Η 29η Μαΐου σηματοδοτεί την πτώση της Κωνσταντινούπολης και την επακόλουθη Βυζαντινή Αυτοκρατορία (γνωστή ως Αυτοκρατορία των Ελλήνων στη Δύση) στους Τούρκους το 1453.
Για πολλούς Έλληνες, αυτή η ημέρα θεωρείται μια από τις πιο σκοτεινές ημέρες στην ιστορία τους και μια απώλεια για τον Ελληνισμό.
Ωστόσο, προσωπικά πιστεύω ότι αυτή η συγκεκριμένη ημερομηνία δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για να γιορτάσει ούτε μια στιγμή στην ιστορία ούτε για μια συγκεκριμένη μάχη, αλλά μάλλον, ως ημέρα για τον εορτασμό της νίκης του Ελληνισμού κατά των Τούρκων τα τελευταία διακόσια χρόνια.
Αν κοιτάξουμε το ιστορικό ρεκόρ, οι Έλληνες επέκτειναν τα κυρίαρχα σύνορά τους έξι φορές εις βάρος των Τούρκων.
Το 1832 οι Έλληνες τελικά νίκησαν τους Τούρκους στον Ελληνικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας και απελευθέρωσαν την Πελοπόννησο, την Κεντρική Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου (Κυκλάδες και Σαρωνικός).
Το 1864, οι Έλληνες προσάρτησαν τα Ιόνια Νησιά ως τρόπο εξισορρόπησης των Τούρκων (και των Ιταλών).
Το 1881 οι Έλληνες κατέλαβαν τη Θεσσαλία ως αποτέλεσμα της διπλωματικής τους ικανότητας και της έντονης δυσαρέσκειας των Τούρκων.
Το 1913, οι Έλληνες νίκησαν τους Τούρκους ξανά στους Βαλκανικούς πολέμους και απελευθέρωσαν την Ήπειρο, τη Μακεδονία, την Κρήτη και τα νησιά του Αιγαίου (Σαμοθράκη, Λήμνος, Λέσβος, Χίος, Σάμος, Ικαρία κ.ά.).
Το 1920, οι Έλληνες παραχώρησαν στην Ανατολική Θράκη, την Ιωνία στη Μικρά Ασία και τα νησιά Ίμπρος και Τενέδος με υπογραφή
Συνθήκη των Σεβρών.
Ωστόσο, ως αποτέλεσμα της καταστροφής της Μικράς Ασίας, οι Έλληνες έχασαν αυτά τα εδάφη αλλά παρόλα αυτά κατάφεραν να προσαρτήσουν τη Δύση.
Θράκη.
Τέλος, το 1947, οι Έλληνες προσάρτησαν περισσότερα νησιά του Αιγαίου (τα Δωδεκάνησα) για τη συμμετοχή τους στον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο που οι Τούρκοι περίμεναν.
Το απλό γεγονός παραμένει, ότι οι Έλληνες αύξησαν την κυριαρχία τους, ενώ οι Τούρκοι έχασαν τη δική τους.
Σήμερα, οι Έλληνες θεωρούνται ήρωες στο παιχνίδι γεωπολιτικής και η εξωτερική τους πολιτική είναι ένα επιπλέον μειονέκτημα για τους Τούρκους.
Οι Έλληνες παρέμειναν σταθεροί στη διαμάχη του Αιγαίου και διατήρησαν την ακεραιότητα της κυριαρχίας τους, των χωρικών υδάτων, του εθνικού εναέριου χώρου, της υφαλοκρηπίδας, της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης και της Αθήνας FIR.
Ένα σημαντικό σημείο εδώ είναι η ελληνική επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο Πέλαγος στα 12 ναυτικά μίλια, η οποία σύντομα θα επεκταθεί στην Κρήτη και στο Αιγαίο εγκαίρως.
Παρά την τουρκική επιθετικότητα, οι Έλληνες δεν θα επιτρέψουν ποτέ αλλαγές στο status quo ή αποφάσεις στο ελληνικό Αιγαίο, που είναι αντίθετες με το διεθνές δίκαιο, που αντιστοιχεί σαφώς στην ελληνική πλευρά.
Όσον αφορά την Κυπριακή διαμάχη, οι Έλληνες σε όλους εκτός από το όνομα έχουν έρθει σε συνομοσπονδία ή ένωση με το νησί σε αντάλλαγμα για τη διπλή ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και όλα τα οφέλη που αποφέρει αυτό.
Υπό αυτές τις συνθήκες, εδώ και πάλι δεν υπάρχει βιασύνη εκ μέρους των Ελλήνων να λάβουν αποφάσεις με τους Τούρκους που θα δικαιολογούσαν
Εισβολή και κατοχή ενός τρίτου του νησιού που δεν έχει αναγνωριστεί ακόμη από τη διεθνή κοινότητα.
