(19 Μαρτίου 2023 / JNS) Εκατοντάδες άνθρωποι πραγματοποίησαν πορεία στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης την Κυριακή για να τιμήσουν τα 80 χρόνια από την απέλαση των Ελλήνων Εβραίων κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος.
Ο εορτασμός έρχεται σε μια περίοδο αυξανόμενων δεσμών μεταξύ του Ισραήλ και της Ελλάδας, εν μέσω αυξανόμενης ευαισθητοποίησης για το τι συνέβη στον άλλοτε ζωντανό εβραϊκό πληθυσμό όταν τέθηκε υπό γερμανική κατοχή κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η Ελληνίδα Πρόεδρος Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ανώτεροι Έλληνες και Ισραηλινοί αξιωματούχοι και επιζώντες του Ολοκαυτώματος και οι οικογένειές τους παρευρέθηκαν στην εκδήλωση της Κυριακής, που διοργάνωσε η Ευρωπαϊκή Πορεία για τη Ζωή Μαζί με τοπικούς αξιωματούχους της πόλης και της πολιτείας. Το 1943, ακολούθησε τη διαδρομή που οι Γερμανοί ανάγκασαν την επιστροφή του εβραϊκού πληθυσμού της πόλης από μια κεντρική πλατεία απέναντι από το λιμάνι στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό, από όπου απελάθηκαν στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου με βοϊδάμαξες.
Οι Γερμανοί πλήρωσαν την εβραϊκή κοινότητα για «εισιτήρια τρένου» για το Άουσβιτς.
«Είμαστε εδώ όχι μόνο για να θυμόμαστε τους Εβραίους, αλλά και για να πούμε όλοι «ποτέ ξανά»», είπε η Σακελλαροπούλου στο JNS.. “Έρχομαι κάθε χρόνο και θα είμαι εδώ όσο είμαι πρόεδρος.
Στην ομιλία του στα ελληνικά σε έναν εγκαταλελειμμένο σιδηροδρομικό σταθμό, είπε ότι η πόλη της Θεσσαλονίκης – κάποτε γνωστή ως Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων για την ακμάζουσα εβραϊκή κοινότητα της – είχε, τα τελευταία δύο χρόνια, αποδεχτεί το μερίδιο ευθύνης της για την τραγωδία. Συνέβη όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την πόλη τους.
Πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, περίπου 80.000 Εβραίοι ζούσαν σε 31 κοινότητες στην Ελλάδα, εκ των οποίων τα δύο τρίτα στη Θεσσαλονίκη. Μόνο 10.000 επέζησαν από το Ολοκαύτωμα.
Περίπου 5.000 Εβραίοι ζουν σήμερα στην Ελλάδα.
«Είμαστε εδώ για να θυμηθούμε τις ασυγχώρητες πράξεις καθαρού κακού των Ναζί και να θυμηθούμε την υπέροχη κληρονομιά της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης», δήλωσε ο Οφίρ Ακούνις, υπουργός Καινοτομίας, Επιστήμης και Τεχνολογίας, μιλώντας εκ μέρους του Κράτους του Ισραήλ.
Σημείωσε ότι μέρος της οικογένειάς του εμφανίστηκε στη Θεσσαλονίκη αλλά κατάφερε να διαφύγει.
«Ως Υπουργός της Κυβέρνησης του Ισραήλ, είναι μεγάλο επίτευγμα για μένα να παρελαύνω προσωπικά εδώ σήμερα μαζί με όλους εσάς. Είναι μια νίκη για τις οικογένειες, τις κοινότητες και το πνεύμα ολόκληρου του έθνους», είπε. «Το δημοκρατικό έθνος του Ισραήλ είναι απόδειξη της νίκης μας».
Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ελλάδα είπε ότι όποτε καταστράφηκε ένα εβραϊκό νεκροταφείο ήταν «η σύγχρονη ενσάρκωση της Kristallnacht», των ναζιστικών πογκρόμ σε ολόκληρη τη Γερμανία το 1938 που χρησίμευσαν ως πρόδρομος του Shoah.
