Δεκαπέντε άνθρωποι βγήκαν από μια σπηλιά στα νοτιοδυτικά Γαλλία Μετά από 40 ημέρες υπόγεια σε ένα πείραμα για να δούμε πώς η απουσία ρολογιών, φωτός της ημέρας και εξωτερικών επικοινωνιών θα επηρεάσει την αίσθηση του χρόνου τους.
Με μεγάλα χαμόγελα στα απαλά πρόσωπά τους, άφησαν την εθελοντική τους απομόνωση στο σπήλαιο Lombreeves για ένα χειροκρότημα και έβαλαν στο φως ενώ φορούσαν ειδικά γυαλιά για να προστατεύσουν τα μάτια τους μετά από τόσο καιρό στο σκοτάδι.
«Ήταν σαν να κάνεις μια παύση», είπε η Μαρίνα Λάνκον, μία από τις επτά γυναίκες που συμμετείχαν στο πείραμα. Είπε ότι δεν ένιωσε βιασύνη να κάνει τίποτα και ευχήθηκε να μείνει στο σπήλαιο για λίγες μέρες, αλλά ήταν ευτυχισμένη να αισθανθεί τον άνεμο και να ακούσει ξανά το πουλί.
Ο Λάνκον είπε ότι δεν σχεδίαζε να κοιτάξει το smartphone της για μερικές ακόμη μέρες, ελπίζοντας να αποφύγει μια “πολύ βάναυση” επιστροφή στην πραγματική ζωή.
Η ομάδα έζησε και εξερεύνησε το σπήλαιο ως μέρος ενός έργου που ονομάζεται Βαθύς χρόνος. Δεν υπήρχε φυσικό φως, θερμοκρασία 10 ° C και σχετική υγρασία 100%. Δεν είχαν καμία επαφή με τον έξω κόσμο, ούτε είχαν καμία ενημέρωση σχετικά με την επιδημία ή οποιαδήποτε επαφή με φίλους ή οικογένεια.
Επιστήμονες στο Ινστιτούτο Ανθρώπινης Προσαρμογής, το οποίο ηγείται του έργου 1,2 εκατ. Ευρώ (860.000 £), λένε ότι το πείραμα θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν καλύτερα πώς οι άνθρωποι προσαρμόζονται σε δραστικές αλλαγές στις συνθήκες διαβίωσης και στο περιβάλλον.
Όπως ήταν αναμενόμενο, εκείνοι στο σπήλαιο έχασαν την αίσθηση του χρόνου.
«Είμαστε εδώ!» Είπε ο διευθυντής του έργου, Christian Klot, «Μόλις φύγαμε μετά από 40 ημέρες… Για εμάς ήταν μια πραγματική έκπληξη.» Στο μυαλό μας, είχαμε εισέλθει στο σπήλαιο πριν από 30 ημέρες.
Ένα μέλος της ομάδας υπολόγισε τον υπόγειο χρόνο σε 23 ημέρες.
Ο Johann Francois, δάσκαλος μαθηματικών και εκπαιδευτής ιστιοπλοΐας, έτρεξε κυκλώματα 10.000 μέτρων στο σπήλαιο για να τον κρατήσει σε φόρμα. Είπε ότι κατά καιρούς είχε «βαθιά κίνητρα» να φύγει.
Χωρίς καθημερινές υποχρεώσεις και παιδιά, είπε, η πρόκληση ήταν να «εκμεταλλευτείς την παρούσα στιγμή χωρίς να σκεφτείς τι θα συμβεί εντός μίας ώρας, εντός δύο ωρών».
Σε συνεργασία με εργαστήρια στη Γαλλία και την Ελβετία, οι επιστήμονες παρακολούθησαν τα πρότυπα ύπνου των 15 μελών της ομάδας, τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και τις συμπεριφορικές αντιδράσεις μέσω αισθητήρων. Ένας από τους αισθητήρες ήταν ένα μικρό θερμόμετρο μέσα σε μια κάψουλα που οι συμμετέχοντες κατάπιναν σαν χάπι. Μετρήθηκε η θερμοκρασία του σώματος και μετέφερε τα δεδομένα σε έναν υπολογιστή έτσι ώστε να αποβληθεί φυσικά.
Τα μέλη της ομάδας παρακολούθησαν τα βιολογικά τους ρολόγια για να δουν πότε ξυπνούν, κοιμούνται και τρώνε. Μετρήθηκαν τις μέρες τους όχι σε ώρες αλλά σε κύκλους ύπνου.
«Είναι πραγματικά συναρπαστικό να βλέπεις πώς συμπίπτει αυτή η ομάδα με τον εαυτό της», είπε ο Clute νωρίτερα σε μια ηχογράφηση από μέσα στο σπήλαιο. Είπε ότι η συνεργασία από κοινού σε έργα και την οργάνωση εργασιών χωρίς να είναι σε θέση να ορίσει μια ώρα συνάντησης ήταν ιδιαίτερα δύσκολη.
Τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων εξέφρασαν την επιθυμία να παραμείνουν υπόγεια λίγο περισσότερο για να ολοκληρώσουν τα ομαδικά έργα που ξεκίνησαν κατά τη διάρκεια της παραμονής τους, δήλωσε ο Benoit Mouveau, χρονοβιολόγος που συμμετείχε στην έρευνα.
“Το μέλλον μας ως ανθρώπων σε αυτόν τον πλανήτη θα εξελιχθεί”, είπε ο Clute μετά την εμφάνισή του. «Πρέπει να μάθουμε να καταλαβαίνουμε καλύτερα πώς οι εγκέφαλοί μας μπορούν να βρουν νέες λύσεις, ανεξάρτητα από την κατάσταση.
“Ακραίος μαθητής. Επίλυση προβλημάτων. Παθιασμένος εξερευνητής. Αθεράπευτος μελετητής twitter. Λάτρης του καφέ.”