Μια μελέτη αποκαλύπτει γενετικές υπογραφές του πολιτισμικού σταυροδρόμι του ρεβιθιού

Με τη βενετσιάνικη γεύση του και τα πυκνά θρεπτικά συστατικά του, το ταπεινό ρεβίθι έχει αιχμαλωτίσει τους ουρανίσκους και τροφοδοτεί πολιτισμούς για χιλιάδες χρόνια. Από την αρχαία προέλευσή του έως την ευρεία χρήση του σε σύγχρονες κουζίνες και εστιατόρια σε όλο τον κόσμο, αυτό το όσπριο παρουσιάζει τόσο γαστρονομική ευελιξία όσο και πολιτιστική σημασία. Παρά τη σημασία του στις παραδοσιακές κουζίνες σε πολλές ηπείρους, η προέλευση, η ποικιλομορφία και η εξάπλωση των ρεβιθιών σε όλη τη Μέση Ανατολή, τη Νότια Ασία, την Αιθιοπία και τη δυτική Μεσόγειο παρέμεινε ένα μυστήριο.

Νέα μελέτη σε Μοριακή Βιολογία και Εξέλιξη Ο τίτλος «Ιστορικές διαδρομές διαφοροποίησης του εγχώριου ρεβιθιού που προκύπτει από την κύρια γονιδιωματική» ρίχνει φως στις βαθιές επιπτώσεις της ανθρώπινης μετανάστευσης και του εμπορίου στη γενετική κληρονομιά του ρεβιθιού.

Η μελέτη – της οποίας ηγήθηκε η Anna Igulkina του Πολυτεχνείου Peter Great Saint Petersburg, ο Erich von Wittberg του Πανεπιστημίου του Βερμόντ και ο Sergey Nozdin του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνια – χρησιμοποίησε γενετικά δεδομένα από περισσότερα από 400 δείγματα ρεβιθιών που συλλέχθηκαν τη δεκαετία του 1920 και δεκαετία του 1930. . Η ομάδα περιελάμβανε και τα δύο υποείδη Daisy και Capulet, τα οποία διαφέρουν ως προς το χρώμα και το μέγεθος, αν και δεν υπάρχει σαφές γεωγραφικό ή γενετικό όριο μεταξύ των δύο.

Τα δείγματα ρεβιθιών προέρχονταν από εννέα διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές: Βόρεια Μεσόγειος, Νότια Μεσόγειος, Τουρκία, Λίβανος, Αιθιοπία, Μαύρη Θάλασσα, Δυτικό Ουζμπεκιστάν, Ανατολικό Ουζμπεκιστάν και Ινδία. Για να αναλύσουν τα δεδομένα, οι ερευνητές ανέπτυξαν δύο νέα μοντέλα που ονόμασαν popdisp (κρότοςλήψεως disστέλνει) και Migadmi (megμερίδες f ο άνθρωποςψίχουλα).

Οι συγγραφείς χρησιμοποίησαν το μοντέλο popdisp για να κατανοήσουν πώς εξαπλώνεται το ρεβίθι σε κάθε γεωγραφική περιοχή. Συνέκριναν δύο σενάρια, ένα στο οποίο τα ρεβίθια εξαπλώθηκαν σε διαδρομές που ήταν εύκολο να διασχίσουν οι άνθρωποι (δηλαδή πιθανές ιστορικές εμπορικές διαδρομές) και ένα στο οποίο τα ρεβίθια εξαπλώθηκαν σε αποστάσεις με απλό γραμμικό τρόπο, ανεξάρτητα από τα γεωγραφικά εμπόδια που παρεμβάλλονται.

Σύμφωνα με τον Igolkina, «Η μελέτη μας αποκαλύπτει ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα σχετικά με τη γενετική σχέση μεταξύ τοπικών στελεχών ρεβιθιού σε διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές. Σε αντίθεση με την υπόθεση ότι η γενετική ομοιότητα θα καθοριστεί από τη γραμμική απόσταση, τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι επηρεάζεται περισσότερο από το κόστος Αυτό σημαίνει ότι η εξάπλωση των ρεβιθιών σε κάθε περιοχή συνέβη κυρίως κατά μήκος εμπορικών οδών, παρά μέσω απλής εξάπλωσης.»

