Με τις περικοπές του προϋπολογισμού και τη γήρανση του σταθμού, μπορεί η NASA να μάθει να αγαπά το χάσμα στην τροχιά; – Ars Technica

Σε περίπτωση που είχατε ψευδαισθήσεις σχετικά με την ηλικία του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, η Δευτέρα σηματοδότησε την 25η επέτειο από την εκτόξευση της μονάδας Zarya. Μια ρωσικής κατασκευής μονάδα ισχύος και πρόωσης αποτέλεσε το κεντρικό στοιχείο του διαστημικού σταθμού και οι πρώτοι κάτοικοι έφτασαν δύο χρόνια αργότερα.

Με άλλα λόγια, μέρος του υλικού στον διαστημικό σταθμό βρίσκεται τώρα στο σκληρό περιβάλλον του διαστήματος για ένα τέταρτο του αιώνα. Τα ερωτήματα για το πόσο θα μπορούσε να διαρκέσει αυτό το φαινόμενο έχουν γίνει περισσότερα από θεωρητικά ερωτήματα.

Η NASA παλεύει με τον τρόπο μετάβασης από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό εδώ και αρκετό καιρό. Υπάρχει μια γενική αίσθηση ότι, δεδομένου ότι υπάρχουν άνθρωποι που ζουν σε χαμηλή τροχιά της Γης για περισσότερες από δύο δεκαετίες, θα ήταν καλή ιδέα να κρατήσουμε αυτή τη γραμμή.

Το σχέδιο στο οποίο έχει καταλήξει η NASA είναι να συνεχίσει να πετά με τον ISS — εάν είναι δυνατόν, δεδομένης της φύσης του γερασμένου υλικού και της μερικές φορές αδύνατης σχέσης με τη Ρωσία — έως το 2030. Μετά από αυτό, η NASA θα ήθελε να δει μία ή περισσότερες εταιρείες ιδιωτικών τζετ να αρχίσουν να λειτουργούν το εγκαταστάσεις Σε χαμηλή γήινη τροχιά. Στη συνέχεια, το πρακτορείο θα ενοικίαζε χρόνο σε αυτούς τους εμπορικούς σταθμούς, μοιράζοντας τον με αστροναύτες από άλλα έθνη, καθώς και με διαστημικούς τουρίστες.

Το πρόβλημα είναι ότι φαίνεται πλέον απολύτως πιθανό ότι καμία ιδιωτική εγκατάσταση δεν θα πετάει σε τροχιά μέχρι το 2030, προκαλώντας το τρομερό “g” – κατά τη γλώσσα της NASA, χάσμα Στις δυνατότητες.

Κενό ή κανένα κενό

Μετά την τελευταία επανδρωμένη πτήση Apollo το 1975, η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ δεν είχε την ικανότητα να στείλει αστροναύτες στο διάστημα μέχρι την εμφάνιση του Διαστημικού Λεωφορείου το 1981. Αυτή η εξαετής διακοπή στην ανθρώπινη διαστημική πτήση ήταν επώδυνη για τη διαστημική υπηρεσία. Η διαδικασία επαναλήφθηκε το 2011, όταν το Διαστημικό Λεωφορείο αποσύρθηκε και η NASA έπρεπε να περιμένει σχεδόν εννέα χρόνια για αντικατάσταση, με τη μορφή του Crew Dragon του SpaceX.

Αυτά τα δύο κενά προκλήθηκαν από έναν συνδυασμό κακού προγραμματισμού, ανεπαρκούς χρηματοδότησης και υπερβολικά αισιόδοξων χρονοδιαγραμμάτων. Ευτυχώς, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τη NASA να αντιμετωπίζει ένα κενό στην ικανότητα ανθρώπινης διαστημικής πτήσης σύντομα. Όχι μόνο η υπηρεσία διαθέτει το διαστημόπλοιο Dragon, αλλά και το όχημα Starliner της Boeing θα αρχίσει να πετά σύντομα. Η NASA έχει επίσης το δικό της διαστημικό σκάφος Orion. Κοιτάζοντας περαιτέρω, το SpaceX έχει ένα μεγαλύτερο διαστημόπλοιο Starship που έρχεται, η Sierra Space σκοπεύει να προσθέσει τελικά ένα πλήρωμα στο Dream Chaser και η Blue Origin σχεδιάζει επίσης ένα διαστημόπλοιο με πλήρωμα. αρέσει Λέει η απάντηση σε Τρεις φίλοι!Η NASA θα το έχει σύντομα Αφθονία ή υπερβολή Από οχήματα πληρώματος.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα τώρα είναι πού θα πάνε.

