Ο Έλληνας σκηνοθέτης Πέτρος Αντωνιάδης ανεβαίνει γρήγορα τη σκάλα στη βιομηχανία του θεάματος. Ο Αντωνιάδης πρόκειται να συμμετάσχει στο τελευταίο πρωτότυπο έργο του Amazon Prime Video, λεπτομέρειες του οποίου δεν έχουν ακόμη δημοσιευτεί.
Η συνδρομητική υπηρεσία ροής από τον γίγαντα ηλεκτρονικού εμπορίου Amazon έχει δημιουργήσει εξαιρετικά δημοφιλή πρωτότυπη σειρά τα τελευταία οκτώ χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των Fleabag, The Marvelous Mrs.Maisel και Mozart in the Jungle.
Ο Αντωνιάδης είναι κινηματογραφιστής, ένας ρόλος στην παραγωγή ταινιών που απαιτεί την αντιμετώπιση των τεχνικών και αισθητικών πτυχών της λήψης σκηνών ταινιών. Σχεδιάζουν τη σύνθεση, τα χρώματα και τον φωτισμό της λήψης, καθώς και τη συγκεκριμένη ταινία και τους φακούς που χρησιμοποιούνται για τη λήψη της φωτογραφίας.
“Ο ρόλος του κινηματογραφιστή ήταν πάντα να συνεργάζεται με τον σκηνοθέτη για να μετατρέψει το όραμά του σε μια οπτική αφήγηση για κάθε έργο. Όλες αυτές οι καλλιτεχνικές και τεχνικές επιλογές από την κάμερα στον φωτισμό και το χρώμα βοηθούν στη μεταφορά των λευκών σελίδων του κειμένου σε ελκυστικά πλαίσια την ταινία », λέει ο Αντωνιάδης.
Ο Αντωνιάδης έχει λάβει προσοχή και επαίνους για την κινηματογραφία του στον Ιάκωβο Παναγόπουλο σε σκηνοθεσία Flickering Souls Set Alight. Έλαβε το βραβείο Golden Eagle για την καλύτερη ταινία της χρονιάς στα βραβεία Asian Film Awards, βραβεία καλύτερης κινηματογραφίας στα βραβεία Canadian Film Awards, Los Angeles Film Awards και New York Film Awards για τη δουλειά του στην ταινία.
Η ταινία είναι μια συγκλονιστική ματιά σε έναν άνδρα με αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση. Η ταινία κέρδισε το Βραβείο Κοινού για Ταινία Μικρού Μήκους μετά την προβολή της στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Λος Άντζελες 2019 (LAGFF). Περιγραφή του σκηνοθέτη Παναγόπουλου Έλληνας ρεπόρτερ Πώς ο Αντωνιάδης χρησιμοποίησε τις πολύπλοκες τεχνικές πτυχές της κινηματογραφίας για να δημιουργήσει ένα εντυπωσιακό παράθυρο στην ταινία:
«Αυτό που έκανε ο Πέτρος ήταν, αντί να τραβήξει ένα καρέ 16: 9 (ή ακόμα και 4: 3) και να το κόψει αριστερά και δεξιά, χάνοντας τεράστιο όγκο πληροφοριών στη διαδικασία, σκέφτηκε να μορφοποιήσει την παραμορφωμένη εικόνα με διαφορετικό τρόπο.
«Περιστρέφοντας τον φακό με αναμορφικές εικόνες κατά 90 μοίρες πλάγια (στον αισθητήρα), μπορεί να συμπιέσει περισσότερες πληροφορίες κάθετα (προστίθενται εικονοστοιχεία αντί να χαθούν) και να τραβήξει ένα πολύ μεγαλύτερο καρέ (μοιάζει σχεδόν με μορφή λήψης 6 × 6). Αυτή είναι στην πραγματικότητα μια επαναστατική τεχνολογία σε διεθνές επίπεδο, εξήγησε ο Παναγόπουλος, δεν έχει ξαναγίνει στο χώρο της αφήγησης.
Το ταξίδι του Πέτρου Αντωνιάδη στην κινηματογραφία
Γεννημένος στα Χανιά της Κρήτης, στις 12 Αυγούστου 1992, ο Αντωνιάδης είχε πάντα την τάση να ζωγραφίζει και να ζωγραφίζει στην παιδική του ηλικία, κάτι που μπορεί να κληρονομήθηκε από τον παππού του Πέτρο Βλαχάκη, ζωγράφο και έναν από τους πρώτους φωτογράφους στο νησί.
