Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για την τελετή αφής της λαμπαδηδρομίας στην Ελλάδα ενόψει της προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού

Εγγραφείτε στο δωρεάν αθλητικό ενημερωτικό δελτίο μας για να λαμβάνετε τα τελευταία νέα για τα πάντα, από το ποδήλατο μέχρι την πυγμαχία

Εγγραφείτε στο δωρεάν αθλητικό email μας για να λαμβάνετε τα τελευταία νέα

Αρχαία Ολυμπία, Ελλάδα; Μια ιέρεια προσεύχεται στον νεκρό θεό ήλιο μπροστά από έναν πεσμένο ελληνικό ναό. Εάν ο ουρανός είναι καθαρός, το Παρίσι θα καεί στις φλόγες σε όλο το σημαντικότερο αθλητικό γεγονός του κόσμου. Τα γράμματα συνεχίζονται.

Η φλόγα για τους φετινούς καλοκαιρινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού θα ανάψει την Τρίτη στην αρχαία γενέτειρα των Ολυμπιακών Αγώνων στη νότια Ελλάδα σε μια σχολαστικά χορογραφημένη τελετή.

Στη συνέχεια θα μεταφερθεί σε όλη την Ελλάδα για 3.100 μίλια (5.000 χλμ.) πριν παραδοθεί στους Γάλλους διοργανωτές στον χώρο διεξαγωγής της Αθήνας που χρησιμοποιήθηκε για τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1896.

Ακολουθεί μια ματιά στη λειτουργία και το νόημα της περίτεχνης τελετής που πραγματοποιήθηκε ανάμεσα στα ερείπια της αρχαίας Ολυμπίας πριν από κάθε σύγχρονη Ολυμπιάδα.

Δεν μπορούν οι Γάλλοι να το ανάψουν στο Παρίσι;

Ο ανταγωνισμός στην Ολυμπία αποτελεί ουσιαστικό μέρος κάθε Ολυμπιακού Αγώνα για σχεδόν 90 χρόνια από τους Αγώνες του Βερολίνου. Σκοπός του είναι να παρέχει έναν αναπόδραστο σύνδεσμο μεταξύ του σύγχρονου γεγονότος και του αρχαίου ελληνικού πρωτότυπου πάνω στο οποίο είχε αρχικά σχεδιαστεί.

Μόλις μεταφερθεί με οποιοδήποτε μέσο μπορεί να φανταστεί κανείς στην πόλη υποδοχής – ακτινοβολείται μέσω δορυφόρου, ρυμουλκείται στο Έβερεστ και ρυμουλκείται υποβρύχια – η φλόγα ανάβει ένα καζάνι που καίει στο Ολυμπιακό στάδιο υποδοχής μέχρι το τέλος των Αγώνων. Στη συνέχεια χρησιμοποιείται για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες.

Πώς αναφλέγεται;

Μια ηθοποιός υποδύεται μια αρχαία Ελληνίδα ιέρεια που κρατά έναν ασημένιο φακό που περιέχει πολύ εύφλεκτα υλικά πάνω από έναν κοίλο καθρέφτη. Το φως του ήλιου αναπηδά από κάθε ίντσα του γυαλισμένου μεταλλικού ημισφαιρίου και συγκεντρώνεται σε ένα μόνο, υπερθερμασμένο σημείο, αναφλέγοντας τη φλόγα.

Αυτό λαμβάνει χώρα μέσα στον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας, μπροστά από τον αρχαίο ναό της Ήρας – της συζύγου του Δία, βασιλιά των Ελλήνων θεών, του οποίου ο ερειπωμένος ναός βρίσκεται κοντά.

Ο πυρσός χρησιμοποιείται τελικά για να ανάψει τη δάδα του πρώτου δρομέα –σε χρώμα σαμπάνιας φέτος για τη Γαλλία– και μια μακρά σκυταλοδρομία μέσω της Ελλάδας οδηγεί στην παράδοση της δάδας στις 26 Απριλίου στο Παναθηναϊκό Στάδιο της Αθήνας.

Χρειάζεται να είναι τόσο περίπλοκο;

Οι φωτιές και οι φορτηγίδες δημιουργούν ένα εντυπωσιακό θέαμα, και ενώ η προσευχή της ιέρειας στον Απόλλωνα μπορεί να μείνει σε μεγάλο βαθμό αναπάντητη, ο παραβολικός καθρέφτης λειτουργεί καλά.

Η ιδέα ήταν το αποτέλεσμα της ελληνογερμανικής συνεργασίας πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στη Ναζιστική Γερμανία, οι οποίοι ήταν γεμάτοι φανφάρες και σβάστικες. Βασίστηκε σε έναν μηχανισμό που αναφέρουν οι αρχαίοι συγγραφείς σε ένα μη ολυμπιακό πλαίσιο και υπηρέτησε την επιθυμία να συνδυάσουν τα παιχνίδια της αρχαιότητας με τη σύγχρονη Αναγέννηση.

