκαλώντας αλληλεπιδράσεις μεταξύ του γλυκού υγρού νερού και των οργανικών μορίων στη σούπα υδρογονανθράκων στην επιφάνεια του Τιτάνα. Οι αστροβιολόγοι ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τη χημεία των πρεβιοτικών – τη χημεία που περιλαμβάνει μόρια πλούσια σε άνθρακα αλλά δεν διαμεσολαβούνται από ζωντανούς οργανισμούς – που θα είχε ως αποτέλεσμα.
Ωστόσο, οι εικόνες ραντάρ του Cassini για την περιοχή είναι περιορισμένες, με αναλύσεις στην καλύτερη περίπτωση 1.000 πόδια (300 μέτρα) ανά pixel. “Υπάρχουν πιθανώς πολλά μικρά ποτάμια και τοπία που δεν μπορέσαμε να δούμε”, είπε ο Bonnevoy.
Οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι τέτοια ποτάμια υπάρχουν ήδη στον Τιτάνα, χάρη στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος Χάιγκενς Λάντερ, το οποίο ήταν αγκυροβολημένο στο κατάστρωμα του πλοίου Cassini πριν από την προσγείωση του αλεξίπτωτου του στην επιφάνεια του Τιτάνα τον Ιανουάριο του 2005. Αυτά τα ποτάμια, ωστόσο, δεν είναι γεμάτα με υγρό νερό—μείον 290 βαθμούς Φαρενάιτ (μείον 179 βαθμοί Κελσίου) πολύ κρύο για κάτι τέτοιο. Αντίθετα, μεθάνιο και υγρό αιθάνιο πέφτουν βροχή από τον παγωμένο ουρανό και ξεπλένουν βραχώδεις παγετώνες σε παραπόταμους ποταμών που τροφοδοτούν μεγάλες λίμνες.
Ωστόσο, αυτό που έδωσαν οι εικόνες του Cassini ήταν πολλαπλές γωνίες θέασης. Κάθε φορά που πετούσε πάνω από τον Τιτάνα – απολάμβανε 127 κοντινές προσεγγίσεις στο φεγγάρι κατά τη διάρκεια της αποστολής της – έβλεπε τα αξιοθέατα στην περιοχή του τόπου προσγείωσης Dragonfly από διάφορες οπτικές γωνίες, που κυμαίνονταν από κλίσεις από 5° έως 72°.
Αναλύοντας πώς το έδαφος παράγει σκιές διαφορετικών σχημάτων με βάση τη γωνία θέασης, η ομάδα του Bonnefoy μπόρεσε να προσδιορίσει το έδαφος της περιοχής εντός των ορίων ανάλυσης εικόνας και δεν βρήκε σημαντικά εμπόδια απόδοσης-διακοπής που έπρεπε να αποφύγει το Dragonfly.
Οι επιστήμονες υπολόγισαν επίσης το ύψος του συρμάτινου χείλους του κρατήρα και διαπίστωσαν ότι κυμαινόταν από λιγότερο από 650 πόδια (200 μέτρα) σε ορισμένα μέρη έως και 2.000 πόδια (600 μέτρα), που είναι υψηλότερο από το αναμενόμενο, υποδεικνύοντας λιγότερο διαβρωμένο χείλος του κρατήρα. .
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στις 30 Αυγούστου στο Planetary Science Journal (Ανοίγει σε νέα καρτέλα).
Ακολουθήστε τον Keith Cooper στο Twitter @21stCenturySETI. Ακολουθησε μας στο Twitter Ενσωμάτωση tweet και επάνω Facebook.
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”