Κάθε χρόνο από το 2007, ο οπτομέτρης Λεωνίδας Βλαχάκης αφιερώνει αμέτρητες ώρες παρακολουθώντας ελληνικές ταινίες μεγάλου μήκους και ντοκιμαντέρ. Πέρασε περισσότερες ώρες με τους συνομηλίκους του στην Πολιτιστική Επιτροπή της Ελληνικής Κοινότητας της Μελβούρνης (GCM) συζητώντας ταινίες πριν κάνει την τελική επιλογή.
Το φετινό 29ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, που θα πραγματοποιηθεί από τις 15 έως τις 27 Οκτωβρίου, δεν αποτελεί εξαίρεση.
“Μέχρι πριν από δύο χρόνια, ήμασταν μόνο στο Astor τις βραδιές έναρξης και λήξης και στο Como για τις υπόλοιπες βραδιές. Τώρα έχουμε ένα πολυάσχολο πρόγραμμα σε τέσσερις κινηματογράφους, συμπεριλαμβανομένων των Balwyn και Pentridge”, λέει ο Λεωνίδας, προσθέτοντας ότι αυτό δεν είναι κακό κατόρθωμα.
«Η συνεργασία με τους κινηματογράφους Palace, μετά από πρόταση της Κιμ Πατέλα, Διευθύντριας Εθνικού Προγράμματος του Palace Cinema, άλλαξε το παιχνίδι για το φεστιβάλ μας», λέει ο Λεωνίδας, προσθέτοντας ότι παρακολουθεί προβολές σχεδόν κάθε βράδυ.
Πηγή ταινιών των Palace Cinemas για ιταλικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά και άλλα διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου.
«Επιλέγουμε προσεκτικά τις ταινίες μας από μια επιλογή που έστειλε το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου», λέει ο Λεωνίδας.
«Η πραγματική πρόκληση είναι αυτές που δεν περνούν από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου Σε αυτές τις περιπτώσεις, επικοινωνούμε με τον παραγωγό, αλλά επειδή δεν είμαστε το Μόντρεαλ ή το Λος Άντζελες, δεν μας βλέπουν ως εμπορικό φεστιβάλ και πρέπει να το κάνουμε. εργαστείτε σκληρότερα για να προμηθευτείτε το υλικό μας.”
Η παρουσίαση ενός φεστιβάλ ισάξια με άλλα διεθνή φεστιβάλ είναι μια πρόκληση.
«Ας μην ξεχνάμε ότι η Ιταλία παράγει περίπου 120 νέες ταινίες ετησίως, ενώ η Ελλάδα περίπου 20 ταινίες», επισημαίνει ο Λεωνίδας, προσθέτοντας ότι τα κονδύλια είναι περιορισμένα.
«Δεν είναι εύκολο να είσαι μέρος της ελληνικής κινηματογραφικής σκηνής Δεν μπορείς να έχεις αξίες παραγωγής, αλλά μπορείς να είσαι πολύ δημιουργικός όσον αφορά την πλοκή και το πώς εκφράζονται οι άνθρωποι.
Μιλάει για τον ελληνικό κινηματογράφο και τις ταινίες σαν να ήταν ο Μπιλ Κόλινς, ο μαέστρος των ταινιών.
«Πριν συμμετάσχω στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, θα έλεγα ότι δεν έμεινα στην καμπύλη της καμπάνας όσον αφορά τις γνώσεις κινηματογραφικής δημιουργίας», λέει ο Λεωνίδας.
Θυμάται ότι πήγε με την οικογένειά του στον Ελληνικό Κινηματογράφο Under the Bridge στο Warrigal Road, στο Oakleigh, για να παρακολουθήσει ταινίες με μεγάλους του κινηματογράφου όπως η Αλίκη Βοιοκλάκη, ο Αλέκος Αλεξανδράκης, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας και άλλοι.
«Τα χρυσά χρόνια του ελληνικού κινηματογράφου ήμασταν το Bollywood των Βαλκανίων, με περισσότερες ταινίες κατά κεφαλήν από οποιαδήποτε χώρα στον κόσμο», λέει ο Λεωνίδας.
«Αποτίουμε φόρο τιμής σε αυτήν την περίοδο συμπεριλαμβάνοντας το «Γοργόνες και Μάγγες», μια μουσική κωμωδία που ήταν τεράστια επιτυχία εκείνη την εποχή».
Η βραδιά έναρξης είναι πάντα μια πρόκληση και μετά από συζητήσεις η επιτροπή αποφάσισε να παρουσιάσει μια κωμωδία μέσα από την ταινία Ακούς ποιος μιλάει; Σχετικά με έναν προπονητή ζωής με τις φωνές στο κεφάλι του.
“Θανατηφόρος (Vonessa«Είναι ένα αριστούργημα, ίσως η πιο καλλιτεχνική ταινία του φεστιβάλ, αλλά θέλαμε ο κόσμος να φύγει από τη βραδιά των εγκαινίων νιώθοντας χαρούμενος», λέει ο Λεωνίδας.
«Η υποεπιτροπή επιλέγει μια επιλογή ταινιών για να απευθύνεται σε ένα ευρύ φάσμα ανθρώπων.