«Η φρίκη του Ολοκαυτώματος δεν μπορεί να επιτραπεί να ευτελιστούν ή να ξεχαστούν», δήλωσε ο πρεσβευτής George J. είπε ο Σούνις. «Δεν θα επιτρέψουμε στους ηττημένους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου να ξαναγράψουν την ιστορία».
Συγκέντρωση 9.000 Εβραίων στη Θεσσαλονίκη στις 11 Ιουλίου 1942. Πηγή: Bundesarchiv μέσω Wikimedia Commons.
Σεβασμός στην παράδοση
Κάτω από έναν κρυστάλλινο ουρανό μια ηλιόλουστη ανοιξιάτικη μέρα, διαδηλωτές, μικροί και μεγάλοι, κουβαλώντας λευκά μπαλόνια που έγραφαν “Nevermore” στα ελληνικά, πήραν τη διαδρομή 1 μιλίου όπου οι Εβραίοι της πόλης αναγκάστηκαν να παρελάσουν. Στις 15 Μαρτίου 1943, το πρώτο από τα 18 «Μεταφορές» συνεχίστηκε μέχρι τον Αύγουστο.
«Αισθάνομαι ότι επιστρέφω στις ιστορίες της οικογένειάς μου που δεν είναι πια μαζί μας», είπε η Esther Yaron, 80 ετών, από την πόλη Bardes Hanna στο κεντρικό Ισραήλ.
Η Yaron ήταν έξι μηνών όταν αυτή και η μητέρα της σώθηκαν από την τελευταία μεταφορά από το γκέτο της γειτονιάς Baron Hirsch στο Άουσβιτς από Έλληνες παρτιζάνους και τον πατέρα της. «Η ιστορία μου είναι η ιστορία της αναγέννησης του έθνους», είπε.
Ο Mazal Gabedis, 78 ετών, από το Τελ Αβίβ, είπε: «Δεν μπορούσα να κοιμηθώ για τρεις μέρες σκεφτόμενος πώς θα σταθώ εδώ σε αυτό το μέρος όπου σκοτώθηκαν οι συγγενείς μου.
Οι γονείς της ήταν από τη Θεσσαλονίκη αλλά πήγαν να δουλέψουν στο πρώην λιμάνι του Ισραήλ το 1933, οπότε σώθηκαν. «Κοιτάζω εδώ γύρω και δεν μπορώ να πιστέψω ότι είμαστε εδώ 80 χρόνια μετά», είπε.
«Κάθε φορά που έρχομαι εδώ θυμάμαι τις ιστορίες του πατέρα μου κατά την πρώτη μεταφορά στο Άουσβιτς», είπε ο Yehuda Gers, 67 ετών, από τη Χάιφα. Είπε ότι ο παππούς του διάβασε το Βιβλίο της Εσθήρ στο τρένο για το στρατόπεδο θανάτου.
«Ήρθαμε εδώ για να τιμήσουμε την κληρονομιά των γονιών μας», είπε ο Tzvi Shlomo, 75 ετών, από το Rehovot, του οποίου η μητέρα και ο πατέρας γλίτωσαν την απέλαση από τη Θεσσαλονίκη. «Όλοι οι άλλοι είναι νεκροί».
Είχε τατουάζ αριθμούς εισόδου στο στρατόπεδο, έναν σε κάθε χέρι.
Η Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων
Μετά την εκδίωξη των Εβραίων από την Ισπανία μετά το Διάταγμα της Αλάμπρα του 1492, η Θεσσαλονίκη δέχτηκε μια μεγάλη εισροή Ιβηρικών Εβραίων, η οποία έγινε μια από τις μεγαλύτερες και πιο διαφορετικές κοινότητες εκείνη την εποχή.
Λόγω της επικράτησης των Εβραίων λιμενεργατών, το λιμάνι της πόλης ήταν κλειστό τα Σάββατα και τις εβραϊκές αργίες, ενώ η ιουδαιο-ισπανική διάλεκτος των Εβραίων, Λαντίνο, μιλιόταν σε όλη την πόλη. Ραβινικοί διακοσμητές όπως ο Ραβίνος Shlomo Algabets (περίπου 1500–1576), συνθέτης του τραγουδιού Lecha Todi που τραγουδήθηκε στην αρχή του Shabbat και ο Ραβίνος Joseph Caro (1488–1575), συγγραφέας του κώδικα του εβραϊκού νόμου γνωστού ως Shulhan, έζησε στη Θεσσαλονίκη πριν μετακομίσει στο Ισραήλ.
