Φωτογραφία παλιάς γερμανικής κουκουβάγιας, αριστερά και Racing Homer, δεξιά. Τα δύο κατοικίδια περιστέρια ήταν οι πρόγονοι περισσότερων από 100 περιστεριών που ερευνήθηκαν σε μια μελέτη σχετικά με το γιατί τα μεγέθη των ράμφων των οικιακών περιστεριών ποικίλλουν τόσο πολύ. (Sydney Stringham μέσω του Πανεπιστημίου της Γιούτα)
Σολτ Λέικ Σίτι – Υπάρχουν πολλά ζώα που ενθουσίασαν τον Κάρολο Δαρβίνο κατά τις μυθολογικές μελέτες του 19ου αιώνα.
Μπορεί να σχετίζονταν κυρίως με χελώνες και σπουργίτια, αλλά συχνά κατοικούσε και στο οικιακό περιστέρι. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το είδος βοήθησε στη διαμόρφωση της θεωρίας του για τη φυσική επιλογή, επειδή ανέφερε ότι τα κατοικίδια περιστέρια επιλέχθηκαν τεχνητά, Ο Μάικλ Γουίλοκ έγραψε σε ένα άρθρο με τίτλο The Incubator at Rockefeller University το 2013Το
Αλλά μια πτυχή των περιστεριών αναρωτήθηκε είναι γιατί, ακριβώς, οι περισσότερες από 300 διαφορετικές φυλές περιστεριών έχουν ράμφη διαφόρων σχημάτων και μεγεθών, συμπεριλαμβανομένων των ράμφων αρκετά κοντών ώστε να δυσκολεύουν τους γονείς να ταΐσουν τα μικρά τους;
Πάνω από έναν αιώνα αργότερα, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Γιούτα δήλωσαν ότι έχουν τώρα μια απάντηση σε αυτό που αποκαλούσαν «μυστήριο του κοντού ράμφους του Δαρβίνου». Λένε ότι τα κοντά ράμφη των περιστεριών είναι το αποτέλεσμα μιας γενετικής μετάλλαξης, της ίδιας γενετικής μετάλλαξης που προκαλεί το σύνδρομο Rubino στους ανθρώπους. Τα ευρήματά τους δημοσιεύτηκαν την Τρίτη στο περιοδικό “τρέχουσα βιολογίαΤο “
Για να καταλήξουν στα ευρήματά τους, μια ομάδα ερευνητών έβγαλε δύο περιστέρια με διαφορετικά ράμφη. Ο Michael Shapiro, ο James E. Talmage έδρας στη βιολογία στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα και ανώτερος συγγραφέας της μελέτης, εξήγησε ότι οι κτηνοτρόφοι περιστεριών επέλεξαν ράμφη με βάση την αισθητική και όχι οτιδήποτε θα ωφελούσε τα είδη στη φύση. Για το λόγο αυτό, οι ερευνητές γνώριζαν ότι μπορούσαν να βρουν τα γονίδια που ευθύνονται για διαφορετικά μεγέθη ράμφους.
“Ένα από τα μεγάλα επιχειρήματα του Δαρβίνου είναι ότι η φυσική και η τεχνητή επιλογή είναι διαφορές στην ίδια διαδικασία”, δήλωσε ο Shapiro σε δήλωσή του την Τρίτη. “Τα μεγέθη των ράμφων του περιστεριού ήταν χρήσιμα για να καταλάβουμε πώς λειτουργεί αυτό.”
Η ομάδα ξεκίνησε με την αναπαραγωγή των αγώνων του Ομήρου με ένα μεσαίου μεγέθους ράμφος παρόμοιο με ένα παλιό περιστέρι με παλιά γερμανική κουκουβάγια, η οποία παρά το όνομα είναι μια πολυτελής φυλή περιστεριών με μικρό ράμφος. Ο γόνος τους χαρακτηριζόταν από ράμφη μεσαίου μήκους. Όταν αυτά τα πουλιά ζευγαρώθηκαν με ένα άλλο, οι απόγονοί τους εμφανίστηκαν με διαφορετικά μεγέθη και σχήματα του ράμφους.
