Της Μαίρης Σινανίδη.
Ο Στέλιος Οκομαούσης-Ίμβριος πρόσθεσε το «Ίμβριος» στο επώνυμό του το 1966 αφότου έφυγε από την πατρίδα του το ελληνικό νησί.
«Ήθελα να επικοινωνήσω με την Ίμβρο», είπε Greek Herald Παιδιά από το χωριό Ι Θεόδωρο στο νησί της Ίμβρου στο βόρειο Αιγαίο δείχνουν μια φωτογραφία στρατιωτών της ANZAC να χορεύουν μπροστά τους.
Αυτή η φωτογραφία εμφανίζεται στο 137 Ο Improvis και η Gallipoli αποκάλυψαν Η έκθεση στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία του Barkdale στη Βικτώρια διοργανώθηκε από την Imvrians Society of Melbourne σε συνεργασία με τον διάσημο ιστορικό Jim Claven. Τυπωμένο σε 21 πίνακες, κάθε πίνακας ακολουθεί ένα θέμα για να δείξει τη ζωή στο νησί κοντά στην Καλλίπολη, όταν οι ANZAC ήταν εγκατεστημένοι εκεί.
Αποκαλύπτοντας την άγνωστη ιστορία:
Ο Δημοτικός Σύμβουλος του Κίνγκστον, Στιβ Στάικος, δήλωσε: «Αυτές οι εικόνες λένε μια ιστορία για την οποία πρέπει να μάθουμε περισσότερα. Μέσα από αυτά ανακαλύπτουμε πολλά που δεν γνωρίζαμε ποτέ. Για παράδειγμα, το πρώτο αυστραλιανό αρτοποιείο έστελνε 14.500 (έως 20.000) καρβέλια ψωμί κάθε μέρα στα στρατεύματα στο Imvross με ρυμουλκό. Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν την ιστορία. Είχαν ακούσει για τον Σίμπσον και τον γάιδαρο του, αλλά δεν είχαν ακούσει για το ψωμί που τάιζε τους στρατιώτες και που το έψηναν.
Το ψωμί ήταν ένα από τα δώρα της Ίμβρου στους ανασκαφείς, οι οποίοι έγραψαν και μίλησαν για τα άφθονα προϊόντα του νησιού, όπως φρέσκα αυγά, κρέας, λαχανικά, σύκα, μουριές, εσπεριδοειδή και φρέσκο γιαούρτι. Δίνοντας πράγματα», δεν αναφέρει πνεύματα.
Κατά τη διάρκεια της έκθεσης οι καλεσμένοι έφεραν για να δοκιμάσουν μερικά από τα εδέσματα του νησιού: παραδοσιακή κουργούτα (Ιμβριανή βασική γιορτή της Παναγίας στις 15 Αυγούστου), αμυγδαλωτά, σπέσιαλ πουρέκι κολοκύθας (στριφτό), μπακλαβά, ντολματάκια, πρασόπιτα. και μαντί.
Ο κ. Klavan δεν είναι ξένος στην παραδοσιακή ιμβριακή φιλοξενία και κουζίνα από τα επτά ελληνικά χωριά του νησιού. Ξεκίνησε την αρχική του έρευνα για το τελευταίο του βιβλίο αφού επισκέφθηκε την Ίμβρο για να περιηγηθεί στους χώρους όπου περπάτησαν οι ANZAC κατά την επίσκεψή τους το 2015. Από την Ίμβρο στη Θάλασσα: Η Ίμβρος και η Καλλίπολη αποκαλύφθηκαν.
Το νησί ήταν μια ασφαλής βάση κοντά στη χερσόνησο και οι φωτογραφίες δείχνουν στρατιώτες να ξεκουράζονται πριν αντιμετωπίσουν τις φρικαλεότητες που θα ακολουθήσουν.
«Αντιπροσωπεύουν το νησί μας και τη ζωή του», είπε ο Γιώργος Σίνος, μέλος της Εταιρείας Imvrian’s Melbourne’s Imvrian’s Society. «Δείχνουν τους ανθρώπους και τα χωριά της. Βλέπουμε παιδιά σε χωριά και πόλεις, ντόπιους να κουβαλούν αυτούς τους νέους επισκέπτες στα γαϊδούρια τους. Βλέπουμε μέρος της θρησκευτικής ζωής των ανθρώπων και βλέπουμε κάποια φυσικά υπολείμματα της μακράς ιστορίας της Ίμβρου στο μεγάλο φρούριο του Κάστρο.
Ορισμένες φωτογραφίες δείχνουν στρατιώτες να αλληλεπιδρούν χαρούμενα με τον τοπικό πληθυσμό ή να απολαμβάνουν τη διασκέδασή τους, συμπεριλαμβανομένου ενός αντιγράφου του πίνακα του Imbroise που είδε από την Καλλίπολη ο παππούς της Ann Holland. είπε η κυρία Holland Greek Herald Ο παππούς της, Alec Holland, δεν μιλούσε για τον πόλεμο, αλλά κρατούσε ημερολόγιο όσο ήταν εκεί.
«Ήταν αρκετά μικρό για να χωρέσει κάτω από το καπέλο του και έγραφε σε αυτό κάθε μέρα που έλειπε. Ο πατέρας μου το κράτησε αφού πέθανε και μετά ήρθε σε εμένα και αποφάσισα να το γράψω πριν πεθάνει η θεία μου, η κόρη του. 92», είπε η κυρία Holland.
Ο παππούς του, ένας μηχανικός σε μια επίλεκτη μονάδα που εργαζόταν με μέταλλα για να περάσουν τα αυστραλιανά στρατεύματα, «έγραψε εγκόσμια πράγματα στο ημερολόγιό του».