Οι Έλληνες παρέμειναν επίσης ενωμένοι στη διατήρηση της κατάστασής τους ως ελληνικής μειονότητας χιλιετίας στην Τουρκία μέσω διαφόρων πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών ενισχύσεων.
Παρά την πολιτική της Τουρκίας «κανένας Έλληνας δεν έμεινε στην Κωνσταντινούπολη» ή στην Τουρκία καθόλου για αυτό το θέμα, επιτρέψτε μου να ξεκαθαρίσω ότι οι Έλληνες θα παραμένουν πάντα στην Κωνσταντινούπολη ανεξάρτητα από το αν είναι 5000 ή 3000 ή ο ίδιος ο πατριάρχης, και ανεξάρτητα από το εάν Εκκλησίες όπως η Αγία Σοφία μετατρέπονται σε τζαμιά ή σχολεία όπως το Halki Seminary είναι κλειστά.
Οι Έλληνες γνωρίζουν καλά ότι νέες και μεγαλύτερες εκκλησίες μπορούν πάντα να ξαναχτίζονται και νέα σχολεία μπορούν πάντα να ξανανοίγονται, αλλά ακόμη και ο ψευδο-σουλτάνος Ερντογάν δεν θα τολμούσε να αρνηθεί την ύπαρξη του Πατριαρχείου, της Δεύτερης Ρώμης, που φιλοξενεί 300 εκατομμύρια ισχυρούς Ορθόδοξους Χριστιανούς.
Κοιτώντας μπροστά, οι Έλληνες δεν πρέπει να διστάσουν να υιοθετήσουν ένα σύνολο πολιτικών αυτοάμυνας κόκκινων γραμμών που θα προκαλούσαν αναμφίβολα όλεθρο στους Τούρκους αν επιτεθούν, όπως συνέβη στην Κύπρο του 1974.
Εάν οι Τούρκοι επιτέθηκαν στα νησιά του Αιγαίου, τότε η ελληνική αντεπίθεση πρέπει να πραγματοποιηθεί στα νησιά Ίμπρος και Τενέδος για στρατηγικούς σκοπούς της πολιορκίας των Δαρδανελίων.
Σε περίπτωση επίθεσης στην Ελληνική Θράκη, η αντεπίθεση θα πρέπει να πραγματοποιηθεί στην Ανατολική Θράκη όπου αποκτάται όσο το δυνατόν περισσότερη περιοχή, δηλαδή, σε απόσταση πυρκαγιάς από την Κωνσταντινούπολη.
Σε περίπτωση επίθεσης στην Κύπρο, η αντεπίθεση πρέπει να πραγματοποιηθεί για να απαλλαγεί από το τουρκικό στρατό κατοχής και το νησί
Προστατέψτε την ελληνική κοινότητα με κάθε κόστος.
Εάν οι Τούρκοι επιτέθηκαν από την Αλβανία, δηλαδή από τη βάση του Πασά Λιμάν, τότε η ελληνική αντεπίθεση θα πρέπει να πραγματοποιηθεί στη Βόρεια Ήπειρο για να προστατεύσει τους Έλληνες που ζουν επίσης εκεί.
Μια δεύτερη αντεπίθεση πρέπει να ξεκινήσει στο νησί Sasun για πρόσθετη στρατηγική
αντικείμενα στη θάλασσα του Ιονίου και της Αδριατικής.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι μια μακρά μάχη ή πόλεμος μεταξύ των δύο πλευρών δεν θα διαρκούσε, οπότε δεν ήταν δυνατή καμία προσπάθεια βαθιά στη Μικρά Ασία.
Ωστόσο, είναι σημαντικό κάθε ελληνική αντεπίθεση να είναι γρήγορη και ακριβής.
Για την αυτοάμυνα, τα ελληνικά κέρδη μπορεί να είναι σημαντικά.
Είναι λοιπόν πιο ξεκάθαρο ότι, παρά τις δυσκολίες Μικρά Ασία καταστροφή Ή μεγάλες απώλειες όπως η ελληνική γενοκτονία, οι Έλληνες είναι σαφώς αποφασισμένοι και υπομονετικοί, αλλά για ποιο σκοπό;
Ίσως είναι μια υπέροχη ιδέα που καίγεται για πάντα στις καρδιές και στο μυαλό όλων των Ελλήνων;
Μόνο ο χρόνος θα πει, αλλά ακόμα κι έτσι, στις 29 Μαΐου, στο βιβλίο μου, είναι για αυτούς τους λόγους
Ημέρα νίκης για τον Ελληνισμό.
ανώνυμη Ελένη
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”