Όταν ο κίνδυνος γίνεται απτός | eKathimerini.com

Μια γυναίκα που ψωνίζει για παντοπωλεία στην Αθήνα. [AP]

Ο συνδυασμός οικονομικής στασιμότητας και υπερπληθωρισμού ή στασιμότητας μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό φάντασμα σε όλο τον κόσμο. Ειδικά η Ευρώπη. Στις ΗΠΑ, ο πρόεδρος της Federal Reserve Jerome Powell πρέπει να διατηρήσει μια ευαίσθητη ισορροπία για να τιθασεύσει τον πληθωρισμό 7,9%, τον υψηλότερο των τελευταίων 40 ετών, χωρίς να ωθήσει την οικονομία των 23 τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε ύφεση. Στην Ευρώπη, οι κίνδυνοι είναι υψηλότεροι, επειδή και η ήπειρος επηρεάζεται από τον πόλεμο, ενώ βιώνει ασθενή ανάκαμψη και τον υψηλότερο ρυθμό πληθωρισμού από την εισαγωγή του ευρώ πριν από 20 χρόνια. Η πρόβλεψη για τον πληθωρισμό της ΕΕ φέτος έχει ήδη αναθεωρηθεί στο 5,2% (αντί για 3,2%) και στο 3,7% για την οικονομική ανάπτυξη (από 4,2%). Μετά από 50 χρόνια νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης, ο στασιμοπληθωρισμός αυξάνεται – και αυτή τη φορά, είναι κάπως δύσκολο να κατηγορήσουμε τον John Maynard Keynes και τις ιδέες του.

Πρόκειται για προκλητικές εξελίξεις, οι οποίες θα είναι μακροπρόθεσμες και θα έχουν παρενέργειες, προβλέψιμες και απρόβλεπτες, έως ότου αποκατασταθούν οι νέες ισορροπίες στις τάσεις, τους κυβερνητικούς κανονισμούς και τις αγορές εμπορευμάτων. Καμία χώρα δεν θα επηρεαστεί από αυτά. Οι δίαυλοι μέσω των οποίων διοχετεύεται η αβεβαιότητα στην ελληνική οικονομία είναι αυτοί που κωδικοποιήθηκαν από το τμήμα χρηματοοικονομικών μελετών της Alpha Bank: (α) ο αντίκτυπος του ενεργειακού κόστους στις επιχειρήσεις. (β) Οι συνέπειες της αύξησης των τιμών της ενέργειας και των τροφίμων στο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών. (γ) ο αντίκτυπος στον τουριστικό τομέα φέτος· (δ) Επίπτωση στις άμεσες ξένες επενδύσεις. ε) Η έκταση της οικονομικής ευελιξίας που θα καθοριστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτά προσθέτουν σε ένα ιδιαίτερο ελληνικό πρόβλημα: το τεράστιο χρέος και τη χαμηλή πιστοληπτική ικανότητα της χώρας, καθώς τα ελληνικά ομόλογα δεν έχουν ανέλθει σε επενδυτική βαθμίδα.

Ξεκινάμε από αδύναμη θέση. Το πολιτικό σύστημα πίστευε ότι για να διαχειριστεί την κρίση κατά το ξέσπασμα της επιδημίας αρκούσε η χρήση χρημάτων ελικοπτέρου, χωρίς πολλά κριτήρια, χωρίς να εξοργίσει κανέναν. Αντί να υποστηρίξουμε και να επιμείνουμε σε μια δίκαιη και αυστηρή πολιτική οικονομικής διαχείρισης, καταλήξαμε σε ανταγωνισμό για το ποιος θα έπρεπε να πάρει περισσότερα. Τα αποτελέσματα είναι ξεκάθαρα με γυμνό μάτι: οι πλούσιοι πήραν προνόμια με αυτούς που τους χρειάζονται πραγματικά, οι εταιρείες ζόμπι ξαφνικά έχουν καταθέσεις σε τράπεζες (και «επενδύουν» σε πολυτελή αυτοκίνητα), οι μεγαλοϊδιοκτήτες εκπλήσσονται που η κυβέρνηση κόβει τις περιουσίες τους ενώ άλλοι με ικανοποιητικά εισοδήματα αναρωτιόμαστε γιατί το κράτος πρέπει.Να δανειζόμαστε για να στηρίξουμε τους λογαριασμούς μας για την ενέργεια. Η κρίση θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με λιγότερα από 43,3 δισεκατομμύρια ευρώ σε κρατική βοήθεια. αυτή είναι η αλήθεια.

Το ερώτημα των εκατομμυρίων δολαρίων είναι αν όλα αυτά έχουν γίνει κατανοητά από την κυβέρνηση και δεν θα επαναληφθούν ή αν προεκλογικά θα επικρατήσει ο πειρασμός για διανομή κρατικού χρήματος και τα οφέλη για την ψηφοφόρο βάση θα συνεχίσουν να είναι αναπτυγμένος. Σύντομα θα γίνει σαφές, αλλά το θετικό, που έχει ήδη φανεί, είναι ένα ορισμένο πνεύμα αυτοσυγκράτησης στη συμπεριφορά του πολιτικού συστήματος, με κάποια ίχνη προθυμίας για συμβιβασμό.

Η συνάντηση της Κυριακής μεταξύ του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν χρησίμευσε ως σημείο εκκίνησης ως συνεννόηση. Μια άλλη θετική εξέλιξη είναι ότι οι συνήθεις θορυβώδεις λαϊκιστές πολιτικοί φαίνεται να έχουν εξαφανιστεί από τα φώτα της δημοσιότητας. Ίσως το πολιτικό μας σύστημα αποκτήσει τον έλεγχο όταν συνειδητοποιήσει ότι μπαίνουμε σε μια επικίνδυνη φάση. Αυτός είναι ένας καλός οιωνός για την ταραγμένη και δύσκολη περίοδο που ακολουθεί.