Χρησιμοποιώντας το μοντέλο megadami, οι επιστήμονες προσπάθησαν να αποκαλύψουν την προέλευση του πληθυσμού της Αιθιοπίας Dis. «Τα Αιθιοπικά ρεβίθια έχουν μοναδική γεύση, με την οξύτητα των μαύρων ρεβιθιών που συναντάμε στις ινδικές ποικιλίες, αλλά και με μια νότα γλυκύτητας», λέει ο von Wittberg.

Προηγούμενες μελέτες έχουν προτείνει δύο πιθανές προελεύσεις για το Αιθιοπικό ρεβίθιο – είτε μια ινδική προέλευση που υποστηρίζεται από μορφολογικές ομοιότητες, είτε μια προέλευση από τη Μέση Ανατολή με στοιχεία ανθρώπινης μετανάστευσης από τη δυτική Ευρασία στην ανατολική Αφρική πριν από περίπου 4.500 χρόνια. Είναι ενδιαφέρον ότι τα αποτελέσματα αποκάλυψαν ότι και τα δύο σενάρια μπορεί να είναι αληθινά, διαπιστώνοντας ότι το Αιθιοπικό ρεβίθιο έχει καταγωγή από τους αυτόχθονες πληθυσμούς των πληθυσμών της Ινδίας, του Λιβάνου και της Μαύρης Θάλασσας.

Ο von Wettberg σημειώνει “Για μένα, η πιο συναρπαστική ανακάλυψη είναι ότι το αιθιοπικό ρεβίθι είναι ένα μείγμα προέλευσης της Μέσης Ανατολής και της Νότιας Ασίας. Η πολιτιστική σύνδεση των Αιθίοπων με τη Μέση Ανατολή είναι ευρέως γνωστή, παραδειγματικά από τη σημιτική τους κληρονομιά. Λιγότερο γνωστή είναι η Η έκταση και η σημασία των εμπορικών οδών του Ινδικού Ωκεανού, που ήταν ταυτόχρονα ένας σημαντικός θαλάσσιος δρόμος του Δρόμου του Μεταξιού και ένας τρόπος με τον οποίο πραγματοποιούνταν αγροτικές και πολιτιστικές ανταλλαγές μεταξύ της Νότιας Ασίας και της Ανατολικής Αφρικής».

Το μοντέλο megadami αποκάλυψε επίσης την πιθανή προέλευση του τύπου kabuli από την τοπική φυλή ρεβιθιών της Τουρκίας. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τη γλωσσική πρόταση ότι ο τύπος Kabuli προέρχεται από την Κεντρική Ασία και πήρε το όνομά του από την πόλη της Καμπούλ (στο σύγχρονο Αφγανιστάν).

Ενώ αυτά τα ευρήματα παρέχουν συναρπαστική εικόνα για τη φυσική ιστορία του ρεβιθιού και τις διασυνδέσεις του με εμπορικούς δρόμους και ανθρώπινες μεταναστεύσεις, οι επιπτώσεις αυτής της μελέτης εκτείνονται πολύ πέρα ​​από το ρεβίθιο μόνο.

«Η σημασία αυτής της εργασίας δεν έγκειται μόνο στην επέκταση των γνώσεών μας για την ιστορία των ρεβιθιών αλλά και στην ανάπτυξη των δύο νέων μοντέλων, του popdisp και του migadmi», σημειώνει η Igolkina. “Αυτά τα μοντέλα μπορούν να εφαρμοστούν μαζί ή χωριστά για την ανάλυση μεταναστεύσεων και προσθετικών διαδικασιών σε άλλα είδη. Η βασική τεχνική μοντελοποίησης που χρησιμοποιείται σε αυτά τα μοντέλα, η συνθετική ανάλυση δεδομένων, τους επιτρέπει να επεκταθούν σε μοντέλα γενετικών δεικτών πολλαπλών στρωμάτων. Αυτό έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον κατά την ανάλυση δομικές μεταβλητές, των οποίων οι αναλύσεις γίνονται όλο και πιο κοινές».

Ο von Wettberg συμφωνεί, “Ένα βασικό μέρος της δουλειάς μας είναι να αναπτύξουμε νέα εργαλεία για την εξέταση σύνθετων προτύπων μετανάστευσης. Ελπίζουμε ότι άλλοι θα χρησιμοποιήσουν αυτά τα εργαλεία για να διερευνήσουν παρόμοια πρότυπα μετανάστευσης, είτε σε είδη που σχετίζονται με τον άνθρωπο, όπως καλλιέργειες, παράσιτα και εναλλάκτες , ή σε φυσικά είδη».