Ενώ οι προηγούμενοι Ολυμπιακοί Αγώνες είδαν το φακό να μεταφέρεται κάτω από τη θάλασσα από έναν δύτη ή να μεταφέρεται μέσω του αέρα με ένα άλμα σκι, το φετινό ρελέ αποτελούσε απομονωμένες γιορτές γύρω από την Ιαπωνία πριν από την τελετή έναρξης της Παρασκευής.
Ωστόσο, έχουν διατηρηθεί πολλές τελετές. Όπως πάντα, οι φλόγες εξερράγησαν για πρώτη φορά στην Ολυμπία χρησιμοποιώντας το φως του ήλιου που ανακλάται από έναν παραβολικό καθρέφτη, που αντιπροσωπεύει τη δύναμη του θεού του ήλιου Απόλλωνα. Από τον Μάρτιο, πηγαίνει στο Τόκιο μέσω αεροπλάνων και δρόμων (αν και καμία από τις βόλτες με καμήλα ή θόλο δεν έχει δει στο παρελθόν ρελέ περιπέτειας).
Ο φακός των θερινών αγώνων του Τόκιο 2020 είναι ένα σχέδιο ροζ sakura με πέντε φλόγες να μετατρέπονται σε μία. αποδίδεται σε αυτόν: Charlie Triballo / AFP / Getty Images
Σε μια τυπική χρονιά, χιλιάδες δρομείς περνούσαν το φακό με το χέρι, συχνά παρακάμπτοντας τεράστια πλήθη, μέχρι το κεντρικό στάδιο. Ενώ αυτό το ρελέ ήταν σε μεγάλο βαθμό άδειο από θεατές, ο προορισμός της φλόγας παραμένει ο ίδιος: το Ολυμπιακό καζάνι, το οποίο παραμένει αναμμένο κατά τη διάρκεια των Αγώνων.
Για δεκαετίες, η εμφάνιση του φακού έχει γίνει σημαντικό μέρος της συνήθειας. Συχνά μια οπτική αναπαράσταση της χώρας υποδοχής, τα μοντέρνα σχέδια ενσαρκώνουν την κομψή αρχιτεκτονική της Όπερας του Σίδνεϊ (το 2000). φτερό λαογραφίας Φοίνικας, οιωνοί καλής τύχης στη Ρωσία (Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 2014 στο Σότσι). και φυσική ομορφιά των βραζιλιάνων τοπίων (Ρίο 2016).
Προηγούμενοι φακοί περπατούσαν κάτω από τη θάλασσα, μέσα από κουβούκλια και καμήλες. αποδίδεται σε αυτόν: Steve Knott / Allsport / Getty Images
Η φετινή φλόγα “Pink Sakura” έχει το σχήμα ενός κερασιού που συνδυάζει πέντε μεμονωμένους καυστήρες σε έναν. Δημιουργήθηκε από τον σχεδιαστή Tokugen Yoshioka, ο οποίος είπε μέσω email ότι είναι ένα σύμβολο ελπίδας και «συναισθηματικής ανάκαμψης» από τον σεισμό και το τσουνάμι που έπληξε την Ιαπωνία πριν από μια δεκαετία. Το σώμα του φακού κατασκευάζεται εν μέρει από ανακυκλωμένο αλουμίνιο που χρησιμοποιείται στα καταφύγια που στέγαζαν επιζώντες μετά την καταστροφή.
προβληματική ιστορία
Αν και ο Ολυμπιακός φακός έχει αρχαίες ρίζες, το ίδιο το ρελέ είναι μια σχετικά πρόσφατη υπόθεση.
“Δεν υπήρχε ρελέ, όπως τον γνωρίζουμε, για τους αρχαίους αγώνες (αν και) θα μπορούσε να υπήρχε ένας βωμός”, δήλωσε ο αθλητικός ιστορικός και συγγραφέας του The Olympic Torch Story Philip Parker. , σε μια συνέντευξη βίντεο.
Στην πραγματικότητα, αυτό το σύμβολο της διεθνούς ενότητας γεννήθηκε από τη μήτρα του εθνικισμού – έλαβε χώρα στη ναζιστική Γερμανία κατά τους θερινούς αγώνες του 1936.
Οραματίστηκε από τον Karl Diem, επικεφαλής διοργανωτή των Ολυμπιακών Αγώνων του Βερολίνου, το πρώτο ρελέ ταξίδεψε χερσαία από την Ολυμπία στη γερμανική πρωτεύουσα μέσω της Αθήνας, της Σόφιας, του Βελιγραδίου, της Βουδαπέστης, της Βιέννης και της Πράγας. Κατά τη διάρκεια 12 ημερών, ο φακός πέρασε χειροκίνητα περίπου 2.000 μίλια.