“Μεγαλώνοντας σε μια πολύ καλλιτεχνική και υποστηρικτική οικογένεια που με βοήθησε να βιώσω την τέχνη σε διάφορες μορφές από πολύ νωρίς, μια” γεύση “αυτού που υπήρχε. Από οικογενειακές συγκεντρώσεις όπου θα μαζευόμασταν όλοι στο πιάνο, μέχρι τέχνη, χορό και μαθήματα μουσικής με τη θεία μου, πάντα με τραβούσαν όλα όσα σχετίζονται με την τέχνη και η οικογένειά μου το δέχονταν », λέει ο Αντωνιάδης.
«Η μεγαλύτερη έμπνευση στη ζωή μου, ο παππούς Πέτρος, ο οποίος ήταν φωτογράφος και εικονογράφος του εμβληματικού έργου« Μάχη της Κρήτης ».
“Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που πήγαμε στα Ιστορικά Αρχεία της Κρήτης, όπου εκτίθενται οι εμβληματικοί πίνακές του. Βλέποντας τον πίνακα, όλος ο κόσμος σταμάτησε. Ένιωσα ότι ζούσα τη στιγμή που οι ιστορίες του αιχμαλώτιζαν τη φαντασία μου πριν, αλλά τώρα περισσότερο από αυτό βίωνα ήδη φόβο, ηρωισμό και άρνηση του εαυτού και των αξιών.
«Ποτέ δεν ένιωσα τόσο εμπνευσμένη, καθώς ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα στο δέρμα μου πώς μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις και περισσότερες: είναι συναισθήματα».
Τελικά, ο Αντωνιάδης έστρεψε την προσοχή του στη φωτογραφία και σύντομα στη συνέχεια γοητεύτηκε από την κινηματογραφική ταινία. Η αγάπη του για τη δουλειά του ήταν τόσο μεγάλη που γύρισε την πρώτη του μεσαίου μήκους ταινία, «Ο φτωχός έγινε πλούσιος», σε ηλικία δώδεκα ετών με τη βοήθεια των φίλων του.
Την επόμενη χρονιά, ο Αντωνιάδης αποφάσισε να συνεχίσει πιο σοβαρά τις φιλοδοξίες της καριέρας του. Άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα κινηματογράφου στο Εργαστήρι Κινηματογράφου στα Χανιά και σύντομα ολοκλήρωσε τις δύο πρώτες μικρού μήκους ταινίες του, Συνέβη (Σενίφι) και Το Ιδανικό (Ιντανίκο).
Τότε, σε ηλικία 14 ετών, ο Αντωνιάδης γνώρισε τον διάσημο κινηματογραφιστή Walter LaSale, ο οποίος έτυχε να είναι πελάτης στο φαρμακείο όπου εργαζόταν η μητέρα του. Λασσαλικά, ο άνθρωπος που δούλεψε στο θρυλικό «Zorba the Greek», έγινε μέντορας και μέντορας του Αντωνιάδη μέχρι το θάνατό του το 2017. Η Lassally είχε μια λαμπρή καριέρα στον κινηματογράφο, κερδίζοντας επίσης Όσκαρ για ασπρόμαυρη κινηματογραφία.
Ο Αντωνιάδης, υπενθυμίζοντας την εποχή του με τον Λασάλι, δήλωσε ότι “ο Βάλτερ δεν ήταν” απλά “κινηματογραφιστής. ,Ταν, μαζί με τον παππού μου, μια άλλη ανθρώπινη έμπνευση επίσης”.
Έζησε μια ζωή με τον πιο ρομαντικό και καλλιτεχνικό τρόπο που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς! Σχεδόν σαν χαρακτήρας σε ένα βιβλίο, τα πέρασε και τα κατείχε όλα αφαιρώντας κάθε «θόρυβο», σπάζοντας κάθε περιττή πολυπλοκότητα και αφήνοντας την ομορφιά της απλότητας. “
Ο Αντωνιάδης πήγε να σπουδάσει στην Οπτικοακουστική Σχολή του Ιονίου Πανεπιστημίου, όπου έκτοτε επέστρεψε δύο φορές για να εργαστεί ως δάσκαλος.
“Φανταστική τηλεόραση. Αναγνώστης. Φιλικός επίλυσης προβλημάτων Hipster. Πρόβλημα προβλημάτων. Εξαιρετικά ταπεινός διοργανωτής.”