T. Charles Erickson Photography
Σε σύγκριση με τους ανταγωνιστές του για το βραβείο Tony για το καλύτερο μιούζικαλ το 2018 — «Frozen», «Mean Girls» και «SpongeBob SquarePants» — το «The Band’s Visit» πρέπει να φαινόταν θετικά ήσυχο: ένα σύντομο, απλό μιούζικαλ χωρίς χαρακτήρες ΜΟΥΣΙΚΗ. Μια ουγγιά βομβαρδισμού και χωρίς ειδικά εφέ, έπεσα σε μια θάλασσα από έργα βασισμένα σε γνωστές ιδιότητες που πρακτικά φώναζαν, “Κοίτα με!”
Σαφώς έκανε κάτι σωστό με τον ήσυχο τρόπο του — έγινε το τέταρτο μιούζικαλ στην ιστορία που κέρδισε τα βραβεία Tony για το καλύτερο μιούζικαλ, το καλύτερο βιβλίο, την καλύτερη μουσική, τον καλύτερο ηθοποιό, την καλύτερη ηθοποιό και την καλύτερη σκηνοθεσία. Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι δεν έχω δει αυτή την παραγωγή, αλλά είναι δύσκολο να φανταστώ ότι ήταν καλύτερη από την υπέροχη, συγκινητική εκδοχή που ετοιμάζει αυτή τη στιγμή ο σκηνοθέτης Paul Daigneault. Θέατρο ΧάντινγκτονΣε συνεργασία με Εύκολο στάδιο ομιλίας. Με λίγα λόγια, είναι καταπληκτικό.
Η πλοκή δεν θα μπορούσε να είναι πιο απλή: μια αστυνομική ορχήστρα από την Αίγυπτο το 1996, μέσα από έναν συνδυασμό δύο πολύ όμοιων τόπων, καταλήγει μια νύχτα στην πιο βαρετή πόλη του Ισραήλ. Μερικοί ντόπιοι – ένας ιδιοκτήτης καφέ, ένας από τους υπαλλήλους της και ένας τακτικός πελάτης «ενδιάμεσα στη δουλειά» – προσφέρονται εθελοντικά να τα βάλουν. Αυτό είναι.
Αλλά αυτό που ακολουθεί – υποκινούμενο σε μεγάλο βαθμό από τα έξυπνα σύνολα του Wilson Chen και του Jimmy Staub – είναι μια βραδιά ήρεμης ανακάλυψης μεταξύ ανθρώπων από πολύ διαφορετικά υπόβαθρα, οι οποίοι, μετά από κάποια πειστικά αμήχανα ξεκινήματα, αποκτούν μια βαθύτερη κατανόηση των νέων οικοδεσποτών και καλεσμένων τους, ακόμη και τους εαυτούς τους. Βρίσκουν επίσης κάποιες απροσδόκητες συνδέσεις, η σημαντικότερη από τις οποίες είναι η μουσική.
Μην χάνετε ούτε μια στιγμή στο “Band Visit”. Θα νιώσετε αυτούς τους χαρακτήρες να αγωνίζονται, να αλλάζουν και να μεγαλώνουν κατά τη διάρκεια του χρόνου εκτέλεσης των 90 λεπτών, χάρη στην πλούσια, οικονομική γραφή του Itamar Moses (βασισμένη στην ιστορία Ισραηλινή ταινία του 2007 Με το ίδιο όνομα), και οριστικά λόγια του Daoud Yazbek. (Ο Yazbek συνέθεσε επίσης τη μουσική, η οποία είναι μια μαγευτική μίξη klezmer και ήχων και ρυθμών της Μέσης Ανατολής.)
Το καλύτερο από όλα, ενώ μερικές φορές υπάρχει απτή εχθρότητα κάτω από την επιφάνεια, ή τουλάχιστον επιφυλακτικότητα, μεταξύ μερικών από αυτούς τους χαρακτήρες προς τις πολύ διαφορετικές κουλτούρες των νέων συντρόφων τους, δεν υπάρχουν εμφανείς σκηνές φυλετικής διαμάχης ή βαρέων μηνυμάτων. Στο τέλος της ημέρας (και το έργο), αυτοί είναι απλώς άνθρωποι που προσπαθούν να γνωρίσουν τους συνανθρώπους τους.
Το μιούζικαλ περιστρέφεται γύρω από την Ντίνα, μια Ισραηλινή ιδιοκτήτρια καφέ, της οποίας οι σαρκαστικές παρατηρήσεις για το αδιέξοδο περιβάλλον της κρύβουν έντονη απογοήτευση και εκρηκτικό θυμό για την κατάστασή της και τις δικές της επιλογές ζωής. Έπαιζε χωρίς ούτε μια ψεύτικη νότα από την Jennifer Apple. Τα πάντα σχετικά με την πολυεπίπεδη ερμηνεία της – η γλώσσα του σώματός της, οι εκφράσεις του προσώπου της, η ελαφριά ρωγμή στη φωνή της όταν τολμά να ελπίζει – είναι τέλεια και το τραγούδι της, σε νούμερα όπως το στοιχειωμένο, λυπηρό και αστείο (ξεκαρδιστικά λυπημένο;) του Ομάρ Σαρίφ “Κάτι διαφορετικό.” καταπληκτικό.