Ο πρώτος λαμπαδηδρομίας πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο το 1936 υπό ναζιστική κυριαρχία. αποδίδεται σε αυτόν: Allsport / Hulton Archive / Getty Images
“Πήρε πραγματικά τη φαντασία”, είπε ο Parker. “Στην Ελλάδα, λέγεται ότι κανείς δεν κοιμόταν όταν ήρθε ο φακός, γιατί πέρασε όλη τη νύχτα, και δεν συμβαίνει προς το παρόν.”
Η εκδήλωση είχε σχεδιαστεί για να αναδείξει την αυξανόμενη δύναμη της ναζιστικής Γερμανίας και ένας νέος, ξανθός, δρομέας, Fritz Schelgen, επιλέχθηκε ως ο τελευταίος λαμπαδηδρόμος για την Aryan εμφάνισή του. Τα πλάνα της εκδήλωσης επιμελήθηκαν επίσης, με τμήματα του ρελέ να ξαναγυριστούν και να ξαναγυριστούν μετά τους Ολυμπία των Αγώνων του 1938.
«Υπήρχαν πολλοί θρύλοι, ακόμη και από την αρχή», είπε ο Parker.
Μετά από μια στάση στους αγώνες του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, το ρελέ πυρσών μπορεί να μην είχε διαρκέσει. Αλλά οι διοργανωτές των πρώτων μεταπολεμικών Ολυμπιακών Αγώνων, στο Λονδίνο, αναβίωσαν την εκδήλωση, εξασφαλίζοντας τη θέση της ως μια συνεχιζόμενη παράδοση.
“Οι άνθρωποι εμφανίστηκαν για να τη δουν στις 2 π.μ., 3 π.μ. Ήταν περίεργη”, δήλωσε ο Parker για το ρελέ του 1948. “Όταν θεωρείτε ότι η Αγγλία εξακολουθούσε να διανέμει (φαγητό και προμήθειες) εκείνη τη στιγμή, οι Ολυμπιακοί Αγώνες – και κάτι εξαιρετικό σαν αυτό – ήταν μια πραγματική ευλογία. Πήγαινε πραγματικά το πνεύμα των ανθρώπων.”
ενωμένο πνεύμα
Με την πάροδο του χρόνου, η ιστορία της σκοτεινής προέλευσης της μετανάστευσης ξεθωριάζει από τη μνήμη, καθώς κάθε πόλη την κάνει τη δική της νέα φιλοξενία. Οι μέθοδοι παντού χρειάστηκαν από ημέρες σε μήνες για να ολοκληρωθούν, με εφεδρικές φλόγες (επίσης από την αρχική πηγή στην Ολυμπία) που τώρα φυλάσσονται σε λαμπτήρες ανθρακωρύχων και μεταφέρθηκαν μαζί με τον φακό.
Μερικές φορές τα σχέδια πηγαίνουν στραβά με κάτι περισσότερο από καθησυχαστικό φακό: Κατά τη διάρκεια των θερινών αγώνων του Τόκιο του 1964, ένας τυφώνας κατέστρεψε το αεροπλάνο που μετέφερε το φακό και ένα εφεδρικό αεροπλάνο κλήθηκε ενώ ένα δεύτερο φακό στάλθηκε προς τα εμπρός για να αντισταθμίσει τον χαμένο χρόνο.
Τα σχέδια των φανών, που συνήθως επιλέγονται από την οργανωτική επιτροπή της πόλης υποδοχής, έχουν επίσης εξελιχθεί και τώρα συνήθως προέρχονται από διάσημους σχεδιαστές και καλλιτέχνες.
Για δεκαετίες, ο φακός έχει γίνει ένα σημαντικό σύμβολο ενότητας και ταυτότητας. αποδίδεται σε αυτόν: Queen Rooney / Getty Images
Είναι επίσης ένας τρόπος εμφάνισης της εθνικής ταυτότητας – «αυτός είναι ο φακός μας», είπε ο Parker.
Μερικά σχέδια αντηχούν στην αρχαιότητα, όπως το κλασικό σχέδιο της Ρώμης της δεκαετίας του 1960. Άλλα μπορεί να αναλάβουν δημιουργικούς κινδύνους, όπως η κομψή λαβή από ξύλο σημύδας Lillehammer και η λεπίδα αλουμινίου για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1994 ή το διάτρητο χρυσό σχέδιο του Λονδίνου το 2012 που “έγινε αναγνωρίσιμο το όνομα του τρίφτη τυριού, “είπε ο Parker.
Ο Parker είπε ότι ο φακός φέρει τέτοια δύναμη, και περιέγραψε τους Ολυμπιακούς ως μια ενοποιητική δύναμη στον κόσμο – και το ρελέ του φανού είναι ένα σύμβολο αυτού.
“Έχει αυτή την αίσθηση συμβολισμού και συνδέει τους ανθρώπους”, είπε.
“Φανταστική τηλεόραση. Αναγνώστης. Φιλικός επίλυσης προβλημάτων Hipster. Πρόβλημα προβλημάτων. Εξαιρετικά ταπεινός διοργανωτής.”