Η NASA σχεδιάζει τη μετάβαση σε «εμπορικούς προορισμούς LEO», γνωστούς ως CLDs, εδώ και περίπου μισή δεκαετία. Έχει συμβάσεις ανάπτυξης με τις Axiom Space, Blue Origin και Voyager Space για τρεις διαφορετικές έννοιες Συνεργασία με άλλες εταιρείες, συμπεριλαμβανομένων των SpaceX και Vast Space, με διαφορετικά σχέδια. Η Αρχή αναμένει να αναθέσει μεγάλες συμβάσεις «υπηρεσιών» σε μία ή περισσότερες εταιρείες το 2026 για να υποστηρίξει την ανάπτυξη ιδιωτικών σταθμών.

Το πραγματικό ερώτημα είναι αν αυτές οι επιλογές θα είναι έτοιμες σε τέσσερα χρόνια. Οι διαστημικοί σταθμοί είναι δύσκολοι. Η NASA και μισή ντουζίνα άλλες διαστημικές υπηρεσίες σε όλο τον κόσμο χρειάστηκαν μια δεκαετία για να σχεδιάσουν, να κατασκευάσουν και να εκτοξεύσουν τα πρώτα στοιχεία του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Αυτές οι εταιρείες αναμένεται να το κάνουν πιο γρήγορα και με πολύ λιγότερα χρήματα.

Ίσως το κενό να είναι εντάξει

Τη Δευτέρα, κατά τη διάρκεια συνεδρίασης της Επιτροπής Ανθρώπινης Εξερεύνησης και Επιχειρήσεων της Συμβουλευτικής Επιτροπής της NASA, ένας αξιωματούχος της NASA είπε ότι δεν ήθελε να δει ένα κενό στη χαμηλή τροχιά της Γης. Αλλά ο Phil McAllister, διευθυντής του τμήματος εμπορικών διαστημικών πτήσεων στα κεντρικά γραφεία της NASA που επιβλέπει το πρόγραμμα CLD, είπε ότι θα μπορούσε να δεχτεί ένα εάν το αποτέλεσμα ήταν μια μακροπρόθεσμη λύση.

“Αυτό θα ήταν κακό, και δεν θέλω ένα κενό”, είπε ο McAllister. “Αλλά αν τα CLD δεν είναι έτοιμα, μπορεί να έχουμε ένα. Προσωπικά, δεν νομίζω ότι αυτό θα ήταν το τέλος του κόσμου. Δεν θα ήταν μη αναστρέψιμο, ειδικά εάν είναι σχετικά βραχυπρόθεσμο. Αυτό μπορεί να επηρεάσει ορισμένους έρευνα σε κάποιο βαθμό. Αλλά μπορούμε να επωφεληθούμε από το Crew Dragon και το Starliner για να μειώσουμε το φαινόμενο του χάσματος».

Ο McAllister είπε ότι τα δύο διαστημόπλοια θα μπορούσαν να εξοπλιστούν για να επιτρέψουν σε ένα πλήρωμα δύο ατόμων να παραμείνει στο διάστημα έως και 10 ημέρες για να ολοκληρώσει την απαραίτητη έρευνα.

Ένας λόγος που αυτό το κενό είναι αναπόφευκτο είναι το οικονομικό. Ο ΜακΆλιστερ επεσήμανε την πιθανότητα περικοπών του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού στις επόμενες συνεδριάσεις, καθώς η κυβέρνηση των ΗΠΑ χαλιναγωγεί τις δαπάνες. «Με όλες τις δημοσιονομικές προκλήσεις που έχουμε, ξέρετε, κάτι πρέπει να δώσουμε», είπε.

Το Κογκρέσο των ΗΠΑ ήταν ήδη κάπως απρόθυμο να χρηματοδοτήσει πλήρως εμπορικούς διαστημικούς σταθμούς και δεν φαίνεται παράλογο ότι η μειωμένη χρηματοδότηση για εμπορικούς διαστημικούς σταθμούς θα επιβραδύνει την ανάπτυξή τους.

Αν και ο McAllister δεν ασχολήθηκε με το θέμα τη Δευτέρα, ορισμένες εταιρείες εμπορικών διαστημικών σταθμών έχουν επίσης εκφράσει ανησυχίες σχετικά με το φάσμα της επέκτασης του ISS. Εάν η NASA ή το Κογκρέσο πιέσουν να επεκτείνουν τις εγκαταστάσεις γήρανσης πέρα ​​από το 2030, πιθανότατα θα αποδυναμώσει την ικανότητά της να αντλεί ιδιωτικό κεφάλαιο για εμπορικές εναλλακτικές λύσεις.