Η Έλενα Μπόιερ-επιστήμονας κλινικής διαφορετικότητας στα εργαστήρια ARUP, πρώην μεταδιδακτορική ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης-στη συνέχεια χρησιμοποίησε μικρο-υπολογιστική τομογραφία για τη μέτρηση των ράμφων περισσότερων από 100 πτηνών που δημιουργήθηκαν ως απόγονοι του αρχικού περιστεριού. ζεύγος. Διαπίστωσε ότι όχι μόνο τα ράμφη των πουλιών διαφέρουν, αλλά διαφέρουν και στο σχήμα των αραιωτικών του πουλιού.
“Αυτές οι αναλύσεις έδειξαν ότι η μεταβλητότητα του ράμφους εντός της ομάδας οφείλεται στις πραγματικές διαφορές στο μήκος του ράμφους και όχι στις διαφορές στο κρανίο ή το συνολικό μέγεθος του σώματος”, ανέφερε σε δήλωσή της.
Αλλά η μεγαλύτερη ανακάλυψη της εφημερίδας είναι ότι τα κοντά ράμφη είναι αποτέλεσμα αλλαγών στο γονίδιο ROR2. Αυτό ανακαλύπτεται σε δύο βήματα.
Αρχικά χρησιμοποίησαν μια διαδικασία που ονομάζεται ποσοτική χαρτογράφηση τόπων χαρακτηριστικών, η οποία τους βοήθησε να εντοπίσουν παραλλαγές αλληλουχίας DNA και επίσης την ικανότητα να αναζητούν μεταλλάξεις στα χρωμοσώματα των απογόνων. Τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν αυτό που περίμεναν οι ερευνητές βάσει προηγούμενων κλασικών γενετικών πειραμάτων, σύμφωνα με τον Shapiro. Είπε ότι βρήκαν ότι τα εγγόνια με μικρά ράμφη είχαν «το ίδιο κομμάτι του χρωμοσώματος» με έναν παππού με μικρό ράμφος ».
Στη συνέχεια ανέλυσαν όλες τις αλληλουχίες γονιδιώματος από τα διαφορετικά στελέχη περιστεριών. Αυτή η έρευνα έδειξε ότι όλα τα πτηνά με μικρά ράμφη έχουν την ίδια αλληλουχία DNA στο γονιδίωμα που περιέχει το γονίδιο ROR2. Ο Boyer είπε ότι η εύρεση των ίδιων αποτελεσμάτων σε δύο διαφορετικές μεθόδους ήταν “πραγματικά συναρπαστική” επειδή υποδηλώνει έντονα ότι το γονίδιο ROR2 είναι ένας σημαντικός παράγοντας στο μέγεθος του ράμφους.
Πρόσθεσε ότι οι γονιδιακές μεταλλάξεις ROR2 οδηγούν επίσης στο σύνδρομο Rubino στους ανθρώπους.
“Μερικά από τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του συνδρόμου Rubino είναι τα χαρακτηριστικά του προσώπου, τα οποία περιλαμβάνουν ένα ευρύ και εμφανές μέτωπο και μια κοντή και φαρδιά μύτη και στόμα, που θυμίζει τον φαινότυπο ενός κοντού ράμφους στα περιστέρια”, εξήγησε. “Είναι λογικό από αναπτυξιακής πλευράς επειδή γνωρίζουμε ότι η διαδρομή σηματοδότησης ROR2 παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των κρανιακών σπονδυλωτών.”
Ένα από τα πολλά προβλήματα του Δαρβίνου σχετικά με τις μεταλλάξεις των ζώων έχει πλέον επιλυθεί.
Περισσότερες ιστορίες που μπορεί να σας ενδιαφέρουν
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”