Η καινοτομία του 1936 περιελάμβανε τη μετάδοση της δάδας μέχρι το Βερολίνο, η οποία έχει ακολουθηθεί με ορισμένες τροποποιήσεις έκτοτε. Η αρχική ιδέα της δημιουργίας μιας φλόγας αναμετάδοσης σε κοίλους μίσχους φυτών – μια αναφορά στον ελληνικό μύθο του Προμηθέα που έκλεψε τη φωτιά από τους θεούς – απορρίφθηκε ως μη πρακτική.

Αυτό συνέβαινε σε παλιότερα παιχνίδια;

όχι. Αλλά οι σύγχρονοι αθλητές δεν αγωνίζονται γυμνοί ή, όταν κερδίζουν, λαμβάνουν στεφάνια ελιάς και το δικαίωμα σε ένα μαρμάρινο άγαλμα στο όνομά τους – και, για τους τρεις νικητές, μια πραγματική φωτογραφία τους.

Επιπλέον, δεν υπάρχει σύντομη διακοπή του πολέμου για να επιτραπεί η συνέχιση των σύγχρονων αγώνων, οι γυναίκες όχι μόνο παρευρίσκονται αλλά και διαγωνίζονται, και πλούσιοι προστάτες –ή αρχηγοί κρατών– δεν καρπώνονται τη δόξα από τις νίκες των ομάδων των αρμάτων τους.

Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση, οι αρχαίοι αγώνες, που γίνονταν κάθε τέσσερα χρόνια προς τιμή του Δία, ξεκίνησαν το 776 π.Χ. Ήταν ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά αθλητικά φεστιβάλ, καθώς οι δραστηριότητές του περιελάμβαναν τρέξιμο, πάλη και ιπποδρομίες. Μπορούν να παρευρεθούν έως και 40.000 θεατές.

Όπως στις περισσότερες προβιομηχανικές κοινωνίες, η ζωή στην αρχαία Ελλάδα ήταν πολύ φυσική και ένα καλά ασκούμενο σώμα θεωρούνταν το σημάδι ενός τζέντλεμαν.

Οι αγώνες συνεχίστηκαν, με κάποιες μικρές διακυμάνσεις, μέχρι που οι νέες χριστιανικές αρχές της Ελλάδας τους απαγόρευσαν ως μέρος του απεχθούς παγανιστικού παρελθόντος το 393 μ.Χ.

Θα μπορούσε κάτι να διαταράξει την παράσταση;

βροχή. Πυκνή νεφοκάλυψη. Τότε ο καθρέφτης δεν θα λειτουργήσει. Αλλά οι διοργανωτές εκδηλώσεων στην Ολυμπία πραγματοποιούν αρκετές πρόβες τις ημέρες πριν από την επίσημη φωταγώγηση, η οποία παρέχει έναν εφεδρικό φακό σε περίπτωση που δεν υπάρχει ήλιος τη μεγάλη μέρα.

Οι πιθανές διαμαρτυρίες είναι ακόμη χειρότερος πονοκέφαλος. Δύο φορές αυτόν τον αιώνα – κατά τη διάρκεια των τελετών φωταγώγησης για τους Θερινούς και Χειμερινούς Αγώνες στο Πεκίνο – ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων διέκοψαν την τελετή μέσα στον περιφραγμένο και αυστηρά φυλασσόμενο αρχαιολογικό χώρο. Ακόμη και μετά την αμηχανία που προκάλεσε το πρώτο περιστατικό το 2008, η ελληνική αστυνομία δεν μπόρεσε να προβλέψει και να αποτρέψει το δεύτερο περιστατικό, 14 χρόνια αργότερα.

Το άναμμα της δάδας, με την εκτεταμένη τηλεοπτική του κάλυψη, αποτελεί πόλο έλξης για ακτιβιστές που θέλουν να γίνουν πρωτοσέλιδα, και ακόμα κι αν ήταν δυνατό, τουλάχιστον θεωρητικά, να φυλάξουν αποτελεσματικά την αρχαία Ολυμπία, η διαδρομή της λαμπαδηδρομίας στην Ελλάδα είναι πολύ μεγάλη. να ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΩ. . -οδηγός.

Τα γεγονότα του 2008 στην Ολυμπία και όχι μόνο οδήγησαν στην ακύρωση της λαμπαδηδρομίας εκτός Ελλάδας και της διοργανώτριας χώρας. Στην πορεία, ενώ οι πυρσοί είχαν σχεδιαστεί για να παραμένουν αναμμένοι, υπήρχαν εμπόδια στο παρελθόν.

Κατά τη διάρκεια της σκυταλοδρομίας στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Σότσι 2014, ο άνεμος έσβησε τη φλόγα, η οποία άναψε κρυφά με έναν αναπτήρα. Η ίδια γρήγορη λύση χρησιμοποιήθηκε στο Μόντρεαλ το 1976, όταν η βροχή έσβησε το Ολυμπιακό καζάνι.