Αν ρωτούσατε τον Ακύρο αν ήταν στην Αθήνα ή στη Μελβούρνη όταν έπαιξε ζωντανά την περασμένη εβδομάδα, θα δυσκολευόταν να σας πει για την ανταπόκριση του κοινού στα τραγούδια του. Παρουσία χιλιάδων Αθηναίων ο χορός και η ατμόσφαιρα θα μπορούσαν εύκολα να παρεξηγηθούν. Ο Αργυρός στάθηκε στη σκηνή του John Cain Arena με το κεφάλι στα χέρια του, μην μπορώντας να πιστέψει στα μάτια του, καθώς όλη η αρένα φώναζε «Αθηνά Μάου» και «Ελεύθερος» σε μια φωνή. Πήρε μια βαθιά ανάσα και πήρε τη στιγμή. Ήταν ηλεκτρικό.
Πριν ανέβει στη σκηνή ο Αργυρός, τον υποδέχθηκε ο Πρόεδρος του GCM, Μπιλ Παπατζεργιάδης, στο Κέντρο Ελληνικής Κοινότητας. Νέος Κόσμος Ο Αργυρός κάθισε με το διοικητικό συμβούλιο της ελληνικής κοινότητας και άλλα μέσα ενημέρωσης για να μιλήσει για τον ελληνικό πολιτισμό στη Μελβούρνη και το μουσικό του ταξίδι.
Μιλώντας με τον Αργυρό νιώθεις το πάθος του για την ελληνική μουσική, την ιστορία και τις ρίζες της. Σε τραγούδια όπως το «Αθήνα Μου» και ο «Ελεύθερος» ακούς τον Αργυρό να αποτίει φόρο τιμής σε καλλιτέχνες του παρελθόντος και την επιθυμία του να μεταφέρει την κληρονομιά τους στο μέλλον. Είναι αγαπητός σε πολλούς.
«Άκουγα μητροπάνο γιατί οι γονείς μου έπαιζαν μουσική στο σπίτι, οπότε έχω το μητροπάνο στο DNA μου και πολλά καυτάκια του Κώστα», είπε.
Ανέφερε τραγούδια των progressive συνθετών Μικρόττσικου και Νταλάρου.
«Μου άρεσαν πολύ τα τραγούδια του Γιάννη Μπάριου και του Καλταρά σε πολύ κλασικό ύφος. Όλα αυτά τα τραγούδια ζούσαν στην οικογένειά μου και τα διάβασα καθώς ανέπτυξα την ταυτότητά μου παίζοντας πιάνο. Προσπάθησα να καταλάβω μαθηματικά γιατί αυτοί οι άνθρωποι ήταν επιτυχημένοι και κατάλαβα ότι η απλότητα είναι το κλειδί της επιτυχίας.
Ο Αργυρός είπε ότι το αυστραλιανό κοινό «ξέρουν τι θέλουν και θέλουν να χορεύουν και να προστατεύουν χορούς όπως το ζεμπέκικο».
«Φέρνω το στυλ και τη στάση μου στο σχήμα και ενθουσιάζομαι όταν με αγαπά και με σέβεται το Αυστραλιανό ελληνικό κοινό», είπε ο Αργυρός.
Η παρατήρησή του δείχνει γιατί η περιοδεία του στην Ελπίδα ήταν μια τόσο μεγάλη εμπειρία για χιλιάδες Έλληνες Αυστραλούς. Είχε την τέλεια ισορροπία παλιού και νέου και περιλάμβανε τις νούμερο ένα επιτυχίες του Αργυρού. Μερικές φορές παρέσυρε σε ένα μονοπάτι που έμοιαζε με μουσική μηχανή του χρόνου, οπτικοποιώντας Έλληνες καλλιτέχνες του παρελθόντος. Χόρεψε το ζεμπέκικο στο John Cain Arena και ο ενθουσιασμός των θαυμαστών δημιούργησε απίστευτη ατμόσφαιρα.
Ερωτηθείς από Νέος Κόσμος Είπε πώς ήταν να του τραγουδούν τραγούδια από μια χώρα μακριά από την Ελλάδα, «Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα συνέβαινε αυτό στη ζωή μου και με κάνει χαρούμενο γιατί οι κόποι μου, η σκληρή δουλειά μου και η αγάπη μου για αυτό που κάνω είναι ανταμείβεται με αυτόν τον τρόπο.
“Είμαι ευγνώμων και χαρούμενος που συνέβη αυτό. Ο Θεός μου δίνει δύναμη και θέλω να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ.”
Το τραγούδι Αθηνά Μου εξέφρασε την αγάπη του κοινού για την πόλη και την Ελλάδα, την οποία εξέφρασε μέσα από το χορό.
«Όταν απελευθέρωσα το Athena Mou, όταν ξεκίνησε ο Covid, σκέφτηκα ότι τώρα θα ήταν μια μεγάλη ευκαιρία και στιγμή για τους Έλληνες που ήταν εγκλωβισμένοι – οι Έλληνες δεν νοιάζονται τι κάνουν οι άλλοι στο εξωτερικό – αυτή είναι η μοναδική μου στιγμή. Μια προσωπική εμπειρία που οι άνθρωποι στην Ιταλία, την Αμερική ή οπουδήποτε αλλού αδιαφορούσαν – Έλληνες ενωμένοι ως Έλληνες.
Ακόμη και οι Έλληνες του εξωτερικού ήθελαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα, όπως οι Ιταλοί ήθελαν να επιστρέψουν στην Ιταλία. Σε εκείνο το σημείο, λοιπόν, η σκέψη μου ήταν ότι ήρθε η ώρα να δώσω ώθηση σε ένα κίνητρο με ελληνική αξία.
Η παράσταση της Αργυρώς στη Μελβούρνη επιβεβαίωσε ότι οι ξενιτεμένοι εδώ λαχταρούν τη ζεστασιά της πνευματικής πατρίδας της Ελλάδας. Όσο μοντέρνα κι αν είναι η μουσική του, ο Αργυρός λέει ότι αισθάνεται την ευθύνη να αγκυροβολήσει την ελληνική μουσική σε ορισμένες παραδόσεις και ελληνικά όργανα.
«Μου αρέσει να ενσωματώνω ό,τι έμαθα στη μουσική και να εμφυσώ τις ελληνικές παραδόσεις σε μια σύγχρονη προσέγγιση, με ελληνικά στοιχεία όπως το μπουζούκι, το βιολί και άλλα όργανα με ρίζες στην Ελλάδα».
Η ζωντανή εμφάνιση της Αργυρώς και η αρπαγή χιλιάδων Ελλήνων Αυστραλών, και όχι μόνο νέων, επιβεβαιώνει ότι το μέλλον της ελληνικής μουσικής βρίσκεται σε ασφαλή χέρια.
Dionysos Alec