αναγέννηση
Οι αξιωματούχοι είπαν ότι ήταν σωστό να αναγεννηθεί το ζωντανό εβραϊκό παρελθόν της πόλης.
«Ελπίζω ότι η Θεσσαλονίκη θα γίνει και πάλι ένα κέντρο ζωντανής εβραϊκής ζωής, όπου οι άνθρωποι θα αισθάνονται ασφαλείς και περήφανοι, και αυτό που συνέβη με τους παππούδες τους δεν θα ξανασυμβεί», δήλωσε ο Μαργαρίτης Σίνας, αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. είναι από την πόλη. Για να προωθήσουμε τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής μας», δήλωσε ο J.N.S. Οι ευθύνες του περιελάμβαναν την καταπολέμηση του αντισημιτισμού.
Οι διαρκώς θερμαινόμενες σχέσεις μεταξύ Αθήνας και Ιερουσαλήμ συνέβαλαν αναμφίβολα στη μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση των Ελλήνων για γεγονότα του παρελθόντος και στις προσπάθειες αντιμετώπισης του αντισημιτισμού, δήλωσαν αξιωματούχοι.
«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η φιλία με το Ισραήλ παίζει μεγάλο ρόλο και υπάρχει ένα πλεονέκτημα σε αυτό», δήλωσε ο Ντέιβιντ Σαλτιέλ, πρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου Εβραϊκών Κοινοτήτων στην Ελλάδα. “Τι συνέβη [in the Holocaust] Συνέβη λόγω της απουσίας του Ισραήλ».
Ανέφερε ότι η κατασκευή του μουσείου του Ολοκαυτώματος της Ελλάδας πρόκειται να ξεκινήσει φέτος στη Θεσσαλονίκη.
Η πορεία ήταν σημάδι αλλαγής της εποχής στην Ελλάδα, όπου τα χαμηλά επίπεδα κλασικού αντισημιτισμού παρέμειναν, ιδιαίτερα μεταξύ των συντηρητικών στοιχείων της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
«Ακόμα και πριν από 10 χρόνια η πορεία δεν θα είχε γίνει στην Ελλάδα», λέει ο Λεόν Σαλτιέλ, ερευνητής και ειδικός στους Εβραίους της Θεσσαλονίκης. «Είναι ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό και προοπτική».
«Η σχέση μεταξύ Ισραήλ και Ελλάδας είναι ένας από τους κύριους λόγους που νιώθουμε την αλλαγή στην κοινωνία», δήλωσε ο Μπέντζαμιν Αλμπαλάς, επικεφαλής της Πορείας των Ευρωπαϊκών Εθνών από την Αθήνα και επιζών του Ολοκαυτώματος.
Η Πορεία Ζωής, η οποία διοργάνωσε την εκδήλωση της Κυριακής, είναι περισσότερο γνωστή για την ετήσια πορεία της από το Άουσβιτς στο Μπίρκεναου, η οποία έχει προσελκύσει 300.000 ανθρώπους από τότε που ξεκίνησε πριν από τρεισήμισι δεκαετίες. Τα τελευταία χρόνια, έχει αναπτυχθεί και περιλαμβάνει πορείες σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις που κάποτε είχαν μεγάλους εβραϊκούς πληθυσμούς.
«Η ιδέα ήταν να προσεγγίσουμε και να εκπαιδεύσουμε τους μη Εβραίους νέους που δεν πήγαν στο Άουσβιτς», δήλωσε ο Michael Khoury, διευθυντής της European March of the Living.
«Η Πορεία των Ζωντανών είναι στην ουσία η Πορεία της ζωής του εβραϊκού λαού», είπε ο Ραβίνος Γιόελ Καπλάν, επικεφαλής του Οίκου Chabad στη Θεσσαλονίκη. «Είναι μια δηλωτική πράξη να κοιτάς τον κόσμο στα μάτια και να λες ότι ο εβραϊκός λαός ζει».
Dionysos Alec