«Ας καταλάβουμε ότι είμαστε πολιτιστικοί πρεσβευτές της πατρίδας μας και σίγουρα υπάρχουν ταινίες φέτος που θα προσκαλέσω τους μη Έλληνες φίλους μου να δουν xelexy (Προαγωγή), ένας πραγματικός πατέρας και ο δακρυσμένος γιος του.
ο μπράντο με το γυάλινο μάτι, Ελληνική ταινία που παράγεται στην Αθήνα με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και της ΕΚΟΜΕ, ενώ αργότερα έγινε παραγωγή στην Αυστραλία με την ομάδα της Bronte Pictures και του The Post Lounge. Η ταινία απεικονίζει την προσέγγιση του ηθοποιού σε μια ληστεία που πήγε στραβά.
Ο/Η Λεωνίδας λέει:Μπράντο με γυάλινο μάτι Είναι σίγουρα μια ταινία που θα ξαναδώ. Μου αρέσει το πώς οι χαρακτήρες στις ευρωπαϊκές ταινίες δεν μπορούν να κατηγοριοποιηθούν ως καλοί ή κακοί, αλλά είναι και οι δύο από πολλές απόψεις.
Το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου δίνει στους θεατές μια βαθύτερη κατανόηση της Ελλάδας του σήμερα.
«Πολλές ταινίες δείχνουν ή παραπέμπουν στην ελληνική κρίση χρέους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο», λέει ο Λεωνίδας, αλλά προσθέτει ότι δείχνουν επίσης την «διαφορετικότητα» που αντιπροσωπεύει η Ελλάδα.
«Μιλάμε για τη μάζα της γης που είναι η Ελλάδα, αλλά υπάρχουν διαφορετικοί τύποι Ελλάδας, υπάρχει η Σαντορίνη, η Μύκονος και τα νησιά για πάρτι, αλλά αν θέλετε απομόνωση, πηγαίνετε στο χωριό μου με πληθυσμό 250 κατοίκων. Μπορείτε να επισκεφτείτε πολυσύχναστες πόλεις όπως. Αθήνα και Θεσσαλονίκη ή πηγαίνετε στην Καλαμάτα για να πάρετε κάτι ξεχωριστό και να περάσετε υπέροχα Η Ελλάδα εξυπηρετεί διαφορετικούς τύπους ανθρώπων, όπως και οι ταινίες του φεστιβάλ μας.
Σε αντίθεση με άλλα φεστιβάλ που έχουν μεγαλύτερη απήχηση, τα ελληνικά φεστιβάλ κινηματογράφου προσελκύουν συλλόγους και κοινοτικούς συλλόγους. Η Παναρκαδική Εταιρεία Μελβούρνης και Βικτώριας, Ο Κολοκοτρώνης, διοργανώνει εκδήλωση για την ταινία Arcadia Champagne Dorint.
λέει ο πρόεδρος του Παναρκαδικού Συλλόγου Γιώργος Κοτσιρίλος Greek Herald Είδε ευκαιρία να «ανταποδώσει» στα μεγαλύτερα μέλη της.
«Πληρώνοντας τα εισιτήριά τους για την προβολή αυτής της ταινίας, που έχει αρκαδικό θέμα, μπορούμε να φέρουμε κοντά τα μεγαλύτερα μέλη μας που δεν μπορούν πλέον να ταξιδεύουν τη νύχτα και να στηρίξουμε το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στην πορεία», λέει.
«Όταν πηγαίνω σε άλλα κινηματογραφικά φεστιβάλ, βρίσκω ένα μείγμα πολυπολιτισμικού κοινού», λέει ο Λεωνίδας. Για παράδειγμα, οι περισσότεροι που πηγαίνουν σε φεστιβάλ γαλλικού κινηματογράφου δεν είναι Γάλλοι. «Αλλά το φεστιβάλ μας είναι διαφορετικό και υπάρχει μια πραγματική αίσθηση ιδιοκτησίας».
Αυτή την κυριότητα νιώθει στο πετσί του κάθε φορά που χτυπάει το τηλέφωνο με σχόλια, ειδικά σε περιπτώσεις που η κοινωνία δεν εγκρίνει την επιλογή.
Στη συνέχεια ακολουθεί η Μαθητική Βραδιά στις 27 Οκτωβρίου, όπου μαθητές από κοινοτικά σχολεία υποβάλλουν τα δικά τους χαρακτηριστικά.
«Αυτό είναι το μέλλον της κοινότητάς μας και είναι χαρά να το βλέπουμε», λέει.
Καθώς το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου συνεχίζει να αναπτύσσεται και να αναπτύσσεται, παραμένει μια ζωτικής σημασίας πλατφόρμα για την προβολή της πλούσιας και ποικιλόμορφης ταπισερί του ελληνικού κινηματογράφου. Είναι μια απόδειξη του πάθους και της αφοσίωσης ατόμων όπως ο Λεωνίδας και η Πολιτιστική Επιτροπή του GCM, που εργάζονται ακούραστα για να φέρουν στο κοινό πρωτότυπες ταινίες που προκαλούν σκέψη.