«Πράγματα όπως «φυσάει σήμερα» ή «είναι μια πολύ κρύα μέρα σήμερα», είπε η κ. Holland.
Αποβιβάστηκαν στην Ίμβρο με κατεύθυνση προς τη Χούβλα. Αλλά η μονάδα του ήταν προβληματισμένη και ανταρσίασαν επειδή δεν πληρώθηκαν. Μετά διασκορπίστηκαν.
Ο κ. Klavan επικοινώνησε με την κυρία Holland αφού μπήκε στο Facebook για να βρει στρατιώτες που είχαν υπηρετήσει στην ίδια μονάδα με τον παππού του.
Αφού φύγουν οι εκσκαφείς:
Οι φωτογραφίες και οι έρευνες αφηγούνται τον ρόλο της Ίμβρου κατά τη διάρκεια του πολέμου – στιγμές πριν επισφραγιστεί η μοίρα της ελληνικής κοινότητας στο νησί, επτά χρόνια αργότερα, με τη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923.
Νομοθετώντας την ελληνική αυτονομία του νησιού υπό τουρκική κυριαρχία, η συνθήκη άφησε αυτούς τους Έλληνες με τουρκικά διαβατήρια. Παρόλα αυτά, μέχρι τη δεκαετία του 1960, λόγω της στροφής του πολιτικού κλίματος, ο πληθυσμός των 10.000 Ελλήνων έπεσε στους 200 τη δεκαετία του 1990 και πολλοί Ιμβριοι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους.
Ο κ. Ξινός είπε ότι θέλει να κοιτάξει το μέλλον.
“Νομίζω ότι είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι η Ελληνική κοινότητα στην Ίμβρο είναι η μόνη αναπτυσσόμενη ελληνική κοινότητα στην Τουρκία. Ήμασταν 200 τη δεκαετία του ’90, αλλά τώρα είναι περίπου 600”, είπε.
«Τα ελληνικά σχολεία έκλεισαν πριν από μισό αιώνα, αλλά τώρα είναι ξανά ανοιχτά. Σκεφτόμαστε το μέλλον και συνεχίζουμε να είμαστε εκεί.
Στο νησί έχει προγραμματιστεί ένα μνημείο.
“Δημιουργείται ένα μνημείο μονοπάτι στη Λήμνο και θα είναι υπέροχο να έχουμε μερικούς από τους δεκάδες χιλιάδες που επισκέπτονται τον όρμο Anzac στην Ίμβρο. Θα τονώσει τον τουρισμό και θα ευαισθητοποιήσει το κοινό για όλους στο νησί”, είπε ο κ. Ξινός, προσθέτοντας ότι υπάρχουν ήδη σχέδια για ταξίδια στη Μελβούρνη και αλλού στην Αυστραλία.
Εξετάζεται επίσης η μετάφραση της έκθεσης σε άλλες γλώσσες, μαζί με σήμανση στο νησί της Ίμβρου.
Ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης (GCM) Φιλ Παπαστερκιάδης είπε ότι η έκθεση ήταν σημαντική για να επιστήσει την προσοχή σε ένα ελάχιστα γνωστό μέρος της ιστορίας του ANZAC που δεν διδασκόταν στα σχολεία. Είπε ότι ήταν ένα σημαντικό μέρος της πολυπολιτισμικής ιστορίας της Αυστραλίας.
«Πιθανότατα η σύνδεσή μας είναι σχέση μετανάστευσης, αλλά αυτή δεν είναι η ιστορία που γνωρίζουμε», είπε.
«Η ιστορία είναι περίπλοκη γιατί πηγαίνει πέρα δώθε. Δεν είμαστε μόνο εμείς, οι άνθρωποι της ελληνικής καταγωγής που κάνουμε την ιστορία εδώ, αλλά και οι Αυστραλοί που ταξιδεύουν στην Ελλάδα και αποτελούν μέρος της ιστορίας μας.
Ο κ. Οκουμούσης-Ίμβριος δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι ο παππούς του, οκτώ ετών, θα πάλευε με άλλα παιδιά του χωριού για να μαζέψει αυστραλιανά νομίσματα και γλειφιτζούρια και ότι η οικογένειά του θα ευημερούσε σε αυτή τη χώρα των ανασκαφών. Δείχνει την επόμενη γενιά, τις δύο εγγονές του που επισκέπτονται τη σκηνή, και λέει με περηφάνια ότι είναι φοιτητές πανεπιστημίου με όνειρα κάποια μέρα να δουλέψουν στη NASA. Συνεχίζουν την ιστορία 15.000 Ιμβιρίων διάσπαρτων σε όλο τον κόσμο.
Τα εγκαίνια της έκθεσης πραγματοποιήθηκαν την Παρασκευή 2 Ιουνίου και εγκαινιάστηκαν επίσημα από τον βουλευτή της Νότιας Μητροπολιτικής Περιφέρειας Lee Darlamis παρουσία του Γενικού Προξένου της Ελλάδας Εμμανουήλ Κακαβελάκη εκ μέρους της Κυβέρνησης της Βικτώριας και του Συμβουλίου Βετεράνων της Βικτώριας. Οι επισκέψεις προβολής μπορούν να κανονιστούν κατόπιν αιτήματος και το βιβλίο μπορείτε να παραγγείλετε μέσω email στο Georgexinos@gmail.com.
*Πνευματικά δικαιώματα όλων των φωτογραφιών The Greek Herald / Μαίρη Σινανίδη.
“Εμπειρογνώμονας τηλεόρασης. Μελετητής τροφίμων. Αφιερωμένος συγγραφέας. Ανεμιστήρας ταξιδιού. Ερασιτέχνης αναγνώστης. Εξερευνητής. Αθεράπευτος φανατικός μπύρας”
Dionysos Alec