Οι επιστήμονες λένε ότι οι κροταλίες έχουν αναπτύξει έναν έξυπνο τρόπο για να πείσουν τους ανθρώπους ότι ο κίνδυνος είναι πιο κοντά από όσο νομίζουν.
Οι ήχοι του κουνήματος της ουράς τους ανεβαίνουν καθώς πλησιάζει το άτομο, αλλά ξαφνικά μετατοπίζεται σε πολύ υψηλότερη συχνότητα.
Στις δοκιμές, η ταχεία αλλαγή στη φωνή έκανε τους συμμετέχοντες να πιστέψουν ότι το φίδι ήταν πολύ πιο κοντά από ό, τι ήταν στην πραγματικότητα.
Οι ερευνητές λένε ότι το χαρακτηριστικό εξελίχθηκε για να βοηθήσει τα φίδια να αποφύγουν να ποδοπατηθούν.
Ο ήχος της ουράς ενός κροταλίας ήταν πάντα κλισέ.
Τα παραμύθια αποτελούνται από την ταχεία δόνηση σκληρών δακτυλίων κερατίνης στην άκρη των ουρών του ερπετού.
Η κερατίνη είναι η ίδια πρωτεΐνη που αποτελεί τα νύχια και τα μαλλιά μας.
Το κλειδί για τη φασαρία είναι η ικανότητα του φιδιού να δονεί τους μυς της ουράς του έως και 90 φορές το δευτερόλεπτο.
Αυτή η ισχυρή δόνηση χρησιμοποιείται για να προειδοποιήσει άλλα ζώα και ανθρώπους για την παρουσία τους.
Παρ ‘όλα αυτά, οι κροταλίες εξακολουθούν να είναι υπεύθυνοι για την πλειοψηφία των 8.000 περίπου δαγκωμάτων που εκτίθενται στους ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες κάθε χρόνο.
Οι ερευνητές γνωρίζουν εδώ και δεκαετίες ότι οι θόρυβοι μπορούν να αλλάξουν σε συχνότητα, αλλά υπάρχει μικρή έρευνα για τη σημασία μιας αλλαγής στον ήχο.
Σε αυτή τη μελέτη, οι επιστήμονες πραγματοποίησαν πειράματα μεταφέροντας έναν κορμό που μοιάζει με άνθρωπο πιο κοντά σε μια δυτική οχιά με διαμάντια και καταγράφοντας την απόκριση.
Όσο πιο κοντά είναι το αντικείμενο στο φίδι, τόσο μεγαλύτερη είναι η συχνότητα των κροταλίων μέχρι περίπου 40 Hz. Ακολούθησε ένα ξαφνικό άλμα ήχου σε υψηλότερο εύρος συχνοτήτων μεταξύ 60-100 Hz.
Για να μάθουν τι σημαίνει η ξαφνική αλλαγή, οι ερευνητές πραγματοποίησαν περαιτέρω εργασία με ανθρώπους συμμετέχοντες και ένα υποθετικό φίδι.
Οι συμμετέχοντες αντιλήφθηκαν ένα αυξημένο ποσοστό κροταλίσματος καθώς αυξανόταν η ένταση όσο πλησίαζαν.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι όταν η ξαφνική αλλαγή συχνότητας συνέβη σε απόσταση 4 μέτρων, τα άτομα της δοκιμής θεώρησαν ότι ήταν πολύ πιο κοντά, περίπου 1 μέτρο.
Οι συγγραφείς πιστεύουν ότι η αλλαγή ήχου δεν είναι απλώς μια απλή προειδοποίηση, αλλά ένα σύνθετο σήμα επικοινωνίας μεταξύ των ειδών.
«Η ξαφνική μετάβαση στη λειτουργία υψηλής συχνότητας λειτουργεί ως ένα έξυπνο σήμα που ξεγελά τον ακροατή για την πραγματική απόσταση μεταξύ του και της πηγής ήχου», λέει ο ανώτερος συγγραφέας Boris Chajno από το Πανεπιστήμιο Karl Franzens στο Γκρατς της Αυστρίας.
«Η παρερμηνεία της απόστασης από τον ακροατή δημιουργεί ένα περιθώριο ασφάλειας για την απόσταση».
Οι συγγραφείς πιστεύουν ότι η συμπεριφορά του φιδιού εκμεταλλεύεται το ανθρώπινο ακουστικό σύστημα, το οποίο εξελίχθηκε για να εξηγήσει την αυξημένη ένταση ως κάτι που κινείται γρηγορότερα και πλησιάζει.
“Η εξέλιξη είναι μια τυχαία διαδικασία και αυτό που θα μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε από τη σημερινή προοπτική ως κομψό σχέδιο είναι στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα χιλιάδων πειραμάτων με φίδια που συναντούν μεγάλα θηλαστικά”, δήλωσε ο Δρ Shagno.
“Το φίδι βούιξε εξελίχθηκε με την ακουστική αντίληψη των θηλαστικών με δοκιμή και λάθος, αφήνοντας αυτά τα φίδια καλύτερα να αποφύγουν να τα πατήσουν.”
ο Η μελέτη έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό Current Biology.
Ακολουθήστε τον Matt στο Twitter Ενσωμάτωση tweetΕ