Ως Tawfiq, ο αρχηγός του συγκροτήματος με τον οποίο η Ντίνα προσπαθεί να δεθεί, ο Brian Thomas Abraham μπορεί να μην έχει φωνή Apple, αλλά η φωνή και η συμπεριφορά του φέρουν ένα θλιβερό βάρος που είναι απολύτως πειστικό (οι λόγοι για αυτό γίνονται πιο ξεκάθαροι όσο προχωρά η ιστορία). Φαίνεται να κουβαλά το βάρος των τραγωδιών του παρελθόντος στις γραμμές του προσώπου του και είναι συναρπαστικό να τον βλέπεις να αρχίζει να αφήνει αυτό το βάρος να εξαφανιστεί — και είναι αποκαρδιωτικό όταν δεν μπορεί τελικά να το αφήσει.
Το “The Band Visit” είναι πραγματικά μια παράσταση συνόλου, ωστόσο, και το καστ είναι τέλεια βαθμονομημένο, με κάθε ερμηνευτή να έχει την ευκαιρία να λάμψει. Περιλαμβάνουν τον Karim Samadisi ως Halide, τον ευγενικό τρομπετίστα του συγκροτήματος που συχνά και επανειλημμένα παραδίδει το pick-up του, “Do you know Chet Baker?”; Ο Jesse Garelick ως δύστροπος και εσωστρεφής Πάπι, που ουσιαστικά κλέβει την παράσταση με ένα απροσδόκητα δυνατό νούμερο σε ένα παγοδρόμιο, «Papi Hears The Ocean». Ο Robert Saud ως Avrum, ένας συνταξιούχος μουσικός που τραγουδά καθώς συναντά την αείμνηστη σύζυγό του κατά τη διάρκεια ενός σόλο βιολιού. και ο Jared Trouillot και η Marianna Masham ως Itzik, ο άθλιος σύζυγος, και η Iris, η πολύπαθη σύζυγός του που η δυστυχία της γίνεται γελαστή μέχρι που δεν είναι πια.
Ακόμη και ανώνυμοι χαρακτήρες, όπως ο «Τηλεφωνικός τύπος» του Νόα Κίσερμαν, αποδεικνύονται σημαντικοί: αφού πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της εκπομπής κατασκήνωσης με ένα τηλέφωνο που περιμένει να τηλεφωνήσει η απούσα κοπέλα του, παίρνει ένα μπόνους έκπληξη και έναν συγκλονιστικό αριθμό – «Απάντησέ μου». – Αυτό χτίζει τη συναισθηματική κορύφωση της παράστασης.
Καθ’ όλη τη διάρκεια, τα μέλη της μπάντας παίζουν τα όργανά τους στη σκηνή με εξαιρετικό αποτέλεσμα, τόσο καθώς οι χαρακτήρες τους -ο Σάιμον του Τζέιμς Ράνα, που για χρόνια παλεύει να τελειώσει το κονσέρτο του για κλαρίνο, είναι ιδιαίτερα αγαπητός – όσο και ως ένα είδος ελληνικής χορωδίας που προσθέτει νέα επίπεδα. Τι συμβαίνει στη σκηνή. Και ενώ αυτό απέχει πολύ από ένα χορευτικό μιούζικαλ (χωρίς χτύπημα εδώ), ο χορογράφος Daniel Belzig έχει δημιουργήσει μερικές όμορφες κινήσεις για αυτούς τους χαρακτήρες, που είναι και οι δύο κατάλληλες για τις εθνοτικές τους ρίζες και είναι από μόνες τους συγκλονιστικές.
Υπάρχουν στιγμές υπέροχου χιούμορ στο “The Band’s Visit”, αλλά αυτό που πραγματικά εξυψώνει την παράσταση είναι ο τρόπος που ισορροπεί με μια γνώριμη θλίψη που κάνει αυτούς τους χαρακτήρες να φαίνονται πιο αληθινοί. Αν και ο σύντομος χρόνος είναι ευπρόσδεκτος σε αυτήν την εποχή της υπερπαραγωγής, το μειονέκτημα είναι ότι δεν θέλεις να τελειώσει και νιώθεις λύπη όταν τελειώνει.
Εν τω μεταξύ, όμως, θα απολαύσετε πραγματικά αυτή τη ζεστή και ευπρόσδεκτη προσθήκη στη θεατρική σκηνή της Βοστώνης — όπου θα βρεθείτε να σκέφτεστε τη δύναμη της μουσικής, το βάρος των ανεκπλήρωτων ονείρων και το ερώτημα τι είναι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.
“Επισκεφθείτε το συγκρότημαΠαίζεται στο Huntington Theatre, 264 Huntington Ave., έως τις 17 Δεκεμβρίου. Οι τιμές των εισιτηρίων κυμαίνονται από $20 έως $185.
Κατεβάστε…